Forum Bioderko Psychologia w chorobie - BĂłl w chorobach stawĂłw biodrowych. Jak sobie radzić? AgaW - Sro 17 Cze, 2009 Temat postu: BĂłl w chorobach stawĂłw biodrowych. Jak sobie radzić? BĂłl w chorobie stawĂłw biodrowych- jego wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne oraz sposoby łagodzenia dolegliwości bĂłlowych. Głównym objawem chorĂłb stawĂłw biodrowych jest bĂłl. PoczÄ tkowo słaby z czasem staje się coraz bardziej dokuczliwy i nasilony. W pewnym etapie zaawansowania choroby nie opuszcza chorego ani w dzień ani w nocy i uniemoĹźliwia normalne funkcjonowanie człowieka. Pojawienie się bĂłlu jest sygnałem, Ĺźe w organizmie coś złego zaczyna się dziać. Czujemy to i reagujemy indywidualnie na jego intensywność. PrĂłg bĂłlu człowieka jest róşny dla róşnych osĂłb, z czasem moĹźe się zmienić na wyĹźszy gdy juĹź przyzwyczaimy się do choroby. Kobiety sÄ z natury bardziej wraĹźliwe na odczucia, lecz w większości radzÄ sobie z bĂłlem lepiej od mężczyzn. Dolegliwości bĂłlowe w chorobach stawĂłw biodrowych poczÄ tkowo nie sÄ ciÄ głe ani bardzo nasilone- na tym etapie tradycyjne leki przeciwbĂłlowe sÄ skuteczne, pomagajÄ teĹź maści szczegĂłlnie gdy sÄ wcierane na noc i poĹ‚Ä czone z masaĹźem. KaĹźdy człowiek broni się przed bĂłlem ograniczajÄ c ruchy stawu chorego. PoczÄ tkowo jest to niezauwaĹźalny proces wykonywany odruchowo. W miarę postępu choroby bĂłl nasila się coraz bardziej a tradycyjne leki przestajÄ być skuteczne. Po kilku miesiÄ cach utrzymujÄ cych się stanĂłw bĂłlu osoba chora jest zmęczona, wręcz wyczerpana, traci siły oraz chęć do Ĺźycia. ZaczynajÄ się trudne chwile dla kaĹźdego chorego. BĂłl przechodzi w stan przewlekły i staje się groĹşny dla człowieka. Zaczyna ograniczać juĹź nie tylko fizycznie ale wkrada się w psychikę. Ograniczenie ruchu biodra powoduje słabsze ukrwienie stawu biodrowego i przykurcze mięśni. Biodro staje się coraz słabsze, ograniczenie uĹźywania mięśni powoduje powolny ich zanik, z czasem chora kończyna ulega skrĂłceniu. Często w niedługim czasie zaczynajÄ się bĂłle w dolnej części kręgosłupa spowodowane stopniowÄ deformacjÄ stawu biodrowego. Utykanie staje się coraz bardziej widoczne a chodzenie prosto wręcz niemoĹźliwe, wewnÄ trz ciała powstajÄ i utrwalajÄ się nieprawidłowe wzorce ruchowe. Chory musi coraz częściej zmieniać pozycję ciała szukajÄ c wygodnej i coraz trudniej jest takÄ znaleźć. Gdy bĂłl zaczyna dotkliwie dokuczać powinniśmy odbierać to jako sygnał do podjęcia leczenia, czas na motywację do działania. To czas, by zaczÄ Ä‡ dbać o komfort Ĺźycia. BĂłl bez leczenia nie minie więc do czasu podjęcia leczenia trzeba walczyć z nim i pomagać sobie przetrwać ataki nasilenia dolegliwości. W walce z bĂłlem nie moĹźna przecenić znaczenia wielkiej roli rehabilitacji przedoperacyjnej. Praca z terapeutÄ jest bardzo waĹźna, bo pomaga ograniczyć postęp deformacji chodu, tkanek, zachowuje mięście/ścięgna w odpowiedniej kondycji co często pomaga ograniczyć dolegliwości bĂłlowe. Dobra rehabilitacja pomaga zachować na ile się da prawidłowÄ postawę, ruchomość stawu, nie dopuszcza do zaniku mięśni, ogranicza tworzenie złych nawykĂłw ruchowych. Ma teĹź inny aspekt-psychiczny. Praca terapeutÄ pomaga radzić sobie z chorobÄ , ma się poczucie Ĺźe ćwiczÄ c zadane ćwiczenia robi się coś dla siebie, nie czeka się bezczynnie, nie czuje się takiej bezradności. Terapeuta pomaga dobrać aktywność zaleĹźnie od stany i ma się pewnośc Ĺźe nie wykonuje się ćwiczeń, ktĂłre mogÄ zaszkodzić. Do trudnych dni bĂłlu moĹźna wĹ‚Ä czyć ciepłe kÄ piele, pływanie -ktĂłre świetnie relaksujÄ , doskonale wyciszajÄ organizm. MasaĹźe ciała olejkiem nawet jeśli sÄ samodzielne znakomicie odprężajÄ i rozluĹşniajÄ oraz ułatwiajÄ sen.Bardzo często starałam się znaleźć takÄ chwilę dla siebie szczegĂłlnie wieczorem. Wyjazdy rowerem to świetny sposĂłb na spędzenie czasu z rodzinÄ lub znajomymi. Moja rodzina bardzo polubiła wycieczki za miasto poĹ‚Ä czone z piknikiem na kocu. Spędzanie czasu w ciszy za miastem doskonale koi nerwy i uspokaja, regeneruje siły, często wtedy odpoczywa się od choroby. Przyroda wspaniale działa na psychikę człowieka, napawa optymizmem. Warto na poczÄ tek wybierać miejsca bliskie, robić postoje w pięknych miejscach, fotografować otoczenie. Ja poznałam piękno swojej okolicy właśnie dzięki chorobie! Udało mi się do tego poprawić kondycję. BĂłl przewlekły swojÄ uciÄ ĹźliwościÄ sprawia , Ĺźe stajemy się draĹźliwsi, pojawiajÄ się kłopoty z pamięciÄ i koncentracjÄ . Gdy pojawia się nocami potrafi kompletnie rozregulować nasz organizm. Kłopoty ze snem, częste wybudzanie się pod wpływem bĂłlu powoduje silny stres, przemęczenie, depresyjne myśli. Człowiek broni się przed tym zamykajÄ c się w sobie, zaczyna unikać kontaktĂłw z innymi ludĹşmi, ogranicza Ĺźycie towarzyskie. BĂłl powoli izoluje chorego od otoczenia. Chory czuje się osamotniony, nierozumiany, cierpi wewnętrznie, zaczyna spadać jego poczucie własnej wartości. WraĹźenie beznadziejności i bezradność powoli odbiera radość Ĺźycia. Bardzo waĹźne Ĺźeby być tego świadomym, obserwować siebie i swoje zachowanie. Człowiek cierpiÄ cy jest bardzo wraĹźliwy, łatwo go zranić, często jest mu trudno pogodzić obowiÄ zki z postępujÄ cÄ chorobÄ . Osoby chore powinny być dla siebie wyrozumiałe, nie obwiniać się Ĺźe nie dajÄ rady wszystkim obowiÄ zkom. Chorzy muszÄ nauczyć się odpoczywać gdy czujÄ Ĺźe to konieczne, nawet krĂłtkie chwile relaksu bardzo pomagajÄ . Jeśli chory ma rodzinę warto pomyśleć nad zmianÄ w podziale obowiÄ zkĂłw domowych. NajwaĹźniejsza jest szczera spokojna rozmowa, nie trzeba bać się prosić o pomoc nawet jeśli trzeba robić to wiele razy! Choroba to okazja aby nauczyć się rozmawiać z bliskimi o swoim bĂłlu, ograniczeniach, odczuciach. Zdrowym ludziom jest naprawdę trudno sobie wyobrazić co czuje człowiek w bolesnych stadiach choroby stawĂłw biodrowych. Trzeba domownikom pomĂłc w zrozumieniu swojej choroby, mĂłwić otwarcie i spokojnie gdy potrzebujemy ich pomocy. Wsparcie i zrozumienie rodziny jest bardzo waĹźne, bardzo pomaga w dzielnym znoszeniu dolegliwości. MĂłwmy kiedy jest ciężko, bliscy nauczÄ się rozumieć istotę choroby. Ja z czasem nauczyłam się dbać o swĂłj komfort Ĺźycia. OdkurzajÄ c słuchałam ulubionej muzyki nucÄ c pod nosem piosenkę. Nawet w najbardziej trudnych okresach choroby nie powinno się przestać dbać o swĂłj wyglÄ d- patrzÄ c w lustro na zadbanÄ osobę czułam się zdrowiej i weselej. Nawet gdy ograniczyłam do minimum aktywność starałam się dobrze czuć ze sobÄ w domu.Po chwilach zwÄ tpienia starałam się zaczynać od nowa walkę o normalne Ĺźycie. Bardzo pomagało mi częste zmienianie pozycji ciała nie czekajÄ c na nasilenie bĂłlu. Wieczorem dobrze jest jeść lekkostrawne posiłki ułatwiajÄ ce sen. Bardzo pomaga nauczyć się odwracać uwagę od bĂłlu. Udało mi się tego nauczyć i znoszenie dolegliwości było łatwiejsze. Zdarzało mi się zapominać Ĺźe w ogĂłle coś mnie boli. Dobrze uwagę od bĂłlu odwraca czytanie, szczegĂłlnie zajmujÄ cych ksiÄ Ĺźek (w bibliotekach jest ich mnĂłstwo), zabawa z dziećmi, gra w karty, głaskanie zwierzÄ t. Taki relaks ułatwia zasypianie i chodziłam do pracy względnie wypoczęta. Na wiele chorych osĂłb świetnie wpływa kontakt ze zwierzętami domowymi. Akwarium z rybkami bardzo wycisza i pomaga w koncentracji. PrzytulajÄ c futrzastych przyjaciół, czujÄ c ich ciepło i miękkie futerko, widzÄ c przywiÄ zanie w ich ochach moĹźna przetrwać niejeden atak bĂłlu biodra. W moich najbardziej bolesnych etapach choroby zawsze obecne były moje oba koty. Doskonale czuły mĂłj bĂłl, wręcz rozumiały i układały się przy chorej nodze lub na bolÄ cym kręgosłupie. Okazywały bardzo silnie przywiÄ zanie,tak wiele razy udało mi się zasnÄ Ä‡ wsłuchujÄ c w miarowe mruczenie przytulonego kota… Podobnie działa na człowieka szum wiatru, szelest liści, śpiew ptakĂłw nad ranem. Warto wykorzystać tÄ pomoc natury do odwracania uwagi od bĂłlu. SłuchajÄ c tych odgłosĂłw dobrze jest myśleć o czymś przyjemnym, nawet pomarzyć. To bardzo pomaga gdy z bĂłlu nie moĹźna spać. W dzień takĹźe doskonale się sprawdza. Warto pomyśleć o tym co myśli się o sobie- nie wolno myśleć o sobie Ĺşle i negatywnie się oceniać. Nawet gdy bĂłl paraliĹźuje nas i po pracy nie mamy ochoty juĹź na nic prĂłcz spokoju warto dystansować się i myśleć Ĺźe kolejny dzień ma szansę być inny, lepszy. Trzeba cieszyć się kaĹźdÄ chwilÄ , uśmiechać jak najwięcej. Gdy chciałam się uśmiechnÄ Ä‡ a było mi trudno to lubiłam czytać róşne „złote myśli” w internecie ( np. http://www.zamyslenie.pl/ ), oglÄ dać piękne fotografie róşnych zakÄ tkĂłw świata ( http://www.outdoor-photos...2009-01?skip=20 ) i kraju. MoĹźna teĹź znaleźć nowe hobby np.pielęgnować jakieś ciekawe rośliny w domu. Nie wolno pozwolić aby bĂłl niszczył psychikę a choroba odebrała radość Ĺźycia ! KaĹźde działanie dajÄ ce radość i siłę jest waĹźne, nawet zwyczajne i niewielkie! Choroby stawĂłw biodrowych sÄ uleczalne. Zawsze moĹźna coś zrobić aby bardziej zadbać o swĂłj komfort Ĺźycia. Warto prĂłbować uśmiechać się do kaĹźdego nowego dnia nawet gdy jest to gorzki uśmiech bĂłlu. Nawet poranne wypicie kawy na balkonie, herbaty przy świeczce z lubianÄ osobÄ moĹźe być wesołym akcentem w chorobie. Takich sposobĂłw na odreagowanie choroby i nabranie sił do walki z bĂłlem jest wiele. Ja opisałam swoje ulubione metody na poprawę jakości Ĺźycia w bĂłlu. Jestem ciekawa jak inni chorzy na biodra radzÄ sobie z bĂłlem. madzi_czer - Pią 19 Cze, 2009 AgaW super tekst! Bardzo fajnie to wszystko opisałaś! Moim sposobem na walkę z bezsilnościÄ i bĂłlem jest uśmiech mojej małej Tuśki! To taki szczery objaw bezinteresownej miłości i wyraĹźenie czystej sympatii ze strony dziecka, ktĂłre bardzo mobilizuje całe moje ciało, mĂłj organizm do walki! PrzecieĹź muszę być w pełni sprawnÄ mamÄ abym mogła biegać za niÄ po Ĺ‚Ä ce, jeĹşdzić na rowerze czy choćby turlać się po podłodze w trakcie gilgotek! MojÄ piętÄ achillesowÄ jest II piętro bez windy  Od ponad roku prawie codziennie znoszę i wnoszę wĂłzek z TuśkÄ na spacer. Jest to niestety bardzo krzywdzÄ ce dla mojego lewego biodra, poniewaĹź wtedy cały ciężar opiera się na nim. Do tego dochodzi przynajmniej dwugodzinny spacer i wieczorem bĂłl obu stawĂłw murowany. Jednak nie poddaję się! Uwielbiam ciepłe kÄ piele, gdy tak porzÄ dnie wygrzeję swoje kości i nasmaruję się później balsamem, to mija całe napięcie i zmęczenie. Jednak, gdy to nie pomaga, to wĂłwczas sięgam po środki przeciwbĂłlowe. Mam szczęście, bo jak na razie jest to rzadkościÄ i mam nadzieję, Ĺźe tak juĹź do zabiegu pozostanie. KubaP. - Sob 20 Cze, 2009 Niezły temat. Potrzebny Racja, kaĹźdy wie co to bĂłl. Jedni mniej drudzy więcej ale kaĹźdy miał z nim styczność. Hm... jak radzę sobie z bĂłlem? Staram się do spacyfikować dobrym piwem a tak naprawdę zajmuję się czymś tak bardzo, Ĺźe po części udaje mi się zapomnieć o tym Ĺźe boli. Lubię sport, dlatego na przekĂłr jak boli biorę piłkę i idę pograć w kosza albo jadę na basen - pływanie to moja pasja Wiadomo, czasem boli na tyle, Ĺźe nie da rady... wtedy wlaśnie sięgam po: patrz wyĹźej - zimne piwko! Jestem wrogiem chemii i nie biorę lekĂłw, nawet jak mocno boli, albo kiedy mam kontuzję. Jowi - Pią 31 Lip, 2009 Temat postu: Co z tym bĂłlem To juĹź chyba 7 lat, kiedy pierwszy raz zaczęły się moje problemy z biodrami, a tym samym, kiedy zaczęło boleć....Potem były róşne dziwne interwencje i ktoś powiedział, Ĺźe starczy na jakieś 5 lat i jak w zegarku minęło te 5 lat i na nowo się zaczęło. Przez ten czas nigdy nie przestało boleć. Dlatego zastanawiam się, czy jest w ogĂłle jakiś sposĂłb na to aby przestało boleć, czy to kwestia prawidłowej diagnozy i wczesnego podjęcia leczenia, czy to moĹźe kwestia indywidualna kaĹźdego pacjenta a co gorsza chorĂłb współistniejÄ cych, a moĹźne to wcale nie bĂłl i nie boli, bo moĹźe tak właśnie ma wyglÄ dać Ĺźycie, ze nie zawsze na wszystko moĹźna sobie pozwolić, a moĹźne trzeba zaczÄ Ä‡ leczyć głowę, bo to przecieĹź w niej wszystko powstaje??? Tyle pytań...., ktĂłre w dalszym ciÄ gu pozostajÄ bez odpowiedzi. I nawet kolejna interwencja ortopedyczna jak na razie nic nie zmieniła...Czasem chciałabym obudzić się i poczuć się lekko....Ale czy w zwiÄ zku z tym pozostaje mi stwierdzenie Ĺźe: "Czas nie leczy ran, on tylko przyzwyczaja do bĂłlu" AgaW - Pią 31 Lip, 2009 Jowi - bardzo mi przykro Ĺźe mimo operacji nadal cierpisz.... Ta maksyma : " czas nie leczy ran, on tylko przywyczaja nas do bĂłlu" jest tak bardzo prawdziwa. Wiele razy ustawiałam sobie ten opis na gg gdy bĂłl nie opuszczał mnie długi czas. Odczucie bĂłlu jest sprawÄ indywidualnÄ , jesteś krĂłtko po operacji. MoĹźe jeszcze trzeba poczekać trochę i bĂłl zacznie mijać? Co mĂłwiÄ lekarze? Jak sobie radzisz w tych trudnych chwilach? MoĹźe to będzie niezrozumiałe dla wielu osĂłb , ale uwaĹźam, Ĺźe jest moĹźliwe przyzwyczajenie się choć w częsci do bĂłlu. Nieraz jest to konieczność, bo nie moĹźna w nieskończoność przyjmować coraz większych dawek lekĂłw przeciwbĂłlowych. To jest trudne zaakcpetować bĂłl jako nieodĹ‚Ä cznÄ część Ĺźycia. Ale często igorowanie bĂłlu to jedyny sposĂłb, aby w pełni mĂłc cieszyć się Ĺźyciem. Nasza psychika jest bardzo czuła, ale teĹź plastyczna. Często pogodzenie się z bĂłlem powoduje podwyĹźszenie progu dolegliwości a tym samym mniej go czujemy. Jowi - nie trać wiary w to, Ĺźe niedługo nastÄ pi poprawa. Nic nie moĹźe trwać wiecznie - nawet bĂłl ! Mam dla Ciebie i wszystkich cierpiÄ cych czytajÄ cych ten tamat kilka innych niĹź tamta maksym ( pomagały mi gdy bolało mnie dniami i nocami ) " Dusza ... to nieobrobiony diament, ktĂłry do oszlifowania potrzebuje uderzeń wymierzonych przez cierpienie..." " Najistotniejszym jest to, by być bestsellerem w codziennej prozie Ĺźycia " " Drzewo nie smagane wichrem rzadko kiedy wyrasta na silne i zdrowe..." " A gdy nadejdÄ deszczowe dni, będę przechodzić między padajÄ cymi kroplami..." " Nie walcz z wiatrem, rozłóż ręce i sprĂłbuj dzięki niemu szybować..." " Czasem trzeba przejść przez piekło aby zmienić się w anioła " " W Ĺźyciu bowiem istniejÄ rzeczy o ktĂłre warto walczyć do samego końca " " Jedyne co moĹźemy to decydować jak wykorzystać czas, ktĂłry został nam dany..." Jowi - Pią 31 Lip, 2009 AgaW napisał/a: Jowi - nie trać wiary w to, Ĺźe niedługo nastÄ pi poprawa. Nic nie moĹźe trwać wiecznie - nawet bĂłl ! Dziękuję Aga WAĹź mi się łezka zakręciła w oku....A nadzieja, i wiara to jedyna rzecz, ktĂłra u mnie zawsze umiera ostatnia:) Ja nawet nie tłumacze sobie, Ĺźe to przez zabieg czy nie zabieg, zwyczajnie staram się nie myśleć, Ĺźe w ogĂłle go miałam....jest mi łatwiej funkcjonować a tym samym Ĺźyć tak jak wcześniej:) A Ĺźe gdzieś mi się między nogami kręcÄ koleĹźanki cóş czymś trzeba sobie urozmaicać Ĺźycie.... i jeszcze jedna maksyma: "Cierpienie tworzy most porozumienia między ludĹşmi" - napis ten widniał na ścianie oddziału rehabilitacyjnego Szpitala WojewĂłdzkiego w Gorzowie Wlkp.....i jakoś idziemy razem przez Ĺźycie.....:) AgaW - Pią 31 Lip, 2009 Masz rację Jowi - to co nam zafundował los w zwiÄ zku z naszymi biodrami Ĺ‚Ä czy nas wszystkich. Dlatego potrzebujemy siebie nawzajem - musimy wspierać się i pomagać sobie. Tak wiele z nas czuje samotność i brak zrozumienia. Gdzieś pisałam,chyba w mojej historii choroby, Ĺźe z chorobÄ jest jak z miłościÄ - nie zrozumie jej ten co jej nie przeĹźył... TeĹź kiedyś było mi ciężko - długo byłam z chorobÄ sama. Teraz jest nasze forum i wiele osĂłb moĹźe tutaj wyrazić siebie i to co czuje. To jest wspaniałe - wiedzÄ c Ĺźe nie jest się samym, Ĺźe sÄ ludzie, ktĂłrzy rozumiejÄ i chcÄ jakoś pomĂłc jest się dzielniejszym, lepiej znosi się trudności, łatwiej o optymizm i wiarę w siebie ! A nasze nastawienie do choroby jest tak waĹźne ! Jowi - jesteś bardzo dzielna ! Naprawdę wierzę, Ĺźe niedługo Twoje bĂłle ustÄ piÄ ! Jestem ciekawa co na temat Twojego bĂłlu mĂłwiÄ lekarze? Jakie sÄ rokowania po Twoim zabiegu? Jowi - Sob 01 Sie, 2009 AgaW napisał/a: A nasze nastawienie do choroby jest tak waĹźne ! Jowi - jesteś bardzo dzielna ! Naprawdę wierzę, Ĺźe niedługo Twoje bĂłle ustÄ piÄ ! Jestem ciekawa co na temat Twojego bĂłlu mĂłwiÄ lekarze? Jakie sÄ rokowania po Twoim zabiegu? Co mĂłwiÄ : powinno pomĂłc....zrobiliśmy wszystko co było moĹźliwe....na dzień dzisiejszy reszta juĹź nie zaleĹźy od chirurga.....kwestia regeneracji chrzÄ stki:) A jak się nie zregeneruje i dalej będzie bolało to trzeba będzie coś myśleć....no i mam zastanowić się nad druga noga bo tam tez braki chrzÄ stkowe:) Wie jak ćpunek w zwiÄ zku z powyĹźszym poĹźeram glukozaminę na odbudowę chrzÄ stki i wapno z witamina D3 na wzmocnienie kostek:)Mam nadzieje, Ĺźe będzie dobrze:) A propo tego, Ĺźe warto mieć kogoś przy sobie w serduchu....to prawda jest łatwiej, lepiej znosi się trudności, ale prawda jest taka, Ĺźe to i tak my musimy się z tym wszystkim uporać, a nie partner ....on jedynie moĹźe okazywać wsparcie i zrozumienie:) AgaW - Sob 01 Sie, 2009 Czyli będzie lepiej, gdy odbuduje się chrzÄ stka...na to trzeba czasu, ale ona odbuduje się i bĂłl będzie odchodził .Trzymam kciuki, Ĺźe niedługo będziesz mogła napisać Ĺźe "JuĹź nie boli" Aga - Sob 01 Sie, 2009 Jowi napisał/a: Mam nadzieje, Ĺźe będzie dobrze:) Jowi - tak trzymaj! Nadzieja na poprawę zdrowia to podstawa dla kaĹźdego z nas. BuĹşka! Aga Jowi - Sro 19 Sie, 2009 Niby zwykłe forum, a jak dobrze, Ĺźe jeden na drugiego moĹźe liczyć i jest duĹźym wsparciem:) Katja - Sro 19 Sie, 2009 Jowi, wniosek z tego taki, ze jednak nasze forum nie jest takie banalne i zwykłe AĹź ciepło na serduchu Jowi - Sro 19 Sie, 2009 Katja napisał/a: Jowi, wniosek z tego taki, ze jednak nasze forum nie jest takie banalne i zwykłe AĹź ciepło na serduchu Jak dla mnie nawet gdyby było banalne to i tak bym tutaj zaglÄ dała:) NajwaĹźniejsze, Ĺźe daje nam duĹźo radości i tego ciepła na serduchu:) KubaP. - Sro 19 Sie, 2009 Grunt to wsparcie!! Kochane! Wtedy wszystko jest łatwiejsze co? Da się znieść męki, bĂłle i niedogodności. Nie ma co, fajnie, Ĺźe wszyscy tu jesteśmy AgaW - Sro 19 Sie, 2009 Właśnie! Razem wszystko idzie łatwiej i jest weselej na duszy. Nasze forum jest wspaniałe, i wszyscy ktorych tu poznałam w końcu nie czuję się sama ze swoim bioderkowym kłopotem. A wspieranie się wzajemne jest cudownÄ sprawÄ i daje tak wiele pozytywnej energii To jest nasz dodatkowy motorek do działania - wiemy, Ĺźe mamy się gdzie podzielić naszymi sprawami i myślami. I jesteśmy rozumiani. Czasem myślę sobie Ĺźe te nasze forum jest na wagę złota i bez niego byłoby ( przynajmniej mi ) duĹźo trudniej. Wszyscy robimy tu bardzo duĹźo dobrego dla innych i przy okazji pomagamy sobie samym. Jowi - Pią 29 Sty, 2010 Mi tam na bĂłl zawsze (no moĹźe prawie zawsze) pomaga coś słodkiego - czekolada wydziela hormon szczęścia serotoninę, więc potem narzekać nie moĹźna pasiflora - Pon 15 Mar, 2010 Ale czy zdrowe psychicznie jest znosić bĂłl pomimo wszystko? Czy te podnoszenie poprzeczek nie odbije się na nas samych? Niby moĹźemy faktycznie znieść wiele ale jak się ma do tego nasza psychika, bo przecieĹź to idiotyczne stwierdzenie, ktĂłre sama uĹźywam, Ĺźe do bĂłlu moĹźna się przyzwyczaić Grazyna1950 - Pon 15 Mar, 2010 pasiflora napisał/a: to idiotyczne stwierdzenie, ktĂłre sama uĹźywam, Ĺźe do bĂłlu moĹźna się przyzwyczaić Pewno masz rację i pewno wiele osĂłb jest za uśmierzaniem bĂłlu. Wydaje mi się jednak, Ĺźe zbyt łatwo wiele osĂłb sięga po środki przeciwbĂłlowe. Doustne leki przeciwbĂłlowe na pewno nie sÄ obojętne dla ĹźoĹ‚Ä dka i wÄ troby. Trzeba wybierać lepsze zło. johana4 - Pon 15 Mar, 2010 pasiflora napisał/a: Ale czy zdrowe psychicznie jest znosić bĂłl pomimo wszystko? Czy te podnoszenie poprzeczek nie odbije się na nas samych? Niby moĹźemy faktycznie znieść wiele ale jak się ma do tego nasza psychika, bo przecieĹź to idiotyczne stwierdzenie, ktĂłre sama uĹźywam, Ĺźe do bĂłlu moĹźna się przyzwyczaić Właśnie! Mi bĂłl zaczyna dokuczać juĹź chyba bardziej psychicznie, niĹź fizycznie, jest mi z nim ciężko, nie mogę wielu rzeczy zrozumieć dlaczego dzieje się tak, a nie inaczej. Jestem zgaszona, zrezygnowana i podchodzę juĹź do bardzo wielu rzeczy bez emocji. AgaW napisał/a: Poczytaj teĹź tematy psychologĂłw w tym dziale o bĂłlu - będzie Ci łatwiej zrozumieć siebie a to pierwszy krok to lepszego znoszenia bĂłlu Czytałam je juĹź niejednokrotnie. I niby na chwilę trochę samopoczucie poprawia się, a później znĂłw pęka jak bańka mydlana... Edi - Pon 15 Mar, 2010 Ja właśnie mam podobnie jak johana ,gdy mnie boli to popadam w depresje czuje się bezradna i wtedy wali się wszystko w domu najgorsze jest to ,Ĺźe zaczynam się wszystkich w domu czepiać.....prĂłbuje z tym walczyć bo niedługo wszyscy ode mnie pouciekajÄ ....mĂłj syn ostatnio powiedział :mamusiu zachowujesz się jak smutna staruszka cały czas czytam ,Ĺźe powinno się Ĺźyć normalnie ,cieszyć z najmniejszej drobnostki ...ale to takie trudne przynajmniej dla mnie Wiem za to doskonale ,Ĺźe pół roku po operacji psychika się świetnie regeneruje przykładem jest Moja Mama ,przed operacjÄ miała bĂłl i cierpienie wypisane na twarzy ,a teraz ....kosmetyczka ,zmiana garderoby...wręcz pozytywnie mnie zaskakuje Mijka - Pon 15 Mar, 2010 edyta olszewska napisał/a: Wiem za to doskonale ,Ĺźe pół roku po operacji psychika się świetnie regeneruje przykładem jest Moja Mama ,przed operacjÄ miała bĂłl i cierpienie wypisane na twarzy ,a teraz ....kosmetyczka ,zmiana garderoby...wręcz pozytywnie mnie zaskakuje Tak Edytko, na soim przykładzie przyzanaję Ci 100% racji agrodzka - Wto 16 Mar, 2010 Często zwrĂłcenie uwagi na ĹşrĂłdła własnych stresĂłw, sposobĂłw i jakości reakcji na stres, niedostatkĂłw w radzeniu sobie z sytuacjami trudnymi – moĹźe pozwolić na zmniejszenie wpływu i natężenia psychologicznego czynnika chorobotwĂłrczego. Warto jest zastanowić się czy np. nie skorzystać z terapii nastawionej na poprawę kondycji psychicznej, ta wpływa na zmniejszenie obszarĂłw bĂłlu i większÄ nań odporność. Przydatne jest nauczenie się np. relaksu autogennego, pomaga on zmniejszać napięcie mięśniowe i psychiczne, a ktĂłrego regularna praktyka buduje pogodę i spokĂłj wewnętrzny. Obecnie w poradniach psychologicznych moĹźna sprawdzić z a pomocÄ testĂłw np. na ile jesteśmy skuteczni w radzeniu sobie ze stresem, czy ten sposĂłb reakcji nasila czy rozładowuje napięcie, w jaki sposĂłb je odreagowujemy itp. Wszystko to ma duĹźe znaczenie dla funkcjonowania z bĂłlem. Epikur twierdził, Ĺźe cierpienie nie jest tylko złem, ze jest ono złem znośnym gdyĹź moĹźna nad nim zapanować - przezwyciężenie bĂłlu i cierpienia daje człowiekowi prawdziwa rozkosz „..Człowiek mimo bĂłlu moĹźe być szczęśliwy jeśli tylko pokona go hartem pogodnego ducha.”....... - czy moĹźna to rozumieć jako walkę z bĂłlem pełnÄ wiary w wygranÄ ? Myślę, Ĺźe tak. BĂłl fizyczny moĹźna zmniejszyć dzięki ćwiczeniom, zwiększajÄ c swoje poczucie kontroli, to daje poczucie siły, ktĂłra wypiera bezradność. AgaW - Wto 16 Mar, 2010 agrodzka napisał/a: „..Człowiek mimo bĂłlu moĹźe być szczęśliwy jeśli tylko pokona go hartem pogodnego ducha.”....... - czy moĹźna to rozumieć jako walkę z bĂłlem pełnÄ wiary w wygranÄ ? Myślę, Ĺźe tak. Ja teĹź zgadzam się z tym stwierdzeniem pasiflora - Wto 16 Mar, 2010 agrodzka napisał/a: Warto jest zastanowić się czy np. nie skorzystać z terapii nastawionej na poprawę kondycji psychicznej, ta wpływa na zmniejszenie obszarĂłw bĂłlu i większÄ nań odporność. agrodzka, a gdzie powinnam się udać aby z takiej terapii skorzystać? Cytat: Przydatne jest nauczenie się np. relaksu autogennego Jak wyglÄ da taki relaks Napisz cokolwiek więcej, proszę. agrodzka - Wto 16 Mar, 2010 Trening autogenny jest sposobem na samodzielne uzyskanie stanu rozluĹşnienia i głębokiego relaksu. Przy pomocy prostych, ale systematycznych ćwiczeń moĹźna uzyskać poprawę samopoczucia, zniwelować skutki stresu, polepszyć akceptację siebie, słowem osiÄ gnÄ Ä‡ rĂłwnowagę wewnętrznÄ . Polecam linki poniĹźej, na stronach moĹźna pobrać pliki mp3 do samodzielnych ćwiczeń. http://jasnastrona.pl/node/5 - link do opisu treningu autogennego http://www.rajska.pl/Rela..._autogenny.html pasiflora - Wto 16 Mar, 2010 agrodzka, bardzo dziękuję Skorzystam na pewno bo ostatnio juĹź "wysiadam". Na szczeście jakoś na bliskich się nie wyĹźywam a i tak bywało. agrodzka - Wto 16 Mar, 2010 Temat postu: BioFeedBack- metoda ćwiczeń plastyczności mĂłzgu Przezwyciężanie chronicznego bĂłlu i zmęczenia moĹźna rĂłwnieĹź ćwiczyć: EEG Biofeedback jest formÄ neuroterapii i neurorehabilitacji Ĺ‚Ä czÄ cÄ w sobie elementy psycho - neurofizjoterapii. PodstawÄ terapii jest  wykorzystanie "plastyczności mĂłzgu".       Przy uĹźyciu dwĂłch zestawĂłw komputerowych współpracujÄ cych ze sobÄ jest obrazowana i modulowana czynność bioelektryczna mĂłzgu. Wykorzystuje się tu sprzężenie zwrotne między stanem psychicznym pacjenta a czynnościÄ neurofizjologicznÄ mĂłzgu.  Podczas terapii na głowie pacjenta umieszczone sÄ elektrody odbierajÄ ce fale mĂłzgowe, ktĂłre sÄ wzmacniane i rejestrowane przez komputer. Komputer przetwarza je, daje sygnał i zapewnia sprzężenie zwrotne, czyli informację, jakie fale mĂłzgowe przewaĹźajÄ w danej chwili.  MĂłzg stopniowo reaguje na motywacyjne wskazĂłwki i zaczyna rozwijać się w kierunku najbardziej odpowiednich częstotliwości fal mĂłzgowych, czyli tych prawidłowych. Zapraszam do pobrania pliku z opisem dokładnej metody wszystkich zainteresowanych:) Pracownie Biofeedbakowe w naszym kraju juĹź istiejÄ i jest ich coraz więce:)0))) www.ppp1.wroc.pl/biofeedback.pdf johana4 - Czw 18 Mar, 2010 AgaW napisał/a: Przyzwyczajenie do bĂłlu ma celu uniezaleĹźnienie się od niego, ograniczenie jego wpływu na Ĺźycie, a nie bezczynne czekanie na to Ĺźe choroba minie. Przyzwyczaić się i nie leczyć się, odpuszczajÄ c wszystko nie jest rzeczÄ moĹźliwÄ ani sensownÄ dla mnie, to zupełnie coś innego!!! Ok. Zgadzam się w 100%, z resztÄ na dobrÄ sprawę chyba kaĹźda osoba będÄ ca tu u nas na forum jest przed, albo po jakimś zabiegu. Chce się leczyć, ale musi czekać. Zgadzam się rĂłwnieĹź z tym, Ĺźe pomoc psychologa jest niejednokrotnie nieoceniona, ale człowiek ma chyba to do siebie, Ĺźe raz wydaje mu się, Ĺźe jest w stanie gĂłry przenosić i nic nie jest w stanie go powstrzymać. A drugiego dnia, czy nawet po kilku godzinach nie chce mu się nawet palcem ruszyć, jest zrezygnowany, tak jakby ktoś z niego powietrze wypuścił. Tak jest ze mnÄ i mimo, Ĺźe wiem, Ĺźe w końcu nadejdzie dzień, Ĺźe zapomnę o tym co to bĂłl, Ĺźe poczytam sobie rady innych dziewczyn, czy nawet psychologĂłw, Ĺźe wysłucham pocieszeń mojego męża, to i tak na niewiele mi się to zdaje. Chodzi mi o to, Ĺźe człowiek jest istotÄ bardzo skomplikowanÄ , ma wzloty i upadki. I czasami nawet złote rady, nie sÄ w stanie podnieść go na duchu Mijka - Czw 18 Mar, 2010 johana4 napisał/a: Chodzi mi o to, Ĺźe człowiek jest istotÄ bardzo skomplikowanÄ , ma wzloty i upadki. I czasami nawet złote rady, nie sÄ w stanie podnieść go na duchu Czasami sam daje złote rady innym, a sobie nie moĹźe pomĂłc, poradzić AgaW - Pią 19 Mar, 2010 johana4 napisał/a: I czasami nawet złote rady, nie sÄ w stanie podnieść go na duchu Tak...ale ja wierzę Ĺźe na kaĹźdego jest sposĂłb, nawet w tych trudnych chwilach moĹźna zawsze zrobić COŚ, COKOLWIEK Ĺźeby było lepiej, weselej, łatwiej. Czasem jest tak, Ĺźe właśnie pozorny dobiazg ma wielkie znaczenie, szczegĂłlnie w trudnym czasie. Johano - trzymaj się - dasz radę to przeczekać i nie daj się "zjeść" bĂłlowi. Gdy Ci szczegĂłlnie trudno i masz dość to na przekĂłr myśl o wszystkich pięknych rzeczach w Twoim Ĺźyciu, myśl o wspaniałych chwilach, przypominaj je sobie i wyobraĹźaj jak będzie wspaniale gdy juĹź będziesz to mieć za sobÄ Ja wierzę, Ĺźe kaĹźdy z nas potrafi znaleźć w sobie ogrom siły, Ĺźeby dać radę przeczekać do operacji w dobrej kondycji psychicznej, tylko czasem trzeba szukać róşnych sposobĂłw Ĺźeby zachować rĂłwnowagę bo wiadomo Ĺźe łatwo nie jest. UśmiechajÄ c się przez łzy pomyśl, Ĺźe "co nas nie zabije to nas wzmocni". Będziesz po tym wszystkim silniejsza i dojrzalsza pasiflora - Pią 19 Mar, 2010 AgaW napisał/a: Tak...ale ja wierzę Ĺźe na kaĹźdego jest sposĂłb, nawet w tych trudnych chwilach moĹźna zawsze zrobić COŚ, COKOLWIEK Ĺźeby było lepiej, weselej, łatwiej Czasem jest tak, Ĺźe właśnie pozorny dobiazg ma wielkie znaczenie, szczegĂłlnie w trudnym czasie Ja np w takich chwilach śmieję się, Ĺźartuję, nie dam znać po sobie, rzadko się rozklejam. Taki głupkowaty chichot z moich ust mnie teĹź irytuje, jak juĹź się na nim złapię. A teraz coś na rozładowanie stresu: http://video.interia.pl/obejrzyj,film,117504 kinga - Pią 19 Mar, 2010 pasiflora napisał/a: Taki głupkowaty chichot z moich ust mnie teĹź irytuje, jak juĹź się na nim złapię. nerwowy śmiech bardzo dobrze mi znany ale wg mnie i tak jest lepszy niĹź cokolwiek moĹźna się rozładować, a z nerwowego śmiechu przejść na całkiem normalny głupkowaty to działa dobrze na nas i na otocznie rozluĹşnia (napięcie mięśniowe maleje) bĂłl teĹź się zmniejsza i zapominamy o nim śmiech jest dobrym lekarstwem AgaW - Pią 19 Mar, 2010 kinga napisał/a: rozluĹşnia (napięcie mięśniowe maleje) bĂłl teĹź się zmniejsza i zapominamy o nim śmiech jest dobrym lekarstwem Właśnie! I to juĹź nie jest głupkowaty śmiech ale "lekarstwo", ktĂłre nasze ciało sobie wynajduje KaĹźdy sposĂłb jest dobry KaĹźdy ma jakiś znaczenie choćby nieduĹźe ,ale jest częściÄ ogĂłlnego ułatwienia Ĺźycia z chorobÄ A śmiech ma ogromne znaczenie - zobaczcie sami cytat z jednej ze stron internetowych: " ŚMIECH - czysto ludzkie zjawisko słuĹźÄ ce na ogół do wyraĹźania dobrego samopoczucia i wesołości. MoĹźe być takĹźe wywołany pobudzeniem fizycznym (łaskotki), radościÄ , Ĺźe się gĂłruje nad innymi lub dostrzeĹźeniem komizmu czy niestosowności jakiejś sytuacji. W pewnych sytuacjach śmiech stanowi formację reaktywnÄ wobec lęku. Śmiech doskonale wpływa na naszÄ psychikę : - poprawia nastrĂłj, - dodaje energii, - zwiększa poczucie pewności siebie. Śmiechem moĹźemy przepędzić chandrę, osłabić stres, wyciszyć wzburzenie. Gdy się śmiejemy, pozbywamy się stresĂłw i napięć. Szczery śmiech uwalnia mnĂłstwo energii. Do krwi przedostaje się teĹź wĂłwczas więcej rozluĹşniajÄ cego hormonu - acetyloholiny, a takĹźe endorfiny. OĹźywiajÄ się komĂłrki nerwowe, poprawia napięcie mięśni, krÄ Ĺźenie krwi, lepiej pracuje pęcherzyk żółciowy, wÄ troba i jelita. Nie mĂłwiÄ c juĹź o dobroczynnym działaniu śmiechu na psychikę i kontakty międzyludzkie. Wyróşnia się cztery rodzaje śmiechu: 1. Spokojny uśmiech jest nieocenionym środkiem w zapobieganiu chorobom zwiÄ zanym ze stresem, np. miaĹźdĹźycy. Wystarczy, Ĺźe twarz rozjaśnia lekki uśmiech, by jego odprężajÄ ce działanie wywierało błogosławiony wpływ na całe ciało. 2. Chichot, chociaĹź w ekspresji silniejszy od radosnego spokoju, nie zawsze bywa spontaniczny. Dlatego ma nikłe działanie lecznicze. 3. Głośny śmiech, ktĂłremu towarzyszÄ mimowolne ruchy ciała, dobroczynnie wpływa na proces oddychania i poprawia krÄ Ĺźenie krwi. 4. Śmiech do łez jest juĹź wprawdzie zdławiony, ale przebiega z caĹ‚Ä gamÄ ruchĂłw kurczÄ cych się mięsni, ktĂłre "masujÄ " i poprawiajÄ ukrwienie organĂłw wewnętrznych. Przy śmiechu leczniczym najwaĹźniejsze sÄ rodzaje pierwszy, trzeci i czwarty. Śmiech działa takĹźe jak: GIMNASTYKA: kiedy się śmiejemy pracuje przepona, mięśnie plecĂłw i brzucha, a takĹźe mięśnie twarzy. MASAĹť: tętnicy szyjnej, serca, śledziony, wÄ troby. JOGGING: śmiejÄ c się, nabieramy w płuca duĹźo powietrza, jak przy bieganiu. LEKARSTWO: osłabia dolegliwości astmy i migreny, łagodzi lub osłabia bĂłl. KOSMETYK: śmiejÄ c się, dotleniasz organizm, dzięki czemu skĂłra staje się zaróşowiona i dotleniona. " - ĹźrĂłdło: http://drclown.wroclaw.fr...miech/index.htm Inny artykuł jest takĹźe bardzo pouczajÄ cy: " Więcej śmiechu Nowe, lepsze Ĺźycie moĹźemy zaczÄ Ä‡ niemal od zaraz. Wystarczy jedynie, Ĺźe nauczymy się szczerze śmiać. I codziennie znajdować powody do radości. Jedna minuta zdrowego, głośnego śmiechu zastępuje trzy kwadranse relaksu i przedłuĹźa Ĺźycie o dziesięć minut – to fakt potwierdzony badaniami naukowymi. Wagę humoru, ktĂłry prowokuje człowieka do śmiechu, doceniali juĹź staroĹźytni Grecy. To z greki pochodzi słowo „humory” – tak nazywano krÄ ĹźÄ ce po ciele ludzkim „soki Ĺźyciowe”. Ich prawidłowy przepływ miał gwarantować dobre samopoczucie. Sławny niemiecki filozof Friedrich Nietzsche w swoim dziele „Ecce homo: jak się staje, kim się jest” zalecał – oprĂłcz zdrowego odĹźywiania – śmiać się przynajmniej 10 razy dziennie śmiechem serdecznym – nie szyderczym, ten bowiem nie ma Ĺźadnych terapeutycznych właściwości. Tylko dobry, radosny śmiech poprawia kondycję, pomaga odreagować wszelkie stresy i frustracje. Radość leczy Zdolność czerpania radości ze wspĂłlnego Ĺźartowania jest przywilejem człowieka. A wspĂłlna wesołość na powrĂłt przybliĹźa do ludzi, do samego siebie i do własnego zdrowia. Witalny, radosny śmiech bywa teĹź zdrowÄ reakcjÄ przystosowania do trudnych warunkĂłw albo obrony przed zagroĹźeniem Ĺźycia. Pełne humoru polskie komedie filmowe z okresu II wojny światowej pokazujÄ , jak śmiech ratował Ĺźycie ludzi w warunkach ekstremalnych, jak osłabiał niszczÄ cy strach i pozwalał znosić długotrwały stres. Terapię śmiechem wymyślił ciężko chory Amerykanin, Norman Cousins. Jego szansę na przeĹźycie lekarze oceniali jak 1 do 500. Cousins opracował dla siebie terapię: filmy komediowe, wesołe ksiÄ Ĺźki, wizyty przyjaciół, ktĂłrzy mieli go zabawiać i rozśmieszać. Efekty były zaskakujÄ ce – zdrowie wrĂłciło! Terapia ta, czyli gelotologia (od greckiego słowa gelos – śmiech) jest stosowana coraz częściej w szpitalach, hospicjach, firmach. Terapeuci od śmiechu pomagajÄ m.in. ofiarom klęsk Ĺźywiołowych, katastrof i wypadkĂłw. Z głębi duszy Fachowcy od leczenia śmiechem wyróşniajÄ jego kolejne fazy i określajÄ ich znaczenie terapeutyczne. Nawet nikły uśmiech płynÄ cy z głębi duszy wypełnia nas radosnym spokojem i rodzi gotowość do przeĹźywania większej wesołości. Chichot, jeśli nie jest złośliwy, bywa Ĺ‚Ä cznikiem uśmiechu z bezgłośnym „wewnętrznym” śmiechem, ktĂłry moĹźe przerodzić się w śmiech głośny, taki „na całe gardło”. Ten z kolei zmienia się w śmiech cichszy, zdławiony, ale wprawiajÄ cy w silne wstrzÄ sy ciało i umysł, a czasami nawet doprowadzajÄ cy do łez. Dopiero ten pełny śmiech, przechodzÄ cy przez wszystkie fazy, angaĹźuje całe ciało i psychikę człowieka, dokonujÄ c przy tym istotnych dla zdrowia przemian. Głośny śmiech, ktĂłremu towarzyszÄ rytmiczne skurcze przepony, działa podobnie jak mocny masaĹź – pobudza mimowolnymi ruchami cały organizm, dotlenia wszystkie jego komĂłrki. Następuje intensywne, chociaĹź tylko chwilowe, przekrwienie tkanek wÄ troby, serca, jelita grubego, płuc i tarczycy. Wzrasta cyrkulacja krwi w drobnych naczyniach krwionośnych i wzmaga się odpływ krwi Ĺźylnej w kierunku serca. Wzmaga się takĹźe wydzielanie ciepła z tkanek, co przyspiesza wydalanie wszelkich toksyn. Ta reakcja naczyniowo-ruchowa organizmu na śmiech poprawia ukrwienie i dotlenia mĂłzg, wprowadzajÄ c rĂłwnowagę między jego dwoma półkulami. Po takim seansie radości łatwiej jest zachować spokĂłj i zdolność do relaksu, nawet w bardzo trudnych i stresowych warunkach. Gruczoły dokrewne poruszone śmiechem produkujÄ więcej histamin, hormonĂłw sterujÄ cych złoĹźonym funkcjonowaniem komĂłrek, oraz endorfin, zwanych hormonami szczęścia, zaś zmniejsza się wydzielanie adrenaliny i kortyzolu, czyli hormonĂłw stresu. To zbawienne działanie śmiechu nie mija „jak noĹźem uciÄ Ĺ‚”. Pod wpływem dobrych przeĹźyć we wnętrzu naszej psychiki zakorzeniajÄ się radosne myśli, wyobraĹźenia wywołujÄ ce śmiech. Pielęgnujemy teĹź w sobie pewność, Ĺźe moĹźna je będzie odtworzyć. Nauka śmiechu Aby nauczyć się zdrowo śmiać, trzeba znaleźć radosne towarzystwo. Dlatego w wielu krajach świata powstajÄ grupy śmiechoterapii ćwiczÄ ce tę umiejętność. Cudzy śmiech jest zaraĹşliwy, ułatwia rozluĹşnienie ciała, pomaga jednoczyć się z radościÄ . Zanim znajdziemy kompanię do wspĂłlnej zabawy, sprĂłbujmy poświęcić kilka minut dziennie na naukę uśmiechu. Postarajmy się rozluĹşnić ciało, aby mięśnie były jak najmniej napięte, a następnie pozwĂłlmy naszej twarzy przybrać pogodny wyraz, unoszÄ c ku gĂłrze kÄ ciki ust. I choć samotne ćwiczenia przed lustrem przynoszÄ słabsze efekty, to lepiej zrobić dla siebie cokolwiek niĹź nie robić nic. Prawda i fałsz radości Nie kaĹźdy rodzaj śmiechu posiada moc leczniczÄ , a niektĂłre powody do wesołości sÄ wręcz szkodliwe. NaleĹźÄ do nich złośliwe dowcipy, ktĂłrych celem jest ośmieszenie i upokorzenie przeciwnika w dyskusji. Pokrywanie śmiechem wstydu i zaĹźenowania z powodu ujawnienia kłamstw czy własnych wad teĹź nie ma mocy uzdrawiajÄ cej. I chociaĹź mimowolne reakcje ciała sÄ podobne, to taka wesołość jest fałszywa i nie uzdrawia ciała. " TEKST: Monika Jucewicz , ĹşrĂłdło:http://media.wp.pl/kat,1022939,wid,9909439,wiadomosc.html?ticaid=19d60 A tu na temat śmiechu jest takĹźe ciekawa naukowo/filofoficzna wypowiedĹş: http://creator.edu.pl/art...a-smiechem.html Dawid - Wto 24 Lip, 2012 Witam wszystkich endoproblemowiczĂłw... Problem bĂłlu nie istnieje (zaraz powiesicie na mnie wszystkie psy, ale przeczytajcie dalej). Jetem maniakiem czytania i wyczytałem kiedyś w jednej z "strasznie mÄ drych ksiÄ Ĺźek", Ĺźe za bĂłl odpowiedzialny jest umysł szczęśliwego posiadacza rzeczonego bĂłlu... Byłem juĹź na takim etapie, Ĺźe ketonal był jak cukierki a bi-profenid wywoływał bĂłl brzucha likwidujÄ c bĂłl stawu.... z deszczu pod rynnę... powiedzialem sobie " człowiecze, skoro inni mogÄ sobie wmĂłwić, Ĺźe sÄ piękni, to teĹź sobie coś wmĂłw".... i wmĂłwiłem sobie, Ĺźe to nie bĂłl, a uczucie dyskomfortu... mĂłzg o dziwo to zaakceptował i teraz z drugim stawem czekajÄ cym na wymianę, mogę odczekać tyle ile pozwoli jego elastyczność.... nie uĹźywam środkĂłw przeciwbĂłlowych... zabrało mi to prawie miesiÄ c, ale to ja teraz rzÄ dzę organizmem a nie on mnÄ ... staw, jako barometr, działa nadal, ale od paru lat nie połknÄ Ĺ‚em nawet apapu Jupi - Sro 25 Lip, 2012 Dawid napisał/a: " człowiecze, skoro inni mogÄ sobie wmĂłwić, Ĺźe sÄ piękni, to teĹź sobie coś wmĂłw" to zdanie mnie rozwaliło...piękni.... co do reszty to się zgadzam... kate310 - Czw 26 Lip, 2012 Dawid napisał/a: staw, jako barometr, działa nadal, ale od paru lat nie połknÄ Ĺ‚em nawet apapu i chodzisz normalnie? jakbyś wogĂłle nie miał problemu ze stawami? jakoś ciężko mi w to uwierzyć Dawid - Czw 26 Lip, 2012 kate310 napisał/a: Dawid napisał/a: staw, jako barometr, działa nadal, ale od paru lat nie połknÄ Ĺ‚em nawet apapu i chodzisz normalnie? jakbyś wogĂłle nie miał problemu ze stawami? jakoś ciężko mi w to uwierzyć chwilowo mam jeden tytan i jednÄ genetycznie spieprzonÄ ... nie odczuwam bĂłlu... czuję dyskomfort, co bardziej denerwuje... niemniej zmiany ciśnienia odczuwam dziwnie... jak ściskanie... nie potrafię tego nawet nazwać... Cyryl - Pon 27 Sie, 2012 *** agata010682 - Pon 27 Sie, 2012 Aga W napisała kiedyś zdanie: nie wolno pozwolić aby bĂłl niszczył psychikę a choroba odebrała radość Ĺźycia. Bardzo mi ono dzisiaj pomogło po nieprzespanej przez bĂłl nocy. Poza biodrem boli mnie dolna część kręgosłupa, nie wiem juĹź w jakiej pozycji mam spać. Do operacji jeszcze dwa miesiÄ ce... AgaW - Pon 27 Sie, 2012 Agato, bardzo mi miło Ĺźe to co napisałam pomogło Ci Czekasz na operację w bĂłlu-czy prĂłbowałaś powalczyć z bĂłlem razem z fizjoterapeutÄ w ramach rehabilitacji przedoperacyjnej? Gdyby pomĂłgł Ci usunÄ Ä‡ napięcie z tkanek, byłoby Ci łatwiej i teraz i po operacji. Pomyśl o tym koniecznie, zacznij działać i ...trzymaj się agata010682 - Sro 29 Sie, 2012 Nie korzystałam z pomocy fizjoterapeuty. Ratowałam się maściami i lekami przeciwbĂłlowymi ale to juĹź coraz mniej mi pomaga. Od jakiegoś czasu noszę się z zamiarem pĂłjścia do specjalisty i juĹź nie będę tego odwlekała. AgaW - Sro 29 Sie, 2012 Super, im wcześniej tym lepiej. ZrĂłb to koniecznie, bo to krok do poprawy jakości Ĺźycia teraz przed operacjÄ i inwestycja w swojÄ sprawność po operacji. Poczytaj temat w ogĂłlnych"coś mnie boli-przed operacjÄ " i zajrzyj juĹź teraz do działu o rehabilitacji. Gdy zaczniejsz dbać o siebie w sensie dobrej rehabilitacji, zaczniesz działać przeciwbĂłlowi czynnie, a nie tylko stosujÄ c maści, leki to poczujesz się lepiej psychicznie madziulaklb - Czw 27 Gru, 2012 A tak z innej beczki. Czy człowiek moĹźe być szczęśliwy odczuwajÄ c ciÄ gle bĂłl fizyczny? AgaW - Czw 27 Gru, 2012 MoĹźe bo wartościowanie pewnych spraw to kwestia podejścia psychiki - a na to mamy wpływ. Zajrzyj do dz.o psychologii, jest tam kilka tematĂłw ktĂłrych treści mogÄ Cię zainspirować do podejścia ułatwiajÄ cego znoszenie bĂłlu w niezłej formie psychicznej madziulaklb - Czw 27 Gru, 2012 AgaW napisał/a: Zajrzyj do dz.o psychologii, jest tam kilka tematĂłw ktĂłrych treści mogÄ Cię zainspirować do podejścia ułatwiajÄ cego znoszenie bĂłlu w niezłej formie psychicznej chętnie, dziękuję mam dziś bardzo słaby dzień, więc się przyda.. madziulaklb - Czw 27 Gru, 2012 AgaW, ładnie to wszystko napisałaś.. właściwie poczÄ tek jakby o mnie. Jedyne co, to moje sposoby radzenia sobie z bĂłlem sÄ mniej efektywne i jest ich po prostu mniej... Ĺťałuję, Ĺźe nie mogę jeĹşdzić na rowerze.. mam takÄ blokadę w stawie, Ĺźe nie umiem pełnego obrotu pedałami zrobić nawet.. A pływanie rzeczywiście pomaga.. a szczerze mĂłwiÄ c totalnie o tym zapomniałam - muszę wybrać się na basen. Koniecznie! Dla mnie teĹź ogromnym lekarstwem okazało się morze... w sierpniu tydzień spędziłam w Ustce. To był najlepszy i najbardziej bezbolesny tydzień w moim Ĺźyciu.. Szkoda tylko, Ĺźe tak duĹźo kosztował... ale kiedyś na pewno pojadę tam znĂłw! A stwierdzenie "Czas nie leczy ran, on tylko przyzwyczaja do bĂłlu" towarzyszy mi niestety od zawsze. Szkoda, Ĺźe jest takie prawdziwe... Ale od dziś zamierzam się trzymać tego co napisałaś: Nie wolno pozwolić aby bĂłl niszczył psychikę a choroba odebrała radość Ĺźycia ! kinga - Czw 27 Gru, 2012 Madziulak przeniosłam tutaj Twoje posty z historii odpowiadajÄ c na pytanie - moĹźna być szczęśliwym pomimo ciÄ głego bĂłlu u mnie było nawet tak- im bardziej bolało, tym byłam szczęśliwsza; im bardziej bolało, to miałam większÄ ochotę na Ĺźycie teraz choć nie boli (no dobra, boli ale co innego) to radość pozostała po prostu trzeba cieszyć się z tego co jest korzystać z czasu, ktĂłry jest nam dany i pamiętać, Ĺźe to my nadajemy kształt naszemu Ĺźyciu mimo wszystko jeśli chcesz być szczęśliwy - bÄ dĹş nim no i to Ty masz chorobę, a nie choroba ma Ciebie madziulaklb - Czw 27 Gru, 2012 kinga, a zastanawiałam się, gdzie podziały się moje wpisy Muszę jeszcze nad sobÄ popracować... nawet mĂłj TĹť zauwaĹźył, Ĺźe im bardziej mnie boli tym bardziej się zmieniam.. na gorsze niestety. Kiedyś naprawdę chodziłam ciÄ gle z bananem na buzi, zadowolona z najmniejszej pierdółki.. a teraz? najmniejsza pierdółka doprowadza mnie do smutku. Muszę zaczÄ Ä‡ walczyć o siebie... bo sama juĹź zauwaĹźyłam, Ĺźe bĂłl przejmuje nade mnÄ władzę. Nie dam się! kinga - Czw 27 Gru, 2012 madziulaklb napisał/a: Muszę zaczÄ Ä‡ walczyć o siebie... bo sama juĹź zauwaĹźyłam, Ĺźe bĂłl przejmuje nade mnÄ władzę. Nie dam się! I tak trzymaj choć sama wiem, Ĺźe nie jest łatwo.... ale z uśmiechem jest duĹźo łatwiej Zerknij jeszcze TUTAJ AgaW - Wto 24 Cze, 2014 Na dolegliwości bĂłlowe ma wpływ nasze Ĺźywienie-moĹźna o tym poczytać w tym temacie

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group