Forum Bioderko Endoproteza - historie - Moja historia z pierwszÄ endo - Danuta Danuta - Nie 28 Mar, 2010 Temat postu: Moja historia z pierwszÄ endo - Danuta Za rada Agi załoĹźyłam temat,moĹźe mi on pomoĹźe w utrzymaniu dyscypliny na drodze do pełnego zdrowia.Postaram sie nie rozgadywac poĹźaliłam się odrazu w temacie "powitalnym". Teraz juz cos więcej wiem,przyszedł do domu na mojÄ prośbę sÄ siad,ktĂłry jest rehabilitantem. Popatrzył na moje chodzenie i orzekł ,Ĺźe chodzę niestety,Ĺşle. Nie zginam nĂłg w kolanach (zostało mi z kilku miesięcy z kulami), stawiam nogi od palcĂłw zamiast z pięty i nie w linii przed sobÄ ,ale obok siebie,stÄ d poczucie chodzenia jak kaczka. Jak mnie troszke pogonił,to teraz mnie bolÄ wszystkie mięśnie.Ale polecił udać się na kilka zajęć rehabilitacyjnych,i okazuje się,nawet niedaleko od domu. Oczywiście,popędze,ja chcę chodzić normalnie,moĹźe nie jak baletnica,ale chociaĹź zgodnie z ogĂłlnie przyjętymi normami. Nie miałam Ĺźadnych kłopotĂłw po operacji,a teraz okazuje się,nie umiem chodzić. Jak sie czyta o tym,ile kosztuje wysiłku powrĂłt do pełnej sprawności,to trudno sobie wyobrazić,dopiero jak się samemu doświadczy. Nic,trzeba się zawziÄ Ä‡, dziękuję za wsparcie, zdrowia wszystkim i pięknej wiosny kinga - Pon 29 Mar, 2010 Danuta napisał/a: Nie zginam nĂłg w kolanach (zostało mi z kilku miesięcy z kulami) Dlaczego to ma być przez kule? Nie zginałaś kolan podczas chodzenia z nimi, czy jak..bo nie rozumiem? Danuta napisał/a: Ale polecił udać się na kilka zajęć rehabilitacyjnych,i okazuje się,nawet niedaleko od domu. Napisz, proszę, co Tobie polecił Zachęcam takĹźe do poczytania następujÄ cych działów Metody fizjoterapeutyczne Porady i wiedza w nim znajdziesz mnĂłstwo waĹźnych bardzo informacji poczytaj sobie spokojnie wszystko a na koniec moĹźesz przeglÄ dnÄ Ä‡ Polecane ośrodki rehabilitacji Danuta - Pon 29 Mar, 2010 Dzien dobry wszystkim. Kinga,rehabilitant powiedział,Ĺźe mnie się tylko wydaje,Ĺźe zginam nogi w kolanach,a według niego nie do końca i dlatego tak sztywno chodzę.Narysował mi wzĂłr chodu na kartce i kazał chodzić po wyimaginowanej (oczywiście,moge na podłodze narysować) linii prostej, pamiętajÄ c o stawianiu nĂłg naprzemian jedna przed drugÄ . Kazał mi teĹź pokazać,czy potrafię postawić noge na krześle. Operowanej nogi nigdy tak nie sprawdzałam-udało się,postawiłam,ale do wieczora mięśnie bolały okrutnie. Polecił teĹź sprĂłbować włoĹźyć do buta po stronie nieoperowanej nogi wkładkę, włoĹźyłam podwĂłjny korek,ale to nie to,bo gorzej było. Jednym słowem najlepiej pĂłjść na rehabilitację,to pod okiem fachowca wyćwiczę prawidłowy chĂłd. Ja sama czuję,Ĺźe oprĂłcz zastanych mięśni,to wszystko mieści się w mojej głowie: szukanie podpory od strony nieoperowanej nogi (operowana jest o.k.) i sam sposĂłb stawiania obu nĂłg.Nic innego nie pozostaje,jak podjÄ Ä‡ rehabilitację,co mogłam zrobić dawno,gdyby mi lekarz nie odradzał. Miłego dnia. A Ĺźe wszystko zaczyna się od głowy,pĂłjdę dzisiaj do fryzjera, moĹźe nabiorę wiosennego wyglÄ du i rozjasni mi się w głowie kinga - Pon 29 Mar, 2010 Danuta napisał/a: jak podjÄ Ä‡ rehabilitację,co mogłam zrobić dawno,gdyby mi lekarz nie odradzał. Ja tego nie rozumiem zupełnie; gdybym ja stworzyła jakieś dzieło (tu: lekarz operację i nowe biodro), to zrobiłabym wszystko na kaĹźdym polu, by z moim dziełem wszystko dobrze było i jak najdłuĹźej.... MoĹźe wybierz ośrodek z polecanych na naszym Forum. O dobrego rehabilitanta trudno tak bardzo, jak o dobrego lekarza. Ja teĹź szukałam na własnÄ rękę, ale zawsze Ĺşle trafiam... no i skorzystałam z listy Danuta - Pon 29 Mar, 2010 I ja nie rozumiem,Kinga. Dobrze przeprowadzona operacja,wszystko idzie znakomicie, Ĺźadnych (jak dotÄ d) komplikacji, ale zero zainteresowania dla efektu ostatecznego- przecieĹź pacjent powinien w efekcie dobrze chodzić. I ja jestem bardzo zadowolona z operacji,noga z endo,jak nowo narodzona,nie boli,normalnie sie prostuje,bez przykurczu,a i tak nie mogę sie cieszyć pełniÄ zdrowia. Cóş,przyjdzie nad tym się potrudzić. Wybiorę z listy,wiem teĹź o kilku blisko,w Krakowie. Mam tylko pretensję,Ĺźe chociaĹź trzy tygodnie temu,podczas ostatniej kontroli mogli mi powiedzieć,a tak straciłam tyle czasu i utrwalałam złe nawyki. PĂłjdę teraz na spacer,poprĂłbuję choćby tyle,co się wczoraj dowiedziałam od rehabilitanta,zrealizować. piedra32 - Pon 29 Mar, 2010 Danusia mi teĹź sie trafiło dwa razy ze nie polecano mi rehabilitacji przez lekarzy prowadzÄ cych tak jak to by było nie waĹźne.Dopiero po styczności z tym forum zobaczyłam jak waĹźne jest to co dzieje sie po operacji. Kinga jesteś cudna gdyby kaĹźdy miał takie podejście do spraw to świat byłby wspaniały:))) Pozdrawiam ciepło Danuta - Wto 30 Mar, 2010 I ja serdecznie pozdrawiam swięta idÄ ,trochę obowiÄ zkĂłw czeka, a tu lenistwo wytępić trzeba najpierw. Rozleniwiłam się,nie powiem,na tym zwolnieniu. I juĹź nawet podejrzewam,czy moje trudności z prawidłowym chodem (oprĂłcz oczywiście starego bolÄ cego stawu w nieoperowanej nodze),nie sÄ przypadkiem sprawÄ bariery psychologicznej: moĹźe ja nie chcę podjÄ Ä‡ obowiÄ zkĂłw dnia codziennego i mĂłj organizm się "zapiera"? Co by to nie było,potrzeba fachowej pomocy-jutro idę do lekarza po skierowanie na rehabilitację-mam jeszcze 12 dni starego urlopu,wrĂłce do pracy i zaraz pĂłjdę na rehabilitację.MoĹźe nie będzie tak Ĺşle? Cieszę się,Ĺźe tu w końcu do Was przyszłam,razem raĹşniej i łatwiej o dobre decyzje. Danuta - Pią 02 Kwi, 2010 Wczoraj wzięłam od lekarza rodzinnego skierowanie na rehabilitację, zaraz po świętach sie zabiorę do pracy nad sobÄ . Do przychodni poszłam jednak z jednÄ kulÄ ,tam jest wyjÄ tkowo ohydny chodnik,a raczej jego brak,bałam się. Wierzę,Ĺźe uda się to zmienić i zacznę chodzić jak zdrowa istota dwunoĹźna. Wszystkim Ĺźyczę zdrowych,wesołych i słonecznych świÄ t wielkanocnych. kinga - Pią 02 Kwi, 2010 Danuta napisał/a: Do przychodni poszłam jednak z jednÄ kulÄ , Danusia chodzenie z jednÄ kulÄ nie jest dla nas dobre... Przeczytaj proszę TUTAJ Danuta - Pią 02 Kwi, 2010 Okres chodzenia o dwĂłch kulach łokciowych musi być ustalony indywidualnie a ich odrzucenie, po pełnym uzyskaniu wszystkich zakładanych celĂłw fizjoterapii. Otóş to,Kinga, mĂłj lekarz kazał mi odrzucić obie kule niejako "zaocznie",powiedział to mężowi,wydajÄ c mu kolejne przedłuĹźenie zwolnienia dla mnie-wcale mnie nie oglÄ dał. I teraz muszę ten bĹ‚Ä d naprawiać. Z jednÄ kulÄ chodzić nie wolno,ale co zrobić z lękiem,Ĺźe bez niej nie dojdę do celu?TeĹź go muszę zwalczyć.DuĹźo jeszcze przede mnÄ ,niestety. Danuta - Pią 02 Kwi, 2010 To moĹźe do czasu pĂłjścia na rehabilitację wrĂłcić do 2 kul nawet w domu? Teraz -po przeczytaniu dokładnym tekstu sprĂłbowałam i : z dwoma kulami,nawet prawie się na nich nie opierajÄ c,idę rĂłwno i normalnie,nic mnie nie boli. Jak tylko je odstawiam,pojawia się bĂłl w starym stawie,a ja idę jak pijana kaczka. Tak jakby problem tkwił w głowie, nnie w biodrach. Bez rehabilitacji się nie obędzie. Jak tam świÄ teczne przygotowania? Danuta - Wto 06 Kwi, 2010 Byłam dzisiaj pierwszy dzień w pracy,po 7 miesiÄ cach.Autobusem,nie taksĂłwkÄ i bez kul. W samej pracy było o.k.,wstÄ piła we mnie nadzieja,Ĺźe się wyćwiczę w chodzeniu.Ale droga do i spowrotem sprawiła,Ĺźe rozbolała mnie okrutne stara,nieoperowana noga,zauwaĹźyłam teĹź,Ĺźe endoproteza jest jak "od urodzenia",a w lewÄ ,nieoperowanÄ stronę wkładam olbrzymi wysiłek, Ĺşeby iść w miarę rĂłwno,teraz nie wiem,czy boli chory staw,czy zastane mięśnie. Mam nadzieję,Ĺźe jutro wstanę muszę do lekarza pracy po zgodę na przystÄ pienie do pracy. Jakoś o moĹźe będzie. W tym tygodniu nie mogę zaczÄ Ä‡ rehabilitacji,bo spraw jest duĹźo po długiej przerwie,niestety. Miłego dnia wszystkim. Nikt nie mĂłwił,Ĺźe bęzie łatwo,ale nie wiedziałam,Ĺźe do tego stopnia. kinga - Wto 06 Kwi, 2010 Danuta napisał/a: Nikt nie mĂłwił,Ĺźe bęzie łatwo,ale nie wiedziałam,Ĺźe do tego stopnia. Nic nie jest tak straszne, jak nam się wydaje Pierwszy dzień masz za sobÄ , teraz będzie juĹź lepiej. Emocje, stres opadnÄ i zaczniesz myśleć inaczej, bardziej obiektywnie Pozałatwiaj to, co waĹźne dla Ciebie i nie zwlekaj z rehabilitacjÄ . Ona teĹź powinna naleĹźeć do priorytetowych priorytetĂłw Jeśli się nie doprowadzisz do dobrego stanu, to potem ciężej wszystko naprawić i dotrzeć do tego upatrzonego celu, czyli całkowitej sprawności. Trzymam kciuki Danuta - Czw 08 Kwi, 2010 Nie zdÄ Ĺźyłabym wszystkim posłać Ĺźyczeń powroru do pełnego zdrowia,więc czynię to tutaj-czytam wszystko i w duszy kaĹźemu z tu obecnychĹźycze powodzenia Chodzę do pracy. Zajmuje mi to duĹźo więcej czasu i zuĹźywam na ten proces strasznie duĹźo energii. Gdzieś we mnie tkwi jakiś okropny bĹ‚Ä d- trochę się "rozeszłam",ale nadal idę,kołyszÄ c się na boki i gubię linię prostÄ chodu,trochę to wyglÄ da,jak jazda klownĂłw na cyrkowym rowerku dla wzbudzenia śmiechu. Mnie to do śmiechu nie jest za bardzo. Idę bez kul,ale z...parasolem,boję się pozbawić jakiejkolwiek podpory. UmĂłwię się jutro z rehabilitantkÄ ruchu, znalazłam takÄ ,jutro będziemy rozmawiać. Musi mnie wspomĂłc,ja nie umiem rozwiÄ zać sama zagadki mojego wadliwego poruszania się. Cały czas czuję,jak od nieoperowanej strony pracuje rĂłwnieĹź moja..ręka,ktĂłrÄ albo sie kurczowo trzymam męża,jak ze mnÄ idzie,albo podpieram owym parasolem. Zapatrzyłam się na doktora House'a, czy co? Danuta - Czw 08 Kwi, 2010 BarbĂłrko,a po jakim czasie zaczęłaś spać na obu bokach? Ja jestem strasznie posłuszna-kazali po roku spać dopiero na operowanym biodrze,to ja cierpliwie śpię stale na lewym,cierpiÄ c dyskomfort. A moĹźe po 7 miesiÄ cach juĹź jednak moĹźna i na operowanym? Ale słyszałam okrutnÄ historię pani,ktĂłra za wcześnie zaczęła sypiać na biodrze z endo i sobie wywichnęła. I się boję..... barbĂłrka - Czw 08 Kwi, 2010 Mnie rehabilitant na oddziale w Otwocku pozwolil ukladać się na trochę (nie spać) na boku operowanym po zdjęciu szwĂłw (czyli po 14 dniach od zabiegu). PoniewaĹź jednak z tymi szwami nie do końca bylo ok, bylam dwukrotnie w Otwocku, mialam najpierw zdjętÄ nić i zaloĹźone stripy (takie plasterki specjalne), a potem po 10 dniach dopiero zdjęte i jeszcze w jednym miejscu troche bylo inaczej - miejsce czerwone i ze strupkiem, to nie bylo przyjemne kladzenie się na tym boku. czekalam cierpliwie, aĹź skĂłra na szwie będzie elegancko gladka, wtedy teĹź przestalam to odczuwać jako coś nieprzyjemnego. Ale ciÄ gle jeszcze nie leĹźalam na boku, chyba ze strachu. Na wizycie kontrolnej po 6 tygodniach zapytalam profesora, co mogę, i powiedzial, Ĺźe mogę spać na boku z klinem (poduszkÄ lub czymkolwiek innym) między nogami. Dobralam sobie odpowiedni gÄ bczasty zaglĂłwek, sięgajÄ cy do kostek, i na razie kladlam się na drzemkę w dzień. Dzisiaj sprĂłbuję w nocy. Jest coraz przyjemniej, tylko noga, ktĂłra jest pod spodem trochę jakby drętwieje. Muszę obserwować, czy to minie z czasem, bo moĹźe to jest jakiś niedobry objaw. Ktoś tu przedtem pisal, Ĺźe rehabilitantka na oddziale kazala obracać się przez oba boki na brzuch praktycznie zaraz po operacji, więc naprawdę nie wiem, od czego to zaleĹźy. Ja jestem ostroĹźna z natury, więc wszystko robię powolutku i sprawdzam, czy jest ok. Wydaje mi się teĹź, Ĺźe wszystko zaleĹźy od tego, co widać na rtg. Jeśli wszystko jest ok, to lekarz pozwala na dowolność pozycji, chociaz nie wyobraĹźam sobie, Ĺźeby po 7 miesiÄ cach na przyklad jeszcze trzeba bylo spać na plecach! Danuta - Pią 09 Kwi, 2010 Wiesz,powiem to samo,BarbĂłrko-to naprawdę dla mnie było zaskoczeniem (i jest nadal),Ĺźe tyle jest najprzeróşniejszych, sprzecznych nieraz z sobÄ , zaleceń co do jednej i tej samej choroby. I bÄ dĹş tu mÄ dry,człowieku trochę -myślę trzeba się kierować własnym instynktem-jak widzę,Ĺźe mi coś nie słuĹźy,to znaczy,Ĺźe widać temu nie pora. Zatem posłucham siebie i poddam sie rehabilitacji,bo jakoś mi nie słuĹźy chodzenie bez kul,nadwerężyłam sobie chory staw,odpocznę w weekend i do roboty. Danuta - Sob 10 Kwi, 2010 Oj,prawda,prawda,nie pomyślałam o tym-kaĹźdy ma inny organizm. StÄ d moje zaskoczenie i rozczarowanie- myslałam,Ĺźe teraz juĹź będę szczęśliwa i będę chodzić jak modelka (to akurat nie wskazane,one dziwnie zaplatajÄ nogi na wybiegu). A tu nic z tego. Dzięki, juĹź się oswoiłam z tym faktem,choć niełatwo mi to przyszło. Jednak nawet endo to jednak proteza,a nie nowo narodzone bioderko,o czym teĹź zapomniałam. Dzięki Waszym radom zaczynam to rozumieć i zabiorę się za rehabilitację,a myślałam błędnie:no,teraz to ja juĹź będę zdrowiuteńka W końcu pewnie będę w stanie lepszym niĹź z chorymi stawami,ale jeszcze muszę poczekać trochę i włoĹźyć w to trochę pracy. Teraz odpocznę i od nowego tygodnia zmieniam podejście do sprawy. Muszę teĹź pozbyć się uczucia pewnego lęku w zetknięciu z normalnym,miejskim Ĺźyciem,przecieĹź 7 mcy w domu,cofnęły mnie w rozwoju. Na drugi raz będzie mi lĹźej,będę juĹź mÄ drzejsza o to doświadczenie. Zdrowia Ĺźycze i milego weekendu. Mijka,jakie śliczne,wiosenne koty osobiście mam dwie kotki, miłe sÄ ,teraz juĹź w wiosennym nastroju. Kot to dopiero obraz doskonałości ortopedycznej-jakie one sÄ giętkie i elastyczne,pozazdrościć,chociaĹź raz i kotu zdarzyło się złamać łapkę i chodził z gipsem. Danuta - Sro 14 Kwi, 2010 Dziendobry, z racji tragicznych wydarzeń zamilkłam,jak i większość z nas, ale do pracy chodzę. Podjęłam teĹź rehabilitację. To dopiero poczÄ tek,a ja nawet nie wiem,jak owa rehabilitacja prawidłowo powinna przebiegać. Narazie przeszłam masaĹź i pojedyncze ćwiczenia,czego efektem jest to,Ĺźe stare biodro mnie boli z wysiłku i...nadal kuleję (czym się róşni utykanie od kulenia?). Zrozumiałam,Ĺźeprzez oszczędzanie zbyt długie operowanej nogi,przeciÄ Ĺźyłam chore biodro. Staram się o tym pamiętać i chodzić jednakowo obiema,ale mi to nie wychodzi. Boli - jak boli,to jak podkulawiony pies,odruchowo się bronię przed wysiłkiem. i kółko się zamyka. Poczekać trzeba na efekty dopiero co zaczętej rehabilitacji,ale mnie prześladujÄ czarne myśli,Ĺźe będę tak juĹź musiała dokuleć do drugiej endoprotezy. Dlaczego większości osĂłb się udaje ,a ja nie mogętego przezwyciężyć,nie wiem. Nie napawa to optymizmem. Wszystkie zalecenia brzmiÄ :chodzić. A ja bez podpĂłrki chodzę okropnie i boli. Nie wiem juĹź,co o tym myśleć,naprawdę......... AgaW - Sro 14 Kwi, 2010 U kaĹźdego rehabilitacja jest inna - to zaleĹźy od danego przypadku i od terapeuty. Na poczÄ tku zawsze jest trudno i zawsze trochę boli...mięsńie uczÄ się przecieĹź ćwiczyć! Nie zraĹźaj się - trzeba kilku tugodni Ĺźeby poprawić pracę mięśni - bÄ dĹş cierpliwa i wytrwale ćwicz. Co mĂłwi o twoim utykaniu fizjoterapeuta? Jeśli chodzisz bardzo Ĺźle to powinnaś przemyśleć chodzenie o dwu kulach dla Twojego zdrowia i aby ograniczyć bĂłl, obciÄ Ĺźenie i powstawanie jeszcze większego utykania. Gdy wzmocnisz mięśnie i wypracujesz wzorzec chodu to kule powinnaś odstawić bez problemu Głowa do gĂłry - pewne momenty rehabilitacji u kaĹźdego sÄ trudne - nic co wartościowe nie przychodzi samo - więc nie poddawaj się , o swoich wÄ tpliwościach rozmawiaj z terapeutÄ i ćwicz...:) JuĹź niedługo będzie lepiej Danuta - Sro 14 Kwi, 2010 Droga Ago,dziękuję za jasne i konkretne słowa,tego mi właśnie brakuje,no i za wsparcie,co jest baaaardzo waĹźne. Jutro się znĂłw spotykamy na rehabilitacji,zapytam teraz spokojnie,to wszystko jest nadal dla mnie nowe,teraz będę wiedziała,jak zapytać,Ĺźeby usłyszeć konkretnÄ radę. Oczywiście,nie odrazu KrakĂłw zbudowano,tylko czasem tak trudno wytrzymać gdy boli,ma się ochotę,jak dziecko,poĹźalić mamusi,pochuchać i...zaniechać wysiłku. Ale muszę być wytrwała,bo utknę w miejscu.... AgaW - Sro 14 Kwi, 2010 Danusiu - kaĹźdy z nas tak ma ... to trudna sprawa taka codzienna praca nad rehabilitacjÄ , szczegĂłlnie Ĺźe nie od razu widać efekty ... ja teĹź nieraz miałam dość i nieraz teĹź mam juĹź po wyĹźej uszu ćwiczeń, ale wiem Ĺźe "jak sobie pościelę tak się wyśpię" i niestety nikt za mnie tego nie zrobi...więc pocieszjÄ c się, Ĺźe wytrwałość ćwiczy charakter - ćwiczę myślÄ c przy okazji o spalonych kaloriach Niewiem czy wiesz, ale wiele osĂłb przed ostawieniem kul ma takie trudne bardzo momenty wraĹźenia Ĺźe rehabilitacja się cofnęła - trzeba to pokonać i nie dajÄ c się wtedy ćwiczyć bardzo sumiennie - potem dość szybko to mija i postęp rusza galopem do przodu ( ja teĹź to miałam i opisałam w swojej histori ten szalenie trudny moment ) Mam nadzieję Ĺźe Ty teĹź niedługo juĹź ruszysz z miejsca i poczujesz, Ĺźe wszystko się układa Jeśli będziesz dobrze rozumieć się z terapeutÄ , rozmawiać to będzie Ci łatwiej - wiem, Ĺźe niedługo będzie juĹź lepiej i poczujesz poprawę i bardzo mocno trzymam kciuki Ĺźe będzie to szybko BÄ dĹş dzielna! Danuta - Sro 14 Kwi, 2010 Zatem zamelduję się jutro,po zajęciach rehabilitacji.Dziś odkryłam,Ĺźe jestem w błędzie-to nie stara noga winna, a to operowana mnie nie "nosi", ona od operacji....nie pracuje normalnie,i tamta biedna cierpi.Dobrze,bierzemy sie do roboty.Dzielna jestes,ja teĹź sprobuję Danuta - Sob 17 Kwi, 2010 Dziendobry wszystkim. Kraj spowity w Ĺźałobie, smutno trochę,ale za to pogoda piękna,chociaĹź tyle. Spaceruję trochę,dla wprawy. Pierwsze dwa tygodnie gramolenia się do pracy okrutnie mnie zmęczyły,nie powiem - to siedzenie w domu zupełnie mnie rozleniwiło. Chodzę na rehabilitację.Narazie to jest właściwie masaĹź-pono nie moĹźna od razu na ostro,wpierw trzeba rozgrzać mięśnie i kręgosłup,ktĂłry juĹź sobie nadwerężyłam krzynę.Daje to uczucie jakby się mięśnie rozluĹşniły,i nawet juĹź idę bez wszelkiej podpory jako tako.Podnoszę wyĹźej operowanÄ nogę i odzyskałam stateczność,wcześniej to było coś strasznego. MoĹźe nie będzie tak Ĺşle, i w końcu się rozchodzę.Pozdrawiam serdecznie. Fizkom - Sob 17 Kwi, 2010 BarbĂłrko, Danuto, Muszę Was zmartwić i przestrzec jednocześnie. Ćwiczenia być moĹźe dobre dla BarbĂłrki niekoniecznie muszÄ być dobre dla Danuty. Nie ma jednego uniwersalnego zestawu ćwiczeń dla wszystkich, poniewaĹź kaĹźda z Was nawet jeśli ma podobny problem funkcjonalny to kompensuje go prawdopodobnie w zupełnie inny sposĂłb. Korzystanie ze "ściÄ gawki" otrzymanej od innej osoby zazwyczaj kończy się generowaniem następnych problemĂłw funkcjonalnych. Oczywiście rozumiem BarbĂłrko, Ĺźe udostępniłaś ćwiczenia w jak najlepszej wierze. Dlatego teĹź nie odbieraj moich słów jako krytyki ale jako pewnej przestrogi na przyszłość. Pozdrawiam, Fizkom barbĂłrka - Sob 17 Kwi, 2010 Fizkom, wiem oczywiście, Ĺźe kaĹźda z nas ma trochę inne problemy. Publikuję to co sama robię jako przyklad tego, ile juĹź w pierwszych dniach i tygodniach po operacji moĹźna zrobić. PoczÄ tkowe ćwiczenia z pewnościÄ moĹźe wykonywać kaĹźda osoba po endo, chyba Ĺźe byly jakieś dodatkowe komplikacje, przeszczepy itp. PĂłzniej to się na pewno bardziej róşnicuje, bo jeden dochodzi do siebie szybciej, a drugi wolniej i mamy inne problemy. Nie zamierzam "odbierać ci chleba" ani wchodzić w twojÄ rolę, ale po prostu wiem, ile te ćwiczenia zrobily mi dobrego. Gdyby nie to, to do tej pory nie moglabym oderwać operowanej nogi od podloĹźa, nie mĂłwiÄ c o stawaniu na niej. Nie bĂłjmy się ćwiczyć. PoniewaĹź w szpitalu na ogĂłl nie mĂłwiÄ nam, co moĹźemy robić, tylko czego nie moĹźemy, to jest naprawdę problem. Ja osobiście do tej pory czuję obawy, wykonujÄ c po raz pierwszy jakieś ćwiczenia i czujÄ c potem jakiś "nowy" bĂłl, mimo Ĺźe mam zaufanie do swojej rehabilitantki, ktĂłrÄ znam juĹź ponad 12 lat. Cwiczyla moje biodra juĹź od dawna, poza tym wyprowadzila mnie z koszmarnych dolegliwości kręgoslupa szyjnego i dzięki niej normalnie Ĺźyję i pracuję. To jest teĹź bardzo waĹźny element - zaufanie do rehabilitanta! Tak więc ćwiczmy, bo sama codzienna aktywność to nie wszystko. Fizkom - Sob 17 Kwi, 2010 BarbĂłrko, Wybacz ale nie będę wdawał się w dalszÄ dyskusję dot. ćwiczeń, ktĂłre Tobie pomogły, a ktĂłre Danuta będzie się starała powielać (mam nadzieję, Ĺźe nie). To co napisałem podyktowane było moja wiedzÄ i doświadczeniem. Tak więc "chleba mi nie odbierzesz" na pewno......... Fizkom Danuta - Nie 18 Kwi, 2010 Fizkom, bardzo jestem wdzięczna za TwojÄ odpowiedĹş. Po zastanowieniu się przyszła do głowy myśl,Ĺźe jednak kaĹźdy z nas ma inne dolegliwości w zwiÄ zku z tÄ samÄ nawet operacjÄ ,bo kaĹźdy juĹź je miał do zabiegu. Rady w internecie majÄ wielkie znaczenie psychologiczne- oto nieznany nam ,cierpiÄ cy ktoś,pragnie nam pomoc. To jest b. waĹźne, wspomagajÄ ce. Tworzy poczucie,Ĺźe nie jestem sama z tym problemem. JuĹź czytajÄ c, ile jest porad lekarzy w tej samej kwestii, nabrałam przekonania,Ĺźe musi mi pomĂłc profesjonalista. Na zasadzie "znajomi znajomych" znalazłam takiego rehabilitanta,narazie nie robimy wiele,tylko masaĹź,pan stwierdził,Ĺźe bardzo się "zastałam",trzeba rozruszać najpierw mięśnie i przygotować kręgosłup. Ja do operacji teĹź byłam raczej mało ruchliwa - siedzÄ ca praca,komputer. Teraz się wydało w dwĂłjnasĂłb. do tego juĹź po operacji przesiedziałam caĹ‚Ä zimę ,do marca w domu (Ĺ‚Ä cznie 7 m-cy). Kule kazał lekarz odrzucić niejako "zaocznie",nie widzÄ c,jak ja chodzę bez nich.To był bĹ‚Ä d,ale ja zawsze staram się wierzyć lekarzom. I niestety nie chce się samo rozchodzić. JuĹź troszkę lepiej jakby,nie mam zachwiania rĂłwnowagi i trzymam kurs po linii prostej, a takĹźe mogę iść bez podpierania się,choćby parasolem. Ale mięśnie w operowanej nodze jeszcze śpiÄ , co czuję zwłaszcza przy wzniesieniu terenu, nie mĂłwiÄ c o schodach. Nie zostaje mi narazie nic innnego,jak teraz wierzyć rehabilitantowi i poczekać na efekty współpracy z nim, a takĹźe chodzić do pracy (bo jak się będę "migać",to się cofnę) i zobaczymy.Jeszcze raz Wam obojgu dziękuję,grunt to optymizm i staram się go z siebie wykrzesać. Danuta - Pon 19 Kwi, 2010 Dziendobry Wam,Kochane. Uff,jestem trochę zmęczona tym wszystkim,ale...widzę maleńki kroczek do przodu. Dosłownie. Dzisiaj droga do pracy była juĹź mniej straszna, doszłam nawet dosc rĂłwno i po prostej,podnoszÄ c operowana nogę. Gdyby jeszcze nie bolało od czasu do czasu stare biodro, na pewno mogła bym więcej zrobić,ale ono się odzywa,zwłaszcza po drodze pod gĂłrę. Pewno to juĹź tak będzie,do kolejnej endo,ale operowana noga,jeśli będzie coraz sprawniejsza,to je odciÄ Ĺźy,dobrze myślę? Na rehabilitację chodzę, nie mam robić Ĺźadnych ćwiczeń,chodzenie to ćwiczenie,powiedział pan rehabilitant,a masaĹź ma mi to ułatwić. Troche jestem obolała,ale Ĺźwawiej się ruszam, no i mam lepsze samopoczucie. Danuta - Pon 19 Kwi, 2010 Dobrze,ale nie wiem,jak ja mam oceniać kwalifikacje terapeuty-rehabilitanta? Zasięgnęłam opinii o kilku,ten polecony mi został przez koleĹźankę. Co ma świadczyć o tym,Ĺźe akurat ten będzie dobry,lub nie? Przedtsawiłam zdjęcie rentgenowskie i wszelkie epikryzy,wie,o co mi chodzi. Nie umiem ocenić,czy to,co dopiero zaczynam,jest dobre. Nie mogę podwaĹźać jego metody,nie czuję się uprawniona do tego. Co radzicie? AgaW - Pon 19 Kwi, 2010 Jeśli moĹźe Ci to pomoĹźe to jest taki temat w kÄ ciku rehabilitacji o tym jak znaleźć dobrego fizjoterapeutę - moĹźe Ci pomoĹźe. Najlepiej Ĺźeby ta osoba opierała się w swojej pracy na metodzie Pnf To bardzo słuĹźy naszym bioderkom i daje naprawdę dobre rezultaty w nauce chodzenia:) Opinia kogoś z boku, innego dobrego fizjoterapeuty daje pełen obraz sytuacji i moĹźe wychwycić coś z pozoru niewidoczego, niepozornego a bardzo waĹźnego - dlatego tak Ci zasugerowałam Pomyśl sobie i zrĂłb jak uwaĹźasz zozo - Wto 20 Kwi, 2010 barbĂłrka napisał/a: .............Fizkom, "dyskusja" na temat moich ćwiczeń nie jest konieczna....... Dlaczego nie - ja po raz kolejny się przekonałam, Ĺźe w pierwszym okresie pooperacyjnym zalecane przez fizjoterapeutĂłw ćwiczenia sÄ mniej więcej podobne. PrzecieĹź po operacji budzimy się w łóżku z "ciężkÄ " nogÄ . Powoli zaczynamy chodzić o kulach, ale tak naprawdę, to trudno wdroĹźyć od razu jakieś skomplikowane, usprawniajÄ cy nasz chĂłd ćwiczenia. Problemem sÄ poprzecinane mięśnie, zaburzone krÄ Ĺźenie w nodze a więc noga ma tendencję do puchnięcia. Pierwsze ćwiczenia majÄ słuĹźyć zapobieganiu puchnięciu nogi poprzez pobudzanie krÄ Ĺźenia. Izometryczne ćwiczenia pobudzajÄ mięśnie do pracy. Jak rana pooperacyjna się się zagoi, krÄ Ĺźenie wrĂłci, to moĹźemy rozpoczÄ Ä‡ rehabilitację i to nie kaĹźdy moĹźe zaczÄ Ä‡ od razu. Niestety trzeba stosować się do zaleceń operatora. Jeśli jest to operacja rewizyjna i mamy zakaz obciÄ Ĺźania nogi przez pewien czas, to musimy się do tego zalecenia zastosować. Jak kogoś stać, to oczywiście moĹźe zamĂłwić sobie prywatne wizyty do domu, aby fizjoterapeuta z nim poćwiczył. Trudno w tym pierwszym okresie gdzieś dojeĹźdĹźać. Ja uwaĹźam, Ĺźe nie jest to konieczne - pod warunkiem, Ĺźe wiemy co robić. kinga - Wto 20 Kwi, 2010 zozo napisał/a: Problemem sÄ poprzecinane mięśnie Nie kaĹźde cięcie jest identyczne. Jeden jest krojony "z boku", drugi "od przodu". Fachowo inaczej się to nazywa nawet Naruszone sÄ wtedy inne tkanki. zozo napisał/a: mamy zakaz obciÄ Ĺźania nogi przez pewien czas, to musimy się do tego zalecenia zastosować. AleĹź oczywiście, Ĺźe do tego trzeba się zastosować. Jednak rehabilitacja to przecieĹź nie jest obciÄ Ĺźanie Kość kościÄ . Endo musi się "poĹ‚Ä czyć" z niÄ . A co z wszystkimi tkankami miękkimi? zozo napisał/a: Jak rana pooperacyjna się się zagoi, krÄ Ĺźenie wrĂłci, to moĹźemy rozpoczÄ Ä‡ rehabilitację i to nie kaĹźdy moĹźe zaczÄ Ä‡ od razu. A co jeśli komuś się miesiÄ cami goi? Ma czekać ten cały czas? KrÄ Ĺźenie samoistnie nie powrĂłci; do tego teĹź potrzebne sÄ odpowiednio dobrane ćwiczenia. zozo napisał/a: Ja uwaĹźam, Ĺźe nie jest to konieczne - pod warunkiem, Ĺźe wiemy co robić. Zozo powiedz mi skÄ d ktoś ma wiedzieć, co robić i co dla niego jest dobre? Bo ja mimo znajomości budowy organizmu, innych podstawowych rzeczy nie wiem, co dla mnie po operacji jest właściwe. Czy tym "wiemy co robić" sÄ dla Ciebie karteczki z ćwiczeniami rzucane hurtowo wszystkim pacjentom? Nie wiem czemu Ty tak negujesz wiedzę specjalistĂłw rehabilitacji. Czemu negujesz pozytywny wpływ rehabilitacji. Zastanawiałaś się kiedyś jak duĹźÄ wiedzę oni muszÄ posiadać. Od szczegĂłlikĂłw budowy anatomicznej, przez techniki operacyjne oraz wszystko, co z tym zwiÄ zane (muszÄ wiedzieć, co jest krojone, jak; co moĹźna robić z pacjentem w danym dniu od zabiegu; jakie leki pacjent przyjmuje-jaki mogÄ one mieć wpływ). Przykładowo: Fizkom i Jakub Marciński mieli moĹźliwość obejrzenia na Ĺźywo operacji osteotomii wg Ganza. Dzięki temu lepie mogÄ rehabilitować osoby po takim zabiegu. I to się tyczy innych przypadkĂłw, chorĂłb, schorzeń. Rehabilitanci traktowani sÄ jeszcze w naszym kraju jak "nadprogramowy dodatek". Czasem zbędny... EDIT a poza tym temat rehabilitacji juĹź był "maglowany" pod tym kÄ tem, Ĺźe wystarczy poczytać dział rehabilitacji. Fizkom setki razy tłumaczył i tłumaczył. kinga - Wto 20 Kwi, 2010 zozo napisał/a: Kinga - nie czytasz dokładnie - neguję, ale zaliczyłam 2 pooperacyjne rehabilitacje prowadzone w sumie przez 3 fachowcĂłw w szpitalnych warunkach, poczytałam na temat zalecanych ćwiczeń i uwaĹźam, Ĺźe w pierwszym okresie pooperacyjnym - dla jednych będÄ to pierwsze 2 tygodnie, dla innych ten okres będzie dłuĹźszy - zalecenia sÄ podobne. Zozo Twoje wszystkie posty czytałam kilkakrotnie. Nie tylko Twoje z resztÄ Rehabilitacja jest formÄ leczenia, moĹźesz się z tym zgodzić albo i nie. Jednak to jest fakt niezaprzeczalny. SÄ terapeuci, ktĂłrzy popełniajÄ błędy. Tak samo jak w przypadku lekarzy. Czy uwaĹźasz, Ĺźe właściwe jest podejście: dla wszystkich tak samo? Np. nowotwory: czemu wszystkim nie podać "cudownego" cyklofosfamidu? PrzecieĹź to rak, a to chemia, więc czemu hurtowo nie dawać tego? Identycznie jest z rehabilitacjÄ . Raz jeszcze przytoczę słowa profesora Degi. Cytat: Ruch jako lek nie ma substancji ani opakowania. SubstancjÄ tego leku jest pomysł zrodzony u nauki i doświadczenia. Jego podanie wymaga prawdziwego mistrzostwa. Przekazanie go choremu wraz z osobowościÄ i sercem czyni ten lek niezastÄ pionym. I tyle w tym temacie danka - Sro 21 Kwi, 2010 AgaW napisał/a: Opinia kogoś z boku, innego dobrego fizjoterapeuty daje pełen obraz sytuacji i moĹźe wychwycić coś z pozoru niewidoczego, niepozornego a bardzo waĹźnego - dlatego tak Ci zasugerowałam Pomyśl sobie i zrĂłb jak uwaĹźasz Danuta,to jest cała prawda o leczeniu i rehabilitacji.Jeśli zerknęłaś na mojÄ nie kończÄ cÄ się walkę o prawidłowÄ diagnozę,to najlepiej widać,Ĺźe nie moĹźna poprzestać na jednym rehabilitancie i jednym lekarzu.ZauwaĹźyłam,Ĺźe kaĹźde z takich spotkań czegoś innego mnie nauczyło i właśnie ostatnio zaczynam mieć wreszcie nadzieję,Ĺźe zbliĹźam się do poznania prawdy.Ostatnich dwĂłch lekarzy zwrĂłciło uwagę na coś,czego inni w ogĂłle nie zauwaĹźyli. Tak więc sprawdzaj i pytaj u innych rĂłwnieĹź,bo to jest Twoje zdrowie.A o dobrego rehabilitanta wcale nie jest łatwo. AgaW - Sro 21 Kwi, 2010 Właśnie ! Niestety tak to juĹź jest z nami pacjentami - musimy mieć oczy na wszystko i czasem zgodnie z intuicjÄ , a na przekĂłr szukać dodatkowych konsultacji i upewnień się ... Nie martw się - najwaĹźniejsze Ĺźe znasz tÄ smutnÄ prawdę, Ĺźe czasem nie jest łatwo i Ĺźe z tÄ rehabilitacjÄ to w naszym kraju jest często koszmarnie - nasze sugestie piszemy dla Twojego dobra, abyś nie straciła cennego czasu dochodzÄ c do tego sama. Jeśli będziesz uparta to znajdziesz rozwiÄ zanie, być moĹźe nie będzie bardzo trudno znaleźć dobrego fizjoterapeutę do pomocy - ale naprawdę warto sprĂłbować, aby efekty operacji zadowoliły Cię na długo Zatem - nie daj się ! Ty teĹź masz szansę, ktĂłrÄ koniecznie musisz wykorzystać - pamiętaj: "szukajcie a znajdziecie" Musi się udać Danuta - Sro 21 Kwi, 2010 I na pewno się uda, w końcu powiem tylko,Ĺźe mam się o wiele lepiej i po tych działaniach rehabilitacyjnych,juĹź mięśnie pomału zaczynajÄ w operowanej nodze pracować. Widzę,jaka róşnica jest w porĂłwnaniu z tym,jak szłam do pracy dzisiaj,a tydzień temu. Idę rĂłwnieĹź operowanÄ nogÄ ,choć z wysiłkiem. Ale będę szukać dalej, waĹźne to,Ĺźe juĹź się nie frustruję,a chcę iść,bo tydzień temu jeszcze wcale mi się nie chciało wysilać. Dzięki za tyle cierpliwości, dzięki niej wyjdę na prostÄ (prosto). AgaW - Sro 21 Kwi, 2010 Danuta napisał/a: Ale będę szukać dalej, waĹźne to,Ĺźe juĹź się nie frustruję,a chcę iść,bo tydzień temu jeszcze wcale mi się nie chciało wysilać. I to jest super! AĹź się uśmiecham szeroko, gdy to czytam - brawo za dzielność i brawa dla obudzonego ducha walki Danuta - Czw 22 Kwi, 2010 Kochana Ago,duch walki moĹźe się obudzić tylko wśrĂłd Ĺźyczliwych ludzi,a tu spotkałam ich tylu. Zawsze podziwiałam tych,ktĂłrzy przezwyciężyli najcięższe urazy i zaczęli Ĺźyć normalnie,teraz widzę,ile to trzeba samozaparcia,Ĺźeby iść naprzĂłd. NajwaĹźniejsze,nie tracić celu z pola widzenia, i nie wpadać w doły. Teraz jestem spokojna,Ĺźe moĹźe się jeszcze trochę pomęczę,ale będzie o.k. Dziękuję AgaW - Czw 22 Kwi, 2010 I tak będzie! To trudna droga, ale wszystko się kończy, więc ten trud teĹź My chorzy musimy mieć siłę i upĂłr Ĺźeby dojść do zdrowia - ale dzięki temu umiemy docenić jego wartość. Nie martw się gdy przyjdÄ trudne dni, bo kaĹźdy je ma, kaĹźdy z nas nieraz ma dość - ale zawsze z dołka trzeba się podnieść i iść dalej choć czasem brakuje wiary - wtedy się udaje! A gdy będzie Ci Ĺşle to pamiętaj - jesteśmy z TobÄ Danuta - Sob 24 Kwi, 2010 Słowa czasami brzmiÄ banalnie,ale w nich jest najprawdziwsza prawda. Dopiero odkÄ d przyszłam tutaj,coś drgneło,coś się zmienia i napawa optymizmem,naprawdę. ZauwaĹźyłam,Ĺźe niektĂłrzy nie chcÄ się zwierzać z niepowodzeń,a opowiadajÄ tylko o sukcesach-stÄ d te historie o natychmiastowym "bieganiu" po endoprotezie,nartach,tańcach,itp. -z pominięciem okresu wysiłku, włoĹźonego w ostateczny efekt. Dopiero na forum poznałam prawdę-zanim nastÄ pi pełna sprawność trzeba wielkiej pracy i rehabilitacji. Narazie nie zmieniłam rehabilitanta,ale widzę poprawę, inni teĹź dostrzegajÄ . Mięśnie zaczęły wreszcie pracować, a proces przemieszczania sie w przestrzeni przestał mi sprawiać bĂłl,a przede wszystkim minÄ Ĺ‚ strach przed samodzielnym stawianiem krokĂłw. Chroniona dotÄ d przed wszelkim wysiłkiem operowana noga podjęła wreszcie swoje funkcje. I choć wędrĂłwka po złych chodnikach,zwłaszcza pod gĂłrę,nadal męczy,to cieszę się,Ĺźe idę przed siebie. Teraz będę juĹź chodzić na spacery,Ĺźeby sie znĂłw nie zasiedzieć,a wiosna wreszcie zaczęła temu sprzyjać,jest cudnie Mijka - Sob 24 Kwi, 2010 Danuta uwierzyłaś w siebie, przełamałaś strach przed chodzeniem, jesteś pełna optymizmu i to jest najwaĹźniejsze + właściwa rehabilitacja. KaĹźdy przechodzi zmagania w okresie pooperacyjnym, ale jak sama widzisz jedni od pierwszych chwil po operacji sÄ przestraszeni i załamani swojÄ niemocÄ , inni się cieszÄ , Ĺźe jest juĹź po i teraz z dnia na dzień musi być lepiej. Mnie po operacji najbardziej interesowało to co nie mogę i jeszcze nie powinnam robić. Jak po pierwszej pionizacji i pierwszych krokach (oczywiście pod okiem rehabilitanta) zobaczyłam, jak wstawać i kłaść się na łóżko i jak poruszać się o kulach, to naprawdę uwierz mi ale jak juĹź pisałam w swoich postach, korytarz szpitalny był mi za krĂłtki. A później kaĹźdy dzień przynosił malutkÄ poprawę a to dawało wielkÄ radość. Nie dopuszczałam do siebie myśli, Ĺźe mogę nie chodzić, bo bardzo chciałam chodzić, nawet wtedy gdy w 4 miesiÄ cu w zdrowej nodze zwichnęłam staw skokowy i na 2 tygodnie od stopy do kolana załoĹźonÄ miałam szynę gipsowÄ , a chodzenia o 2 kulach nie przerwałam i wychodziłam sobie na spacery. To nie sÄ przechwałki. Chcieć to mĂłc. widać, Ĺźe Ty chcesz i czujesz juĹź tÄ radość chodzenia i tak trzymać AgaW - Sob 24 Kwi, 2010 Danuta napisał/a: Mięśnie zaczęły wreszcie pracować, a proces przemieszczania sie w przestrzeni przestał mi sprawiać bĂłl,a przede wszystkim minÄ Ĺ‚ strach przed samodzielnym stawianiem krokĂłw. Chroniona dotÄ d przed wszelkim wysiłkiem operowana noga podjęła wreszcie swoje funkcje. Brawo ! To bardzo waĹźny moment w Twojej rehabilitacji - najtrudniej jest przełamać ten strach i zrobić wtedy krok Ty to juĹź osiÄ gnęłaś i teraz będzie inaczej, łatwiej DuĹźo postępu w rehabilitacji zaleĹźy od naszego mĂłzgu, tam czai się strach i tam jest pamięć ruchowa. Teraz wytrwale ćwicz nawet gdy będÄ trudne chwile - a zobaczysz jak będÄ przychodzić postępy Bardzo się cieszę z tej poprawy, z tego Ĺźe poczułaś to co pomoĹźe Ci brnÄ Ä‡ naprzĂłd Danuta - Sob 24 Kwi, 2010 Aga, ja teĹź uwaĹźam,Ĺźe ryba psuje się od głowy - to w głowie nastÄ piło zerwanie kontaktu ze swoim ośrodkiem ruchu,poczuciem rĂłwnowagi,itp. IdÄ c,nawet juĹź na chorych stawach,nie zastanawiałam sie,co sprawia,Ĺźe idę . Co porusza dwunoĹźnÄ istote i utrzymuje jÄ w pionie.Dopiero,gdy poczułam się jak marionetka w teatrzyku,ktĂłrÄ złoĹźono w kÄ cie,pojęłam,Ĺźe nic nie porusza nitkami,utrzymujÄ cymi tę marionetkę. i Ĺźe nie jestem monolitycznym Golemem,ale istotÄ złoĹźonÄ z miliona róşnych mięśni i ścięgien,i nerwĂłw,i to wszystko teraz zaczęło oĹźywać. Dziś troszkę odpocznę do południa,tydzień pracy dał mi trochę w kość,ale pogoda piękna-potem pĂłjdę na spacer. A najwaĹźniejsze- to wspĂłlne przeĹźywanie niepowodzeń i maleńkich choćby zwycięstw -dziękuję (szkoda,Ĺźe nie umiem wkleić kwiatuszka choćby) Danuta - Wto 04 Maj, 2010 Witam serdecznie nie bardzo się nam udał sam poczÄ tek maja,lało i grzmiało,wysiadł mi teĹź internet,a spacerować się nie dało za bardzo. Zasiedziałam się strasznie,chodzenie po domu to nie to samo. Dziś przeszłam prawdziwe męki w drodze do ptracy,ale.....ale,Ĺźeby nie zapeszyć,coś się chyba wreszcie we mnie przełamało iprzestałam się kiwać. Mięśnie bolÄ ,ale to nic, najwaĹźniejsze,Ĺźe poczułam jakby mi się lepiej szło,prawie "normalnie". DuĹźo mi to czasu zajmuje,ale moĹźe w końcu ruszę przed siebie. zozo - Wto 04 Maj, 2010 Danuta, a jesteś pewna, Ĺźe to odpowiedni moment do odrzucenia kul. Powinno się raczej chodzić o kulach starajÄ c się coraz mniej obciÄ Ĺźać operowanÄ nogę. Pierwsze spacery bez kul naleĹźałoby dawkować, powoli wydłuĹźajÄ c dystans. Tak mi się wydaje. Danuta - Wto 04 Maj, 2010 Zozo, a toĹź mi lekarz kazał odrzucić obie kule juz w styczniu,tylko potem zostawił mnie w domu do marca i nie chodziłam,tylko po domu.Potem teĹź mnie widział,wszelkich kul zakazal,tylko nie powiedział,jak mam chodzić i tak się morduję z tym,ale chodzę. PrĂłbowałam z jednÄ kulÄ ,ale za to mi się oberwało,teraz wiem,z forum,Ĺźe słusznie. Mam chodzić,no to chodzę, rehabilitant teĹź w sumie nie uczy mnie chodzić,juĹź mam dosyć troche tego,ale chodzę do pracy,inaczej się nigdy nie nauczę. zozo - Wto 04 Maj, 2010 No fakt, to juĹź długo trwa i trzeba się w końcu przełamać. To moĹźe trzeba zmienić rehabilitanta, skoro nie koryguje Twojego chodu. Do pracy zaczęłaś chodzić po ilu miesiÄ cach od operacji? kinga - Wto 04 Maj, 2010 Danuta napisał/a: Zozo, a toĹź mi lekarz kazał odrzucić obie kule juz w styczniu,tylko potem zostawił mnie w domu do marca i nie chodziłam,tylko po domu.Potem teĹź mnie widział,wszelkich kul zakazal,tylko nie powiedział,jak mam chodzić i tak się morduję z tym,ale chodzę Danusia bo lekarz stwierdził, Ĺźe leczenie medyczne się zakończyło; z jego strony jest wszystko ok; Ĺźe endoproteza się ładnie trzyma i nie ma przeciwwskazań do odłoĹźenia kul oraz obciÄ Ĺźania operowanej kończyny Tu powinien pokierować na właściwÄ rehabilitację (jak z tym jest, to wszyscy wiemy). Ty za to jesteś mÄ drÄ i uświadomionÄ kobietÄ ; wiesz co naleĹźy robić. Zmień rehabilitanta, skoro on nie przywiÄ zuje uwagi do Twojego chodu i nie prĂłbuje uczyć Ciebie dobrego, właściwego poruszania się. A przecieĹź o to właśnie chodzi pasiflora - Sro 05 Maj, 2010 Danuto, dokładnie chodzi o to by rehabilitacja szła u Ciebie w odpowiednim kierunku tzn przywrĂłcenia funkcji chodu ale nie chodu byle jakiego, tylko wzorowego. Lekarz skończył swoje dzieło, ale rehabilitacji nie moĹźesz zaprzestać, aĹź do idealnego wzorcu chodu. Danuta - Sro 05 Maj, 2010 Narazie chodzę do tego samego rehabilitanta,on uwaĹźa,Ĺźe moja bieda to mięśnie,kompletnie zastane. Najpierw trzeba je usprawnić,a dopiero potem zabrać się za ćwiczenia. Chodzę coraz lepiej, w czym pomaga mi deszcz. Muszę trzymać parasol nad głowÄ i nie mysleć o podpieraniu się,a iśc w miarę normalnie. Czuję,Ĺźe mięśnie obu nĂłg "ciÄ gnÄ " jak za ciasne spodnie,stawiajÄ opĂłr,ale juĹź nieco mniejszy. jeśli znajdę innego terapeutę,to sprĂłbuję,oczywiście czgo innego.Dziękuję za rady,wszystkie cenne. AgaW - Sob 08 Maj, 2010 Czyli czujesz poprawę...SUPER ! bÄ dĹş cierpliwa i ćwicz - niedługo napewno pochwalisz się kolejnym krokiem naprzęd kinga - Nie 09 Maj, 2010 Danuta napisał/a: Najpierw trzeba je usprawnić,a dopiero potem zabrać się za ćwiczenia. Dobra, ale ja tego nie rozumiem.... jak to usprawnianie wyglÄ da? Sam masaĹź? Danuta napisał/a: Czuję,Ĺźe mięśnie obu nĂłg "ciÄ gnÄ " jak za ciasne spodnie,stawiajÄ opĂłr,ale juĹź nieco mniejszy. A jakieś rozciÄ ganie mięśni stosujesz? PrzecieĹź to proste ćwiczenia, ktĂłre mĂłgłby Ci zadać rehabilitant do robienia w domu. hmmm... Danuta - Wto 11 Maj, 2010 Narazie nie dostałam ćwiczeń do domu, teraz dostanę,w tym tygodniu. Chodzę lepiej,moĹźe on wie,co robi? kinga - Wto 11 Maj, 2010 Danuta tylko pytałam, co robicie i czy coś w domu kaĹźe Ci robić. Ja teĹź miałam przykurczone mięśnie, ale oprĂłcz tego Ĺźe reha sam mi mięśnia rozciÄ gał, to ja w domu mam ćwiczenia. Ĺťeby nie tracić czasu. Bo co to da terapia raz w tygodniu? (no coś tam da, ale jak moĹźna w domku coś robić, to super ) Inna partia mięśni teĹź słaba i ćwiczę u terapeutĂłw i w domu A TwĂłj rehabilitant...moĹźe wie, a moĹźe nie wie co robi...sÄ przecieĹź róşni "specjaliści" rehabilitacji i wielu wielu innych dziedzin Mam nadzieję, Ĺźe jego celem jest pomĂłc Tobie (nie tylko opróşnić portfel) askim81 - Wto 11 Maj, 2010 Regularna rehabilitacja jest niesamowicie waĹźna - czasem przyznaję, Ĺźe o niej zapominam i wtedy biodro daje się we znaki. Ostatnio zaskoczył mnie mĂłj lekarz - stwierdził, Ĺźe najlepsze jest tylko pływanie i rower bez obciÄ Ĺźenia - skrytykował tylko "podwieszki" jako nic nie dajÄ ce a mogÄ ce doprowadzić do rozerwania torebki stawowej. Pora znaleźć dobrego rehabilitanta, bo na samym rowerku daleko nie zajadę. Powodzenia i wytrwałości w rehabilitacji Wszystkim (i sobie teĹź) Ĺźyczę ;0) Danuta - Wto 11 Maj, 2010 Powiem szczerze-czasem mam mętlik w głowie, i wÄ tpliwości, idę jeszcze raz do mojego ortopedy,niech on powie,moĹźe podpowie dobrego rehabilitanta.Jakoś tak chciało by się podeprzeć autorytetem medycznym,bo kaĹźdy z nas ma inne doświadczenia,ale tez inne kości i stawy,mnie się np. teraz wydaje,Ĺźe nie panuję nad mojÄ nieoperowanÄ noga i ona działa nieco niezaleĹźnie ode mnie jakby. Muszę z tym wszystkim dojść do ładu,lato idzie i co?znowu nie jechać na urlop?Dzięki za rady,jedno jest w nich wspĂłlne:pozytywna rehabilitacja. Jeszcze raz się zmobilizuję Danuta - Czw 13 Maj, 2010 WrĂłciłam od mojego ortopedy. Po obejrzeniu nowego zdjęcia rtg i mojego spaceru po gabinecie,powiedział,Ĺźe: nic,ale to absolutnie nic mi nie dolega i nie mam Ĺźadnych podstaw do obaw,ani tez powodĂłw do jakiejkolwiek dodatkowej pomocy typu rehabilitacja. To wszystko jest w mojej głowie. Mam chodzić i juĹź. Nie mam powodu,Ĺźeby mu nie wierzyć.......... pasiflora - Czw 13 Maj, 2010 Ja teĹź nie miałam powodĂłw by nie ufać lekarzom ale dzięki mojej przezorności dziś nie mam dlugotrzpieniowej endo osadzonej na cemencie. Nie sÄ dzę by rĂłwnieĹź i moja mama miała kiedykolwiek zastrzeĹźenia by nie ufać lekarzom w mojej sprawie, ale dzięki ich niedopatrzeniu mam zwyrodnienie stawĂłw i ledwo człapię. Tak samo po operacji myślałam Ĺźe lekarze zrobiÄ wszystko bym była zdrowa, tak im ufałam, a jednak nawet nie wspomnieli bym się rehabilitowała. MoĹźe dla niektĂłrych to oczywiste, ale dla moich "zacofanych" rodzicĂłw niestety nie było. Ojciec ćwiczył mnie sam a właściwie znęcał się nade mnÄ . Wielu z nas zaufało i po d@@pie dostało, czy było warto? Nie! Warto słuchać własnego ciała. Bonia - Czw 13 Maj, 2010 Pasiflora mocne ale prawdziwe kinga - Pią 14 Maj, 2010 Podpisuję się rękami i nogami pod postem Pasiflory Danusiu wszyscy chcemy Twojego dobra zozo - Pią 14 Maj, 2010 Hehe – Kinga mnie kiedyś obsztorcowała, Ĺźe jestem przeciwko rehabilitacji a mnie tylko irytowało to, Ĺźe najczęściej, jak ktoś pisał posty o problemach, to zaraz był odsyłany do dobrego rehabilitanta. UwaĹźam, Ĺźe w pierwszym okresie po operacji trudno jeĹşdzić na rehabilitację a nie kaĹźdego stać na zamĂłwienie fizjoterapeuty do domu. Wtedy bazujemy głównie na ćwiczeniach izometrycznych i ogĂłlnych zaleceniach. Ten okres, kiedy nasza operowana noga jest bardzo ociężała i trudno nam jÄ podnieść, ma skłonności do puchnięcia trwa u róşnie. Pprzechodziłam przez to w ostatnim okresie 2 razy i u mnie trwało to od 1 do 1,5 m-ca. Po tym okresie noga robiła się coraz sprawniejsza – oczywiście stosowałam pewien schemat ćwiczeń. Po tym okresie krÄ Ĺźenie w nodze powraca, noga przestaje puchnÄ Ä‡, nie trzeba juĹź tyle czasu spędzać w łóżku i naleĹźałoby przymierzyć się do odrzucenia kul w dalszej perspektywie. W tym momencie w całej rozciÄ głości zgadzam się, Ĺźe naukę chodzenia najlepiej jest robić pod okiem dobrego fizjoterapeuty. Zapewne wiele osĂłb jest w stanie lepiej lub gorzej przejść przez ten okres samodzielnie, ale i tak dobrze jest, jak ktoś znajÄ cy się na rzeczy popatrzy na nas z zewnÄ trz i oceni nasz chĂłd, powie jest juĹź dobrze i moĹźna kule odstawić. O ile pacjent zaczyna samodzielnie chodzić i na nic się nie uskarĹźa, to mogę jeszcze zrozumieć lekarza ortopedę, Ĺźe otrzepał ręce i sprawa jest załatwiona. Natomiast zupełnie nie rozumiem dlaczego ortopeda nie skieruje pacjenta na rehabilitację, jak jest jakiś problem i z tym problemem pacjent do niego przychodzi. Gadanie, Ĺźe wszystko siedzi w naszej głowie – to się zgadza – całe nasze funkcjonowanie siedzi w naszej głowie . W końcu cały nasz organizm oplatajÄ nerwy, ktĂłre wysyłajÄ impulsy do mĂłzgu a mĂłzg na nie odpowiada i steruje kaĹźdÄ nasza funkcjonalnościÄ . Jak byliśmy dziećmi – mieliśmy niesamowitÄ zdolność uczenia się – w tym i uczenia się chodu, ale z wiekiem te zdolności zanikły. Skoro mamy się na nowo nauczyć prawidłowo chodzić, to często niezbędna jest pomoc kogoś z zewnÄ trz, w tym wypadku chodzi o rehabilitanta. Jednym ta pomoc jest potrzebna w mniejszym innym w większym wymiarze. Danuta, zrobisz, jak zechcesz, ale sama widzisz, Ĺźe masz problemy i trzeba je rozwiÄ zać. Jakbyś miała depresję, to teĹź udałabyś się do psychiatry a przecieĹź depresja teĹź siedzi tylko w naszej głowie. kinga - Pią 14 Maj, 2010 Ja po operacji wykonywałam tylko ćwiczenia karteczkowe. Wszystko było super do czasu, aĹź z drugim biodrem zaczęły się problemy większe. Okazało się, Ĺźe jednak operowana nie jest taka rewelacyjna Roboty mam przy niej a roboty. Nie dopuszczę do tego w drugiej nodze. TeĹź się zastanawiam, czemu lekarze nie posyłajÄ na odpowiedniÄ rehabilitację i mĂłwiÄ , Ĺźe moĹźe tylko zaszkodzić. Dziwię się temu z jednej strony, ale z drugiej chyba troszkę rozumiem. Nieodpowiednia rehabilitacja moĹźe mocno zaszkodzić. Nigdy nie wiadomo, na kogo trafimy (chyba Ĺźe to ktoś sprawdzony). Lekarze nie majÄ o tym pojęcia i wolÄ odradzać, zamiast pokierować odpowiednio. Nasza Bonia jest wszak ofiarÄ nieudolnego terapeuty nie dziwi mnie ostroĹźność medykĂłw... zozo - Pią 14 Maj, 2010 No tak i dlatego zawsze piszemy dobry fizjoterapeuta a czy kaĹźdy pacjent jest w stanie to ocenić to juĹź inna sprawa, ale to tak, jak z wyborem chirurga ortopedy - jak Ĺşle trafisz, to teĹź moĹźe bardzo zaszkodzić - daleko szukać nie musimy . Danuta - Pią 14 Maj, 2010 Ja absolutnie nie jestem wrogiem rehabilitacji, ja nie mam w tej kwestii doświadczenia,to moja pierwsza powaĹźna ingerencja chirurgiczna i pierwsza endoproteza. Z samÄ endo nie ma jak dotad Ĺźadnych problemĂłw,najmniejszych, wszystko tak,jakbym się z ta wstawka urodziła.To druga noga nie umie się dostosować. Ale po tych słowach lekarza przestałam się...bać. Podświadomie chyba się bałam,Ĺźe uszkodzę nieoperowana nogę. Dziś szłam o wiele bardziej zdecydowanie,dłuzszym krokiem i stawiałam nogi na przemian,a nie jak z kulami-przenosiłam "na sztywno". Nie wiem,jak miała by wyglÄ dać właściwa rehabilitacja, jesli mi nie poleca jej mĂłj lekarz. SprĂłbowaam tę rehabilitację ,jakÄ mi poleconoZaszkodzić na pewno nie zaszkodziła,moĹźe jednak trochę pomogła. Zobaczę,co dalej będzie. Organizm albo się dostosuje,albo sam zaĹźÄ da pomocy jeszcze. Miłego weekendu i dzieki za porady, deszcze wieszczÄ ,jak tu chodzić na spacer? piedra32 - Pią 14 Maj, 2010 Cóş mogę rzec jestem Ĺźywym przykładem niefortunnej pracy lekarzy ja zaufania juĹź nie mam bo w obecnej sytuacji wyjścia nie mam ostatnia ingerencja mnie czeka. Ale nie o tym chcę Danuto słuchaj, czytaj, i wyciÄ gaj wnioski to jest cudowna rzecz mieć te wszystkie "głowy" na tym forum . Ja po pierwszej endo czułam się wspaniale Ĺźyłam normalnie złapałam wiatr w Ĺźagle ale... po 4 latach sie zepsuło hmm czemu nie wiem. Wiem natomiast Ĺźe dobra rehabilitacja to podstawa a lekarze robiÄ operację i to tyle czasami ktĂłryś zaleci ćwiczenia a czasami nie i to juz jest w naszym zakresie. Ĺťyczę zdrĂłwka i cierpliwości Pozdrawiam ciepło Bonia - Sob 15 Maj, 2010 Tak Kiniuś jestem ofiarÄ standadowej rehabilitacji i za mojÄ nie wiedzę zapłaciłam wysokom cene. Nie wiedziałam Ĺźe chcÄ Ä‡ dobrze zafunduje sobie gechenne Ta rehabilitantka mnie nie znała ale nawet sprawdzony rehabilitant ktĂłry mnie zna 3 miesiÄ ce po osteotomii dobrowadził by znowu do katastrofy mimo Ĺźe miał zalecenia od Prof. Dlatego Prof wręcz zabronił mi rehabilitacji ale beĹź rehabilitacji nie da się zrobić postępĂłw. Teraz na szczęście mam dobrego terapeutę . ChociaĹź moja mama mĂłwi Ĺźe ładnie chodzę i Ĺźe się siebie czepiam W kaĹźdym razie ja nie zamierzam jej słuchać i zrobię swoje tym bardziej Ĺźe ostatnio więcej siedzę i zaczynam odczuwać tego skutki praca siedzÄ ca daje mi w kość. Po rozmowie z P Piotrem wiem Ĺźe dobrze trafiłam Nie zaproponował mi standardu czyli podwieszek i naprawdę ĹźaleĹźy mu Ĺźeby mi pomĂłc i jeszcze jedno wolę zapłacić niĹź liczyć na terapeutĂłw z NFZ bo spotkanie z takimi terapeutami na zdrowie mi nie wyszło. Danuta - Pią 22 Paź, 2010 Pozdrawiam wszystkich serdecznie i bardzo ciepło długo mnie tu nie było,ale pojawiłam się w końcu,aby donieść,Ĺźe 27 paĹşdziernika, za kilka dni, udaję się na wstawienie drugiej endoprotezy,tym razem lewego biodra. Niestety,nic nie dało ni samozaparcie,ni rehabilitacja- drugie biodro teĹź się zepsuło, w końcu bolało bardziej niĹź pierwsze przed operacjÄ i obrzydzało mi Ĺźycie. Tak więc -"powtĂłrka z rozrywki". Jeśli tylko wszystko będzie tak,jak poprzednim razem,to się nie boję.A jak juĹź wyjdę z kul, wtedy będę robić wszystko,Ĺźeby chodzić normalnie. Pojawię się jak wrĂłcę ze szpitala,a narazie Ĺźyczę zdrowia i sobie i wszystkim tu obecnym. Alicja - Pią 22 Paź, 2010 Danusiu, Ĺźyczę Ci, aby wszystko było dobrze, tak jak poprzednim razem. Fajnie, Ĺźe się odezwałaś. Cieszę się, Ĺźe tyle w Tobie samozaparcia, Ĺźe zrobisz wszystko, aby chodzić jak najładniej. Trzymam Cię za słowo - jak odzyskasz siły po operacji, koniecznie napisz, co słychać. Danuta - Pią 22 Paź, 2010 Alicjo,odezwałaś się,jak z Krainy CzarĂłw- na szczęście oczywiście,zaraz sie pojawię,jak tylko będę juĹź mogła usiÄ Ĺ›Ä‡ za klawiaturÄ . JuĹź nie pisałam nic,bo jakoś szło,ale gdzieś tak 2 m-ce temu,zaczęło mi dokuczać,pojawiła się sztywność, z rana nie mogłam się postawić do pionu, i ja tak myslę sobie, Ĺźe mĂłj ortopeda od razu wiedział,Ĺźe się to tak potoczy, odczekał rok i zadecydował o drugiej endo. Dobrze,teraz znowu będę mieć nadzieję, Ĺźe wszystko będzie dobrze i Ĺźe tym razem będę chodzić jak trzeba. Do usłyszenia zatem. Nie wiem,czy to dobrze,ale tym razem juĹź się boję mniej Alicja - Pią 22 Paź, 2010 Danuta napisał/a: Nie wiem,czy to dobrze,ale tym razem juĹź się boję mniej Myślę, Ĺźe dobrze. JuĹź wiesz, Ĺźe nie taki diabeł straszny, więc i stres mniejszy. Pierwsza endo juĹź jest dobrze wrośnięta, noga chyba nieĹşle się spisuje, trzeba być dobrej myśli. Danuta - Pią 22 Paź, 2010 Alicjo, pierwsza endo spisuje się,oby nie zapeszyć i tak było nadal, bardzo dobrze, nawet zapominam,Ĺźe to wstawione,nie moje. Oczywiście uwaĹźam, pamiętam,ale jeśli tylko obie będÄ takie,to będę bardzo zadowolona,po prostu normalnie,nie boli,chodzi,nie "skrzypi". Tak,juĹź wiem,Ĺźe przeĹźyć sie da,nawet bez papierosĂłw piedra32 - Pią 22 Paź, 2010 Danuto Wszystkiego dobrego.Wspaniale Ĺźe endo Ci słuĹźy i oby tak dalej.JuĹź sama wiesz co z czym i jak bo wiadomo Ĺźe pierwsza operacja jest przeraĹźajÄ ca. Powiem szczerze odwaĹźna kobietka jesteś, czuć w postach. Hmm o co chodzi z papieroskami???przestałaś???jeśli tak podziwiam ja jeszcze jestem w szponach nałogu. Pozdrawiam cieplutko wszystkiego dobrego Ĺźyczę Danuta - Pią 22 Paź, 2010 Droga Piedro, niestety,nic z tego,jak paliłam,tak palę, ale wtedy jakoś wytrzymalam te 11 dni,choć łatwiej było,bo było ciepło na dworze,więc na końcu juĹź na kulach sama wychodziłam na dwĂłr zapalić. Teraz będzie trudniej,zdaje się -idÄ deszcze i śniegi,jak wejdę w drzwi,tak wyjdę juĹź do domu. Ale mam nadzieję,Ĺźe jak i tamtym razem,zadziała psychika - jakos nawet mi się wydawało,Ĺźe jestem osobÄ niepalÄ cÄ . I moĹźe teraz się uda? poprĂłbuję,bo juĹź mam dość tych papierosĂłw,przy tym zwiększa się liczba euro-zakazĂłw -po co mam się denerwować, Ĺźe nigdzie nie wolno? Ja nie jestem odwaĹźna,ale bywam dobrym pacjentem tak jest lepiej i mnie i lekarze się nie denerwujÄ , obserwowałam nieco,więc wdrożę sprawdzonÄ metodę. piedra32 - Pią 22 Paź, 2010 Ĺťyczę udanej walki z nałogiem.Ponoć wszystko siedzi w naszej psychice.Fajnie się pisze o dymku ale ja ciÄ gle odciÄ gam zaprzestanie palenia i wymyślam nowe wymĂłwki. Ech ciężki temat Powodzenia Grazyna1950 - Pią 22 Paź, 2010 Danusiu !! Powodzenia i oby druga endo tez się dobrze sprawowała. Co zaś tyczy nikotynowego nałogu, to zapewniam, Ĺźe moĹźna z niego wyjść. Nie palę juĹź 19 lat. A palacz ze mnie był okropny..... 30 - 40 dziennie. Po ok. 22 latach papieroski poszły w odstawkę. PrĂłbujcie, przecieĹź nie papierosy Wami rzÄ dzÄ . Trzeba jednak duĹźo silnej woli. Jak kogoś interesuje moja walka z nałogiem chętnie na PW opowiem. Mijka - Pią 22 Paź, 2010 Kod:  Oczywiście uwaĹźam, pamiętam,ale jeśli tylko obie będÄ takie,to będę bardzo zadowolona,po prostu normalnie,nie boli,chodzi,nie "skrzypi Danutko, Ĺźyczę Ci Ĺźeby drugie endo dorĂłwnało pierwszemu i napewno tak będzie Jak pierwsza operacja jest OK to lęk przed drugÄ jest napewno mniejszy. Papierochy moĹźna rzucić, niepalę około 20 lat a pamiętam jak zaczynałam popalać jako smarkula i to gdzie chodziliśmy palić w kloce na tartaku ( to była głupota). Danusiu, powodzenia, trzyzmam kciuki Danuta - Pią 22 Paź, 2010 Dziekuję Wam za dobre Ĺźyczenia, jeszcze potem trzeba będzie "przezimować", trochę taki areszt domowy ale za to wiosnÄ ...mam nadzieję,Ĺźe tym razem wyfrunę jak motyl z kokonu, i zapomnę o niedogodnościach. Będę u tego samego lekarza,w tym samym szpitalu,moĹźe i panie pielęgniarki nawet będÄ te same,to prawie jak w domu. a w końcu i tak nie lubię zimy, to akurat zejdzie. Tylko teraz się postaram nie zasiedzieć, aodrazu potem ruszyć w świat,a jak co,to na rehabilitację. Jak juĹź oba będÄ dobre (biodra),to juĹź będzie tylko w duĹźej mierze ode mnie zaleĹźało. Jeszcze pomacham na poĹźegnanie,a jak wrĂłcę,zaraz doĹ‚Ä czę do miłego towarzystwa. A o rzuceniu palenia pomyslę powaĹźnie-jest okazja, śmierdzi toto,kosztuje fortunę i zniewala. Pora się na palenie obrazić. Człowiek to potężna siła,a raczej jego psychika-jak tylko zechce,to potrafi wiele. Do tej pory chyba nie chciałam nie palić. Mijka - Pią 22 Paź, 2010 Danuto, uwaĹźam, Ĺźe to jest bardzo dobra pora na operację teĹź miałam w paĹşdzierniku i od powrotu do domu codziennie byłam na spacerze (pomimo, Ĺźe w 4 m-cu miałam zwichnięcie stawu skokowego w zdrowej nodze i załoĹźonÄ szynę gipsowÄ ). Na wiosne powinnaś brykać juĹź bez kul i tego Ci Ĺźyczę AgaW - Nie 24 Paź, 2010 Danuto, miło Ĺźe napisałaś jak u Ciebie Ĺťyczę Ci szczęśliwej operacjii, przy drugim biodrze podobno jest łatwiej bo juĹź się wszystko wie. Będę za Ciebie trzymać kciuki, takĹźe za TwojÄ rehabilitację. Co do palenia to masz tu rację - nałóg tkwi w mĂłzgu, w przyzwyczajeniu. Jeśli się uprzesz to dasz radę! ( paliłam wiele lat i wiele razy rzucałam, jednak w końcu jestem wolna, tylko na imprezach muszę uwaĹźać bo czasem trochę ciÄ gnie zapalić ) To jak z wykorzenianiem złego nawyku ruchowego -najwaĹźniejsze to nie poddawać się tylko z nim walczyć do skutku Powodzenia ! Będę czekać na wieści od Ciebie Danuta - Nie 24 Paź, 2010 Dzięki,Aga. Trochę się niepokoję,czy wszystko będzie tak samo dobrze,jak za pierwszym razem, to chyba nieuniknione. Ale tak juz mi dokuczyło, Ĺźe się cieszę -juĹź niedługo nie będe wstawać ze strachem przed bĂłlem. Ja jestem mało odporna na bĂłl, nie lubie łykć ibupromu ani paracetamolu,poza tym to tylko półśrodki. I obiecuję sobie,Ĺźe jak juĹź drugie biodro będzie w porzÄ dku,wraz z wiosnÄ zamieniam się w piechura muszę odrobić straty za te 2 lata z chorymi stawami Zapytam jeszcze,bo zapomniałam juĹź: zeszłym razem kazali mi się stawić w szpitalu w południe,operacja była nazajutrz rano. Teraz wzywajÄ na 8.00 rano,czy to moĹźe oznaczać,Ĺźe moĹźe się ona odbyć w ten sam dzień? Nie kazano mi nie jeść od wieczora co prawda,moze sama na wszelki wypadek pogłoduję? Albo zadzwonię do szpitala? AgaW - Nie 24 Paź, 2010 To oznacza, Ĺźe będÄ Ci robić badania na ktĂłre musisz być na czczo. Operacje planujÄ po konsylium gdy juĹź wiedzÄ jakich i ilu majÄ pacjentĂłw. Jeśli będziesz mieć operację na drugi dzień to powiedzÄ Ci o tym Danuta - Nie 24 Paź, 2010 Dzięki,Aga. Ja jestem juĹź gotowa, to jest dobre,Ĺźe juz się wie,co i jak. I w domu juz wszystko przygotowane na potem, tak, Ĺźe jestem dobrej mysli. A co do papierosĂłw, to będę się starać o nich zapomnieć,tym razem na dłuĹźej niĹź tylko w szpitalu. AgaW - Pon 25 Paź, 2010 Super, Ĺźe przygotowałaś się tak dobrze będzie łatwiej potem Jest taka fajna strona : pomagajÄ ca w niepaleniu , sÄ tam róşne ciekawe informacje, koleĹźanka rzucajÄ ca korzystała i pomogło jej. MoĹźe i Tobie pomoĹźe Danuta - Wto 26 Paź, 2010 Dziekuję za stronę, zaraz będe jÄ czytać,moĹźe coś znajdę ,co akurat dla mnie będzie dobre. A teraz powiem wszystkim "dowidzenia", jeszcze trochę do zrobienia zostało,specjalnie sobie zostawiłam,Ĺźeby nie mieć czasu siedzieć i rozmyślać. Jak tylko sie pozbieram juĹź w domu,zaraz do Was napiszę.Dzięki za wsparcie,mam nadzieję,ze tym razem to juĹź będzie droga do celu, dobrze Ĺźe mamy tylko dwa biodra Zdrowia wszystkim Ĺźycze,Mili moi, do usłyszenia....... trzydziestka - Czw 28 Paź, 2010 Temat postu: jeszcze w temacie rehabilitacji cóş, mogę doĹ‚Ä czyć do kobiet, ktĂłre wiele przez rehabilitację się nacierpiały a ich bĂłl nie był wyrazem poprawiajacej się kondycji fizycznej. Nie wiem czy stracone zaufanie do tych osĂłb kiedykolwiek odzyskam. RozglÄ dam się powoli za jakimś znajÄ cym się na fachu rehabilitantem i mam nadzieję, Ĺźe do czasu operacji go znajdę. Grazyna1950 - Czw 28 Paź, 2010 Ciekawe czy Danuta ma juĹź drugÄ "przyjaciółkę"? trzydziestka - Czw 28 Paź, 2010 Podoba mi sie zwrot "przyjaciółka". W sumie kaĹźda z nas powinna jakoś nazwac czule swoje nabytki Danuta - Pią 05 Lis, 2010 Dzieńdobry wszystkim,zjawiam się,narazie tylko się przywitam,ale juĹź z nowÄ , drugÄ "przyjaciółkÄ ". Wszystko przebiegło pomyslnie, trochę się przyszło pomęczyć (mnie najbardziej męczy łóżko ortopedyczne),ale juĹź jestem ,dokładnie na 7 dzień po operacji wypisali mnie do domu. Święto 1.11. trochę wydłuĹźyło okres stawiania na nogi,ale jakoś poszło-dziwne,ale wszystko trzeba zaczynać od poczÄ tku,moĹźe i dobrze-teraz juĹź będę wiedziała,na co zwracać uwagę. Obecnie tuptam o kulach narazie po domu,ale tu mam wszystko co trzeba,wszystkie udogodnienia, no i daleko przyjemniej. Okazało się,iĹź proces chorobowy w drugim stawie poszedł tak szybko,Ĺźe w końcu nastÄ piło skrĂłcenie chorej nogi i ...musieli trochę nadrobić protezÄ . Mam nadzieję,Ĺźe ta druga endo teraz juĹź poprawi na dobre mojÄ kondycję i wiosnÄ będę z lubościÄ chodzić po świecie,bez połykania ibupromu,ktĂłry juĹź mi nieco zepsuł ĹźoĹ‚Ä dek. Tak więc raczkuję sobie o kulach,nie będę się spieszyć,jak za pierwszym razem,ale wszystko robić bardzo dokładnie,zwracajÄ c uwagę na kaĹźdy krok. Co to dokładnie znaczy:elewacja? O niczym takim mi nie mĂłwiono,a w karcie informacyjnej w zaleceniach jest: elewacja, chodzenie o kulach, kontrola. Nie wiem co to znaczy,czy to ma zwiÄ zek z usprawnieniem krÄ Ĺźenia w operowanej nodze? Zajrzę jutro,nie naleĹźy chyba za długo siedzieć,położę się,ale chciałam się przywitać Alicja - Pią 05 Lis, 2010 Danusiu, skoro tak szybko odezwałaś się po drugiej operacji, to znaczy, Ĺźe czujesz się znakomice. CUDOWNIE Prawda, Ĺźe to wspaniałe uczucie mieć juĹź to za sobÄ ? Przyznam, Ĺźe mimo trzech operacji edno pierwszy raz słyszę o termine elewacja. Tak mi się to kojarzy z pionizacjÄ , skoro po niej następuje chodzenia o kulach. Trochę mi teĹź to pasuje do angielskiego elevate, czyli podnosić, ale mogę się mylić. Ĺťyczę Ci, aby postępy w rehabilitacji były błyskawiczne, a dobry nastrĂłj Cię nie opuszczał mimo tej jesiennej pogody. Libra - Pią 05 Lis, 2010 Danuta napisał/a: Co to dokładnie znaczy:elewacja? A mnie to sie kojarzy z budynkiem, jego zewnętrzna stronÄ MoĹźe TwĂłj pan doktor akurat sie buduje i tak ma głowę zaprzÄ tniętÄ A moĹźe nawet wymyslił sobie, Ĺźe teraz masz takiego powera, Ĺźe w pierwszej kolejności na budowę, potem chodzenie o kulach, a potem rehabilitacja A tak serio, to nie mam pojęcia, co to moĹźe znaczyć i z chęciÄ bym sie dowiedziała. A tak poza tym, to Ĺźyczę Ci Danusiu zero bĂłlu i większej sprawności kaĹźdego dnia Danuta - Pią 05 Lis, 2010 Dziękuję Wam ślicznie, rzeczywiście, czuję się bardzo dobrze. Poprzednim razem było jeszcze lato,miałam więcej czasu na spacery i w szpitalu i juz na powietrzu,a tu jestem prosto z łóżka ,więc muszę się rozkręcić,ale jeśli chodzi o same objawy pooperacyjne,to naprawdę jest nieĹşle,juĹź swędzi nawet pod opatrunkiem,i tylko spuchnięta kostka trochę psuje ogĂłlny efekt,no ale to narazie chyba objaw zupełnie normalny. Mnie się teĹź owa "elewacja" skojarzyła z budowÄ ,a bliĹźej z ...fasadÄ , ale chyba raczej nie miał pan doktor na mysli mojej fasady,od tego to raczej kosmetyczka Jedyna informacja,jaka udało mi się znależć to : uniesienie, przetłumaczone dosłownie z angielskiego: http://pol.proz.com/kudoz...5-elewacja.html Co by to nie było trzeba wykonać. Staram się chodzić,albo leĹźeć, siedzenie to nagroda. Mijka - Pią 05 Lis, 2010 Danuta napisał/a: rzeczywiście, czuję się bardzo dobrze. Danusia, gratuluję zozo - Sob 06 Lis, 2010 Danuta, Ĺźyczę szybkiego powrotu do sprawności . Mnie rĂłwnieĹź czeka operacja drugiej nogi, ale przyznam się, Ĺźe chciałabym odwlec jÄ w czasie jak najdłuĹźej. Danuta - Sob 06 Lis, 2010 A ja dziś wyszłam na podwĂłrko,korzystajÄ cz pogody- bo od jutra ma padać, więc bałabym się pośliznÄ Ä‡. Załapałam chodzenie o kulach,choć teraz czeka mnie moĹźe nawet więcej pracy niĹź z pierwszÄ endo. Postaram się, bo bardzo chcę teraz juĹź chodzić jak naleĹźy. Zozo,Ĺźyczę Ci,Ĺźeby Ci się udało i drugie biodro samo się wyleczyło. Czy to moĹźliwe?Ponoć wszystko jest mozliwe, więc moĹźe Ci się poszczęści? Moje drugie biodro,zdaje się, było w nienajlepszym stanie juĹź rok temu. Druga operacja była kwestiÄ czasu, Ĺźaliłam się tutaj, wyszedłszy po zwolnieniu,Ĺźe nie bardzo mi się chodziło. A to niestety wysiadało coraz bardziej, w końcu bez ibupromu nie stanęłabym rano w pozycji pionowej po spaniu. I utykanie okazało się teĹź jak najbardziej prawdziwe,tak szybko to poszło. Mam nadzieję, Ĺźe teraz juĹź będzie jak trzeba. Będę od czasu do czasu dzielić się spostrzeĹźeniami, Kochani, a narazie zdrowia Ĺźyczę aga.t. - Sob 06 Lis, 2010 Danuta, Tobie rĂłwnieĹź Ĺźyczymy duuuĹźo zdrĂłwka i samych miłych i udanych spacerkĂłw Danuta - Pon 08 Lis, 2010 Dziękuję wszystkim, dobre Ĺźyczenia naprawdę pomagajÄ . Dzisiaj byłam w moim szpitalu, wyjęli mi szwy. Do kontroli 6 grudnia, narazie jestem jeszcze trochę "zdechła", ale juĹź się zbieram w sobie. No to -kontynujemy piedra32 - Wto 09 Lis, 2010 Danusia Gratuluję i Ĺźyczę szybkiego powrotu do zdrĂłwka. Ale jak widzę postępy z dnia na dzień jak juĹź spacerki sÄ to lada moment wyprawy do sklepu. Powodzenia oby tak dalej Pozdrawiam Danuta - Sro 10 Lis, 2010 Jutro minie tydzień,jak jestem juĹź w domu,a 2 tyg. od operacji. Czuję się juĹź całkiem dobrze, oczywiście dwie kule to teraz moje przyjaciółki-nierozĹ‚Ä czki. Teraz mam nadzieję,Ĺźe wiosnÄ wszystko będzie lepiej,niĹź po pierwszej endo. Będę się bardziej starać, wtedy stawiałam na jak najszybsze chodzenie,teraz stawiam na jego jakość. Czytam całe forum, zawsze mogłam czegoś nie zauwaĹźyć. Trochę spaceruję,bo a nuĹź się zmieni pogoda? Wszystkim Ĺźyczę miłego święta narodowego i dobrej pogody,jaka to radość,gdy się samemu moĹźe robić róşne rzeczy, czasem tego nie doceniałam,niestety. I to,Ĺźe juĹź nie boli,i nie trzeba jeść prochĂłw. I w ogĂłle mam nastawienie optymistyczne,ale cały czas czuwam i sie sobie przyglÄ dam piedra32 - Sro 10 Lis, 2010 Danuta, bardzo dobre nastawienie i pozytywna energia, super. Pozdrawiam serdecznie Mijka - Czw 11 Lis, 2010 Danuta napisał/a: w ogĂłle mam nastawienie optymistyczne,ale cały czas czuwam i sie sobie przyglÄ dam Danusia i tak trzymać, grunt to pozytywne nastawienie teĹź tak myslałam i dÄ Ĺźyłam do przodu Danuta - Pią 12 Lis, 2010 Byle d przodu ale nie byle jak. Strasznie jestem ciekawa,czy teraz juĹź będzie naprawdę dobrze? Mam takÄ nadzieje. Wiesia187 - Pią 12 Lis, 2010 Danuta napisała: Cytat: czy teraz juĹź będzie naprawdę dobrze? Mam takÄ nadzieje. Danusiu , Ĺźyczę Ci szczerze ,Ĺźebyś pomyślnie wracała do sprawności , a nadzieja była spełniona . Danuta - Sro 24 Lis, 2010 Dzień dobry wczesnym rankiem, wszystkim Ĺźyczęmiłego wszystkim dnia. Wczesne wstawanie to moja stała dolegliwość, a teraz, po operacji, jeszcze się zaostrzyła. W zwiÄ zku z tym mam pytanie (bo nie udało mi się znaleźć tego tematu na forum): przecieĹź juĹź rok temu teĹź to przeĹźywałam,ale nie pamiętam,Ĺźeby mi tak dokuczało: 1. przez 3 m-ce (lub 4?) trzeba spać na plecach. Śpię więc, jak zalecajÄ i ,niestety, bardzo bolÄ mne mięśnie w pachwinach, budzi mnie to nad ranem i juĹź po spaniu,muszę wstać,bo nie wyleżę dłuĹźej. Przemieszczam obie nogi,operowanÄ rĂłwnieĹź,po prześcieradle,Ĺźeby im zmienić pozycję,ale to juĹź niewiele daje, muszę wstać. Efekt- stale jestem niewyspana.... Jak sobie radzić z tÄ niedogodnościÄ ? 2. Czy to moĹźe mieć zwiÄ zek z tym,Ĺźe teraz mam operowane lewe biodro,a rok temu było prawe (mniej dokuczły te mięśnie,albo...nie pamiętam). Najpierw myslałam, Ĺźe to bezsenność spowodowana wyjÄ tkowościÄ sytuacji (nigdy nie sypiam na plecach),ale nie, to bolÄ mięśnie od trzymania nĂłg w pozycji stale wyprostowanej przy leĹźeniu na wznak. MoĹźe macie na to radę (ćwiczenie?)? Gdyby nie to,to jest o.k. Opuchlizna powoli schodzi, blizna sie goi, teraz tylko czekać,aĹź będzie moĹźna zaczÄ Ä‡ chodzić bez kul -wtedy się okaĹźe,czy tym razem juĹź jest wszystko w porzÄ dku. Grazyna1950 - Sro 24 Lis, 2010 Danuta napisał/a: przez 3 m-ce (lub 4?) trzeba spać na plecach A dlaczego? Mnie lekarz pozwolił spać na operowanym boku juĹź po miesiÄ cu. Oczywiście dla bezpieczeństwa z poduszkÄ (klinem) między nogami. Danuta - Sro 24 Lis, 2010 GraĹźynko,witaj. Takie zalecenie otrzymałam w szpitalu i teraz,i rok temu. Jadę 6 grudnia do kontroli,to zapytam,ale narazie sama czuję,Ĺźe jeszcze nie pora sie obracać. Grazyna1950 - Sro 24 Lis, 2010 Pewno ilu lekarzy tyle zaleceń. pasiflora - Sro 24 Lis, 2010 Ja dostałam zgodę na przekręcanie się od rehabilitanta 4 tygodnie po operacji. ZresztÄ juĹź wcześniej kombinowałam się przekręcać tyle Ĺźe z poduszkÄ między nogami by nie było wpadek iwcia74 - Czw 25 Lis, 2010 Danutko ja rĂłwnieĹź dostałam pozwolenie leĹźenia na boku dopiero po trzech miesiacach a tak musiałam spać na wznak przez trzy miesiace całkowity zakaz obciÄ Ĺźania operowanej nogi mialam odparzone pięty bolały mnie plecy ale dałam radę ty rĂłwnieĹź sobie poradzisz Danuta - Czw 25 Lis, 2010 Iwciu, poradzimy sobie - tym razem postanowiłam podejść do sprawy inaczej: nie śpieszyć się, dokładnie wszystko robić, stawiać nogi jak trzeba, nie dÄ Ĺźyć do "rekordĂłw". Właśnie podreptałam trochę,korzystajÄ c z tego,Ĺźe zima tylko postraszyła,a na ulicy sucho. Juz mi się trochę lepiej śpi, jakoś sobie znalazłam sposĂłb na to leĹźenie. Trudno, jak tak pomyśleć: jak długo goi się zwykłe dziÄ sło po usunięciu zęba,a co powiedzieć o takiej ingerencji,jak nasza?Tyle warstw do zarośnięcia, wszystko musi spokojnie się "zadomowić". NajwaĹźniejsze,Ĺźeby wszystko było w porzÄ dku. Pozdrawiam serdecznie, jakby co,zaraz przydreptam Danuta - Pon 29 Lis, 2010 Pozdrawiam wszystkich,mniej lub bardziej zasypanych śniegiem no i przyszła- ona,zima, i spacerki narazie przyszło zawiesić, za nic bym nie wyszła narazie o kulach,ślisko i mokro wszędzie. To juz miesiÄ c od operacji, moĹźe jakoś zleci. Czekam na wizyte kontrolnÄ -postaram sie jeszcze o róşne rzeczy popytać, teraz juĹź mam więcej doświadczenia. A narazie uprawiam turystykę a'la Dulski, dobrze,Ĺźe jest trochę miejsca w mieszkaniu na takie pochody. Pamiętam forumowÄ radę (ale i pana doktora): chodzić jak bocian, podnoszÄ c nogi. O tym zapomniałam zeszłym razem,a po panelach łatwo o krok "łyĹźwowy" i potem-bieda. Teraz juĹź staram się pamiętać o mięśniach długo nie uĹźywanych. I lepiej juĹź śpię,moĹźe przywykłam trochę..I jakoś leci, aby do wiosny. Pora by teĹź zaczÄ Ä‡ myśleć o diecie,Ĺźeby nie "nabrać" za duĹźo kilogramĂłw, wiadomo - siedzi sie w domu,to i łatwo o nadprogramowe jedzonko,a tu święta przed nami. Oj,ile problemĂłw naraz, ale cel najwaĹźniejszy: chodzić dobrze. Pozdrawiam cieplutko,bo jutro straszne mrozy maja byc. Alicja - Pon 29 Lis, 2010 Danuta napisał/a: To juz miesiÄ c od operacji, moĹźe jakoś zleci. Ale zleciało ! Lepsze takie spacery wokół stołu niĹź wyjście na śnieg. Przynajmniej u mnie bym Ci ich nie polecała. Trzymasz się, Danusiu, dzielnie. Fajnie, Ĺźe lepiej śpisz. Pamiętaj o owocach i warzywach. Ja teĹź Cię pozdrawiam cieplutko. AgaW - Czw 02 Gru, 2010 Danuta napisał/a: cel najwaĹźniejszy: chodzić dobrze W te śnieĹźne dni to faktycznie dla bezpieczeństwa tylko siedzieć w domu. Ale w domu moĹźesz ćwiczyć i uczyć się chodzić dobrze - trzymam kciuki za Twoje postępy, abyś z wiosnÄ juĹź pięknie "brykała jak sarenka" A po ćwiczeniach na dobry sen polecam Ci ksiÄ Ĺźkę i ... kubek mleka Danuta - Pon 06 Gru, 2010 Serdecznie pozdrawiam w dniu św. Mikołaja dziś dostałam bardzo miłyprezent- w czasie pierwszej wizyty kontrolnej RTG pokazało,Ĺźe wszystko jest w najlepszym porzÄ dku z drugÄ endo (z pierwszÄ zresztÄ rĂłwnieĹź). Teraz juĹź bliĹźej o miesiÄ c do wiosny, mam nadzieję,Ĺźe tę przywitam juĹź w dobrym stanie - a nawet na zdjęciu widać,Ĺźe nowa endo jest dłuĹźsza od pierwszej,to chyba te 1,5 cm,co je brakowało. Mam nadzieję,Ĺźe zawitał juĹź u Was nastrĂłj choinkowo-przedświÄ teczny. Dobrze jest mieć nadzieję,Ĺźe będzie sie zdrowym,tym razem całkowicie..... AgaW - Pon 06 Gru, 2010 Taki przypływ nadzei to piękny prezent Bardzo się cieszę, Ĺźe Mikołaj przyniĂłsł Ci optymistyczne prognozy i myśli A wiosna przyniesie ich realizację piedra32 - Pon 06 Gru, 2010 Danuta, Dobrze jest mieć nadzieję,Ĺźe będzie sie zdrowym,tym razem całkowicie..... To prawda i chyba kaĹźdy z nas czeka na takÄ właśnie chwilę.U mnie juĹź domek ustrojony więc czuć święta A te 1,5cm co brakowało a teraz jest - to szczęście wielkie Dobrze Ĺźe wizyta pozytywnie Cię zaskoczyła SukcesĂłw Ĺźyczę Pozdrawiam ciepło Danuta - Wto 07 Gru, 2010 Dziękuję, Miłe Dziewczyny,dobre słowo to najcenniejsze lekarstwo. I choć za oknem tym razem chlapa deszczowo-śnieĹźna, jest mi radośnie jakoś, i nawet mi się wydaje,Ĺźe tym razem chodzę o wiele sprawniej, nawet o kulach. Tak jakby czas biegł szybciej,niĹź poprzednio. Ciekawi mnie tylko, dlaczego pierwszÄ endo mam metal-metal, a tę nowÄ - metalowo-ceramicznÄ . Czym się kierował lekarz? Właściwie nic nie stoi na przeszkodzie, aby go za następnym spotkaniem zapytac, ale moĹźe dowiem się od Was juĹź teraz? Pytam, bo sie troche zmartwiłam,Ĺźe ceramiczna ma gwarancję na 50 lat,a metal-metal chyba krĂłtszÄ ,no ale jeĹźeli ma na 25,to mi w zupełności wystarczy Mijka - Wto 07 Gru, 2010 Danuta napisał/a: Pytam, bo sie troche zmartwiłam,Ĺźe ceramiczna ma gwarancję na 50 lat,a metal-metal chyba krĂłtszÄ ,no ale jeĹźeli ma na 25,to mi w zupełności wystarczy Danusiu zawcześnie na zmartwienia teraz jest dobrze i ciesz się tym, a co będzie za ćwierć wieku to nawet dobra wróşka nam nie przepowie WaĹźne, Ĺźe na wiosnę będziesz juĹź twardo stać na własnych nogach a to niesamowita radość Danuta - Wto 07 Gru, 2010 Mijka, oczywiście, nie pora mysleć,co będzie za...20 lat waĹźniejsze,jak będzie wiosnÄ , jakoś tym razem czuje,Ĺźe będzie dobrze. Zdrowia duĹźo,duĹźo, wszystkim nam tu zgromadzonym Ĺźyczę. Ta historia z dwoma endo w przeciÄ gu dwĂłch lat mogła by się wydawać dość przykrÄ ,ale..szcerze powiem- dla mnie okazała się w tym wszystkim pozytywnÄ . Bardzo się zmieniłam, nauczyłam się cierpliwości, stałam się mniej nerwowa, zaczęłam zwracać uwagę na przyjemne promyczki Ĺźycia. Nie ma tego złego,co by na dobre nie wyszło Mijka - Wto 07 Gru, 2010 Danusiu, to chyba radość, Ĺźe idzie ku dobremu dodaje skrzydeł Ja teĹź po operacji odzyskałam radość Ĺźycia i trzyma mnie ona do tej pory. Zdrowiej i łap Ĺźycie za nogi piedra32 - Wto 07 Gru, 2010 Myślę Ĺźe te gwarancje to sÄ na wyrost czasami.Ja miałam pierwszÄ endo mieć do końca Ĺźycia i co???mam juĹź trzeciÄ wiec nie wierzę w te gwarancje.Wiele chyba zaleĹźy od nas jak będziemy się z sobÄ obchodzić. Zapytaj lekarza dlaczego wybrał takÄ jakÄ masz obecnie. W chwili obecnej radzę zajÄ Ä‡ się planami na wiosnę oby była taka jakÄ sobie wymarzysz czego Ĺźyczę z całego serca. Buziaki Alicja - Pią 10 Gru, 2010 Cytat: Bardzo się zmieniłam, nauczyłam się cierpliwości, stałam się mniej nerwowa, zaczęłam zwracać uwagę na przyjemne promyczki Ĺźycia. Nie ma tego złego,co by na dobre nie wyszło Danusiu, wspaniale, Ĺźe zauwaĹźasz takie zmiany. JuĹź samo Ĺźycie bez bĂłlu człowieka optymistycznie nastawia. Szczęście to ponoć umiejętność ciesznia się drobiazgami. Skoro jÄ posiadłaś, moĹźesz się nazywać osobÄ szczęśliwÄ . AgaW - Pią 10 Gru, 2010 Alicja napisał/a: Szczęście to ponoć umiejętność ciesznia się drobiazgami. Skoro jÄ posiadłaś, moĹźesz się nazywać osobÄ szczęśliwÄ . I ja tak myślę Ciesz się Danuto więc tym czasem bez bĂłlu i choć nie mamy gwarancji na nasze bioderka - to Ĺźyczę Ci gorÄ co abyś juĹź zawsze mogła cieszyć się bezbolesnym chodzeniem Wspaniale, Ĺźe uwaĹźasz Ĺźe tyle się nauczyłaś i Ĺźe nie czujesz tego czasu leczenia za stracony, Ĺźe tyle się nauczyłaś o sobie i Ĺźyciu Gratuluję Ci, Ĺźe udało Ci się wynieść pozytywne rzeczy z tego wszystkiego Danuta - Sob 11 Gru, 2010 Miło się spotkać w zaśnieĹźony poranek,nawet jeśli jeszcze śpicie chciałabym pospać dłuĹźej,ale...nie potrafie, taka juĹź moja "uroda". Pamiętam,gdy usłyszałam od lekarza rodzinnego diagnozę : koksartroza. Zabrzmiało strasznie,choć nie w pełni sbie zdawałam sprawę,co to takiego. Jak juĹź trafiłam do pierwszego ortopedy ,ktĂłry wspomniał o endoprotezie, byłam bliska załamania, nie mĂłwiÄ c o panicznym strachu - wyobraĹşnia podsuwała straszliwe obrazy...ale organizm ludzki,jak się okazało,ma duĹźe zdolności obronne. I nawet na dobre mi to wyszło, bo pomogło mi się...spotkać drugÄ siebie,a nawet nie wiedziałam,Ĺźe taka wersja mnie istnieje. I spotkanie z Wami bardzo mi w tym mi pomogło; pomyslałam -na poczÄ tku ze zdziwieniem : tyle tu cierpienia,a jednocześnie tyle ciepła i dobrych uczuć . SkÄ d się to bierze,i jak to w sobie odnaleźć? PrzecieĹź wydawałam się sobie najnieszczęśliwszym człowiekiem na ziemi. I wszystko się szczęśliwie zmienia ku lepszemu. DuuuuĹźo zdrowia Ĺźyczę i powoli pora pomysleć o świętach Grazyna1950 - Sob 11 Gru, 2010 Danuta napisał/a: Pamiętam,gdy usłyszałam od lekarza rodzinnego diagnozę : koksartroza. Zabrzmiało strasznie,choć nie w pełni sbie zdawałam sprawę,co to takiego Ja teĹź usłyszałam takÄ diagnozę, a właściwie zobaczyłam na opisie rtg. MĂłj ortopeda powiedział, Ĺźe nie zawsze ta choroba kończy się endo, ale u mnie najpierw obustronna osteotomia, a potem jednak Endo. retman - Sob 11 Gru, 2010 ...co tu duĹźo mĂłwić...miałem 18 lat ,i sztywna noga,tak mi to chceli pomĂłc w moich bĂłlach.Gdy ortopeda zobaczył wĂłwczas zdjęcie,to powiedział:kolego...masz takie zwyrodnienia jak u osoby sześdziesięcioparoletniej,to było w Ciechanowie,nic nie wspomiał o protezie,jedynie chciał staw usztywnić,na co oczywiście się niezgodziłem.W 1991 miałem zrobionÄ osteotomię miednicowÄ , i to w małej mieścince ,tylko specjalista był dobry,zabieg sie udał i dobre 10 lat bez jakiegokolwiek bĂłlu,lecz niestety moi drodzy organizm się broni i osteotomia,jaka by niebyła jest tylko substytutem,zabiegiem przejściowym,usunięte narośla kostne(osteofity) z biegiem czasu odbudowuja się i staw sie ponownie blokuje,jak oni to mĂłwiÄ (staw zamurowany)i prędzej czy póşniej czeka nas protezka.Niemniej jednak ,jęsli osteotomię moĹźna wykonać, to jak najbardziej naleĹźy się na nia decydować,niema jak to własny staw. Danuta - Sob 11 Gru, 2010 Widać moje stawy zepsuły się szybko i naraz oba, moĹźe to i lepiej,juĹź mam z głowy. Własne,oczywiście lepsze, to tak jak ze sztucznymi zębami,ale ma to jeden walor bezsporny: wreszcie nie muszę poĹźerać ibupromu i innych tego typu tabletek,a bez nich wyjść się juĹź z domu nie dało,po domu chodzić teĹź nie. A w końcu i strusi ĹźoĹ‚Ä dek nie wytrzymałby dłuĹźszego stosowania lekĂłw przeciwbĂłlowych,więc dodatkowa przypadłość jak w banku. Nic to, trzeba będzie pamiętać,Ĺźe stawy nie moje,a "poĹźyczone" i uwaĹźać na nie.... retman - Sob 11 Gru, 2010 Danuta napisał/a: Widać moje stawy zepsuły się szybko i naraz oba, moĹźe to i lepiej,juĹź mam z głowy. Własne,oczywiście lepsze, to tak jak ze sztucznymi zębami,ale ma to jeden walor bezsporny: wreszcie nie muszę poĹźerać ibupromu i innych tego typu tabletek,a bez nich wyjść się juĹź z domu nie dało,po domu chodzić teĹź nie. A w końcu i strusi ĹźoĹ‚Ä dek nie wytrzymałby dłuĹźszego stosowania lekĂłw przeciwbĂłlowych,więc dodatkowa przypadłość jak w banku. Nic to, trzeba będzie pamiętać,Ĺźe stawy nie moje,a "poĹźyczone" i uwaĹźać na nie.... ...mi przed protezkÄ leki typu ibupronik nie pomagały,ostatnie 2 lata to jechałem na Diclo-duo,diklofenak w kapsułkach,granulki powolngo uwalniania,o dziwo,Ĺźe organizm się nie przyzwyczaił i lek działał najlepiej na noc Danuta - Sob 11 Gru, 2010 Diklofenak (dicloduo), przypomniałeś mi,Retman. Otóş na długo przed pojawieniem sie bĂłlu biodra często dopadało mnie coś na kształt "lumbago",tzn. jak złamało wpół,tak nie moĹźna się wyprostować,bo bĂłl okropny. I na to dostawałam diklofenak. Czy to miało zwiÄ zek (mogło mieć?) z wystÄ pieniem w szybkim czasie koksartrozy? Przy czym diklo nie pomagało na bĂłl stawu... Nieraz się nie kojarzy pewnych faktĂłw,a one mogÄ mieć z sobÄ zwiÄ zek ..... Nuta - Wto 14 Gru, 2010 No właśnie, Danutko, mnie tak w zeszłym tygodniu złamało w pół i w końcu wzięłam w sumie dwa diklofenaki i juĹź mnie zostawiło w spokoju. Ale na nogę to za bardzo nie pomogło. Natomiast diflofenaki działajÄ na mĂłj ĹźoĹ‚Ä dek zabĂłjczo. Ja tez mam dwa biodra do zrobienia. Posypały mi się jednocześnie po przekroczeniu pięćdziesiÄ tki. Cieszę się, Ĺźe masz juĹź za sobÄ dwie operacje i naprawione biodra. To optymistyczne - skoro w ciÄ gu dwĂłch lat zrobiłaś "remont", to moĹźe mnie teĹź się uda? Muszę zrobić reoperację prawego i operacje lewego. Co do lumbaga - myślałam, Ĺźe jak zoperuję biodro, to bĂłl kręgosłupa minie. Tak się nie stało. Jednak organizm jest całościÄ i muszę go jeszcze usprawnić o drugie biodro, a potem kto wie... Pozdrawiam i Ĺźyczę miłych, a nawet cudownych porankĂłw! Danuta - Wto 14 Gru, 2010 Nutko, na pewno Ci się uda i będziesz wesoĹ‚Ä NutkÄ u mnie, jak za dotknięciem róşdĹźki wszystko się stało po przekroczeniu cyfry 55- "przekwitłam",jak rękÄ odjÄ Ĺ‚, nawet się dziwiłam, Ĺźe tak szybko, bez objawĂłw, ktĂłre nękajÄ w tym wieku naszÄ płęć, za to...o czym nie wiedziałam,"poszły" oba stawy biodrowe. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności udało się w dwa lata z tym uporać. Teraz juĹź nie miewam w ogĂłle (tfu,tfu,oby nie zapeszyć) napadĂłw "lumbago"; nie uĹźywam diklofenu, ibupromu teĹź nie,bo juĹź nie boli,jakie to szczęście. I jeĹźeli tylko endo będÄ się dobrze sprawować, to będe zadowolona. Widać w przyrodzie musi być "coś za coś", z jednym się udało,to drugie się zepsuło,ale w końcu -pomyślałam- lepsze juĹź to,niĹź inne choroby,i oby się na tym skończyło. Danuta - Sro 22 Gru, 2010 ZbliĹźajÄ się święta BoĹźego Narodzenia szybkim krokiem. JuĹź dzisiaj (bo jutro -wiadomo,zacznie się przedświÄ teczny galimatias, a nam,ozdrowieńcom, nie tak łatwo się będzie uporać z tym,nawet w zmniejszonym zakresie)- więc juĹź dzisiaj Ĺźyczę wszystkim tu zgromadzonym zdrowych, spokojnych i wesołych świÄ t obyśmy zapomnieli o wszystkich niedogodnościach,zwiÄ zanych ze zdrowieniem i wszyscy cieszyli się szybkim powrotem do pełnego radości Ĺźycia. I Ĺźebyśmy zawsze byli dla siebie Ĺźyczliwi tak,jak tu,na tym forum. Danuta - Sob 29 Sty, 2011 Dzieńdobry Wam, u mnie wszystkow porzÄ dku. W poniedziałek jadę na kontrolę (drugÄ ),3 miesiÄ ce juĹź minęły....bardzo mi się juĹź chce chodzić normalnie.Ja z prośbÄ do bardziej zaawansowanych forumowiczĂłw: w ktĂłrym miejscu na forum znajduje się informacja o moĹźliwości uzyskania od szpitala zaświadczenia o posiadaniu dwĂłch endoprotez? wzięłabym takowe za świeĹźej pamięci, pĂłki nie oddadzÄ moich kart do archiwum. A moĹźe zechce się polecieć na wakacje, wolałabym nie byc potraktowana jak terrorystka. Podpowiedzcie,proszę,chyba tam nawet był tekst takiego zaświadczenia... Grazyna1950 - Sob 29 Sty, 2011 Danuta napisał/a: Podpowiedzcie,proszę,chyba tam nawet był tekst takiego zaświadczenia Nie potrzebne sa Ĺźadne zaświadczenia na lotniskach. W Polsce po prostu powiedziałam, Ĺźe mam dwie Endo i Pani tylko przejechała czymś po mnie. We Włoszech teĹź powiedziałam (po polsku - Endo) i pokazałam. Było tak samo. W Watykanie na bramce nie dzwoniłam. lucja1905 - Sob 29 Sty, 2011 heh tez jestem tego ciekawa bo w czerwcu bede miala endo a czesto podrozuje za granice , raz na lostnisku nawet sruby w biodrze mi piszczaly Danuta - Sob 29 Sty, 2011 Jednak lepiej,myślę, mieć coś takiego ze sobÄ , nie wszędzie sÄ tacy wyrozumiali,a kontrole się wciÄ Ĺź zaostrzajÄ ,i słusznie. Czy nie popatrzÄ na mnie w szpitalu jak na wariatkę,gdy o coś takiego poproszę? aga.t. - Sob 29 Sty, 2011 Danuta Zobacz TUTAJ Danuta - Nie 30 Sty, 2011 Serdecznie dziękuje,Agatko. Jutro zapytam o taki dokument,gdy będę u lekarza. Jak się zdziwia,co ja to chcę, to trudno,ale sprĂłbuję. Zwłaszcza,Ĺźe blizny mogÄ zaniknÄ Ä‡ i co okażę? ta z zeszłego roku juĹź prawie znikneła,trzeba znawcy,Ĺźeby jÄ zobaczyć. Jutro opowiem,co pwiedział mĂłj ortopeda,mam nadzieje,Ĺźe tym razem będziedobrze........ Grazyna1950 - Nie 30 Sty, 2011 Ja mam "ładne" blizny, ale niestety mimo upływu czasu sÄ widoczne dla tego, kto chce zobaczyć. Zaświadczenie mozesz się postarać, ale doprawdy nie musisz mieć na lotnisku. Danuta - Wto 01 Lut, 2011 Dzieńdobry, witam się i dzielę "wraĹźeniami" z wizyty kontrolnej u mojego ortopedy. Co do zaświadczenia dla słuĹźb na lotnisku- mam sie zwrĂłcić po zakończeniu leczenia. Nie zdziwili się. Natomiast zdziwiłam się ja. Minęło dokładnie 3 miesiÄ ce (28.10.10) od operacji wszczepienia drugiej endo,a pan doktor kazał mi sie najpierw długo przechadzać po gabinecie (bez kul), a później powiedział,Ĺźe ....mam juĹź odrzucić kule!!!!zdziwiłam się ogromnie,bo co prawda sama juĹź na krĂłtkich odcinkach po domu przechodziłam bez kul,ale nie spodziewałam się takiej decyzji po 3 miesiacach. Z jednej strony się ogromnie cieszę.swoboda juĹź blisko- z drugiej,jak to ja, zaraz zaczęłam się martwić,czy to aby nie za wcześnie. Postanowiłam,Ĺźe będę chodzić bez kul,oczywiście,ale jesli zacznę odczuwać dyskomfort lub jakikolwiek bĂłl,wracam do kul (czytałam rozdział pytań do Fizkoma). Czy dobrze myslę? NastępnÄ kontrolę mam 3 marca. Czy macie doświadczenie,zakończone sukcesem z odrzuceniem obu kul po 3 m-cach? Jeszcze zapytałam o to,czy mogę jeĹşdzić na rowerze stacjonarnym. "A co,chce mi pani powycierać panewki"?- odpowiedział pan doktor,a Ĺźe ma on niesłychanie dowcipny sposĂłb bycia,nie wiem,czy nie Ĺźartował,ale chyba nie. Wszystkim Ĺźyczę duĹźo zdrowia na wszystkich etapach zdrowienia Brydzia - Wto 01 Lut, 2011 Świetne wieści Danuto i oby było jeszcze lepiej. Co do kul to jeĹźeli lekarz tak nakazał to na moje powinnaś go posłuchać i poĹźegnać koleĹźanki. Z drugiej strony duĹźo zaleĹźy od tego jak sama się czujesz gdy chodzisz bez nich, czy czujesz się pewnie czy nie. Danuta - Wto 01 Lut, 2011 Brydziu,przeczytałam Twoje słowa,raĹşniej mi na duszy. To jest siła psychiki- jak nie wiedziałam,Ĺźe moĹźna,to się nie bałam,jak usłyszałam,Ĺźe trzeba,to się przestraszyłam ale juĹź chodzę sobie bez "przyjaciółek",narazie po domu,zauwaĹźam skrĂłcenie jakby mięśni,trzeba poćwiczyć,to od braku ich uĹźywania,na kulach jednak nie trzeba wyciÄ gać nĂłg. Ale juĹź widzę oczami duszy jak chodzę....a to długa przerwa w moim przypadku,poczÄ wszy od pierwszych bĂłlĂłw,jeszcze nieznanej choroby,poprzez chromanie z powodu róşnicy 1,5 cm,moĹźe teraz będzie jak trzeba. IleĹź to radochy będzie,jak -wypisz,wymaluj-dziecko,gdy się chodzić nauczy. ZdrĂłwka Ĺźyczę. piedra32 - Sro 02 Lut, 2011 Danuta,bardzo dobre nowiny Super Co do zostawienia kul po 3 miesiacach to po pierwszej endo tak miałam.Po kaĹźdej kolejnej niestety nie ale cóş skoro lekarz Ci mĂłwi Ĺźe tak będzie ok to się stosuj.Po za tym cóş nie ma co się oglÄ dać na innych jak czytam nasze historie to jest wiele róşnych zaskakujÄ cych i róşnych etapĂłw naszego leczenia.Jak nic nie boli i radzisz sobie z chodem to po co "koleĹźanki"?ja juĹź czekam jak na szpilkach Ĺźeby zostawić kule a Ty tu jakieś powroty szykujesz Wzmacniaj biodro ćwiczeniami i ciesz się sprawnościÄ . Wszystkiego dobrego Pozdrawiam ciepło Danuta - Sro 02 Lut, 2011 Piedra,juĹź się nie boje, po prostu mam opory,jeszcze z poprzedniej endo. Najwazniejsze,Ĺźe nie utykam i nie muszę się podpierać,jak było tamtym razem. Teraz ćwiczyć,Ĺźeby wyrĂłwnać krok. Zatem-do boju, ja wierzę lekarzowi,sobie mniej AgaW - Pią 04 Lut, 2011 Musisz wierzyć sobie i w siebie, ufać sobie i czuć swoje ciało Cała rehabilitacja to tak naprawdę nasza praca tylko pod kierunkiem terapeuty Ćwicz pilnie a ja Ĺźyczę Ci powodzenia Danuta - Sob 05 Lut, 2011 Tym razem juĹź na pewno udam się po pomoc do terapeuty,musi mi pokazać, jak prawidłowo chodzić. Bo ja mam jeszcze drugi problem ortopedyczny-płaskostopie,więc nie stawiam nĂłg jak całkiem zdrowa osoba, to moĹźe przeszkadzać w chodzeniu, ale nie mozna naprawić wszystkiego naraz....Resztę Ĺźycia przyszło by spędzić na oddziale ortopedycznym. Trzeba sobie z tym jakoś poradzić. Euforia z powodu odrzucenia kul juĹź minęła,teraz trzeba mi się zabrać do powaĹźnych ćwiczeń. Danuta - Pon 07 Lut, 2011 Wsyzstkich pozdrawiam i Ĺźyczę pięknego dnia,takiego jak u mnie dzisiaj poszłam dzisiaj sama bez kul na spacer,chyba wreszcie mi się w głowie przestawiło,Ĺźe juĹź mogę chodzić bez kul. To bardzo waĹźne, Ĺźeby się nie bać -dobra nasza, byle do przodu. pasiflora - Pon 07 Lut, 2011 Danuta napisał/a: poszłam dzisiaj sama bez kul na spacer,chyba wreszcie mi się w głowie przestawiło,Ĺźe juĹź mogę chodzić bez kul. To bardzo waĹźne, Ĺźeby się nie bać A dawno dostałaś pozwolenie na odrzucenie kul od swojego rehabilitanta? Danuta - Pon 07 Lut, 2011 Od lekarza ortopedy,ktĂłry mnie operował dostałam "nakaz" chodzenia bez kul. Rehabilitanta jeszcze nie widziałam,nie tak prosto sie dostać,jak sie okazuje. pasiflora - Pon 07 Lut, 2011 Danuta, jak juĹź nie raz zauwaĹźyliśmy na tym forum lekarze sÄ od operacji a od rehabilitacji jest rehabilitant. Oni z reguły sobie w drogę niestety wchodzÄ Moim zdaniem i nie tylko o kwestii kul powinien decydować tylko rehabilitant. Wiem Ĺźe nie jest łatwo, ale musisz być pod opiekÄ jakiegoś rehabilitanta bo Ĺşle zakończone usprawnianie moĹźe doprowadzić do zniszczenia implantu i róşnych kompensacji. Danuta - Pon 07 Lut, 2011 Tak,tak,właśnie się staram o miejsce u rehabilitanta. JuĹź teraz chcę naprawdę prawidłowo się poruszać i nie utrwalać błędĂłw,o ktĂłrych moĹźe nawet nie wiem, bo mnie cieszy sam fakt chodzenia bez kul. Więc staram się o rehabilitację,ale co robić teraz?chodzić bez kul,skoro lekarz kazał,czy nie chodzic do czasu podjęcia rehabilitacji? Bonia - Pon 07 Lut, 2011 Danuta chodzić o dwuch dwuch kulach!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! a nie bez nich czy z jednÄ chodzić o dwuch do czasu spotkania z terapeutÄ . To czy chodzisz dobrze potrafi ocenić tylko terapeuta czy masz prawidłowy chĂłd oceni tylko on. I jeszcze jedno lekarze kaĹźÄ odĹźucać kule bo ich zdaniem jak pod względem ortopedycznym jest dobrze to pacjent sobie poradzi niestety udana operacja to jedna strona medalu. A rehabilitacja druga często nam się wydaje Ĺźe lekarz ma rację i my jak moĹźemy sami chodzić to jest super. W rzeczywistości tak rĂłzowo nie jest.Wiem to z doświadczenia Połowa sukcesu operacja druga połowa rehabilitacja. AgaW - Pon 07 Lut, 2011 Podpisuję się pod postem Boni. Pomyśl o tym Danuto, wytrzymaj jeszcze do spotkania z terapeutÄ . Czasem warto przemęczyć się dla swojego dobra troszeczkę dłuĹźej z kulami. Czekamy na wiadomości z sptkania z terapeutÄ i trzymamy kciuki... Danuta - Pon 07 Lut, 2011 Dziekuje,bardzo dziękuję, będę chodzic o 2 kulach i zaraz powiem,jak się spotkam z terapeutÄ . KrzysztofMikuła - Sro 09 Lut, 2011 Danuto , tak naprawdę wszystko zaleĹźy od Ciebie tylko i wyĹ‚Ä cznie. Skazywanie się na zalecenia i porady to tak jak narkotyk. Nie czekaj , ćwicz codziennie ale z głowÄ nie przemęczaj się. Uwierz Ĺźe juĹź chodzisz , trenuj , odpoczywaj , codzienne nowe , codziennie coś nowego stosuj . poczuj Ĺźe Ĺźyjesz , nie poddawaj się . Jedynymi przegranymi sÄ Ci ktĂłrzy się poddali. Myśl jak stawiasz krok ,myśl o nim , staraj się to zrobić jak najlepiej , powoli ale rĂłb to. Ja teĹź się uczyłem chodzić od poczÄ tku , miałem 2 operacje w 1 roku . Nie byłem nawet na 1 zabiegu rehabilitacyjnym , ale codziennie trenowałem sam w domu , potem Ĺźona mnie wyprowadzała na spacer . Tak powolutku wrĂłciłem do formy. Wiadomo ,trzeba na to czasu. 1,5 roku chodziłem o 2 kulach , nie wnikajmy kiedy i jak i dlaczego to nie wykładnik . kaĹźdy człowiek jest inny , kaĹźdemu człowiekowi inne czynniki towarzyszÄ . Teraz coś Ci powiem w co nie dasz wiary. Rok temu , wraz z ludĹşmi bez protez <mam 2 endo> wdrapałem się na najwyĹźszy szczyt w Bieszczadach = Tarnica i Halicz 8 godz marszu po gĂłrach . Fakt Ĺźe miałem zakwasy nie miłosierne , ale założę się Ĺźe nikt z AdminĂłw i moderatorĂłw jeszcze tam nie był , polecam . Ty tez będziesz śmigała jak fryga , wystarczy chcieć i trenować i wierzyć Ĺźe będzie dobrze. Danuta - Sro 09 Lut, 2011 Krzysztofie, bardzo, ale to bardzo Ci dziękuję. To jest to, właśnie to, czego mi było potrzeba –bo ja jestem nieco skłonna do ulegania róşnym poradom – i zaraz się waham… gdy jedno zalecenie przeczy drugiemu, nie wiem co robić i ….nie robię nic. Brakuje mi Twojego zdecydowania, bo przecieĹź jeśli nawet trzeba będzie skorzystać z pomocy terapeuty, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby uwierzyć, Ĺźe zgodnie z decyzjÄ lekarza jestem juĹź osoba chodzÄ cÄ ! Jeśli uwierzę, Ĺźe nadal nie jestem sprawna, moĹźe być Ĺşle. Na Tarnicę i Halicz być moĹźe nie dojdę, bo nigdy nie chodziłam po gĂłrach, ale pĂłjdę przed siebie, na własnych dwĂłch nogach. Gratuluję Ci sukcesu, i sprĂłbuję zaczÄ Ä‡ od poczÄ tku, majÄ c na względzie wszystko to, co powiedziałeś. Ps.jak zmienić w moim statusie,Ĺźe obecnie jestem juz z dwoma endoprotezami? pasiflora - Sro 09 Lut, 2011 Danuta, zrobisz jak zechcesz. Ja znam takÄ osobę ktĂłra nie chciała się rehabilitować i potem miała problemy z kolanami, w tej chwili jest po operacji. A tak samo się mÄ drowała: nie słuchaj przecieĹź chodzę. KrzysztofMikuła, założę się Ĺźe np Fizkom znalazł by u Ciebie wiele wad w chodzie, kompensacji i innych niedociÄ gnięć. Jest u nas na forum Marek Roman ktĂłry jest byłym zapaśnikiem sumo, ktĂłry sam się chciał rehabilitować. Dla niego najwaĹźniejsze były godzinne powtarzanie ćwiczeń, wzmacnianie, a ćwiczył po4-6 godzin dziennie, aĹź przyszedł dzień w ktĂłrym sam prosił o umĂłwienie go do Fizkoma. KrzysztofMikuła napisał/a: Nie czekaj , ćwicz codziennie ale z głowÄ nie przemęczaj się. To co ma ćwiczyć, bo na pewno założę się Ĺźe nie ma pojęcia Danuta jakie ćwiczenia wykonywać, a jak juĹź jej "zlecisz" to zastanĂłw się czy na pewno będzie akurat tych ćwiczeń potrzebować, bo moĹźe niepotrzebnie czas marnować, a w tym czasie moĹźe się skupić na tym co dokładnie potrzebuje. Ona raczej nie będzie wiedziała ktĂłre ćwiczenie uruchamia danÄ powięź. Ja chodzę pół roku na reha a sama bym nie odwaĹźyła się zadawać sobie ćwiczenia, a wierz mi ze znanymi Ci ćwiczeniami to nie ma nic wspĂłlnego. KrzysztofMikuła napisał/a: Myśl jak stawiasz krok ,myśl o nim , staraj się to zrobić jak najlepiej , powoli ale rĂłb to. A jak się dobrze stawia krok ja tego na przykład nie wiem bo nigdy dobrze nie chodziłam. Moje dobre ustawienie jest krzywe a jak stanę prosto to mĂłj mĂłzg mĂłwi mi: stoisz jak paralityk. SÄ dzisz Ĺźe sama bym sobie z tym poradziła? KrzysztofMikuła napisał/a: Rok temu , wraz z ludĹşmi bez protez <mam 2 endo> wdrapałem się na najwyĹźszy szczyt w Bieszczadach = Tarnica i Halicz 8 godz marszu po gĂłrach . Fakt Ĺźe miałem zakwasy nie miłosierne , ale założę się Ĺźe nikt z AdminĂłw i moderatorĂłw jeszcze tam nie był A ja założę się, Ĺźe Ty nie pokonasz Katji naszej Adminki Cytat: Biodro znowu daje mi w tyłek wiec i tak siedzę w zbiorniku (jak to mĂłwiÄ znajomi), tyle, Ĺźe skupiam się na statyce. Dziś ustanowiłam swoje Personal Best Przebiłam się przez długo oczekiwane 4 minuty. Głównie dzięki niezłomności mojego trenera, ktĂłry uparcie wierzył, Ĺźe zrobię to bez problemu i obiecywał tak długo "trzymać"mnie pod wodÄ , aĹź pęknÄ owe 4 minuty. I pękły. Wynik: 4.30 ĹşrĂłdło:http://dziennikzremontu.blogspot.com/ JeĹźeli chodzi o mnie to nie cierpię gĂłr bo chodzenie zawsze było dla mnie bolesne Teraz mam dopiero jedno bioderko wyleczone i czekam na kolejnÄ operację (nadal chodzę o kulach), ale jak będę po to kto wie co mi do łba strzeli Danuta - Czw 10 Lut, 2011 Passifloro,to nie tak,Ĺźe ja nie chcę rehabilitacji. Ja tylko chciałam powiedzieć,Ĺźe dla mnie diabelnie waĹźne jest widzenie siebie samej:albo ja się widzę jako osobę nadal chorÄ ,albo jako rekonwalescentke,ktĂłra ma najgorsze za sobÄ i chce juĹź Ĺźyć normalnie. Jestem zapisana do terapeuty,podobno dobrego,i skorzystam na pewno z jego pomocy,jeśli oceni Ĺşle moje chodzenie. Ale decyzja lekarza o odrzuceniu kul to kolejny etap,daje poczucie bliskiego wyzdrowienia i nie chcę sobie tego odbierać. Jeśli pomyślę: bez terapeuty nie zrobie kroku , nie wyjdę z domu, pogrÄ ĹźÄ™ się w pesymistycznym myśleniu. Dlatego szukam pozytywnych przypadkĂłw,Ĺźe komuś się udało samemu pokonać trudności . To bardzo pomaga...... AgaW - Czw 10 Lut, 2011 Danuta napisał/a: Brakuje mi Twojego zdecydowania, bo przecieĹź jeśli nawet trzeba będzie skorzystać z pomocy terapeuty, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby uwierzyć, Ĺźe zgodnie z decyzjÄ lekarza jestem juĹź osoba chodzÄ cÄ ! Danuto bÄ dĹş zdecydowana, jesteś osobÄ chodzÄ cÄ i będziesz chodzić prawidłowo, zdrowo i ładnie. Nie daj się pokonać wÄ tpliwościom juĹź teraz, na końcu, odwiedĹş terapeutę i wtedy gdy odstawisz kule będziesz mieć prawidzÄ radość bo będziesz pewna Ĺźe napewno jest to dobry czas i Ĺźe napewno juĹź chodzisz jak trzeba Krzysztofie - gratuluję wyczynĂłw kolejny miłośniku Bieszczadzkich wypadĂłw , Skoro poszedłeś na Tarnicę i Halicz to chyba z Wołosatego, kiedyś wybierz się od Ustrzyk i idĹş Szerokim wierchem - widoki super, szczegĂłlnie złotÄ jesieniÄ , warto nawet wracać tÄ samÄ drogÄ bo krajobrazy przed oczami warte takiego długiego marszu, odwiedĹş jeszcze inne gĂłrki i rezerwaty ( mĂłj Ganz świetnie sobie z tym poradził, tylko mało dni miałam Ĺźeby zobaczyć wszystko co chciałabym ) kinga - Czw 10 Lut, 2011 Danuta napisał/a: Jeśli pomyślę: bez terapeuty nie zrobie kroku , nie wyjdę z domu, pogrÄ ĹźÄ™ się w pesymistycznym myśleniu. Dlatego szukam pozytywnych przypadkĂłw,Ĺźe komuś się udało samemu pokonać trudności . hmmm a ja myślałam, Ĺźe większość historii na forum jest właśnie o tym Rehabilitacja to nie oznaka nieudolności i chorowania, tylko oznaka zdrowienia, chęci poprawy, powrotu do całkowitej sprawności a jeśli nie nauczysz się dobrze chodzić, będziesz utykać to ZAWSZE będzie Ci towarzyszyć poczucie, Ĺźe coś jest nie tak, Ĺźe nie jesteś całkiem sprawna itp... Inna sprawa: nawet chodzÄ c o kulach nie myślmy, Ĺźe jesteśmy gorsi; nie nazywajmy siebie osobami niepełnosprawnymi, gorszymi, itd.... Od naszego nastawienia i podejścia zaleĹźy bardzo wiele zozo - Czw 10 Lut, 2011 kinga napisał/a: Od naszego nastawienia i podejścia zaleĹźy bardzo wiele Tak........ i jeszcze zapomniałaś dodać - trzeba mysleć pozytywnie. Sorry dziewczyny, ale dla mnie to sÄ wytarte slogany, ktĂłrym stale się posiłkujemy, bo ładnie brzmiÄ . Przypomina mi się – chyba 3-ci dzień po pierwszej spier….nej operacji przyszedł do mnie na wizytę nasz „przesympatyczny” dr Kokoszka – musiał widzieć wtedy juĹź drugie zdjęcie rtg i musiał wiedzieć, Ĺźe operacja jest od samego poczÄ tku spie….na – operowana noga leĹźała w takiej szynie a stopa wystawała spod kołdry. Nasz „drogi” doktor z uśmiecham na ustach, złapał mnie pieszczotliwie za duĹźy palec operowanej nogi i powiedział, coś a w tym stylu: „Pani ... i tu padło moje imię, niech się Pani nie martwi, trzeba myśleć pozytywnie, bo od tego bardzo duĹźo zaleĹźy." Trzeba mieć tupet , Ĺźeby w ten sposĂłb przemawiać do pacjenta, ktĂłremu spie…..ło się operację. Sorry, ale choćbym była nie wiem jakÄ niepoprawnÄ optymistkÄ a mĂłj mĂłzg oplatałyby same najbardziej optymistyczne myśli, to nie byłabym w stanie spowodować przemieszczenia się Ĺşle wszczepionego implantu we właściwe miejsce, nie byłabym w stanie siĹ‚Ä woli i pozytywnym myśleniem wyprostować krzywo wbity trzpień. A więc drogie dziewczyny z całym szacunkiem nie powtarzajcie w kółko tych wyświechtanych sloganĂłw. Sorry, ale mam juĹź dosyć i trochę się wkurzyłam. kinga - Czw 10 Lut, 2011 Zozo ale nie wyĹźywaj się na mnie za to Ĺźe pan dr Kokoszka spaprał operacje, ok? I nie imputuj mi czegoś, czego nie napisałam. Nigdzie nie znajdziesz moich słów traktujÄ cych o tym, Ĺźe pozytywne myślenie wyleczy nogę i naprawi błędy operatora A o wpływie psychiki na jakość Ĺźycia; o pozytywnym nastawieniu i jego wpływie na etap zdrowienia pisałam, pisaliśmy juĹź nie raz. To jest do poczytania w oddzielnym dziale. Danuta - Czw 10 Lut, 2011 Zozo, ja tez mam dzisiaj nie najlepszy nastrĂłj,dlaczego się tak rozzłościłaś? Czy pozytywne podejście szkodzi leczeniu? Mnie teĹź nie ucieszyło,Ĺźe dopiero teraz nie mam jednej nogi krĂłtszej o 1,5 cm,o czym mi wcześniej nie powiedziano. Oczywiście,Ĺźe trzeba brać pod uwagę realny stan, ale jeśli się poddać, to juz całkiem nic z tego. pasiflora - Czw 10 Lut, 2011 Danuta, realne podejście i nutka optymizmu nie zaszkodzi na pewno Danuta - Czw 10 Lut, 2011 Dzieki. Ja jestem takĹźe realistkÄ , nie wierzę,Ĺźe coś się samo naprawi, w końcu juĹź drugi raz przez to przechodzę i mĂłj zeszłoroczny hurraoptymizm dawno minÄ Ĺ‚, jeśli trzeba ćwiczyć pod okiem specjalisty,oczywiście,będę. I ja zauwaĹźyłam,Ĺźe lekarza interesuje efekt operacji,czyli przygotowanie narzędzia do chodzenia,a samo chodzenie juĹź go mniej interesuje w środę mam wizytę u fizjoterapeuty. Ja tylko chcę znależć właściwe nastawienie,bo sie juĹź trochę zagubiłam. Ale tak mi się wydaje,Ĺźe z realizmem,ale i nutkÄ optymizmu wszystko się tym razem ułoĹźy. Danuta - Sob 02 Kwi, 2011 Dawno nie pisałam do Was, najpierw miałam zablokowane konto,a potem....zajmowałam się rehabilitacjÄ .Dziękuję ,Ĺźe jednak posłuchałam Waszych rad iw końcu się zdecydowałam. A wszystko dlatego,Ĺźe....bałam sie wychodzić z domu,Ĺźeby się nie przekonać,Ĺźe znowu jest Ĺşle. Ten strach mnie zmusił do rozpoczęcia rehabilitacji. Juz w poniedziałek,tym razem po 5 miesiÄ cach,wyruszam do pracy.Na pewno nie jest jeszcze idealnie,ale będę kontynuować rehabilitację. I tu znowu banalne pytanie:dlaczego ortopedzi chirurdzy nie mĂłwiÄ ,Ĺźe trzeba jednak się uczyć chodzić? To tak jak naprawić samochĂłd w warsztacie-silnik działa,ale auto nie jedzie. A to juĹź ich jakoś nie obchodzi. PrzecieĹź cały ich wysiłek idzie na marne. No trudno,widać tak juĹź jest. Pani doktor ortopeda rehabilitant zaleciła ustabilizowanie miednicy- i gdy zaczęłam ćwiczyć ze zrozumieniem,pojęłam,dlaczego ja nie mogłam dobrze chodzić. Chodziłam jak Charlie Chaplin,a teraz ustawili mi stopy i juĹź się nie kołyszę. Czuję kaĹźdy mięsień,ale się cieszę, Ĺźe juĹź sie nie boję iść. Większość ćwiczeń przerabiam teĹź w domu,i mam nadzieję,Ĺźe tym razem obie endo zostanÄ prawidłowo wykorzystane. Pozdrawiam serdecznie AgaW - Sob 02 Kwi, 2011 Brawo Danuto ! WrĂłciłaś do pracy ale będziesz ćwiczyć - i będziesz zdrowo i ładnie chodzić NajwaĹźniejsze, Ĺźe znasz wartość rehabilitacji i wykorzytujesz swojÄ szansę A lekarze...no cóş...jest jak jest...między innymi po to jest to Forum aby edukować ludzi, aby umieli w pełni wykorzystać szansę jakÄ daje rehabilitacja funkcjonalna i wrĂłcić do jak najlepszej sprawności. Wierzę bardzo mocno, Ĺźe Tobie się to uda Powodzenia! Danuta - Sob 02 Kwi, 2011 Aga,właśnie wrĂłciłam od fryzjera. Jak ja się cieszę,Ĺźe doszłam i przyszłam-bez podpĂłrek i bez kiwania. I tylko w operowanej nodze bardzo mocno czuje bĂłl mięśni od stopy do kolana,sama łydka jakoś jeszcze nie pracuje dobrze. Ja mieszkam w miejscowości,gdzie niestety wszystko jest z gĂłry albo pod gĂłrę,na rĂłwnym terenie tego nie czuję. Ale to się chyba "rozejdzie",dopracuje,mam nadzieję. Jak Ĺşle chodziłam,to ...nie bolały mnie mięśnie, czy to znaczy,Ĺźe teraz podjęły swoje obowiÄ zki? Nena - Sob 02 Kwi, 2011 Danuta napisał/a: I tu znowu banalne pytanie:dlaczego ortopedzi chirurdzy nie mĂłwiÄ ,Ĺźe trzeba jednak się uczyć chodzić? Dobrze jeszcze jak nie mĂłwiÄ nic o rehabilitacji, czyli ani dobrze ani Ĺşle Ja niestety spotkałam się z takim, ktĂłry mi powiedział wprost, Ĺźe " ta cała rehabilitacja to bzdura i strata czasu" Strasznie to nienormalne, Ĺźe pacjent sam musi szukać dobrej rehabilitacji. Najpierw musi nabrać przekonania, ze jest niezbędna a potem znaleźć wg swojej wiedzy i kryteriĂłw rehabilitanta Danuta napisał/a: Ja mieszkam w miejscowości,gdzie niestety wszystko jest z gĂłry albo pod gĂłrę,na rĂłwnym terenie tego nie czuję. Trzymam kciuki aby niedługo Twoje mięśnie były w takim stanie, Ĺźe wszędzie będzie "z gĂłrki" Na szczęście u mnie jest "rĂłwno" AgaW - Nie 03 Kwi, 2011 Danuta napisał/a: Ale to się chyba "rozejdzie",dopracuje,mam nadzieję. Jak Ĺşle chodziłam,to ...nie bolały mnie mięśnie, czy to znaczy,Ĺźe teraz podjęły swoje obowiÄ zki? Dopracujesz z terapeutÄ jeszcze wiele spraw,czasem to trwa kilka miesięcy dodatkowo, ale się udaje Mięśnie podjęły prawidłowÄ pracę od ktĂłrej odwykły. MoĹźliwe, Ĺźe się męczÄ lub teĹź jeszcze potrzebujÄ wzmocnienia w prawidłowym ruchu, wypracowania czegoś Jeśli uparcie jeszcze będziesz ćwiczyć, konsekwentnie wspĂłlpracować z fizjoterapeutÄ to po koei wszystko będzie się uspokajać. Daj sobie trochę czasu i obserwuj efekty. Napewno z kaĹźdym tygodniem będziesz czuć poprawę Danuta - Nie 03 Kwi, 2011 Brzmi optymistycznie,Ago jestem troche zdenerwowana tym wszystkim,czy tym razem się uda...Narazie na pewno chodzę rĂłwno, to waĹźne. Staram się, nie obijam się ani trochę. Nie mam juz uczucia,Ĺźe się na jednÄ strone przechylam,i tylko mięśnie się męczÄ ,zwłaszcza pod gĂłrę i z gĂłry. Ale przyłożę się na pewno, juĹź bym chciała bardzo chodzić tak,Ĺźebym nie myślała o tym,Ĺźe chodzę. Mam pytanie:po jakim czasie moĹźna bezpiecznie sypiać na operowanym boku??? Dotychcza śpię pilnie albo na wznak,albo na zdrowym (w zeszłym roku operowanym) biodrze. Ale tak bardzo juĹź chciałoby sie wreszcie spać swobodnie i nie mysleć o tym........ pasiflora - Nie 03 Kwi, 2011 Nena napisał/a: Ja niestety spotkałam się z takim, ktĂłry mi powiedział wprost, Ĺźe " ta cała rehabilitacja to bzdura i strata czasu" Pewnie miał na myśli takÄ rehabilitację jakÄ zna większość lekarzy czyli NFZowskÄ nastawionÄ na ugule i ćwiczenia w grupach. I tu się zgodzę z tÄ opiniÄ . Ale wystarczy wystawić nos poza to co się zna na co dzień i moĹźna zobaczyć wspaniaĹ‚Ä funkcjonalnÄ rehabilitację. Ta rehabilitacja POMAGA Nena - Nie 03 Kwi, 2011 pasiflora napisał/a: Ale wystarczy wystawić nos poza to co się zna na co dzień i moĹźna zobaczyć wspaniaĹ‚Ä funkcjonalnÄ rehabilitację. Właśnie chodzi mi o to, skÄ d przeraĹźony swojÄ chorobÄ i swojÄ niepełnosprawnościÄ pacjent ma wiedzieć co to jest i jaka jest ta wspaniała funkcjonalna rehabilitacja, ? Nie kaĹźdy w domu ma internet aby doszkolić się w tym temacie, nie kaĹźdy ma szczęście trafić na forum bioderko, no i nie kaĹźdy ma kasę, Ĺźeby z niej skorzystać jak juĹź jakimś cudem i "psim węchem" uda mu się znaleźć odpowiedniego reha Absolutnie nie neguję, Ĺźe prawdziwa funkcjonalna rehabilitacja pomaga. Gdybym nie wierzyła, to kilka dni po operacji nie ściÄ gałabym prywatnego rehabilitanta i nie szukałabym następnego MoĹźe rĂłwnocześnie z uświadamianiem nas - nie do końca zorientowanych w temacie pacjentĂłw, naleĹźy uświadamiać lekarzy i poradnie rehabilitacyjne Sorry, Ĺźe w tym wÄ tku ale chciałam napisać o moich odczuciach pasiflora - Nie 03 Kwi, 2011 Nena napisał/a: Nie kaĹźdy w domu ma internet aby doszkolić się w tym temacie, nie kaĹźdy ma szczęście trafić na forum bioderko Dlatego nie działamy tylko na necie, ale jeszcze zostaje najlepsza reklama tzn "droga pantoflowa" oraz juĹź szykujÄ się nowe plakaty (starych brakło, moĹźna je spotkać w wielu miejscach w Polsce), bierzemy udział w róşnych medycznych sympozjach, aby o nas było głośno, bo najwaĹźniejszy nasz cel to uświadamianie biderkowiczĂłw by łatwiej doszli do pełnej sprawności Danuta - Pon 04 Kwi, 2011 No i byłam w pracy.I wszystko szło dobrze dotÄ d,dokÄ d szłam po rĂłwnej drodze,i nawet schody nie stanowiły dla mnie większej przeszkody.A jak przyszło wracać od autobusu do domu-pod gĂłrę,z czterema wzniesieniami,okazało się ,Ĺźe jednak jeszcze mięśnie do niczego.Muszę paniÄ rehabilitantkę prosić o jakieś specjalne ćwiczenia na wspinanie się pod gĂłrę. Jestem nieco,przyznaje, sfrustrowana. Co innego iść na spacer,co innego wracać po całym dniu z pracy - czy ja juz nigdy nie będę chodzić normalnie? AgaW - Czw 07 Kwi, 2011 Będziesz Tylko trzeba czasu, aby chodzić naprawdę dobrze a mięśnie się nie męczyły. Koniecznie porozmawiaj o tym z fizjoterapeutÄ , napewno razem znajdziecie dobre rozwiÄ zanie Danuta - Czw 07 Kwi, 2011 Nawet nie myslałam,Ĺźe tyle znaczy Ĺźyczliwe wsparcie- zreszta sama zauwaĹźyłam,Ĺźe juĹź jest lepiej, Ago. W tym tygodniu rozchorowała mi się pani rehabilitantka,ale się wkręciłam zaraz w poniedziałek na dodatkowe zajęcia. A narazie ćwiczę w domu to,co juĹź się nauczyłam, oczywiście,Ĺźe nie ma takich warunkĂłw jak w sali rehabilitacyjnej,ale zawsze coś. I rower stacjonarny obłaskawiłam, tez "jeĹźdzę" po trochę. DuĹźa część niepowodzenia tkwi,jak myślę, w mojej...głowie. Jak się raz mi nie uda,to się zraĹźam. Ale w końcu ruszam do przodu. Pozdrawiam serdecznie AgaW - Czw 07 Kwi, 2011 Masz rację, właśnie większość rzeczy do wyrehabilitowania tkwi w głowie, w pamięci ruchowej. Nie zraĹźaj się, w końcu wszystko wyćwiczysz i niedługo napiszesz o postępach Danuta - Pią 22 Kwi, 2011 Znowu nastała przedświÄ teczna pora,ale piękna, wiosenna....Wszystkim Wam Ĺźyczę duĹźo,duĹźo radości, zdrowia i wspaniałych chwil z bliskimi, z przyrodÄ i optymizmem. Wspaniale,Ĺźe jesteście, tak się cieszę,choć rzadko piszę. Posłuchałam Was w końcu i kontynuuję rehabilitację,nawet dzisiaj idę. Bez tego bym jednak nie odzyskała sprawności, udało mi się trafić chyba dobrze,skoro sÄ efekty. I z tego najbardziej się cieszę. Do głowy by mi nie przyszło nawet,gdzie tkwi bĹ‚Ä d, teraz wiem,wszystko jest na najlepszej drodze do pełnego zdrowia. Dziękuję Wam,Kochani, i mam nadzieję,Ĺźe kiedyś gdzieś się spotkamy ,wszystkiego najlepszego aga.t. - Pią 22 Kwi, 2011 Danusiu to super, Ĺźe jesteś zadowolona z rehabilitacji i Ĺźe przynosi ona efekty. W takim razie Ĺźyczę Ci dalszych sukcesĂłw oraz samych pięknych słonecznych dni - nie tylko z okazji wiosny Wszystkiego dobrego i zajrzyj do nas czasem aby pochwalić się kolejnymi sukcesami Danuta - Pią 22 Kwi, 2011 Będę zaglÄ dać na pewno, właśnie wrĂłciłam z ćwiczeń,będziemy kontynuować oczywiście, a narazie jestem bardzo zadowolona,Ĺźe juz nie boję się chodzic i idzie mi coraz lepiej. Ĺťebym to ja wcześniej sie zdecydowała,ale nie czas Ĺźałować,trzeba do przodu,najlepszego AgaW - Sob 23 Kwi, 2011 TakĹźe Ĺźyczę Ci Danusiu wszystkiego co najlepsze Bardzo cieszę się z Twojej rehabilitacji, Ĺźe sÄ efekty! Brawo za wytrwałość w ćwiczeniach - juĹź niedługo będziesz prawdziwÄ BioderkowÄ sarenkÄ Trzymam kciuki ze kolejne wspaniałe postępy przymoszÄ cych tak ogromnÄ radość i utrwalenie tego co wypracowałaś Danuta - Sob 23 Kwi, 2011 MoĹźe chociaĹź narazie jeszcze nie sarenkÄ ,ale łoszÄ (klępa ma negatywne skojarzenia ) po świętach jeszcze zapytam o to i owo,ale narazie cieszę sie z tego,co juĹź jest i dziękuję Wam za cierpliwość, w końcu jednak sie przemogłam i dzięki rehabilitacji mam zupełnie inny stosunek do swojego ciała i mechanizmu poruszania się. Dzięki, jeszcze raz -wesołych świÄ t! Danuta - Wto 26 Kwi, 2011 I juĹź po świetach dzisiaj byłam pierwszy dzień w pracy, dojechałam i przyjechałam szczęśliwie. Oczywiście,to jeszcze nie to,co być powinno,ale najwaĹźniejsze, Ĺźe było o wiele,o niebo lepiej,Kochani. Jeszcze mnie ta operowana noga nie całkiem lekko "niesie",jeszcze trzeba popracować nad tym ścięgnem,ale juz moĹźna dojść i wrĂłcić bez strachu. Rehabilitacja dała mi oprĂłcz niewÄ tpliwej poprawy poruszania się pewność siebie - coś nie tak?dopracuje sie,ale jest do pokonania. Poprzednim razem bałam się,co będzie,jak nie dojdę o własnych siłach do pracy i spowrotem. Dziś juĹź tego nie było, rehabilituję się zatem dalej, ale tym razem z wiarÄ w to,Ĺźe nie na darmo były te endo. Mijka - Wto 26 Kwi, 2011 Danuta napisał/a: Dziś juĹź tego nie było, rehabilituję się zatem dalej, ale tym razem z wiarÄ w to,Ĺźe nie na darmo były te endo. Danuta, pozytywne nastawienie, wiara w poprawę + systematyczna i właściwa rehabilitacja to jest to co nam najbardziej potrzeba tak trzymaj. Powodzenia Danuta - Sro 04 Maj, 2011 JakĹźe ja Wam dziękuję,Ĺźe w końcu posłuchałam i wzięłam się za rehabilitację. Teraz jest o lata świetlne lepiej,niĹź za pierwszÄ endo i nawet niĹź miesiÄ c temu. Scięgna Achillesa sie rozćwiczyły, to juĹź zupełnie inny komfort chodzenia. Oczywiście,zdobywać gĂłr narazie nie mogę (bo teĹź i nigdy nie zdobywałam), ale mogę bez lęku jechać do pracy i z niej wracac, ogromna to frajda,naprawdę. Za kaĹźdym razem rehabilitantka dodaje coś nowego, niektĂłre ćwiczenia mogę robić sama,ale chcę jak najdłuĹźej korzystać z fachowej pomocy,chyba trafiłam dobrze,skoro widzę postęp. Naprawdę się cieszę, czasem wiara w autorytety bywa zgubna (mam na myśli mojego -niewÄ tpliwie świetnego - ortopedę chirurga,ktĂłry niestety jest przeciwnikiem rehabilitacji) I czuję się ogĂłlnie lepiej po ćwiczeniach,tzn. nie czuję sie kalekÄ staruszkÄ , a kimś, kto, jeszcze wiele potrafi,jeśli popracuje nad sobÄ . Wszystkim zdrowia Ĺźyczę pasiflora - Sro 04 Maj, 2011 Danuta, bardzo się cieszę Ĺźe nie uległaś autorytetowi świetnego ortopedy. Wiemy i cały czas walczymy o to by choć pacjenci inaczej myśleli. Jesteś wielka, Ĺźe posłuchałaś forumowiczĂłw i Ĺźe widzisz teraz jak waĹźna jest rehabilitacja. Mijka - Sro 04 Maj, 2011 Danuta napisał/a: I czuję się ogĂłlnie lepiej po ćwiczeniach,tzn. nie czuję sie kalekÄ staruszkÄ , a kimś, kto, jeszcze wiele potrafi,jeśli popracuje nad sobÄ . Danusiu, pięknie to napisałaś gratuluję takiego spojrzenia na siebie AgaW - Czw 05 Maj, 2011 Brawo dla Ciebie Danuto za wytrwałość i upĂłr w dÄ Ĺźeniu do sprawności na przekĂłr tym co sÄ na "nie" do rehabilitacji. TwĂłj wysiłek jeszcze zaprocentuje kolejnymi postępami - jestem tego pewna Danuta - Czw 05 Maj, 2011 Stokrotne dzięki za wsparcie, teraz przynajmniej wiem,co jest do poprawienia,jutro od rana znĂłw na zajęcia rehabilitacyjne - ale juz czuję większÄ swobode w poruszaniu się, co mnie bardzo,bardzo cieszy,juĹź myślałam,Ĺźe taka moja dola,Ĺźe jestem "nienaprawialna". Do jutra zatem Danuta - Pią 20 Maj, 2011 Dawno nie pisałam,chciałam poczekać na dalsze efekty rehabilitacji, będę dozgonnie wdzięczna,Ĺźeście mnie tu,kochani,namĂłwili na jej podjęcie chodzę!!!do pracy chodzę i to z kaĹźdym dniem coraz lepiej,dalej i pewniej. Rozruszały sie ścięgna Achillesa, wzmocnily się stopy, nie boli w udzie, jeszcze zostało uparte miejsce powyĹźej kolana (pod kolanem),ono jeszcze czasem przywołuje to uczucie niemocy przy chodzeniu pod gĂłrę, teraz ćwiczymy to miejsce. Bardzo mi słuĹźÄ Ä‡wiczenia na trenerze rĂłwnowagi (tak się nazywa taki drewniany dysk,jak bÄ czek dla dzieci?) i wszelkie inne ćwiczenia,niektĂłre z nich powtarzam w domu,ale nie wszystko się da bez sprzetu i bez pani rehabilitantki. Ale moge juĹź pokonać trasę do autobusu,dość odległa,i w ogĂłle bardzo się cieszę. Nie cieszę się za to z upału,bo mi zupełnie nie słuzy. Pozdrawiam wszystkich bioderkowiczĂłw na wszystkich etapach leczenia, jak wspaniale jest nie odczuwać bĂłlu,a przy tym poruszać sie w miarę swobodnie. pasiflora - Pią 20 Maj, 2011 Danuta napisał/a: będę dozgonnie wdzięczna,Ĺźeście mnie tu,kochani,namĂłwili na jej podjęcie chodzę!!! Dokładnie dla takich postĂłw te forum istnieje Bardzo się cieszę Edi - Pią 20 Maj, 2011 Danuta, brawo !!!super ,Ĺźe widzisz postępy to strasznie motywuje pozdrawiam i Ĺźyczę zdobywania kolejnych gĂłrek Danuta - Sob 21 Maj, 2011 Dziekuję,dziękujęWam. Teraz rĂłwnieĹź będę kaĹźdemu doradzać rehabilitację,nawet jeśli mu się wydaje,Ĺźe wszystko w porzÄ dku. A rehabilitacja,oprĂłcz mozliwości przemieszczania się dała mi jeszcze jednÄ waĹźnÄ rzecz: zmieniła mĂłj stosunek do swojego ciała - nigdy nie zdawałam sobie sprawy,jakim skomplikowanym mechanizmem jest chodzenie, ot -chodzę i juĹź. A gdy przyszedł najpierw bĂłl,a później ta niemoc chodzenia, znienawidziłam siebie (Ĺźe nie umiem chodzić), endo (po co mi one ,jak i tak nie chodzę) i uwierzyłam,ze widać taki mĂłj los. Rehabilitacja to wszystko odesłała precz, zaczynam nie tylko czuć swoje ciało, ale przede wszystkim nie boję się i wierzę teraz,Ĺźe wiele moĹźna zmienic na lepsze,teraz juz cieszę się z moich endo. Tylko teraz wiem,Ĺźe udane operacje to dopiero połowa drogi. Dobra nasza, ćwiczymy dalej i będę kontynuować te "domowe" ćwiczenia,Ĺźeby się nie "zastać" i wtedy,gdy juĹź swobodnie będę pokonywać moje gĂłrki. Najbardziej cieszy,gdy widać zmiany na lepsze. Zdrowia Ĺźyczę, i bardzo się cieszę,Ĺźe jesteście ze mnÄ , ja teĹź jestem myślami z Wami AgaW - Sob 21 Maj, 2011 Danusiu - powodzenia w dalszych ćwiczeniach dzięki ktĂłrym będziesz szczęśliwa i sprawna Danuta - Pią 17 Cze, 2011 Dawno juĹź nie pisałam,jakoś tak zleciało szybko...ale czytam forum często i myślę o Was,wszystkim Ĺźyczę stale zdrowia. Kontynuuję rehabilitację, spodobało mi się widzę ogromnÄ róşnicę od dnia,gdy prĂłbowałam wystartować do pracy, co pogrÄ Ĺźyło mnie w zniechęceniu i rozpaczy,Ĺźe nie umiem chodzić. Trafiłam na bardzo cierpliwÄ i bardzo solidnÄ paniÄ rehabilitantkę, coraz proponuje mi coś nowego, jednocześnie powtarzamy to,co sprawia mi trudność najczęściej. Zniknęły bĂłle w łydkach i "ciÄ gnięcie" pod kolanem,oczywiście,Ĺźe róşnie bywa,pogoda teĹź odgrywa znaczÄ cÄ rolę,ale ja ....chodzę. I nie boję się chodzić,co długo mi towarzyszyło, niestety, teraz uwaĹźam się za osobę zdrowÄ ,ale jeszcze pracujÄ cÄ nad procesem chodzenia,aby go ulepszyć. JuĹź nie Ĺźałuję i tego czasu,ktĂłry został zmarnowany po pierwszej operacji wstawienia endo. Trudno,dobrze,Ĺźe i tyle się juĹź udało poprawić, bo nie wiem jakby było bez rehabilitacji....I przy tym nieco schudłam,zupełnie "bezboleśnie",widać ruch to sprawił,bo nie stosuję diety narazie (oczywiście,omijam słodycze i tzw. kluchy,pierogi,kopytka,itp.). Jestem przeszczesliwa z tych wszystkich powodĂłw i wdzięczna za to,Ĺźe dzięki forum podjęłam rehabilitację. A Ĺźe nie moĹźna jej kontynuować w nieskończoność,opracowałyśmy z paniÄ rehabilitantkÄ zestaw ćwiczeń,ktĂłre będę wykonywać zawsze,bo widzę efekty. Pozdrawiam najserdeczniej AgaW - Pią 17 Cze, 2011 Brawo dla Ciebie Jesteś wytrwała i chcesz po reh dalej ćwiczyć - a masz tu rację Ĺźe ćwiczenia dobrze wpływajÄ na figurę, co jest dodarkowym plusem Bardzo się cieszę, Ĺźe jesteś zadowolona z rehabilitacji i piszesz nam o tym jak bardzo Ci ona pomogła. To pomoĹźe cxytajÄ cym niezdecydowanym osobom podjÄ Ä‡ trud walki o swojÄ sprawność A za jakiś czas czuję, Ĺźe napiszesz nam kolejny co najmniej rĂłwnie szczęśliwy post - bo jestem pewna Ĺźe to nie koniec pozytywnych rezultatĂłw Twojej pracy nad sprawnościÄ . Jestem z Ciebie bardzo, bardzo dumna , widzę Ĺźe nie umieściłaś jeszcze namiarĂłw na swojÄ terapetkę na Forum - koniecznie to zrĂłb, moĹźe ktoś szukajÄ cy pomocy skorzysta Danuta - Sob 18 Cze, 2011 Droga Ago, bardzo mnie cieszÄ Twoje słowa. AleĹź oczywiście,Ĺźe podam informację,kim jest moja wspaniała pani rehabilitantka i gdzie przyjmuje, tylko narazie zapomniałam...nazwisko, pani Iwona pracuje w przychodni NFZ "Lekarka" w Wieliczce, ul. Grottgera 22,jak uzupełnię informację,zaraz jÄ wszystkim przedstawię z przyjemnościÄ . Ja juĹź byłam naprawdę w strachu, prawie Ĺźe na etapie rezygnacji,a pani Iwona (najpierw bylam u pani doktor tamze (ortopeda ze specjalnoscia rehabilitacja-zupełnie inaczej patrzy na pacjenta niĹź ortopeda chirurg,w ogĂłle na pacjenta ,ktĂłry ma się poruszać,a nie na jego biodro wyĹ‚Ä cznie) postawiła mnie na nogi. Zawsze sobie wobraĹźałam ( człowiek czasem karmi się stereotypowymi wyobraĹźeniami ) rehabilitanta jako silnego chłopa, a tu śliczna , młoda , filigranowa dziewczyna ,i proszę-jakie efekty.Przy tym,co dla mnie waĹźne,jest bardzo sympatyczna,tak Ĺźe zajęcia sÄ przyjemnościÄ a nie przykrym obowiÄ zkiem wobec siebie. Oczywiście na fundusz to daja zaledwie 10 zajęć,ale prywatnie naprawde kosztuje to niewiele,teraz dobrałam sobie jeszcze krioterapię nĂłg -coś wspaniałego.Poprawił mi się stan skĂłry na nogach,ktĂłra strasznie zmarniała przez ten czas ,i nie dokucza mi w upały krÄ Ĺźenie. Czasem przeznaczenie prowadzi samo:byłam wcześniej w trzech miejscach,ale nigdzie mi sie nie podobało, Jeśli ktos jest w poblizu Wieliczki z takimi problemami,to juz moĹźe sie udać na ul. Grottgera,tam jest jedna rehabilitantka,ale za to jaka Ja jednak mam szczęście, w końcu Was posłuchałam,zbytnia wiara w autorytety lekarskie mogła mnie zgubic. AgaW - Sob 18 Cze, 2011 Danuta napisał/a: zbytnia wiara w autorytety lekarskie mogła mnie zgubic Czasem jesteśmy od krok od złych decyzji, najwaĹźniejsze Ĺźe Ty zaufałaś intuiacji i wygrałaś Bo przecieĹź gorzej nie poddać się dobrej rehabilitacji niĹź sprĂłbować, nic się nie traci a wygrać moĹźna naprawdę wiele

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group