[Matylda]

Witam wszystkich, którzy cierpią na problemy z biodrami ale i nie tylko bo i kolanka, barki i wszystkie ludzkie "zawiasy".
W maju 2010 przeszłam skomplikowaną operację wstawienia endoprotezy lewego biodra. Skomplikowaną bo biodro było tak zniszczone, Ĺźe cytując jednego z lekarzy – „w ogĂłle go juĹź nie było”. Po operacji i powrocie z Sali pooperacyjnej teĹź ze mną lekko nie mieli bo dostałam gorączki i dziesiątych potĂłw a potem przeszło jak ręką odjął. Pomimo, Ĺźe t tłumaczyłam, Ĺźe ja to mam w standardzie tak samo po kaĹźdej operacji walczyli do końca i nie Ĺźałowali kasy i czasu na wszelkie moĹźliwe badania i analizy.
Wiem, że cała Polska nie może się u nich operować ani leczyć ale przysięgam, że to oddział jak z jakiejś bajki. Normalny szpital, zabiegi refundowane przez NFZ a ja się czułam jak w prywatnej klinice.
KLINIKA I POLIKLINIKA REUMOORTOPEDII
LEKARZE
Profesor Paweł Małdyk – najwyĹźsza klasa, profesjonalizm i stosowna do stanowiska powściągliwość. Trzech wielkich polecanych ortopedĂłw mi odmĂłwiło pomocy. Jedne wielki „specjalista” z OTWOCKA powiedział, Ĺźe ok. ale 75% szansy, Ĺźe się nie uda.
Prof. Małdyk odwrotnie. Teraz śmigam jak fryga, tańczę i obcasów się nie imam.
Dr. Krogulec – tzw. przez pacjentĂłw „latający holender” – profesjonalny, motywujący i wiecznie w pośpiechu, chcesz z nim pogada rada – naucz się szybko chodzić i uzbrĂłj w cierpliwość.
Dr. Sowiński – nie miałam osobiście przyjemności ale inne pacjentki zachwycone
Dr. Sowińska, ortop – Zakocha się i nie umierać – wszystko co lekarz powinien mieć w jednym. Osobowość, troska, cierpliwość delikatność itd. Do nieskończoności
Dr. Ćwiek – anestezjolog – namĂłwiła mnie do dolędĹşwiowego a przysięgałam jak szłam, Ĺźe się nie dam bo kilkanaście lat wcześniej przeszłam przez piekło. Była na Sali operacyjnej jak Anioł. To kobieta Anioł. Tak teĹź mĂłwią o niej pacjenci.

Sala pooperacyjna – zapomnijcie o pielęgniarkach na noc. Tam jest taka opieka, Ĺźe słów pochwały brakuje.
Oddziały – czysto, wszystko jak w zegarku na czas, personel, tylko jedna mnie wkurzała na początku ale okazało się, Ĺźe miała naprawdę pod gĂłrkę w Ĺźyciu prywatnym Reszta – do otwartej rany przyłóż. Profesjonalizm, poczucie humoru, dzwonek w nocy a oni jakby za drzwiami stali myk i juĹź są przy łóżku.
Zabiegowa – starsza – połączenie sanitariuszki z PW i robota o największej precyzji
Młodsza – powinna się nauczyć jeszcze paru rzeczy i Ĺźe moĹźe bolec ale da się przeĹźyć
SALOWE – pracowite, uczynne, kochane i super
Wszystko to działa dzięki oddziałowej, która czasem wydaje się ma oczy z tyłu głowy i nic nie ujdzie jej uwadze.
Jedzenie – niestety bardzo mierne ale starczy.
REHABILITRACJA POOPERACYJNA
To zaleĹźy od siły i motywacji pacjenta – jedna z lekarek – szefowa – mnie odpowiadała BARDZO ale u większość pacjentĂłw z pewnością nie załoĹźyło by jej fan klubu. Dla mnie podkreślam super profesjonalistka i dzięki Bogu, Ĺźe na nią trafiłam. Studenci teĹź powinni się cieszyc, Ĺźe maja u niej praktyki.
REHABILITACJA W KLINICE na spartańskiej
BAJKA!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Szefowa – dr Księżopolska – twarda sztuka i nie warto się naraĹźa ale wie, oj wie co robi i stworzyła najbardziej profesjonalny, ciężko pracujący zespół.
Rozpracowali mi 40 letnie blizny – mam nogę scharataną po poprzednich operacjach masakrycznie. Rozpracowali moje mięśnie tak, Ĺźe teraz macham nogą jak nie machałam wcześniej i mało tego zakres ruchu – buty sama sznuruję, schylam się bez problemu.
SALE poza jedną niestety dla wybrańcĂłw reszta obskurne ale ma się po prawic i nie ma co narzekać. Pielęgniarki – jakby miały szefową z gĂłry to pewnie byłoby ok.
To koniec raportu jak coś się zmieni to napiszę bo bywam tak regularnie – odwiedzam koleĹźanki po kolejnych operacjach.

SZPITAL – Barek – jedzenie prima, tylko idiotycznie kretyńsko nie ma Windy, i są bardzo strome schody ale czego nie dokona głodny pacjent?
Generalnie zaplecze do kitu ale jest automat do kawy i czekolady – MNIAM
PARK – przydałoby się więcej ławek ale dobrze, Ĺźe jest jak jest.


http://www.instytutreumatologii.pl
to link do strony gdzie znajdziecie nawet email do profesora, który działa.
Profesor przyjmje prywatnie w Carolina Medical Center w Warszawie na ul. Pory 78 (Mokotów) tel.22 355 82 00 ,wizyta kosztuje 300zł
__________

[Nuta]

Witaj, Matylda, wpadłaś jak burza ze swoim raportem, świetnie! Widać, że jesteś naprawdę w dobrej formie i pełna entuzjazmu. Gratulacje!
Informacje cenne, zwłaszcza dla tych, którzy konsultują swoje biodra z rożnymi specjalistami.
Pozdrawiam.

[barbĂłrka]

Bardzo cenne informacje. Ja osobiście miałam kontakt z prof. Małdykiem w Carolinie półtora roku temu - wtedy wizyta kosztowała "tylko" 200 zł. Niestety termin, jaki wówczas zaproponował - 2-3 lata - był dla mnie nie do zaakceptowania, więc zdecydowałam się na Otwock (11 miesięcy, a w efekcie 3, ale to dzięki "fuksowi"). Cieszy zwłaszcza informacja o dobrej rehabilitacji, bo akurat w Otwocku to jest zdecydowanie najsłabszy punkt. Bardzo się cieszę, Matyldo, że jesteś zadowolona z operacji i swojego obecnego stanu.

[Matylda]

Dziękuję Barbórko za post. Faktycznie jestem przeszczęśliwa. Ostatnie dwa lata przed operacja to był istny horror. Budziłam się w nocy z wrzaskiem i zablokowanym biodrem. Po godzinie stania łzy mi leciały tak kręgosłup dawał popalic a wsiadając do samochodu wciągałam nogę ręką. Teraz jak ręką odjął. Tylko pamiętac trzeba, żeby się nie zapędzi i nie skrzywdzić. No i jeszcze spacery. Nigdy w życiu tyle nie chodziłam. Mój mąż jest załamany bo ciągle gdzieś chce iść a przedtem tylko samochodem i to pod drzwi najlepiej. Jak mi lekarz prowadzący powiedział, że jeszcze będę nordic walking uprawiałac to myślałam, że żarty sobie robi. Rehabilitację zdecydowanie polecam. Oni tam naprawdę czynią cuda. Mam również namiar na wspaniałą studentkę masażystkę fantastycznie rozciągającą blizny.

Przepraszam Nutko, nie zauważyłam Twojego postu i dziękuję za pozytywną opinię staram się i życzę wszystkim tak udanych operacji i miłych wspomnień z pobytu w szpitalu.