jolza - Pon 30 Lis, 2009 Temat postu: "Moja kapoplastyka"-historia Jolzy Obiecałam "szefowej", że opiszę swój przypadek, więc do dzieła. Terminu operacji wyczekiwałam jak małe dziecko gwiazdki. Wreszcie doktor zadzwonił. Na uporządkowanie spraw w pracy miałam zaledwie dwa dni. Ale poradziłam sobie. W poniedziałek 16.11 zameldowałam się w szpitalu z kompletem wykonanych wcześniej badań. Od ok. 16 już nie wolno mi było jeść, a od północy pić. Operację miałam nastepnego dnia ok. 8 rano. Znieczulenie podpajęczynówkowe, cewnik i zaczęło się. Przez cały czas byłam przytomna, słyszłam więc wszystkie odgłosy dobiegające ze stołu operacyjnego. Nawet próbowałam coś "podglądać" w lampie, ale niewiele widziałam. Cały zabieg trwał ok. 1,5 godziny. Doktor stwierdził, że wszystko przebiegało zgodnie z planem. Tylko moje kości są bardzo drobne i wymagało to zwiększonej uwagi ze strony operatora. Potem zostałam odstawiona na 24 godziny na salę pooperacyjną i podłączono mnie do aparatury "nadzorującej". Ten czas "wspominam" najgorzej". Leżenie na plecach bez możliwości podniesienia się czy przekręcenia na bok było koszmarne. Hemoglobina spadła mi z 14,5 do 10,7 - nie było potrzeby podawania mi krwi, z czego się bardzo cieszyłam. Następnego dnia miałam wizytę rehabilitantki i na krótką chwilę stanęłam nawet przy łózku. Nie przypuszczałam, że będzie tak trudno. Noga operowana wcale "nie chciała się mnie słuchać". Kolejnego dnia zrobiłam już z 10 kroków przy balkoniku i było już lepiej. Ale leżenie na plecach to w dalszym ciągu koszmar. Zresztą do tej pory jest to dla mnie ogromny problem. Następnego dnia przy pomocy pielęgniarki umyłam sobie nawet głowę - oczywiście nad umywalką, bo na prysznic byłam za słaba. Zresztą zaczęło mi się sączyć z miejsca po drenie i doktor zakazał moczenia. Więc mycie to było częściowo nad umywalką i częściowo mokre chuteczki dla niemowląt. Na trzeci dzień po operacji przyszła kolej na naukę chodzenie po schodach - bez większych problemów, choć miałam stresa. Na szósty dzień po operacji - nareszcie do domu. I był to dla mnie bardzo trudny dzień. Na początek pakowanie - zamiast poczekac na męża, to ja bohaterka, oczywiście "sama". Był to, jak się okazało, ogromny wysiłek dla mocno osłabionego organizmu. Jeszcze chwila i skończyłoby się omdleniem. Potem ponad pięciogodzinna podróż do domu. Kombinowaliśmy, jak tu by się najwygodniej usadowić. Stanęło na tym, że usiadłam na tylnym siedzeniu przodem do kierunku jazdy i operowną nogę położyłam wyżej pomiędzy przednimi fotelami. A że samochód dość duży, nie przeszkadzało to mężowi w prowadzeniu. Kilkakritne wysiadanie i wsiadanie (musiałam trochę co jakiś czas rozruszać nogę) oraz dotarcie do samego domu osłabiły mnie niezmiernie. Dygocząca ległam na kanapie. Z przemęczenia dostałam aż tem. 37,7. Kolejne dni - już znacznie lepiej. Początkowo sama trochę ćwiczyłam wg zaleceń ze szpitala. Teraz już zaczęła przychodzić rehabilitantka do domu. W codziennym życiu radzę sobie sama całkiem nieźle, potrzebuję pomocy męża przy myciu nóg i przy ubieraniu pończoch przeciw trombozie oraz skarpet. Reszta spoko. No, poza spaniem na plecach. Mimo, że doktor pozwolił mi spać na boku z poduchą pomiędzy kolanami, to operowane biodro nie bardzo się na to zgadza.Jednak trochę boli. To dopiero 13 dni po operacji a ja już nie mogę się doczekać, kiedy "pójdę w miasto". Może jeszcze do świąt............??? Pozdrawiam wszystkich serdecznie i zapewniam: "nie taki diabeł straszny". pasiflora - Pon 30 Lis, 2009 Bardzo się cieszę , że opisałaś przebieg operacji jak i te najgorsze chwile pooperacyjne oraz, że bez problemów to przeszłaś Najważniejsze , że już jesteś po. Teraz zostaje Ci rozsądna rehabilitacja i możesz w pełni korzystać z uroków życia. Czego Ci serdecznie życzę. No i nie ukrywam , że liczę na dalsze relacje z super efektów powrotu do zdrowia 
jolza - Pon 30 Lis, 2009 Pasifloro, informacja specjalnie dla Ciebie: Wyciągania drenu nawet nie poczułam. AgaW - Pon 30 Lis, 2009 Jolzo - bardzo się cieszę, że wszystko świetnie się udało !
Teraz tylko dobra rehabilitacja i będziesz brykać jak sarenka ! Czekam trzymając kciuki na dalsze opisy Twoich postępów w dochodzeniu do sprawności ! Marek S - Czw 03 Gru, 2009 Droga "jolzo"! Czytając Twój post to mam wrażenie jakbym jeszcze raz przeżywał operację.Na pewno i inni którzy to czytają myślą o tym samym.Życzę szybkiego powrotu do zdrowia i normalności.Pozdrawiam! 
Edi - Sro 24 Lut, 2010 Jolza w jakim miescie miałaś przeprowadzaną operację?jak się teraz czujesz ,daj znać proszę .
basia19 - Pi± 28 Maj, 2010 Witaj Jolza , mam pytanko czy 6 tyg. po kapo bolaÅ‚o CiÄ™ udo i pachwina? To jest mój problem , pozatym noga operowana jest dÅ‚uższa o 1,5 cm. Jak byÅ‚o u Ciebie? Pozdrawiam serdecznie zozo - Pi± 28 Maj, 2010 Basia19, jak masz wÄ…tpliwoÅ›ci, to kontrolne rtg miednicy i osiowe operowanej nogi a potem na konsultacje do ortopedy. Jak Twój nie widzi problemu to do innego, ale doÅ›wiadczonego. W Poznaniu jest wielu dobrych fachowców. Napisz jeszcze w jakich sytuacjach boli CiÄ™ pachwina? Zawsze, czy tylko przy wykonywaniu okreÅ›lonych ćwiczeÅ„? basia19 - Sob 29 Maj, 2010 ZOZO pachwina boli mnie przy podnoszeniu operowanej nogi do góry z pozycji leżącej. zozo - Sob 29 Maj, 2010 Może nie powinnaÅ› jeszcze tego ćwiczenia wykonywać. pasiflora - Sob 29 Maj, 2010 Temat: "Moja kapoplastyka"-historia Jolzy i tego siÄ™ trzymajmy pasiflora - Czw 12 Sie, 2010
|
