W sprawie rehabilitacji
Nie wyobrażam sobie dalszego leczenia i rehabilitacji w przypadku braku możliwości korzystania z prywatnych gabinetów. Jestem po Endo ( 2 biodra) + wcześniejsze problemy z wypadającymi dyskami. Z rehabilitacji korzystałam głównie w prywatnych gabinetach z uwagi na:
• podejście do pacjenta,
• widoczne zaangażowanie fizjoterapeuty i chęć pomocy pacjentowi a nie tylko odbębnienie zabiegu
• jak również zasadniczą różnicę w poziomie wiedzy, w prywatnych gabinetach stale korzystają z kursów doszkalających, co można zauważyć.
Niestety rehabilitacja z NFZ nie dość, że jest trudno dostępna, to zabiegi są skracane, wykonywane niestarannie, a fizjoterapeuci często bazują na wiedzy sprzed wielu lat.
Biorąc pod uwagę rezultaty mojej fizjoterapii:
• w NFZ nie umieli mi pomóc
• prywatny rehabilitant postawił mnie szybko na nogi, za co jestem niezmiernie wdzięczna. Dostałam tez wskazówki jak sobie radzić w razie jakiegoś pogorszenia.
- Czy nie za długo????
Status: Endo x 2
Doczya: 03 Gru 2009 Posty: 2626 Skd: z Polski
Wysany: Wto 05 Lut, 2013
Od kwietnia 2004r. - jałowa martwica obu głów kości udowej. Prawdopodobnie z powodu długoletniej sterydoterpii.
Rehabilitacja NFZ - UGUL. W ciągu czterech lat dwa razy miałam na to skierowanie. I dwa razy odpuściłam, ponieważ po tym pogarszał się mój stan. Na rehabilitacji NFZ nikt nigdy mnie nie zbadał. Nawet zakresów ruchowych. Po pierwszej operacji (III 2008r) nie korzystałam z rehabilitacji. W grudniu 2009 trafiłam na to Forum i tutaj dowiedziałam się, co znaczy i czym jest prawdziwa rehabilitacja. Na początku 2010 rozpoczęłam poszukiwania super rehabilitanta. Zajęło mi to troszkę czasu, ale się udało.
Dzięki temu wstawienie drugiej endo opóźniłam o ponad dwa lata. I to w dobrym stanie funkcjonowania (góry, rower, taniec). Zmniejszyły się moje problemy z tankami w lewej nodze i z kręgosłupem. Nie dopuściłam do zaniku mięśni w prawej nodze i w świetnym stanie poszłam na drugą operację (VII 2012r.).
A potem dość szybko doszłam do sprawności. Tylko i wyłącznie dzięki ciężkiej pracy z moją Rehabilitantką. Na początku września tańczyłam na weselu - całą noc. Jesienią chodziłam po górach.
Teraz przyszedł czas na coś bardziej zaawansowanego - taniec orientalny.
Wątpię, czy by było to możliwe bez prywatnej rehabilitacji. Dobrej rehabilitacji.
I nie żałuję ani grosza wydanego prywatnie
W dzieciństwie miałam wrodzoną dysplazję stawów biodrowych . Byłam w sumie 9 - krotnie operowana . Aktualnie jestem posiadaczką 4-tej endoprotezy . Po dwóch pierwszych endoprotezach byłam wyłącznie rehabilitowana na NFZ - pobyt na leczeniu uzdrowiskowym i rehabilitacja w szpitalu , nie było wówczas żadnych ćwiczeń indywidualnych . Usprawnianie polegało właśnie na ćwiczeniach na podwieszkach , ale przyniosło to oczekiwane rezultaty, ponieważ byłam w stanie pracować i samodzielnie poruszać się .
Po ostatnim moim zabiegu byłam również rehabilitowana na NFZ i miałam zlecone ćwiczenia indywidulane . Właśnie dzięki forum uświadomiłam się na czym polega rehabilitacja funkcjonalna . Zaczęłam rehabilitować się w prywatnym gabinecie będąc 6 miesięcy po zabiegu . Zaznaczam , iż do tego czasu ćwiczyłam samodzielnie oraz wykonywałam ćwiczenia indywidulane pod nadzorem terapeutów w sanatorium . Terapeuta , który mnie rehabilituje stwierdził , że od początku byłam " źle prowadzona" . Efektem tego jest przykurcz mięśnia biodrowego , który cały czas się utrzymuje . Mam ból , jeżeli po mieszkaniu chodzę bez kul a także przy wykonywaniu ćwiczeń . Zbliża się 20 miesięcy od operacji , a ja nadal nie poruszam się całkowicie bez kul i nie wiem czy kiedykolwiek to nastąpi . Nie ukrywam , że mam chwile załamania . Gdybym nie robiła nic , to można by to zrozumieć , a ja staram się i mimo rehabilitacji samodzielnej , w prywatnym gabinecie i na NFZ nie ma oczekiwanych efektów . Osobiście jestem zwolenniczką rehabilitacji na NFZ , ale takiej , która polegałaby na rehabilitacji funkcjonalnej , indywidualnym podejściu do każdego pacjenta przez cały czas jaki dany pacjent potrzebuje .Rehabilitacja w prywatnym gabinecie na pewno przynosi efekty , ale również ponosi za sobą koszty .
Status: Endo x 1
Wiek: 39 Doczya: 15 Sie 2010 Posty: 432 Skd: Kraków
Wysany: Pi 08 Lut, 2013
Opiszę moje świeże wrażenia prosto po operacji.
1,5 - 2 lat przed operacją zaczęłam się rehabilitować metodą PNF u wspaniałaj Kasi Michaluk. Miałam dobrany zestaw ćwiczeń do domu i tak sobie ćwiczyłam mniej lub bardziej regularnie czekając na termin operacji.
W pierwszej dobie po operacji pomyślałam sobie - "to wszystko na nic! noga ani drgnie, nawet zgiąć kolano strasznie trudno". Szpitalna rehabilitantka kazała stopami ruszać i ospałe mięśnie napinać.
Drugiego dnia rano próbuję znowu i niespodzianka - czworogłowy się obudził i siup - kolanko idzie w górę, zginam samodzielnie do 65 stopni!
Trzeciego dnia podniosłam wyprostowaną nogę do góry, mniej więcej tyle co zdrową! Zginam, leżąc na plecach, mając stopę w powietrzu, mogę też zgiętą wyprostować utrzymując całą nogę w powietrzu. Pielęgniarki patrzą jak na ufo. Śmigam po korytarzach o kulach jakbym była przed operacją a nie po (zaznaczam tu, że mój typ protezy pozwala na obciążanie kończyny od razu, nie każda na to pozwala). Teraz tylko trzeba dać trochę czasu aż się wszystko zagoi i będzie zgoda operatora na dalsze wygibasy (póki co: zgięcie do 90 stopni i wyprost, odwiedzenie max 10 stopni)
Status: Endo x 2
Wiek: 51 Doczya: 18 Pa 2009 Posty: 6 Skd: knurów
Wysany: Nie 17 Lut, 2013
moja przygoda z rehabilitacją jest bardzo długa trwa już od ok 20 lat, gdyby nie rehabilitacja nie chodziłabym jak chodzę i pewnie mym nieustannym towarzyszem były ból. rehabilitacje ortopedyczną miałam w następujących ośrodkach w Goczałkowicach Zdroju + jako dziewczynka, potem w Rusinowicach, a teraz w Reptach wszystkie z NFZ. Rehabilitanci byli fachowcami. wiele mi podpowiedzieli.
na te schorzenia które mam tylko pomocą jest rehabilitacja i nic innego. pozdrawiam.
...Nie wyobrażam sobie dalszego leczenia i rehabilitacji w przypadku braku możliwości korzystania z prywatnych gabinetów...
ja mam jak zwykle odmienne zdanie, bo nie wyobrażam sobie rehabilitacji w której kierowałbym się wszystkimi zaleceniami rehabilitantów.
oczywiście w rehabilitacji przyświeca zasada: pierwsze nie szkodzić, więc ćwiczenia są na poziomie 20% możliwości pacjenta (mówię o sobie).
jednak muszę przyznać, że jeżeli ja miałbym coś ordynować drugiej osobie i brałbym za to odpowiedzialność, również założyłbym margines bezpieczeństwa, no może nie aż taki.
natomiast czas w rehabilitacji jest jakby na dalszym planie.
poza tym odnoszę wrażenie, że czasami pacjenci nie realizują własnych celów, ale cele rehabilitantów.
nie zawsze brana jest pod uwagę hierarchia celów pacjenta.
przypomina mi to przypadek jednej pani dr z Wrocławia, lecząca dzieci z porażeniem mózgowym, autyzmem, schizofrenią itp. cerebrolizyną.
nie ważne było schorzenie, ale ważna była reakcja na ten lek, który ta pani dr uważała i do dzisiaj uważa za cudowny środek.
Ja swoją rehabilitację zacząłem 2 mies. po wyjściu ze szpitala, do tego czasu chodziłem o kulach ale noge chorą tak jak pokazała mi pani rehabilitantka tylko dotykałem do ziemi aby mięśnie były w ruchu. Ten czas w oczekiwaniu na rehabilitację pomógł mi , bo w pierwszych dniach noga nie była nogą lecz belką zawieszoną, zero ruchu.Jak dla mnie to rehabilitacja miała bardzo dobry wpływ, pomogła rozruszać zastane mięśnie, stawy. Fizjoterpaeuci którzy mnie rehabilitowali dostosowywali do mnie tak ćwiczenia abym jak najlepiej wpłynęły i jak najwięcej dały mi , oczywiście z rozwagą, umiarkowaniem.Chodź mięśnie i całe ciało szybko u mnie doszły do siebie i mogłem np .w odciążeniu ćwicząc, podnosić cięża,r opór jak zdrowa osoba to nie pozwolili mi na to od razu rehabilitanci, lecz stopniowo mnie do tego przystosowywali. Również z kolejnymi dniami, tygodniami dodawali ćwiczenia w konsultacji z panią doktor, która codziennie sprawdzała stan i postępy rehabilitacji i nieraz była zdziwiona że mam takie lub inne postępy .Po powrocie do domu starałem się kontynuować ćwiczenia jak i tez zacząłem próbę jazdy na rowerze .
Ostatnio zmieniony przez AgaW Sob 27 Lip, 2013, w caoci zmieniany 1 raz
ośmielam się zlinkować Wam krótki materiał jaki pojawił się w dzisiejszej Panoramie w TVP. Dlaczego? Bo jest o nas, o naszych bioderkach, naszych fizjoterapeutach i ciężkiej pracy
Brawo Katjo!Wypadłaś wspaniale
W ubiegłym roku na Konferencji widziałam z Wendy na wzruszającym filmie o Majce ogrom pracy rehabilitacyjnej jaki został wykonany przez P.A.Stępień aby Majka mogła śpiewać-pokazany był jej stan gdy zaczynała terapię i niesamowite, niepojęte jak zmienił się pod wpływem ciężej pracy rehabilitacyjnej-niemożliwe stało się możliwe.Prezentowano też filmik o Kubie sprzed wypadku i pracę terapeuty na żywo z Kubą-chłopak ma wielkie szczęście że jest w dobrych rękach mądrych terapeutów-jestem pewna że jeszcze nieraz zadziwi wszystkich swoimi osiągnięciami !
Czapki z głów przed terapeutami, których wiedza umożliwia dojście pacjentów do takich rezultatów !
_________________ *...Mamy możliwość wyboru jak wykorzystać swój czas...*...MOJA HISTORIA...*
Brawo Katja. Myśle ze Twoje słowa i ośiągniecia dadza innym do myślenia i będą dbać o siebie i nie będa myślały ze jak był zabieg to stał sie cud ze będzie jak dawniej....
_________________ " nie smuć się nie warto ciesz się życiem i kazdą jego chwilą".....» Wieloodłamowo złamana miednica, lewa kończyna krótsza o 4 cm
