Forum Bioderko Psychologia w chorobie - kule a poczucie wartości kobiety, mężczyzny... imma - Pon 15 Paź, 2012 Temat postu: kule a poczucie wartości kobiety, mężczyzny... [/b]Witajcie! Postanowiłam, Ĺźe puruszę ten temat moĹźe okazać się, Ĺźe to tylko ja mam taki problem. A mianowicie od niedawna po paru latach musiałam wrĂłcić do chodzenia o kulach i tak mi to ciężko przychodzi i towarzyszy mi wstyd. Sama się dziwię i choć jestem terapeutÄ nie mogę tego tematu przerobić (zapewne działajÄ mechanizmy obronne ) Tak jakoś ciężko mi w tym temacie. Czy ktoś miał z Was podobne przeĹźycia? Pozdrawiam ciepło aga.t. - Pon 15 Paź, 2012 imma Częściowo poruszaliśmy juĹź taki temat. Powiem Ci, Ĺźe ja rĂłwnieĹź miałam róşne odczucia, najbardziej wkurzajÄ ce były spojrzenia starszych osĂłb - takie z wyrzutem, jakbym poszalała i przez własnÄ głupotę zrobiła sobie krzywdę i teraz muszę chodzić o kulach albo udawała po to aby siedzieć w autobusie i nie ustÄ pić miejsca starszym. Na szczęście więcej było miłych zdarzeń a poza tym wiedziałam, Ĺźe taki stan nie będzie trwać wiecznie i będę chodzić bez ''przyjaciółek''. Oczywiście wiele razy się wkurzałam, Ĺźe jestem troszkę nieporadna i muszę czasem skorzystać z pomocy innych ale jeśli bliscy sÄ chętni do pomocy i nie okazujÄ negatywnych emocji to jest łatwiej przejść przez ten czas a na pewno nie powinno to być powodem to wstydu! Wstydzić powinni się Ci, ktĂłrzy patrzÄ na nas jak na dziwadła albo głupio komentujÄ . Nie moĹźna teĹź mĂłwić, Ĺźe chodzÄ cy z kulami sÄ mniej wartościowi bo wartość człowieka nie określa na podstawie tego czy ktoś chodzi o kulach! AgaW - Pon 15 Paź, 2012 KaĹźdy człowiek nie kojarzy kul z czymś miłym i ma jakieś opory gdy trzeba zaczÄ Ä‡ ich uĹźywać. NajwaĹźniejsze, Ĺźeby ich nie kojarzyć z kalectwem ( jak kreuje kule mentalnośc świata ) ale z pomocÄ i to często tymczasowÄ . Warto pomyśleć czy nawet wypisać na kartce plusy kul, np. poprawa postawy, poprawa chodu, eliminacja bĂłlu itd. Kule to tylko przedmiot, wartość człowieka mierzy się jego osobowościÄ , tym jaki jest. Na to kule nie majÄ wpływu ! Dobrym pomysłem, ktĂłry sprawdza się u niektĂłrych osĂłb znakomicie jest zastanowienie się z czego wynika ta niechęć do kul tak naprawdę. Jeśli burzy własnÄ wizję osoby to pomocne jest wypisanie sobie wszystkich swoich dobrych, mocnych cech na kartce. To jakim się jest człowiekiem najczęściej nie zniknie wraz z momentem uĹźywania kul ! A Ĺźe ludzie będÄ pytać i patrzeć to niech pytajÄ i patrzÄ . KaĹźdy ma jakieś niedyspozycje zdrowotne i nikt rozsÄ dny nie umiejszy Twojej wartości przez to, Ĺźe chodzisz na kulach. MoĹźesz nawet jako fizjoterapeutka edukować ludzi, Ĺźe w niektĂłrych chorobach waĹźne jest wzięcie kul i prawidłowe chodzenie zamiast męczyć się bez nich, przy okazji poruszajÄ c istotnÄ rolę rehabilitacji przed i pooperacyjnej. Jak mĂłwiÄ , kaĹźdy medal ma dwie strony-koniecznośc chodzenia z kulami nie jest miła ale słuĹźy zdrowiu i moĹźe być okazjÄ do ćwiczenia charakteru i doedukowania w tym zakresie innych ludzi. NiektĂłre osoby zmagajÄ ce się z bĂłlem przedoperacyjnym mogÄ nawet potrzebować Twojego przykładu aby przezyciężyć swĂłj opĂłr przed kulami. O aspekcie psychicznym, oporze chodzenia z kulami u swojej mamy wspominała Margogo w swojej historii. Immo, u większości pacjentĂłw jak sama wiesz kule to okres przejściowy, moĹźna zawsze spojrzeć na ludzi ktĂłrym kule, lub wĂłzki muszÄ towarzyszyć zawsze. Wiele takich osĂłb po prostu Ĺźyje cieszÄ c się swoim Ĺźyciem tak jak umie i traktujÄ c kule, wĂłzki jako dodatek do siebie, jakby to były buty ktĂłre trzeba ubrać nie wgłębiajÄ c się w temat. Jest takie powiedzenie "najwaĹźniejsze jest niewidoczne dla oczu", więc po prostu bÄ dĹş sobÄ , realizuj się w ramach swoich moĹźliwości traktujÄ c kula jako coś naturalnego w Twojej sytuacji To od naszej akceptacji siebie w większości zaleĹźy jak widzÄ nas inni. Napewno i Ty znajdziesz na swĂłj opĂłr sposĂłb-w końcu dla swojego zdrowia musisz przemĂłc się i spędzić z kulami trochę czasu Zajrzyj jeszcze do innych tematĂłw z tego działu, moĹźe pomogÄ Ci odnaleźć się w swojej rzeczywistości. Bonia - Pon 15 Paź, 2012 A sÄ tacy ktĂłrzy sÄ skazani na kule bÄ dz wĂłzek jak np ja i ludzie z ktĂłrymi pracuje skazani na całe Ĺźycie. I z własnego przykładu powiem tak nie jestem zachwycona Ĺźe z kul muszę korzystać całe Ĺźycie chciała bym być sprawna chodzić normalnie , to nie jest tak Ĺźe jeśli urodzisz się niepełnosprawna przywykasz do tego to nie jest tak do końca. Ale zrozumiałam coś po operacji chodziłam o kulach całe Ĺźycie i mimo Ĺźe się nie raz wściekałam dlaczego ja było to dla mnie oczywiste Ĺźe chodzę o kulach i myślałam Ĺźe to Ĺźe jestem sprawna tak jak jestem. I tak zostanie to naturalne dopiero po operacji gdy byłam uziemniona unieruchomiona i nie miałam pewności Ĺźe jeszcze kiedykolwiek stanę na nogi chociaĹźby o kulach. Zmienił się mĂłj sposĂłb myślenia bo chciałam chodzić chociaĹź tak chodzić chociaĹźby o kulach ale chodzić. Owszem nadal chciała bym normalnie chodzić sama ale nauczyłam się doceniać rĂłwnieĹź to co mam. Chodzę o kulach ale chodzę I zabrzmi to jak paradoks ale ludzie ktĂłrzy sÄ na wĂłzku zazdroszczÄ mi tego Ĺźe chodzę o kulach ale chodzę. A co do reakcji zdrowych ludzi owszem spotykam się z dziwnymi spojrzeniami albo z komentarzami najczęściej starszych osĂłb taka młoda a juĹź chora tak jak by tylko starsi ludzie mieli prawo chorować i być niepełnosprawni. Przestałam się jednak przejmować jak postronni ludzie mnie odbierajÄ z powodu kul i mojej niepełnosprawności to ich problem nie mĂłj i tyle. AgaW - Pon 15 Paź, 2012 Bonia napisał/a: Przestałam się jednak przejmować jak postronni ludzie mnie odbierajÄ z powodu kul i mojej niepełnosprawności to ich problem nie mĂłj i tyle Brawo Boniu za to Ĺźe jesteś właśnie taka bardzo Cię lubię i podziwiam ! Tak trzymaj jaagna - Wto 16 Paź, 2012 A ja właśnie w zeszłym tygodniu kupiłam sobie nowe kule. i jestem z nich bardzo zadowolona, tzn. lubię je. Kiedyś myślałam, Ĺźe po wstawieniu endoprotez nie będę ich potrzebowała, ale jeśli ktos całe zycie chodzi o kulach, to nawet po operacjach sie ich nie pozbędzie. Operacje były po to, by pozbyc się bĂłlu, chodzić dobrze nie będe nigdy, w dodatku pojawiły sie problemy z kolanami, więc dzięki kulom jestem w miarę mobilna. Lubię je, bo dzieki nim mogę chodzić. Kule dla mnie to nie tragedia - traktuję je jak okulary: majÄ mi pomĂłc w codzienym Ĺźyciu, być wygodne, ale teĹź wygladać Ĺ‚Ä dnie. Dlatego teĹź jakis czas temu kupiłam sobie czerwone (mmmmm...) (usunięta reklama firmy) - niestety, nie potrafię uzywac kul z nieruchomymi uchwytami (chce moĹźe ktoś czerwone kule?). Teraz zastanawiam sie, jak tu "umaić" moje mowe przyjaciółki, by były oryginalne - na razie sÄ (usunięta reklama firmy) z miękkimi uchwytami. Macie jakieś pomysły? Kupiłam juĹź czerwona farbę w sprayu do metalu - moze kiedyś uda mi sie pomalować rurki. Pewwnie, Ĺźe chciaĹ‚Ä bym chodzic "jak kaĹźdy", ale jeśli nie mogę, to nie. Tragedii nie będzie. Bylebym mogĹ‚Ä chodzić. Co prawda od kul wysiadajÄ mi juĹź łokcie i nadgarstki, ale taka moja Ä stawowaę uroda. PodsumowujÄ c: nie wstydzę się kul - ja je lubię, sÄ częściÄ mojego stroju. I załuję, Ĺźe nie ma takich wygodnych designerskich. A moĹźe sÄ , tylko ja ich nie znalazłam? Dobra_Wrozka - Wto 16 Paź, 2012 jaagna napisał/a: załuję, Ĺźe nie ma takich wygodnych designerskich - Jaagna, sama mozesz stac sie designerka, juz masz swietne pomysly i wygralas dla siebie duzo akceptacji : jaagna napisał/a: nie wstydzę się kul - ja je lubię, sÄ częściÄ mojego stroju -dzieki temu wiecej energii zostaje na inne rzeczy a nie na psychiczna walke z kulami. Tak sobie wyobrazilam dwie kobiety z kulami : jedna pogodna, widac jej chec do zycia mimo wszytsko, kule kolorowe-lub pomalowane; i druga - z wymalowanym brakiem sympatii do siebie samej, czy wrecz autoagresja, smutna. Wstyd (toksyczny) - wstyd to bolesne przeświadczenie o własnej zasadniczej ułomności jako istoty ludzkiej (za:Wiki) -czy kule maja az tyle mocy, zeby decydowac o czyjejs ludzkiej ulomnosci ? Grazyna1950 - Wto 16 Paź, 2012 jaagna napisał/a: Kiedyś myślałam, Ĺźe po wstawieniu endoprotez nie będę ich potrzebowała, ale jeśli ktos całe zycie chodzi o kulach, to nawet po operacjach sie ich nie pozbędzie. A moĹźe potrzeba chodzenia o kulach tkwi w Twojej głowie. Ja chodziłam z kulami około 10 lat i pewno nadal bym chodziła, gdyby mi nie uświadomił fizjoterapeuta, ze wcale nie muszę ich uĹźywać. W głowie mojej jednak nadal jest zakodowane, Ĺźe bez kul nie potrafię chodzić. Dwa lata chodzę bez kul, ale na bliskie odległości. Potrafię pokonać i dosyć duĹźe, ale to musi być "mus". Świadomie nie decyduję sie na większe odległości. Po markecie potrafię chodzić nawet 2 godziny, a 500 m do sklepu sprawia mi trudność. Wiem,Ĺźe to wina kodu w mojej głowie, ale na razie nic na to nie poradzę. AgaW - Wto 16 Paź, 2012 Imma, czy czytałaś artykuły na stronie Fundacji Bioderko napisane przez DobrÄ Wróşkę ( Karolinę Knec )? MogÄ pomĂłc Ci zrozumieć własnÄ psychikę na tym etapie, polecam Ci do czytania tutaj. kinga - Wto 16 Paź, 2012 Grazyna1950 napisał/a: A moĹźe potrzeba chodzenia o kulach tkwi w Twojej głowie. Ja chodziłam z kulami około 10 lat i pewno nadal bym chodziła, gdyby mi nie uświadomił fizjoterapeuta, ze wcale nie muszę ich uĹźywać. W głowie mojej jednak nadal jest zakodowane, Ĺźe bez kul nie potrafię chodzić. Jagna nie jest małym dzieckiem, tylko juĹź doświadczonÄ pacjentkÄ PS. zrobiłam mały porzÄ dek z postami i wszystko się zgadza Grazyna1950 - Wto 16 Paź, 2012 kinga napisał/a: Jagna nie jest małym dzieckiem, tylko juĹź doświadczonÄ pacjentkÄ Rzadko ostatnio piszę, bo nie bardzo wiem jak coś doradzić. Ja tylko chciałam zasugerować, Ĺźe bardzo często największym problemem w chorobie jest to, co się nam w głowie zakoduje. Ja uwaĹźam, ze tez jestem doświadczonÄ pacjentkÄ (siedem operacji bioder), ale problemem moim nadal jest to co mi się zakodowało w głowie, po wywichnięciu endo. kinga - Wto 16 Paź, 2012 Grazyna1950 napisał/a: Rzadko ostatnio piszę, bo nie bardzo wiem jak coś doradzić. Ja tylko chciałam zasugerować, Ĺźe bardzo często największym problemem w chorobie jest to, co się nam w głowie zakoduje. GraĹźynko Jagna pisze Cytat: Operacje były po to, by pozbyc się bĂłlu, chodzić dobrze nie będe nigdy, w dodatku pojawiły sie problemy z kolanami, więc dzięki kulom jestem w miarę mobilna. Lubię je, bo dzieki nim mogę chodzić myślę, Ĺźe gdyby była moĹźliwość Ĺźycia bez kul, to z pewnościÄ Jagna by skorzystała jaagna - Sro 17 Paź, 2012 Grazyna1950 napisał/a: kinga napisał/a: Jagna nie jest małym dzieckiem, tylko juĹź doświadczonÄ pacjentkÄ Rzadko ostatnio piszę, bo nie bardzo wiem jak coś doradzić. Ja tylko chciałam zasugerować, Ĺźe bardzo często największym problemem w chorobie jest to, co się nam w głowie zakoduje. Ja uwaĹźam, ze tez jestem doświadczonÄ pacjentkÄ (siedem operacji bioder), ale problemem moim nadal jest to co mi się zakodowało w głowie, po wywichnięciu endo. GraĹźynko, gdybym mogła, to odstawiłabym kule i poszła sobie na spacerek. Taki nieduĹźy, ale samodzielny. Niestety, to sie nigdy nie stanie. Nawet lekarz-operator jeszcze przed pierwszym zabiegiem mnie o tym uprzedzał - uspokoiłam go, Ĺźe wiem o tym od dawna. Cierpię na dysplazję kręgosłupowo-nasadowÄ wrodzonÄ , dysplazja bioder to tylko jeden z elementĂłw mojego schorzenia. Ĺťyczę sobie chodzić o kulach do końca Ĺźycia. Bo to będzie znaczyło, Ĺźe chodzę. Tak jak nie cierpię z powodu okularĂłw, ktĂłre nosze od 2 roku Ĺźycia, tak nie będę sie martwić i wstydzić, Ĺźe chodze o kulach. JA SIĘ CIESZĘ, ĹťE CHODZĘ (jak mi na to bĂłl kolan pozwala) Kiedy jesterm w dobrej formie (tzn. nic mnie nie boli), to człapię sobie po domu bez kul. Ale na dworze nie dałabym sobie rady, po schodach teĹź nie zejdę. jola - Sro 17 Paź, 2012 Gdy byłam przed operacjÄ ,nie mogłam psychicznie przemĂłc się do chodzenia o kulach. Nogi mnie bolały wolałam jeĹşdzić na rowerze ale kul nie wzięłam. Po operacji nie miałam z tym problemu, odrazu kule polubiłam, teraz dostałam pozwolenia od lekarza na chodzenie bez kul, prĂłbowałam, ale druga noga bardzo mnie boli i nie potrafię ładnie chodzić ,nawet rehabilitant jest bezsilny. Postanowiłam nadal chodzić o kulach aĹź naprawię drugÄ nogę. Jaagna miałabym ochotę na Twoje czerwone kule madziulaklb - Czw 27 Gru, 2012 jaagna napisał/a: Kule dla mnie to nie tragedia - traktuję je jak okulary: majÄ mi pomĂłc w codzienym Ĺźyciu, być wygodne, ale teĹź wygladać Ĺ‚Ä dnie. AĹź się uśmiechnęłam, nigdy nie pomyślałam by kule traktować jak okulary... pomyślałam tylko, Ĺźe skoro muszę po nie sięgnÄ Ä‡ to niech będÄ Ĺ‚adne, dlatego moje sÄ fioletowe ) mirtom - Wto 04 Sie, 2015 Witam-ja co prawda jestem facetem i moĹźe inaczej do tego podchodzę ale powiem tak-od dwĂłch lat chodzę o kulach pachowych(amputacja) i pierwszy miesiÄ c teĹź przejmowałem się tym,Ĺźe juĹź zawsze muszę ich uĹźywać i Ĺźe kupa ludzi się we mnie wgapia. Ale póşniej się do nich przyzwyczaiłem i teraz jestem zadowolony,Ĺźe mam je u swego boku. pasiflora - Sro 05 Sie, 2015 mirtom, tak, to kwestia podejścia. Niepełnosprawnym się czujemy na własne Ĺźyczenie najczęściej. Gratuluję mÄ drego podejścia do sprawy arczi362 - Czw 05 Lis, 2015 Ja kule zaczÄ Ĺ‚em nosić od niecałego miesiÄ ca, zdÄ Ĺźyłem jednak zauwaĹźyć stosunek obsługi dla niepelnosprawnych na trzech lotniskach. Heahrow mnie zaskoczylo mega pozytywnie i do kontroli paszportowej zostalem zaproszony bez kolejki, okęcie teĹź ok. , niestety w lublinie po przylocie musiałem stać z ludĹşmi 15 min. (widocznie dla obsługi widok młodego człowieka o kuli to nic powaĹźnego). Niestety przykre sÄ teĹź doświadczenia w przebywaniu w otoczeniu (przytrzymanie drzwi, wysiadanie z autobusu). Zawsze byłem niewidoczny dla ludzi , a w obecnej sytuacji teĹź sie to nie poprawiło. Narazie to tyle z moich nowych Ĺźyciowych obserwacji Reniaczek - Czw 05 Lis, 2015 Ja rĂłwnieĹź uwaĹźam,Ĺźe to kwestia ułoĹźenia sobie w głowie podejścia do tej sprawy. To,Ĺźe ktoś nie idzie o własnych nogach ,a porusza się o kulach nie ma znaczenia dla mnie ,ale wiem ,Ĺźe otoczenie reaguje inaczej i dlatego nas to przytłacza. Ja chodziłam o kulach 3 miesiÄ ce po operacji i wiem jaka była reakcja ludzi : zatrzymywali się i wgapiali we mnie. Na poczÄ tku troszkę mnie to wkurzało ,ale potem z uśmiechem przechodziłam obok co niektĂłrych wprawiało w osłupienie. Dziś wiem ,Ĺźe takich ludzi trzeba traktować jako normalnych i nie zwracać szczegĂłlnej uwagi ,ale pomĂłc jeśli zaistnieje taka potrzeba.Generalnie rzecz biorÄ c nie był to dla mnie zbyt przyjemny czas i wolałabym juĹź nigdy nie wracać do kul ,ale nie jest to przecieĹź największa tragedia Ĺźycia i Ci ktĂłrym to pisane muszÄ zaakceptować swoje "przyjaciółki" ( tak je nazywałam). Pozdrowionka i trzymajcie się Kochani:):) WiolkaKlaman - Wto 23 Lut, 2016 Swego czasu bardzo mnie denerwowały kule, ciÄ głe spojrzenia innych osĂłb, to litowanie się nade mnÄ zaczęło mnie bardzo denerwować. Ja swoje kule nazwałam, zaczęłam się przyzwyczajać do nich, jednak najlepszym momentem był ten, w ktĂłrym mogłam się poĹźegnać z nimi maaly-22 - Wto 23 Lut, 2016 Czytałem posty o kulach i mogę powiedzieć tylko tyle "ĹťYCIE" z podejściem innych osĂłb do osĂłb z kulami bywa rĂłznie a wiem to z Ĺźycia prawie rok mnie prowadziły wszędzie gdzie szedłem.... Bonia - Wto 23 Lut, 2016 To wszystko jest w naszej głowie. Jak my spostrzegamy siebie tak spostrzegać nas będÄ inni od tego sÄ wyjÄ tki bo niektĂłre osoby majÄ wbity taki a nie inny stereotyp ludzi o kulach i nawet młotem pneumatycznym im z głowy nie wybijesz Ĺźe jak ktoś chodzi o kulach to nie zalicza się do kompletnych inwalidĂłw. Ale najwaĹźniejsze jest jak my odbieramy siebie w takiej sytuacji jeśli chodzisz o kulach nawet tymczasowo a odbierasz to tak jakby największe nieszczęście Cię z powodu tych kul spotkało to tak będÄ odbierać Cię ludzie. A drugie zastanawia mnie co majÄ kule do poczucia własnej wartości albo jestem wartościowy i tak się czuje albo nie i moim zdaniem kule nie majÄ nic do tego. Sama chodzę o kulach i będę chodziła przez resztę mojego Ĺźycia. Ale nie czuje się przez to mniej wartościowa jako człowiek i kobieta. Jeśli ludzie patrzÄ na mnie tylko przez pryzmat tego Ĺźe poruszam się o kulach daje sobie z takimi osobami spokĂłj co sÄ dzÄ o mnie ludzie ktĂłrzy mijajÄ mnie na ulicy nie interesuje mnie juĹź w ogĂłle. Poczucie albo brak poczucia własnej wartości człowiek ma po prostu w sobie i tu czy chodzisz o kulach czy poruszasz się w jakikolwiek inny sposĂłb nie powinno mieć najmniejszego znaczenia.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group