karolina23 bardzo dobre wiadomości, cieszę się Co do wyglądu pewnych części ciała to nawet całkowicie zdrowe osoby chciałyby poprawić tam i ówdzie w jednym miejscu za mało a w drugim za dużo Nie ma co narzekać, cieszmy się tym co mamy Akceptacja samego siebie to bardzo mądra rzecz
Pozdrawiam Karolcia i odzywaj się czasem
_________________ Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie...
karolina23, musimy nauczyć się radzenia z tą przejściową sytuacją. Po operacji będzie dobrze. Tylko pamiętaj że bez ukierunkowanej rehabilitacji mięśnie pośladkowe, wyuczony kuśtykający chód nie zniknie. Pracą jesteśmy w stanie to zmienić. Znajdź sobie teraz rehabilitanta (z czasem okazuje się z reguły powiernikiem naszych problemów), który przygotuje Cię do operacji, by po było szybciej do sprawności i lżej.
Będziesz jeszcze laseczką. Choć podejrzewam, że już jesteś
Status: Endo x 1
Wiek: 47 Doczya: 31 Gru 2011 Posty: 643 Skd: okolice Nowego Sącza
Wysany: Pi 18 Kwi, 2014
karolina23, niestety część z nas mieszka w małych dziurach, tak jak i Ty i musimy pokonywać kilometry dojeżdżając na reha.
Rehabilitacja przed operacją jest bardzo potrzebna. Z odpowiednim przygotowaniem szybciej wrócisz do sprawności po.
Jestem z malej miescinki. I bylam u rehabilitanta. Powiedzial, ze w tym przypadku mozna tylko rozciagac miesnie zeby nie byly az tak przykurczone bo po operacji bedzie, oj bedzie bol. Pokazal mojemu mezowi jak to robic w domu i po wizycie.
A jaką diagnozę funkcjonalną u Ciebie postawił? Jaki ma dla Ciebie plan terapii przedoperacyjnej pod kątem metodycznym (co i kiedy planuje zrobić?) To właściwie jest ważniejsze niż to, jakimi metodami pracuje (choć praca na tkankach miękkich i/lub reedukacja funkcjonalna/specyficzny trening kognitywny(np. PNF, Kinetic Control) wybranych mięśni daje wg mnie najlepsze rezultaty.Trening kognitywny jest to wzmacnianie/pobudzanie do skurczu poszczególnych mięśni, które mają do spełnienia określoną rolę (stabilizator lokalny, misnień poruszający-mobilizator). w Przypadku ich słabego działania powstają kompensacje( to takie "tymczasowe" dopasowanie organizmu by wykonać zadanie, zmniejszyć ból,poprawić stabilność) które jeśli z czasem nie jest "przywrócone do ustawień fabrycznych"(do stanu z przez kompensacji, dopasowania) stanowic będzie ryzyko urazu,przeciążenia w innym miejscu (statystycznie kilkadziesiąt procent aktywnych sportsmenek, które miały przewlekły ból pleców miały związane z tym problemem dolegliwości w stawie skokowym!)
karolina23 napisa/a:
Bylam u innego to w ogole nis powiedzial nic tylko ,ze po operacji trzeba sie zwiac za cwiczrnia bo teraz i tak nic z tego. Tu na forum powtarzacie o cwiczeniach, fizjoterapeutach itp. Ale w tym przypadku co robic? Jak poszlam na nfz wyszlam z niczym, jak prywatnie z rozciaganiem miesni. I musialam prywatnie jechac do wiekszego miasta. Wynika z tego, ze bede musiala sie wybrac do Szczecina bo wieksze miasto ,moze wiecej specjalistow. Tylko,ze tam mam ponad sto km, pracuje, mam dziecko... Aj zaraz znowu sie zgoluje... Ze akurat w takiej dziudze musze mieszkav;/
Inwestycje muszą wiązać się ze zwrotem poniesionych kosztów. Zdrowie jest wartością absolutną samą w sobie więc należy działać szczególnie świadomie. Proponuję znaleść namiary na fachowca z prawdziwego zdarzenia oceniającego funkcjonowanie człowieka w obrazie całościowym (osteopata/dobry holistyczny fizjoterapeuta) by wydane pieniądze, poświęcony czas oraz funkcjonowanie na co dzień było jak najlepsze. Taki fachowiec oprócz postawionego rozpoznania, opracowania tkanek, wdrożonej terapii zadaje celowaną pracę do domu (to zależy jak sie z nim umówisz, na 1-3 wizyty w tygodniu) i ją realizujesz wg wytyczonego planu. Uwierz szczególnie osobom, które przeszły terapię i były zdiagnozowane jeszcze przed operacją. Często daje to pogląd skąd mógł się wziąść cały ten problem z bioderkiem.
_________________ "Żaden człowiek nigdy nie będzie cieszył się nieustającym sukcesem, dopóki nie przyjrzy się prawdziwym przyczynom wszystkich swoich pomyłek."
Ja potrzebuję pomocy psychologa. Nie chodzę samodzielnie. Jestem zależna od rodziców. Jednak oni pracują bardzo dużo by zapewnić utrzymanie. Dlatego rzadko gdzieś wychodzę. Po skończeniu szkoły kilka lat temu zostałam sama Znajomi się wykruszyli
Teraz na co dzień siedzę w 4 ścianach. Proszę o pomoc
Status: Psycholog
Doczya: 30 Mar 2010 Posty: 168 Skd: Hamburg-Szczecin
Wysany: Pon 21 Kwi, 2014
maxi napisa/a:
Ja potrzebuję pomocy psychologa. Nie chodzę samodzielnie. Jestem zależna od rodziców. Jednak oni pracują bardzo dużo by zapewnić utrzymanie. Dlatego rzadko gdzieś wychodzę. Po skończeniu szkoły kilka lat temu zostałam sama Znajomi się wykruszyli
Teraz na co dzień siedzę w 4 ścianach. Proszę o pomoc
maxi, napisalas skrotowo o swojej sytuacji. Napisz tu w temacie wiecej o sobie, ile masz lat, jaka szkole skonczylas, czy czekasz na operacje, czy juz po, stopien niepelnosprawosci, zainteresowania, czy mialas juz rozmowy z psychologiem itp. Piszac w tym temacie masz szanse poznac opinie kogos z forum kto przeszedl podobne trudnosci.
Jesli wolisz prywatnie to odezwij sie do mnie na email: ekknec@gmail.com
albo naprawde powinnam wykluczyc sie ze społeczenstwa zeby nikt nie musiał na mnie patrzec
Nie myśl tak-jak możesz pozwolić sobie na myśl o wykluczeniu siebie z powodu choroby dla wygody upośledzonych jako człowiek osób (bo tylko tak mogę nazwać podłość zdrowych współpracowników)?
Masz prawo do bycia sobą taką jaką jesteś i nie masz obowiązku przejmować się takimi osobami z pracy ani tym bardziej pozwalać się im wykluczać. W końcu kim się masz przejmować? kimś kto chce poczuć się lepiej dokuczając określeniami typu "kulawa"? Nie możesz swoją postawą pozwalać oceniać siebie w taki sposób że jesteś kimś gorszego gatunku-bo nie jesteś. Jeśli ktoś nie może na Ciebie patrzeć to już jego problem a nie Twój.
Miałam kiedyś podobną sytuację-miałam do powiedzenia takim osobom mniej więcej że "ja wiem na co choruję i wiem że z tego wyjdę a Wy nie wiecie że może już teraz chodzicie np. z rakiem". I zapytałam czy czują się lepsi,czy są pewni że nie spotka ich ta sama lub gorsza choroba-było im głupio. Odzywki się skończyły.
Pamiętaj że najważniejsze jest jak Ty się postrzegasz, jeśli nie będziesz osądzać się jak "kulawa" to nie będzie Cię to boleć.
Głowa do góry-przyjdzie czas że się wyleczysz, wyrehabilitujesz i będziesz ładnie i bezbólowo chodzić. Jesteś młoda i wszystko co najlepsze przed Tobą, nie marnuj swojego cennego życia na płacz-osoby podłe nie zasługują na Twoją uwagę. Zadbaj o siebie, już teraz o rehabilitację (znalazłaś dobrego terapeutę?) która poprawi Twój chód i sprawi że będzie Ci łatwiej funkcjonować.
W tym dziale jest kilka tematów, które mogą być Ci pomocne-poczytaj zwłaszcza ten o kondycji psychicznej i ten "co Ci dały chore biodra"-może Cię zainspirują do pozytywniejszego spojrzenia na swoją sytuację.
_________________ *...Mamy możliwość wyboru jak wykorzystać swój czas...*...MOJA HISTORIA...*
...z tekstami typu "kulawa". Okazało się, ze albo naprawde powinnam wykluczyc sie ze społeczeństwa...
po pierwsze nie oceniaj tak surowo całego społeczeństwa. może powinnaś zmienić otoczenie?
po drugie ktoś powinien Cię porządnie kopnąć w tyłek.
i co z tego że "kulawa"?
dziewczyno, masz 24 lata, wszystko przed Tobą, co więcej operacja otwiera nowe perspektywy.
a co według Ciebie ja mam zrobić?
mam prawie 60 lat, gram ostatnie sezony w życiu w swoją ukochaną siatkówkę, Twoja sytuacja może się zmienić na lepsze, moja na pewno nie. nawet gdybym te Twoje nóż i widelec wsadził sobie - wiadomo gdzie, to nic by to nie zmieniło. gdybym patrzył na to Twoimi oczami też teraz przed biurkiem siedziałbym i ryczał.
lepiej dziękować Bogu, że te ostatnie sezony są i mogę je wykorzystać.
Ty masz przed sobą jeszcze jakieś 60 sezonów i cały urok życia polega na tym, że nie wiesz co one Ci szykują. więc ciesz się tym co masz, a zwłaszcza tym co nadejdzie.
Status: Endo x 1
Wiek: 39 Doczya: 15 Sie 2010 Posty: 432 Skd: Kraków
Wysany: Sro 20 Sie, 2014
karolina23, takie teksty więcej mówią o osobie, która je wypowiada niż o Tobie. Pomyśl tak - lepiej być kulawym niż chamem, Ty się jeszcze wyleczysz i będziesz pięknie chodzić, a na chamstwo nie ma lekarstwa.
Co do wyglądu pewnych części ciała 
to nawet całkowicie zdrowe osoby chciałyby poprawić tam i ówdzie 
Choć podejrzewam, że już jesteś 
A do kogo to było? Przecież nie do Ciebie. Ty jesteś.... Karolina. Tak czy nie?
Nie daj się i dbaj o nóżki.
