Forum Bioderko Endoproteza - historie - Suzume i jej wÄ tpliwosci... suzume - Czw 14 Sty, 2010 Temat postu: Suzume i jej wÄ tpliwosci... Witam. Od jakiegos czasu probuje sie zebrac i cos napisac... Mam niecale 22 lata, wrodzona dysplazje prawego biodra. Jestem juz po 4 operacjach, (2x jak mialam jakies 2-3 latka, potem kolejno 8 i 10 lat). Teraz czeka mnie piata - wstawienie endoprotezy. Watpliwosci mam ogromne, strach przed operacja takze... ale z drugiej strony jesli sie nie podejme bedzie jeszcze gorzej, kto wie czy ktoregos dnia nie przewroce sie i juz nie bede w stanie wstac. Glowa kosci udowej jest calkiem starta, do tego stwierdzono martwice kosci udowej. Ogolem biodro mam w bardzo zlym stanie... W sumie bylabym juz po fakcie dokonanym, dostalam termin niemal natychmiastowy - ale niestety z przyczyn niezaleznych ode mnie zdecydowano za mnie ze mam operacje przelozyc na czerwiec... No coz, dopoki mieszkam pod jednym dachem z rodzina "nie masz prawa decydowac"... i tyle gadania. Caly czas w sumie funkcjonuje dzieki silnym srodkom przeciwbolowym, a jeszcze jestem zmuszona niemal dzien w dzien dojezdzac z malej miesciny do Lodzi, oddalonej jakies 50km... 3 przesiadki, nie zawsze jest gdzie usiasc, do przystankow tez trzeba sie jakos doczolgac... Ale nie pisze byscie mi tu wspolczuli, nie taki jest cel mojego tematu tu... Od dziecka w sumie nie bylam sprawna fizycznie, nie moglam biegac, o tancach moglam zapomniec... Cwiczenia na wf - nawet te lekkie - zalatwilam zwolnienie gdyz poza trudnosciami odbijalo sie to na mojej psychice... No niestety ale wsrod dzieci ciezko jest o akceptacje, szczegolnie jak sie mieszka gdzies, gdzie kazdy kazdego zna Czy po wstawieniu endoprotezy odzyskam jakas sprawnosc, poza faktem ze nie bedzie tak juz bolalo, nie bede utykac ? Obecnie noga jest praktycznie nieruchoma w kazdej plaszczyznie... lekko moge wysunac w przod by chodzic... rozlozyc szeroko, przyciagnac do klatki piersiowej czy wysunac w tyl jest dla mnie praktycznie nie mozliwe...Przykurcze sciegien zapewne tez mi sie wdaly co zawsze powtarzala mi rodzina - ze mam tak bo nie cwicze, bo sie nie rozciagam itp... Lekarz stwierdzil ze noga jest po prostu unieruchomiona w stawie. Wracajac... czy po operacji odzyskam sprawnosc jaka nigdy nie mialam ? Domyslam sie, ze pewnie czekaja mnie miesiace zmudnych cwiczen, rehabilitacji - ale czy osiagne tym jakis cel ? Przyznam ze nie wiem jaka proteze mi wstawia. Operacja na koszt NFZ wiec nie spodziewam sie raczej czegos idealnego... Jak sie sprawa bedzie miala z ciaza czy porodem ? Czytalam posty innych uzytkowniczek forum i w sumie przeczytalam gdzies ze jesli planuje dziecko to przed operacja... a jak po ? Czy moge nie donosic ciazy, bedac skazana na przelezenie tego czasu przykuta do lozka ? O porod nie pytam bo w sumie pogodzilam sie juz ze raczej bez cesarki sie nie obedzie... Wiem ze jest inny temat, ale nie chce postowac wszedzie dookola, odgrzebywac stare tematy... jak sprawy dotyczace zycia intymnego... Bo jak to jest moc kochac sie z mezczyzna w zaledwie 2 mozliwych pozycjach, gdzie on zapewne wyobraza sobie co by mogl wyprawiac z inna, zdrowa, kobieta.... Wspominalam ze rozchylenie szeroko ud jest dla mnie niemozliwe...:( Czy po wstawieniu endoprotezy, rehabilitacji, rozciagnieciu tych cholernych sciegien cos sie zmieni ? Poprawi ? Zakres ruchow w biodrze ? Lekarz nie chcial udzielic mi takich informacji...:( O tancu, czy bieganiu tez moge zapomniec z tego co czytalam w czyjejs wypowiedzi na tym forum ? Nigdy nie bylo mi dane to wczesniej... i sie pewnie nie doczekam... Wiele z was, jak czytalam objaowow choroby doswiadczyla po jakims czasie, ja niestety borykam sie z tym od urodzenia. Chcialabym zaznac tego czego nigdy nie bylam w stanie. Caloksztalt tego jakos nei nastawia mnie optymistycznie do operacji... Przestanie bolec, moze przestane tak widocznie utykac... i nic poza tym Z lekarzem w sumie nie mialam okazji ostatnio porozmawiac szczerze, ale patrzac na obecny stan mojego biodra raczej spodziewam sie najgorszego... Nie wiem w sumie po co to pisze... pelno mam obaw, zalu do calego swiata, watpliwosci... Co niezdecyduje bedzie mialo wplyw na moje dalsze zdrowie i jakosc zycia... Ktora obecnie praktycznie w kazdej sferze zycia jest na niskim poziomie... Bol niedo wytrzymania prawie, silne leki, ciagle zatrucia, rozstroje zoladka przez to... Do tego krzywdze mojego faceta, nie jestem taka jak inne zdrowe kobiety... A nie chce niczyjej litosci, wspolczucia... Licze tu tylko na jakies wsparcie... Rozwianie moich watpliwosci,jak to u Was bylo ? Po operacji ... ile sie poprawilo z Waszym zdrowiem, Wasza sprawnoscia ? Ja jestem juz na granicy zalamania... Podziwiam Was czytajac to forum... skad u Was tyle optymizmu i nadzieji... ? Jeszcze jak sie dowiedzialam od lekarza ze w przyszlosci najprawdopodobniej stanie mi sie to samo z drugim biodrem... Po urodzeniu zwichniete mialam oba, ale jedno "nastawilo" sie po noszeniu odpowiednich pieluch, itp... Drugie jednak bylo oporn na takie metody leczenia. Poza tym ciagle obciazanie drugiego biodra tez mu niezbyt sluzy z tego co slyszalam... Pozdrawiam, suzume. Alicja - Pią 15 Sty, 2010 suzume napisał/a: Przyznam ze nie wiem jaka proteze mi wstawia. Operacja na koszt NFZ wiec nie spodziewam sie raczej czegos idealnego... Koniecznie zapytaj lekarza, co planujÄ Ci wstawić. Jesteś bardzo młoda, więc pewnie dostaniesz naprawdę niezĹ‚Ä endo z tytanowÄ panewkÄ i ceramicznym inleyem. Najlepiej, Ĺźeby była wkręcana, a nie wciskana. suzume napisał/a: Czy po wstawieniu endoprotezy odzyskam jakas sprawnosc, poza faktem ze nie bedzie tak juz bolalo, nie bede utykac ? Nie mogę napisać, Ĺźe noga będzie tak sprawna jak zdrowa, ale na pewno docenisz jakość Ĺźycia bez bĂłlu. Róşnica jest kolsalna. Ja normalnie pracowałam, funkcjonowałam, załoĹźyłam rodzinę. Co do ciÄ Ĺźy, to trudna sprawa. Mi sie udało z endo urodzić przez cesarkę dwĂłjkę. Lekarze mnie nie ostrzegli, Ĺźe moĹźe się coś z niÄ stać. Na szczęście nic się nie stało, ale mogło, bo ciÄ Ĺźa wiÄ Ĺźe się ze zmianami hormonalnymi, ktĂłre majÄ wpływ na kości. Taniec nie sprawiał mi problemĂłw. Rozumiem, Ĺźe jesteś załamana, bo operacja to wciÄ Ĺź dla Ciebie wielka niewiadoma. Ale jak widzisz, na forum jest wiele osĂłb, ktĂłre cieszÄ się nowy Ĺźyciem z endo bez bĂłlu. Akara - Pią 15 Sty, 2010 Suzume! KaĹźdemu z nas towarzyszyły podobne wÄ tpliwości i strach co będzie po operacji (jakby nie było to co aktualnie przeĹźywaliśmy było nam dobrze znane). TeĹź potwornie bałam się operacji i zwlekałam jak długo się dało bo kiedyś jeden ortopeda powiedział mi "co swoje to swoje" no i uwierzyłam -teraz tego Ĺźałuję! Na szczęście obecnie jestem juĹź po dwĂłch operacjach,zniszczenia kości były ogromne więc nie było innego wyjścia jak alloplastyka. No i w zasadzie dopiero teraz czuję,Ĺźe Ĺźyje! Nic nie boli,mogę zrobić wiele rzeczy ktĂłre wcześniej były niemoĹźliwe do wykonania,chodzę prawie idealnie (prawie bo jedna noga jest ciut dłuĹźsza ale to i tak ma się nijak do mojego wcześniejszego "kaczego" chodu ). A co do Twoich pytań to: po operacji powinnaś odczuć zdecydowanÄ poprawę ruchomości(rotacji) w stawie,pod warunkiem jednak,Ĺźe będziesz sumiennie ćwiczyć ,NFZ osobom młodym refunduje endo bezcementowe(jakie? trudno napisać bo to zaleĹźy od kontraktu jaki dany szpital posiada i od decyzji operatora),na temat ciÄ Ĺźy słyszałam róşne opinie jednak najbardziej pocieszajÄ cÄ dla mnie była taka w ktĂłrej lekarz stwierdził,Ĺźe gorzej byłoby gdybym zaszła w ciÄ ĹźÄ™ przed operacjÄ ,endo nie jest jakimś konkretnym przeciwwskazaniem choć wszystko się moĹźe zdaĹźyć dlatego decyzję dot. ciÄ Ĺźy trzeba dokładnie przemyśleć... NajwaĹźniejsze to to abyś uwierzyła,Ĺźe Ĺźycie z endo wcale nie jest złe! Wiele w Ĺźyciu zmienia się na lepsze,NAPRAWDĘ wiele! Owszem zdaĹźajÄ się komplikację po zabiegu ale nie zamierzam Cię tu straszyć bo warto podjÄ Ä‡ to ryzyko... Nie myśl teĹź,Ĺźe ranisz swojego faceta bo skoro jest z TobÄ to znaczy,Ĺźe Cię kocha! My nie jesteśmy gorsi od zdrowych ludzi,jesteśmy tylko trochę bardziej ograniczeni ale to wszystko moĹźna przezwyciężyć-trzeba tylko w siebie uwierzyć!!!! A więc głowa do gĂłry! Wszystko będzie dobrze-musi być!! Pozdrawiam serdecznie i wytrwałości Ĺźyczę!! kinga - Pią 15 Sty, 2010 witaj Suzume TwĂłj post jest strasznie smutny i depresyjny... oczywiście nie neguję tego, bo najwaĹźniejsze to nie trzymać w sobie wszystkiego ja się operacji nie bałam nic a nic, dla mnie to było wybawienie i poczÄ tek nowego, lepszego Ĺźycia bez bĂłlu, bez kul, no i oczywiście sprawność odwlekanie koniecznej operacji niesie ze sobÄ ryzyko gorszego wyniku operacji; dwa: Ty bardziej cierpisz na co dzień....nie ma na co czekać, serio p/bĂłlowymi niszczysz sobie organizm, a w końcu jesteś młoda Babka i narzÄ dy wewnętrzne muszÄ Tobie starczyć jeszcze na długieeee lata ja miałam operację na NFZ i mam rewelacyjnÄ tytanowÄ endoprotezę no ale jej rodzaj zaleĹźy od szpitala (czy dysponujÄ ); juĹź dziewczyny napisały, Ĺźe młodym dajÄ lepsze, więc aĹź tak bardzo się nie obawiaj po operacji z pewnościÄ TwĂłj stan się poprawi trzeba będzie "troszkę" poćwiczyć, rehabilitować się, ale kaĹźdy najmniejszy postęp niesie za sobÄ wiele wiele radości facet...skoro jest przy Tobie, to wg mnie kocha Ciebie, Ciebie jako osobę, a nie patrzy przez pryzmat chorych bioder, czy innych kobiet....na smyczy go chyba nie trzymasz, prawda? jakby chciał, to dawno by poszedł.... wiem, Ĺźe to trudne, ale musisz sama siebie zaakceptować i pokochać, by uwierzyć Ĺźe inni teĹź tak mogÄ ....bez tego będzie ciężko; nadal będÄ Ciebie dręczyć takie myśli jak teraz skÄ d tyle optymizmu i reszty: ja wychodzę z załoĹźenia iĹź Ĺźycie mam tylko jedno jakiekolwiek by ono nie było, więc chcę je dobrze wykorzystać, by potem niczego nie Ĺźałować .....ale....miałam kiedyś dwa razy depresję (skutek lekĂłw, ktĂłre przyjmuję; i to było jeszcze zanim pojawiły się problemy z biodrami)....i czułam się mniej więcej jak Ty...człowiek męczy się z samym sobÄ okropnie, na nic nie ma siły, wszystko go przerasta, nie widzi Ĺźadnych pozytywĂłw itp itd...nie zauwaĹźa teĹź kochajÄ cych go osĂłb i ma przeświadczenie, Ĺźe nie naleĹźy mu się miłość .... czasem trudno jest samemu sobie z tym poradzić, szczegĂłlnie gdy cierpimy latami; warto zasięgnÄ Ä‡ pomocy u psychologa, czy psychiatry, co nie jest niczym złym, wstydliwym, czy śmiesznym...sama brałam antydepresanty i poprawiły jakość Ĺźycia... trzymaj się dzielnie i posłuchaj tego: http://www.youtube.com/wa...feature=related w szczegĂłlności refren pasiflora - Pią 15 Sty, 2010 suzume napisał/a: Mam niecale 22 lata, wrodzona dysplazje prawego biodra. Jestem juz po 4 operacjach, (2x jak mialam jakies 2-3 latka, potem kolejno 8 i 10 lat). Teraz czeka mnie piata - wstawienie endoprotezy. Ja mam 33 lata Pierwsze operacje mialam 2-3 latka, a drugie 14-15. Z takÄ róşnicÄ Ĺźe mam oba biodra chore i sÄ w rĂłwnie koszmarnym stanie jak Twoje, tzn. zero odwodu w bok , zero rotacji oraz kolan tez nie docisnę do brody, a do tego bardzo boleśne chrupanie z rĂłwnie bolesnym przeskakiwaniem. Moja niepełnosprawność dość widoczne jest tak samo jak u Ciebie od dziecka i rĂłwnieĹź byłam naraĹźona na śmiechy i kÄ Ĺ›liwe uwagi rĂłwieśnikĂłw, lecz obenie dorośli nie sÄ lepsi niestety. Gdzieś tam Ĺźal jest, ale staram się nie wracać do złych wspomnień. suzume napisał/a: Czy po wstawieniu endoprotezy odzyskam jakas sprawnosc, poza faktem ze nie bedzie tak juz bolalo, nie bede utykac ? Tego Ci niestety nikt nie moĹźe zagwarantować gdyĹź twoja sprawność i stan mięśni nie jest w dobrym stanie, a rehabilitacja będzie dotyczyła całego ciała a nie tylko nĂłg. suzume napisał/a: Przykurcze sciegien zapewne tez mi sie wdaly co zawsze powtarzala mi rodzina - ze mam tak bo nie cwicze, bo sie nie rozciagam itp... Dobry ortopeda powinien z miesniami przykurczami sobie poradzić nacinajÄ c je. Natomiast z rodzinÄ to dobrze na zdjęciu się wychodzi i niech zobaczÄ sobie sami, gdy boli czy się dobrze ćwiczy. A jak sÄ tacy mÄ drzy to czy zabrali Cię choć raz do dobrego fizjoterapeuty, czy choć raz Ci takowÄ pomoc zaoferowali? MĂłj ojciec tak samo mnie "rehabilitował", a potem do ciężkiej harĂłwki do pola wysyłał w czasie wakacji, tylko, Ĺźe większość tych ćwiczeń nie powinno się wykonywać przy dysplazji. Zamiast na stan mięśni postawić to mnie na siłe rozciÄ gał bo ścięgna majÄ przykurcze, a temu towarzyszył bĂłl i nienawidzę ćwiczyć. Dodatkowo hasła w stylu: jak nie będziesz prosto chodziła to będę cie po nogach lał, do dziś podnoszÄ mi ciśnienie, gdy wspomnę sobie o tym. Tak więc zapytaj się ich samych czy sobie nie majÄ nic do zarzucenia? Dziwi mnie tylko co rodzina ma do Twojego terminu? suzume napisał/a: Wiem ze jest inny temat, ale nie chce postowac wszedzie dookola, odgrzebywac stare tematy... jak sprawy dotyczace zycia intymnego... Bo jak to jest moc kochac sie z mezczyzna w zaledwie 2 mozliwych pozycjach, gdzie on zapewne wyobraza sobie co by mogl wyprawiac z inna, zdrowa, kobieta.... Wspominalam ze rozchylenie szeroko ud jest dla mnie niemozliwe...:( TeĹź wiem dokładnie jak to jest z partnerem, gdy nie mieści się on miedzy nogami, Ĺźycie intymne to wciÄ Ĺź temat tabu , a i lekarze niezbyt chętnie mĂłwiÄ o tym. Trochę wiary będzie lepiej, musi być lepiej bo to co przerzywamy to koszmar. Trzymam za Ciebie kciuki i nie uĹźalaj się nad sobÄ (przepraszam za dosadność), sÄ tacy co majÄ większy krzyĹź i chcÄ tylko Ĺźyć. Zapraszam do czytania mojego bloga, tam opisuję swoje dÄ Ĺźenie do pełnosprawności. Link znajdziesz pod kaĹźdym moim postem. A moĹźe załóż sama takiego bloga , wierz mi pomaga i wielu bliskich dzięki niemu dopiero mnie zrozumiało. suzume - Pią 15 Sty, 2010 Dziekuje Wam kochane bardzo za odpowiedzi. Niestety, zycie w niewielkim miescie wiaze sie z tym ze kazdy kazdego zna. Nikt inny w okolicy nie chorowal - nie wyroznial sie w zaden wiekszy czy mniejszy sposob wiec cala "uwaga" skupila sie na mnie. Nikt mnie nie chcial nawet poznac bo z gory ocenil po wygladzie. Ciezko jest nie wracac do tych wspomnien bo ten koszmar trwa nadal. Rodzina odkad bylam mala kazala mi cwiczyc, czesto sami lapali mnie za noge i rozciagali..Bol byl nie do zniesienia ale co moze zrobic paroletnia/paronastoletnia dziewczynka... Placz, krzyk sie na nic nie zdal. Caly czas tylko slysze "to przykurcz, czwicz! to bedzie lepiej a tylko narzekasz i narzekasz". Tak samo obwiniali mnie za moje zle kontakty z rowiesnikami...Bo to ja sie zamykam, bo ja sie odwrocilam...Coz, pare razy bedac odtracona nauczylam sie po prostu zostawac na boku, nie wtracac, nie wciskac w zadne grupki towarzyskie. Mam z 3-5kg nadwagi, co tez wpedzalo mnie w kompleksy... Odp. rodzicow - "cwicz! biegaj!"... Niestety mam bardzo slaba przemiane materii i diety przy niewielkiej ilosci ruchu nie sa zbyt skuteczne, nie mam zlych nawykow zywieniowych itp.. Ale nie o tym chcialam.. Teraz musze codzien dojezdzac paredziesiat km, z przesiadkami - autobus, pociag, tramwaj... Nie zawsze jest nawet gdzie usiasc... W sumie teraz sobie radze, rozkladam zeszyt nawet na podlodze i jak musze i jest miejsce to siadam... Na podlodze czy na murku... 3h w drodze, ~8h na uczelni... Nie dostane akademika ze wzgledu na wysokie dochody mojego ojca (niestety, jestem jedynaczka), a na wynajem pokoju mnie nie stac, nie utrzymam sie sama za rente, ktora obecnie musi mi wystarczyc na bilety miesieczne, leki, i czasem cos do zjedzenia czy picia na miescie. Tu jedynie co mam to dach nad glowa. Pocieszam sie tylko tym ze juz nie dlugo. Skonczy sie semestr to juz powiedzialam, postanowilam, wyprowadzam sie do mojego kochanie i tam juz zostane. Teraz jak poszlam do lekarza, jak pisalam - mam przelozyc operacje bo szkola wazniejsza od zdrowia. No coz... Jak napisalas, rodziny sie nie wybiera. Cud chyba sie stal ze spotkalam obecnie mojego narzeczonego.. Ale do konca nie jestem przekonana, czy cale zycie bedzie chcial spedzic z taka osoba... W koncu to facet... Ile mozna sie kochac w jednej pozycji. Przykre jest ze moze wyobrazac sobie "studiowanie kamasutry" z inna. Nie potrafie o tym nie myslec, ostatnio w sumie nasze zycie intymne bardzo sie ograniczylo. Wstydze sie swojego ciala, brzydze sie swojego ciala. Ten strach, ze ktoregos dnia przejrzy na oczy i zobaczy we mnie tylko brzydka kaleke mnie paralizuje Teraz plany na zycie... a pozniej ..nic. Odnosnie ciazy to wiem jedno. Chce dziecka. Moze nie na chwile obecna, ale za pare lat nie wykluczam tego. Z cesarka juz sie pogodzilam, chcialabym po prostu zajsc w ciaze, miec zdrowe dzieci. Czy te zmiany hormonalne sa na tyle niebezpieczne, ze moga zagrozic moim stawom ? Czasem tylko sobie mysle, lepiej byloby czekac na ten "wyrok smierci" ale zyc pelnia zycia nawet te pare lat... Inni maja gorzej, wiem. Ale ja juz sobie po prostu nie moge poradzic... Kingo, ja nie nie zauwazam kochajacych czy akceptujacych mnie osob. Takich po prostu nie bylo zanim poznalam P. i jego rodzine. Nawet w swoim domu nie odnalazlam wsparcia. Wiem ze uzalam sie nad soba, ale tak czesto mi w ogole brakuje sil by zyc Blog z checia poczytam, kto wie, moze sama zaczne cos pisac... Zawsze jakos lzej jest wyrzucic to wszystko z siebie. Dlatego tez tu tyle pisze, przepraszam ze musicie tyle spamu czytac Operacji sie podejme, do stracenia nie mam juz nic, prawda ? Wiem, ze endo nie jest zle. Wiem bo to w sumie ostatnia szansa dla mnie bym mogla normalnie chodzic, zeby przestalo tak bolec. Jedyna szansa na przynajmniej czesciowy powrot do zdrowia... Strach przed operacja w sumie ustepuje miejsca faktowi ze bez operacji bedzie tylko gorzej. Boje sie jedynie tego co bedzie po... Czy dostane od zycia jakas sprawnosc... Przyrzeklam juz sobie cwiczyc na ile mi tylko starczy sil i lekarze pozwola. Nie chce wiecej zyc jak niepelnosprawna. Chcialabymmoc cieszyc sie zyciem. Jak przecietna dziewczyna nawet nie zauwaza ze moze chodzic, ze moze biegac, ze moze tanczyc ... Dla mnie to jest odkad mam swiadomosc ogromne marzenie I jeszcze pytanko.. Jakie srodki p/bolowe bralyscie ? Ja obecnie uodpornilam sie na ketonal, aulin, teraz biore tramal 200mg ale czuje sie po tym okropnie, jak pijana czy nacpana... Do tego zoladek i watrabe tez mam przez to w zlym stanie... I leki na leki... przeciwbolowe, na niestrawnosci i problemy z zoladkiem, pigulki hormonalne.. Ale jak sobie inaczej radzic z bolem ? Srodki domiejscowe, masci nie daja zadnego efektu, do tego po stosowaniu wiekszosci z nich dostawalam silnego uczulenia A to wiazalo sie z kolejnymi lekami... I kolo sie zamyka... Jak sobie z tym radzic, bez tabletek ja praktycznie nie moge postawic nogi na ziemi Czekam tylko teraz na operacje i poprawe jakosci mojego zycia... kinga - Pią 15 Sty, 2010 suzume napisał/a: Ale do konca nie jestem przekonana, czy cale zycie bedzie chcial spedzic z taka osoba... W koncu to facet... Ile mozna sie kochac w jednej pozycji. Przykre jest ze moze wyobrazac sobie "studiowanie kamasutry" z inna. Nie potrafie o tym nie myslec, ostatnio w sumie nasze zycie intymne bardzo sie ograniczylo. Wstydze sie swojego ciala, brzydze sie swojego ciala. zwiÄ zek nie opiera się tylko na seksie, prawda? jest on waĹźnÄ częściÄ , ale nie najwaĹźniejszÄ znasz to?: miłuj bliĹşniego swego, jak siebie samego....jeśli siebie nie pokochasz, to jak dasz radę kochać drugÄ osobę? przemyśl to... zapytaj lekarza o plastry p/bĂłlowe..jest wiele rodzajĂłw z róşnymi substancjami czynnymi; konsultujesz w ogĂłle leczenie z doktorem prĂłbowałaś tabletki tramal+paracetamol (w jednym); albo paracetamol+kodeina; bÄ dĹş paracetamol+kofeina+kodeina? co bierzesz osłonowo na ĹźoĹ‚Ä dek, wspomagajÄ co na wÄ trobę? z naturalnych rzeczy dobrze działa kisiel i siemię lniane a części lekĂłw p/bĂłlowych nie moĹźna Ĺ‚Ä czyć z pigułami anty nawet szkoła-moĹźna dziekankę wziÄ Ä‡, poprzekładać egzaminy....jak moĹźna się uczyć, skupić, gdy człowiek umiera z bĂłlu? nawet na uczelni nie da rady wysiedzieć suzume napisał/a: Wiem ze uzalam sie nad soba, ale tak czesto mi w ogole brakuje sil by zyc kaĹźdy ma złe i gorsze dni, waĹźne by się nie zatrzymywać na tym, tylko iść do przodu... gdybym rozpatrywała teraz jak się ze mnie wyśmiewali na ulicy i jak mnie siostra wyzywa, to powinnam siedzieć w domu i nosa nie wystawiać...ale to nie ma sensu... jeśli sobie nie radzisz z tym, to skorzystaj z pomocy, o ktĂłrej pisałam w poprzednim poście buziaki PS. jak się poruszasz na co dzień? uĹźywasz kul? bo nigdzie tego nie znalazłam w Twoich postach... duska - Pią 15 Sty, 2010 Suzume, mysle, ze Twoje rozterki i leki sa calkiem naturalne w takiej sytuacji. 1. O endo sie nie mart - jak sie postarasz, popytasz to dostaniesz niezla.. Tu wiekszosc osob mialo operacje refundowana z NFZ i maja dobre endo. 2. Nikt nie zagwarantuje Ci, ze zrobisz endoproteze i od razu bedzie super ale masz na to spore szanse. Jestes mloda a to wielki atut. Bedziesz miala endo wstawiane po raz pierwszy a to kolejny atut. Czeka Cie trudna i mozolna rehabilitacja - to napewno ale przy odrobinie checi dasz rade.. 3. Jak masz mozliwosc to wyprowadz sie szybko z domu do swojego faceta i zacznij sama rozporzadzac swoim zyciem.. I nie wmawiaj Mu, ze jestes niedołezna bo nie mozesz w roznych pozycjach.. A jesli to bedzie powodem Jego odejscia to krzyz Mu na droge.. Co do dzieci to na razie chyba powinnas odlozyc te decyzje i doprowadzic swoje zycie fizyczno-emocjonalno-rodzinne do normy i samodzielnosci. I tak w tej chwili, z tego co piszesz, nie jestes w stanie nawet normalnie chodzic a co dopiero z 15 kg brzuchem..Nie mowiac o pozniejszej opiece nad dzieckiem. Wiec spokojnie, rob nogi i juz nikomu nie daj przesunac terminu..Zadna szkola nie jest warta twojego bolu, stresu i kolejnego kawalka zycia.. suzume - Sob 16 Sty, 2010 Dla mnie seks jest tylko dopelnieniem do udanego zwiazku, ale nie jego podstawa. Ale czy kazdy tak mysli ? 20paroletni mezczyzna ? Ja mu nie wmawiam, ale wiem ze to widzi. Ze nie moge jak inne i prawdopoodbnie nigdy nie bede mogla... Paracetamol nie daje efektu przeciwbolowego nawet na bol glowy. Bralam kiedys zaldiar, to bylo wlasnie lekiem zlozonym paracetamol+tramal ale efekt nie byl lepszy jak po samym tramalu... Lekow z kodeina nie probowalam. Moj lekarz prowadzacy przepisal mi aulin pamietam, u innego ortopedy dostalam recepty na tramal - jakis czas pomagalo. Do czasu az zbiera mnie na wymioty po kazdej dawce leku... Oslonowo na zoladek biore ortanol, przepisal mi lekarz rodzinny. Siemie lniane biore w sumie w przypadku klopotow z brzuchem, tzn ciagle wymioty, bole. Cytat: szkoła-moĹźna dziekankę wziÄ Ä‡, poprzekładać egzaminy....jak moĹźna się uczyć, skupić, gdy człowiek umiera z bĂłlu? nawet na uczelni nie da rady wysiedzieć Na 1 roku niestety... I tak wiem ze sobie nie poradze. Dojazdy, brak czasu na nauke, silny bol ktory nie pozwala mi sie skupic... Trudno rok w plecy ale to nic straconego, moge zaczac szkole jak chcialam, jak juz bedzie po wszystkim, bede na miejscu, gdzie dojazd to bedzie maksymalnie z 3przystanki tramwajem - teraz niestety ale zostalam przymuszona... Uzywam aktualnie jednej kuli,obuwia ortopedycznego (~3cm noga jest krotsza). Cytat: 2. Nikt nie zagwarantuje Ci, ze zrobisz endoproteze i od razu bedzie super ale masz na to spore szanse. Jestes mloda a to wielki atut. Bedziesz miala endo wstawiane po raz pierwszy a to kolejny atut. Czeka Cie trudna i mozolna rehabilitacja - to napewno ale przy odrobinie checi dasz rade.. Z rehabilitacja sie licze, wiem ze nie bedzie z tym lekko ale jesli przyniesie ona zamierzony efekt to zrobie wszystko w tym kierunku... Przeprowadzka w sumie czeka mnie za jakis miesiac-poltora. Nie zalicze semestru na pewno, pewnie po sporej awanturze w domu wystawia mnie z walizkami...A jak nie to sama wyjde. A dzieci... Nie mowie teraz, ze teraz chce, musze miec. Ale w ogole. Za 3 lata czy 5. Jakjuz wszystko sie ulozy, gdyz teraz nie dalabym rady i fizycznie, psychicznie i finansowo. A wazne jest zeby zapewnic dziecku wszystko co niezbedne. Opieke, jedzenie, dach nad glowa, itp. No i szczesliwa mame, a nie chodzacy klebek nerwow i zalamania. Termin operacji na czerwiec jest ostateczny, na ktory czekam z niecierpliwoscia... Pozdrawiam, dobranoc kinga - Sob 16 Sty, 2010 suzume napisał/a: Uzywam aktualnie jednej kuli jakbyś uĹźywała dwĂłch, to bĂłl byłby mniejszy (przetestowałam, wierz mi ) poczytaj wÄ tek dotyczÄ cy kul Jak długo chodzi się o kulach i kiedy odkłada jednÄ ? piedra32 - Sob 16 Sty, 2010 Suzume Słońce Rozterki i Ĺźale towarzyszÄ kaĹźdemu choremu człowiekowi i to jest normalne pewnie nie raz zadawałaś sobie pyt dla czego Ty?itp Otóş ja osobiście juĹź przestałam sobie zadawać to pytanie bo nie ma odpowiedzi.Jedyne co moĹźna zrobić to dbać o siebie i starać Ĺźyc zgodnie z sobÄ . Jestem przekonana Ĺźe jeśli operacja będzie przeprowadzona prawidłowo to TwĂłj zakres ruchu znacznie sie zmieni i będziesz mogła robić wiele rzeczy ktĂłre teraz sÄ nie moĹźliwe. Co do sexu jeśli TwĂłj facet myśli nad tym co robił by z innÄ to ja osobiście bym mu podziękowała za uwagę.Jeśli wiÄ Ĺźe sie z TobÄ mężczyzna i wie jak wyglÄ da TwĂłj stan zdrowia to powinien sie pogodzić Ĺźe pewne wygibasy nie wchodzÄ w rachubę.Jeśli będzie inteligentny to zrozumie.Po za tym nie sex jest najwaĹźniejszy w zwiÄ zku. Jesteś młoda i masz wielkie szanse Ĺźe będzie wszystko ok bo zawsze lepiej sie goi i zrasta w młodym organiĹźmie co pewnie wiesz.Po za tym myśle i mam nadzieje Ĺźe sie bardzo zdziwisz jak po operacji juĹź będziesz Ĺźyć bez bĂłlu to wielka ulga. Pełno w Tobie Ĺźalu i czuć przygnębienie bardzo mi przykro Ĺźe tak sie czujesz choc nie jest mi to obce. Wiem jedno negatywne myślenie nic tu nie pomoĹźe jest wiele osĂłb ktĂłre majÄ gorsze schorzenia pomyśl o tych ktĂłrzy nigdy nie stanÄ na własnych nogach i sÄ uwięzieni na wĂłzkach a mimo to walczÄ kaĹźdego dnia i tryskajÄ energiÄ zaraĹźajÄ c niÄ cały świat. Ja teraz teĹź zmagam sie po operacji i dochodzę do siebie ale juĹź nie zadaję sobie pytan i ide do przodu wiesz czemu? Trochę sie obnażę ale moĹźe Ci to pomoĹźe.Otóş przed mojÄ operacjÄ mĂłj kochany mÄ Ĺź zachorował na raka zmagaliśmy sie z tym przez 4miesiÄ ce chemioterapia, leki , wypadanie włosĂłw ,zresztÄ wiadomo nic fajnego.Przeszedł wszystko z uniesionÄ głowÄ i widziałam w nim czasem rezygnacje ale nigdy sie nie poddał i wiedział Ĺźe wygra.Oczywiście wspierałam go jak tylko mogłam mimo iĹź sama leĹźałam i bolało bioderko. Wygrał bo wierzył w to Ĺźe bedzie ok.Wiele łez i dni w ktĂłrych zadawaliśmy sobie pytania czemu tak?Ĺźale, pretensje do Boga bo jak to człowiek młody (29l) Ĺźył zdrowo nie pali nie pije uprawia sport odĹźywiamy sie zdrowo i co??Teraz to za nami moĹźe to jakaś prĂłba z ktĂłrÄ poradziliśmy sobie wcześniej nie mieliśmy problemĂłw w Ĺźyciu i byliśmy szczęśliwi. WeĹź sie w garśc myśl pozytywnie i nie poddawaj sie a będzie dobrze ! Ĺťyczę Ci wszystkiego dobrego DuĹźo zdrowia i wiary Ĺźe w Ĺźyciu wiele cudowności przed TobÄ ) Pozdrawiam ciepło Wiola suzume - Sob 16 Sty, 2010 Cytat: jakbyś uĹźywała dwĂłch, to bĂłl byłby mniejszy (przetestowałam, wierz mi ) Chyba pora wyprobowac, dzieki za rade Piedra - Przykre jest to co was spotkalo :(Twoj maz nie poddal sie bo mial Ciebie, mial wsparcie, mial dla kogo zyc. Ty mialas jego, mieliscie oparcie sami w sobie. A to daje chec do walki z choroba. Nie poddaliscie sie i jestescie teraz szczesliwi. Twoja historia motywuje, ze nie warto sie poddawac. Sprobuje sie jakos pozbierac choc nie jest to latwe... ale musze... Nie moge sie doczekac operacji, nowego, odmienionego zycia. Chce cwiczyc, chce walczyc o zdrowie, tylko czy bedzie mi to dane... Zobaczymy.. Pozdrawiam i dziekuje, I zycze szybkiego powrotu do formy. piedra32 - Sob 16 Sty, 2010 Przypominasz mi mnie samÄ teĹź na myśl o operacji szalałam pełna nadziei na lepsze Ĺźycie. Ja szukałam lekarza ktĂłry sie podejmie leczenia kilka lat Będzie dobrze kaĹźdy człowiek by sie obawiał to normalka. Co byś nie myślała co ma sie stać to sie stanie. Myśl pozytywnie nie poddawaj sie Jestem z TobÄ i nie tylko ja jak widzisz ludzie piszÄ i to jest bezcenne Pozdrowienia cieplutkie suzume - Nie 17 Sty, 2010 Nie zaluje, ze tu napisalam. Znalazlam tu osoby ktore przechodza to samo co ja, czuja sie podobnie, wiedza co to znaczy. Cierpienie przez nieakceptacje wiekszosci spoleczenstwa, wieloletnie zmaganie sie z choroba, problemy z zaakceptowaniem samej siebie... Bol fizyczny, ktory czesto jest niedo zniesienia, brak sprawnosci ktorej zazdrosci sie innym. I ta nadzieja na lepsze, ze po operacji zmieni sie na lepsze. Czekam na te operacje, chce tej operacji... Na pewno gorzej juz nie bedzie Dziekuje Wam bardzo za wszystko kinga - Nie 17 Sty, 2010 proszę bardzo pisz kiedy masz potrzebę albo kiedy nie masz suzume napisał/a: I ta nadzieja na lepsze, ze po operacji zmieni sie na lepsze ja teĹź w to wierzę i Ĺźyczę Ci tego z całego serca AgaW - Pon 18 Sty, 2010 Suzume - rozumiem Cię ... bardzo mi przykro, Ĺźe przechodzisz takie trudne chwile ... masz w sobie tyle Ĺźalu. Podpisuję się pod tym co pisały moje poprzedniczki - jeszcze wiele dobrego przed TobÄ ! Daj sobie szansę na inne spojrzenie, nie jesteś sama z takiemi rozterkami - prawie kaĹźda osoba na Forum miała choć część takich myśli, obaw ... Ale nikt za nas nie zmieni podejścia, nikt za nas nie przeĹźyje Ĺźycia, nikt za nas nie zniesie trudu choroby. W Tobie teĹź jest siła, ktĂłra pomoĹźe Ci przetrwać i cieszy się Ĺźyciem ! SprĂłbuj uwierzyć w to, Ĺźe jeszcze będzie dobrze ! Co do pomysłu Kingi, Ĺźeby porozmawiać z psychologiem - to popieram - często ktoś obcy, właśnie psycholog pomaga znaleźć nowe podejście do problemĂłw, zdystansować się do wielu spraw i znaleźć rozwiÄ zania dla wÄ tpliwości. To nie wstyd korzystać z pomocy - przecieĹź kaĹźdy nas ma chwile, ktĂłre go przerastajÄ , kiedy potrzebuje wsparcia! Mam nadzieję Ĺźe czytajÄ c nasze Forum będzie Ci łatwiej, duĹźo łatwiej. Podrawiam Cię gorÄ co i wierzę w Ciebie suzume - Pon 18 Sty, 2010 Wlasnie tu odnalazlam, zobaczylam ze nie jestem sama z tymi problemami. Wiem, ze ludzie cierpia na takie i inne, czesto gorsze schorzenia, nie moga chodzic, czy zapadl dla nich wyrok paru lat zycia. Ale mimo wszystko, ciezko jest sie pogodzic z wlasna choroba. Jeszcze inaczej jak ciagle patrzy sie czy to wczesniej na inne dzieci, czy teraz na innych ludzi, sprawnych... Ta zazdrosc, ze oni cos moga, chodzic normalnie, biegac, bawic sie. Te pytania pozostajace bez odpowiedzi "dlaczego ja ?" Co do pomocy psychologa. Nie wiem jak to jest... Ktos, kto jest Ci za przyjacielem bo taka jest jego praca... Nie moge sie przelamac, nie potrafie Chcialabym miec wsparcie w bliskich osobach, w rodzinie, w przyjaciolach. Ale niestety... Moze ja za duzo chce a nie potrafie docenic tego co mam... Po prostu trace sily... Ile to lez wylanych w poduszke, utraty checi do zycia i dalszego stawiania czola przeciwnosciom losu... mamcia - Pon 18 Sty, 2010 suzume napisał/a: Moze ja za duzo chce a nie potrafie docenic tego co mam... Wiesz ja myślę,Ĺźe kaĹźdy potrzebuje odrobiny miłości a w chorobie wsparcia i czasem takie wygadanie się zupełnie obcym,nieznanym osobom pomaga lepiej aniĹźeli najlepszy psychologo. AgaW - Pon 18 Sty, 2010 Suzume - masz rację nikt nie zastÄ pi wsparcie bliskich osĂłb. Ale teĹź nikt z bliskich nie moĹźe bezstronnie podejść do Twoich problemĂłw. Czasem właśnie obca osoba dostrzega to, co umyka Tobie i bliskim - właśnie dlatego, Ĺźe nie jest zwiÄ zana emocjonalnie. Wiem, Ĺźe wiele osĂłb odnajduje się przy pomocy rozmĂłw z psychologiem. Ale nic na siłę, to musi być Twoja decyzja. Wiesz - Twoje obawy, pytanie dlaczego ja sÄ częste u ludzi jak my. Ale wierz mi - moĹźna się z tego dĹşwignÄ Ä‡. Zobacz ile jest osĂłb na Forum, ktĂłre poszukały nadziei, uczepiły się jej i teraz sÄ zadowolone z Ĺźycia. Im teĹź nie było na poczÄ tku łatwo, teĹź wylewaly wiadra łez ( ja teĹź ! ) - ale pomysł - tak naprawdę nie masz wyboru - musisz się dĹşwignÄ Ä‡, zaczÄ Ä‡ walczyć i wygrać. Im wcześniej powiesz smutkowi i zwÄ tpieniu "nie" tym szybciej odzyskasz radośc Ĺźycia. SprĂłbuj chociaĹź - wiem jakie to trudne, szczegĂłlnie gdy boli zobacz tematy w dz.ogĂłlnym o bĂłlu, poczytaj nasze historie ( moĹźe nawet mojÄ w dz.osteotomia ) - moĹźe będzie Ci łatwiej widzÄ c, Ĺźe jakoś moĹźna w tej chorobie pozostać sobÄ , i cieszyć się choćby drobiazgiem. Wiele młodych osĂłb miało te same smutne myśli - i udało im się odnaleźć w tym - Tobie teĹź się uda ! PozwĂłl, Ĺźeby choroba nauczyła Cię być twardÄ osobÄ , bierz byka za rogi i z podniesionÄ głowÄ pokaĹź wszystkim jaka jesteś dzielna - bo jesteś napewno w głębi siebie. To, Ĺźe tu jesteś z nami to znak, Ĺźe nie chcesz się poddać. Tobie teĹź się uda - wszystko zaleĹźy od Ciebie, od Twojego punktu widzenia - jeśli Cię dręczÄ myśli - to znak Ĺźeby spojrzeć na wszystko z innej strony. To moĹźesz zrobić tylko Ty - bo to Twoje Ĺźycie. Pamiętaj, Ĺźe to Ty decydujesz ! Jeśli będziesz szukać samych negatywnych stron Ĺźycia to one wypełniÄ całe Twoje Ĺźycie - nie patrz na bĂłl, nie pytaj dlaczego. Z tej choroby się wychodzi. Zacznij patrzeć na kaĹźdÄ pozytywnÄ najdrobniejszÄ nawet rzecz, na kaĹźdy uśmiech. Szukaj we wszystkim czegoś radosnego, piękna, spokoju a zobaczysz Ĺźe zaczniesz myśleć pozytywnie i powoli zaczniesz widzieć wyjścia z sytuacji - bo z kaĹźdej jakieś jest, ale trzeba je znaleźć. Nie pozwĂłl sobie na trwanie w smutku - bo to nic nie da i opóźni znalezienie rozwiÄ zania Twoich wÄ tpliwości. MoĹźesz na poczÄ tek co rano uśmiechać się. SprĂłbuj kaĹźdego dnia uśmiechnÄ Ä‡ się do siebie, do kogoś do nas z Forum - to nie będzie trudne a poprawi Ci nastrĂłj.SprĂłbujesz? pasiflora - Pon 18 Sty, 2010 mamcia, ale szczerze nie przeszła by meki psychicznej gdyby to w rodzinie miala wsparcie Bliscy waĹźni sÄ w naszym Ĺźyciu Bonia - Pon 18 Sty, 2010 Suzume TwĂłje posty bardzo mnie poruszajÄ wiem Ĺźe jest Ci ciężko wiem Ĺźe jesteś załamana Ĺźe się boisz. Przykre jest to Ĺźe nie masz wsparcia w bliskich Ci osobach. Cieszymy się Ĺźe do nas trafiłaś kaĹźdy z nas na tym forum będzie Ci się starał pomĂłc, ale na litość BoskÄ dziewczyno weś się sama trochę w garść nasze dobre chęci tu nie pomogÄ jeśli sama nie zaczniesz o siebie walczyć. Przepraszam Ĺźe tym co moĹźe teraz piszę sprawie Ci przykrość ale rozejĹźyj się po forum i po swoim otoczeniu wiele jest osĂłb ktĂłre mogÄ sobie zadać pytanie dlaczego ja?Dlaczego mnie to spotkało? Dlaczego inni chodzÄ a ja nie? Ja kiedyś zadawałam sobie to samo pytanie. I wiele tu obecnych osĂłb. Pracuje w zakładzie dla niepełnosprawnych uwierz mi nie ktĂłrzy z nich zmagajÄ się nie tylko z chorobÄ , ale teĹź z tym Ĺźe bliscy się ich wstydzÄ mĂłj kolega miał pokoik w piwnicy bo rodzina nie chciała kaleki w domu bo się go wstydzili. Chłopak znalazł sobie mieszkanie prace. Nie załamał się. Jestem pełna podziwu dla niego. SpĂłjrz na to tak po operacji masz szanse normalnie chodzić uwierz mi to wielkie szczęście ja mimo Ĺźe jestem po operacji biodra, ktĂłra doprowadziła do tego Ĺźe nie usiadłam na wĂłzek tak naprawdę do końca Ĺźycia normalnie chodzić nie będę cierpie na mĂłzgowe poraĹźenie dziecięce i do końca Ĺźycia jestem skazana na kule. I co mam się z tego powodu roztkliwiać nad sobÄ ? I nie widzieć więcej niĹź koniec własnego nosa bo tylko ja jestem biedna i chora. Uwierz mi ja chciała bym być na miejscu takiej osoby ktĂłra po endo czy Ganzie moĹźe wrĂłcić do normalnego Ĺźycia. Niestety wiem Ĺźe nigdy do końca zdrowa nie będę nigdy normalnie nie będę chodzić. ale nie zamierzam się nad sobÄ rozczulać chce brać ile z Ĺźycia moĹźna SpĂłjrz masz tak wiele moĹźliwości masz chłopaka ktĂłry Cię kocha studia całe Ĺźycie przed sobÄ . Masz nas. Wspaniałych ludzi z tego forum kaĹźdy z nas tu obecnych ma swoje cierpienie troski a jednak nie zamykajÄ się w sobie i Ĺźe swoimi problemami wręcz przeciwnie jeszcze starajÄ się pomĂłc innym. Przepraszam Suzume i was dziewczyny jeśli post jest trochę przykry daleko jestem od oceniania Ciebie Suzume ale uwierz mi jeśli będziesz się załamywać nie pomoĹźesz tym sobie. KaĹźdy z nas ma chwile załamania wÄ tpliwości strachu ale najwaĹźniejsze jest to Ĺźeby brać się Ĺź Ĺźyciem za bary. Czasem zaskakiwać samych siebie Ĺźe to co wydawało nam się nieosiÄ galne udało nam się jednak osiÄ gnÄ Ä‡. pasiflora - Pon 18 Sty, 2010 Taki policzek ktory Bonia wloasnie napisala jest potrzebny Nie obraĹźaj sie Suzume Boniu ukłony i szacunek suzume - Wto 19 Sty, 2010 Nie, nie czuje sie obrazona. Dobrze, ze piszecie. WIem ze moje posty pewnie wygladaja tak, jakbym to ja sie czula pepkiem swiata, ze wszystko sie kreci wokol mnie. Ale tak nie jest, wiem ze przezywacie podobne problemy, watpliwosci, podobne porazki czy sukcesy. Dlatego latwo, latwiej mi tu z wami pisac. Bo rozumiecie, bo wiecie jak to jest, bo potraficie pocieszyc i powiedziec pare ostrych moze, ale mobilizujach slow, za ktore wszystkie Wam dziekuje. Kazdej z nas tu jest ciezko, z problemami wiekszymi, czy mniejszymi. Przepraszam ze wylewam tu swoje zale i pretensje, ale tu moge powiedziec (napisac w sumie), co mi lezy na sercu. Dziekuje za wszystkie te mile, i te gorzkie slowa. Teraz w sumie zostalo mi tylko czekac. Nie wiem ile dam rade, czy sie nie poddam, sprobuje. Sprobuje.. kinga - Wto 19 Sty, 2010 suzume napisał/a: Co do pomocy psychologa. Nie wiem jak to jest... Ktos, kto jest Ci za przyjacielem bo taka jest jego praca... Nie moge sie przelamac, nie potrafie Chcialabym miec wsparcie w bliskich osobach, w rodzinie, w przyjaciolach. Ale niestety... Moze ja za duzo chce a nie potrafie docenic tego co mam... Po prostu trace sily... Ile to lez wylanych w poduszke, utraty checi do zycia i dalszego stawiania czola przeciwnosciom losu... no to mam nadzieję, Ĺźe wizyty na Forum, pisanie, rozmawianie i czytanie historii innych ludzi wpłynie na Ciebie pozytywnie i zobaczysz światełko w tunelu zaczniesz na pewne sprawy patrzeć pod innym kÄ tem Cytat: Szczęśliwy nie jest ten, kto ma wszystko. Szczęśliwy jest ten, kto docenił to, co ma. tak jak pisze Bonia..rozejrzyj się wokół siebie i zobacz, Ĺźe nie jest Ĺşle nikt tu się nie chce licytować, na co jest chory, co mu dolega, kto bardziej cierpi itp ja napiszę tylko, Ĺźe w moim przypadku problem z biodrami to najmniejszy kłopot AgaW napisał/a: Ale teĹź nikt z bliskich nie moĹźe bezstronnie podejść do Twoich problemĂłw. Czasem właśnie obca osoba dostrzega to, co umyka Tobie i bliskim - właśnie dlatego, Ĺźe nie jest zwiÄ zana emocjonalnie. Wiem, Ĺźe wiele osĂłb odnajduje się przy pomocy rozmĂłw z psychologiem. Ale nic na siłę, to musi być Twoja decyzja. pod tym teĹź się podpisuję dwoma ręcami często teĹź jest tak, Ĺźe choroba przerasta bliskie osoby i jedynÄ formę "akceptacji" jest wycofanie się, niezauwaĹźanie sprawy...oni bojÄ się przyjrzeć bliĹźej problemowi i nie widzÄ wielu wielu rzeczy....a z obcymi osobami łatwiej się gada...nawet na forum: piszesz swobodnie o wszystkim, bo czujesz się bezpieczna (przez odległość, Ĺźe nikt Ciebie nie widzi i nie zna).... AgaW napisał/a: PozwĂłl, Ĺźeby choroba nauczyła Cię być twardÄ osobÄ , bierz byka za rogi i z podniesionÄ głowÄ pokaĹź wszystkim jaka jesteś dzielna - bo jesteś napewno w głębi siebie. hehe ja to ćwiczę od 10 lat...ale czasami przychodzÄ takie dni (jak wczorajszy), gdy i tak wszystko pęka i jestem w szoku, Ĺźe tak łatwo moĹźna mnie zranić i doprowadzić do łez...ale chyba najwaĹźniejsze, Ĺźe następnego dnia wstaję z podniesionÄ głowÄ suzume napisał/a: Teraz w sumie zostalo mi tylko czekac. Nie wiem ile dam rade, czy sie nie poddam, sprobuje. Sprobuje.. nie pozwolimy Tobie poddać się AgaW - Wto 19 Sty, 2010 Suzume,pomyśl - nic nie trwa wiecznie, smutek teĹź nie - piszesz Ĺźe sprĂłbujesz zawalczyć o siebie - prĂłbuj aĹź do skutku! KaĹźdy z nas uczy się być twardym, to trudna nauka - najwaĹźniejsze to nie tracić celu z oczu, nawet kiedy łzy lejÄ się strumieniami. Na kaĹźdÄ smutnÄ myśl jaka Ci przychodzi do głowy znajdĹş mysł pozytywnÄ wszystko jedno o czym. Piszesz Ĺźe sprĂłbujesz się nie poddać - to juĹź wielki plus ! Chcieć to mĂłc. W mojej histori gdzieś pisałam swoje złote myśli, ktĂłre mi pomagały gdy brakło mi sił. Nie wiem, czy czytałaś mojÄ historię leczenia, więc skopiuję Ci te złote myśli: "…Ĺťadna noc nie moĹźe być aĹź tak czarna, Ĺźeby nigdzie nie moĹźna było odszukać choć jednej gwiazdy. Pustynia teĹź nie moĹźe być aĹź tak beznadziejna, Ĺźeby nie moĹźna było odkryć oazy. PogĂłdĹş się z Ĺźyciem, takim jakie ono jest. Zawsze gdzieś czeka jakaś mała radość. IstniejÄ kwiaty, ktĂłre kwitnÄ nawet w zimie…" — Phil Bosman I jeszcze kilka innych, ktĂłre kiedyś teĹź gdzieś wstawiałam na Forum: " Dusza ... to nieobrobiony diament, ktĂłry do oszlifowania potrzebuje uderzeń wymierzonych przez cierpienie..." " Najistotniejszym jest to, by być bestsellerem w codziennej prozie Ĺźycia " " Drzewo nie smagane wichrem rzadko kiedy wyrasta na silne i zdrowe..." " A gdy nadejdÄ deszczowe dni, będę przechodzić między padajÄ cymi kroplami..." " Nie walcz z wiatrem, rozłóż ręce i sprĂłbuj dzięki niemu szybować..." " Czasem trzeba przejść przez piekło aby zmienić się w anioła " " W Ĺźyciu bowiem istniejÄ rzeczy o ktĂłre warto walczyć do samego końca " " Jedyne co moĹźemy to decydować jak wykorzystać czas, ktĂłry został nam dany..." Mam nadzieję, Ĺźe Ci teĹź pomogÄ zebrać się w garść, gdy będzie trudno. Głowa do gĂłry-nie jesteś sama a pokonywania trudności uczymy się całe Ĺźycie. suzume - Wto 19 Sty, 2010 Cytat: no to mam nadzieję, Ĺźe wizyty na Forum, pisanie, rozmawianie i czytanie historii innych ludzi wpłynie na Ciebie pozytywnie i zobaczysz światełko w tunelu zaczniesz na pewne sprawy patrzeć pod innym kÄ tem Po prostu wczesniej w moim otoczeniiu nie znalam nikogo z podobna choroba. Mlodej osoby, ktora ma podobne problemy, ktora walczy ze sama soba by sie nie poddac. Tu wlasnie widze, ze nie tylko ja to przechodze, ze jest Was wiele, macie podobne, gorsze czymniejsze problemy ale wiecie co to znaczy. Dlatego dobrze mi sie tu pisze, dobrze mi sie czyta, dobrze mi sie z wami rozmawia. Dziekuje Wam za wsparcie, za slowa otuchy, za porady... Jestescie kochane, na prawde Cytat: pod tym teĹź się podpisuję dwoma ręcami często teĹź jest tak, Ĺźe choroba przerasta bliskie osoby i jedynÄ formę "akceptacji" jest wycofanie się, niezauwaĹźanie sprawy...oni bojÄ się przyjrzeć bliĹźej problemowi i nie widzÄ wielu wielu rzeczy....a z obcymi osobami łatwiej się gada...nawet na forum: piszesz swobodnie o wszystkim, bo czujesz się bezpieczna (przez odległość, Ĺźe nikt Ciebie nie widzi i nie zna).... Tak jest duzo latwiej. W sumie jedyna bliska osoba z ktora moge szczerze porozmawiac to teraz moj ukochany, wczesniej nie bylo nikogo. Moze nie zawsze mnie rozumie, nie wie jak to jest, ale chce mi pomoc, obiecal mi wiele razy ze bedzie przy mnie jak bede w szpitalu, jak bede wracac do zdrowia... Tylko czy jemu nie braknie sil... Tu z wami czuje sie bezpiecznie, moge spokojnie rozmawiac, napisac co mi lezy na dnie serca, co mnie boli. Liczyc na rade czy zmotywowanie do walki. Cytat: hehe ja to ćwiczę od 10 lat...ale czasami przychodzÄ takie dni (jak wczorajszy), gdy i tak wszystko pęka i jestem w szoku, Ĺźe tak łatwo moĹźna mnie zranić i doprowadzić do łez...ale chyba najwaĹźniejsze, Ĺźe następnego dnia wstaję z podniesionÄ głowÄ Ja mecze sie, trenuje sie, cwicze to od tych 22 lat (no, moze od czasu jak jestem swiadoma swojej choroby, ale to juz od dziecka w sumie...) Jeszcze tu jestem, znaczy ze sie nie poddalam... Ale ile lez wylalam w poduche, ile razy po prostu chcialam krzyczec jak siebie nienawidze... Sa gorsze i lepsze dni, ale czesciej z przewaga tych gorszych... Czekam tylko z niecierpliwoscia na to, ze to sie zmieni. Ze moje starania na ktore BEDE MIALA JUZ WPLYW - cwiczenia, rehabilitacja przyniosa efekt. Jesli juz zaczne dazyc do celu to jestem uparta... Teraz meczy mnie ta bezsilnosc, nic nie moge zrobic, meczyc sie ze sama soba, wstydzic sie samej siebie Obawy mam tylko - co jesli nie bedzie tak jak oczekiwalam. Jesli moja rotacja w bioderku sie nie poprawi wiele... Jesli ulozenie nog na "zabe", szeroko, czy przyciagniecie kolana pod brode bedzie nadal awykonalne. Jesli nie bede w stanie biegac, jesli ...Jesli zadne z moich marzen odnosnie mojej sprawnosci sie nie spelni. Zdaje sobie sprawe ze wyczynowo cwiczyc nie bede. Ale marze by troche dla siebie, nie forsowac sie, ale troche pobiegac. Dla siebie, dla figury. Aby jezdzic na rowerze, aby moc zatanczyc ze swoim mezczyzna. Aby nigdy go nie zawiesc, ze w lozku nigdy nie bede sprawna jak zdrowa od urodzenia kobieta. Mam nadzieje ze sie ulozy, ze chociaz czesc marzen sie spelni, ale zawsze krazy nad tym cien "co jesli jednak nie" Jak czytalam o tym jak paru z Was zwichniela sie proteza, wczesniej czy pozniej. O komplikacjach, o problemach z gojeniem. Z jednej strony z niecierpliwoscia czekam na operacje, az dostane nowe bioderko, ale z drugiej okropnie sie boje, zawsze mialam w zyciu pecha to dlaczego teraz ma sie udac... AgaW - Wto 19 Sty, 2010 suzume napisał/a: Ale marze by troche dla siebie, nie forsowac sie, ale troche pobiegac. Dla siebie, dla figury. Aby jezdzic na rowerze, aby moc zatanczyc ze swoim mezczyzna. Aby nigdy go nie zawiesc, ze w lozku nigdy nie bede sprawna jak zdrowa od urodzenia kobieta. Mam nadzieje ze sie ulozy, ze chociaz czesc marzen sie spelni, ale zawsze krazy nad tym cien "co jesli jednak nie" Będziesz jeszcze aktywnÄ osobÄ . PrzecieĹź wiele rodzajĂłw aktywności jest dobrych dla bioder. MoĹźe nie będziesz biegać, skakać ale za to moĹźesz pływać, jeĹşdzić na rowerze, chodzić z kijkami Nordic jak to teraz modne i świetnie słuĹźy na figurę. A w łóżku? jak to niesprawna? poczytaj temat w ogĂłlnych "sex po operacji" - grunt to polubić siebie i pozbyć się kompleksĂłw - i być otwartym na dostosowanie siebie do sytuacji KaĹźdy z nas boi się poraĹźki - one się zdarzajÄ , ale to nie zawsze się zdarza, a nawet jeśli to moĹźna coś poprawić choć to wiÄ Ĺźe się z operacjÄ . Jest tu wiele osĂłb po wielokrotnych operacjach i radzÄ sobie świetnie, cieszÄ się Ĺźyciem. Co do sprawności to bÄ dĹş pewna jednego - bardzo wiele zaleĹźy od dobrej rehabilitacji. Gdy poczytasz na spokojnie róşne tematy to będziesz wiedzieć Ĺźe to naprawdę waĹźna część leczenia - to połowa sukcesu ! Bardzo się cieszę czytajÄ c jak zaczynasz powoli myśleć inaczej, jest nas tak wiele osĂłb z "bioderkami" - a to nie znaczy Ĺźe mamy trwać w smutku i przygnębieniu. SÄ w Ĺźyciu gorsze rzeczy niĹź chore biodra. A my nie jesteśmy gorsi ani pechowi - jesteśmy inni ale potrafimy normalnie Ĺźyć ! suzume - Wto 19 Sty, 2010 Nie mowie o sprawnosci jakiejs sportsmenki, ale przecietnej kobiety. Nie musze, nie przeszlo mi przez mysl by robic jakis szpagat czy inne cuda. Po prostu rozlozyc nogi jak zdrowa dziewczyna, usiasc po turecku czy zalozyc noge na noge... Temat "sex po operacji" czytalam. Nie zalezy mi tu dla mnie, to jest wazny element zwiazku, ale nie najwazniejszy. Nie chce zawiesc mojego faceta. Teraz po prostu brzydze sie swojego ciala, nie umiem zaakceptowac. Tego ze nie rozloze nawet nog tak jak powinnam Nigdy nie moglam. Zawsze noga przy nodze, sztywna jak kloda... Jaki facet to zaakceptuje ? Nawet jesli teraz tego nie widzi to przejrzy na oczy. Pisze tu bo nie wiem czy to odpowiednia pora wyciagac temat sprzed dlugiego czasu... Z tym ze nie urodze w przyszlosci silami natury dawno sie pogodzilam, z tym ze jeszcze jedna blizna mnie czeka... Ale dzieki temu moge dac nowe zycie. Wiem, ze do tego czeka mnie tez jeszcze pare lat, ale co jesli zmiany hormonalne o ktorych pisaly wczesniej dziewczyny, czy zbyt duze obciazenie biodra bedzie przeszkoda nie do przejscia ? kinga - Wto 19 Sty, 2010 suzume napisał/a: Jak czytalam o tym jak paru z Was zwichniela sie proteza, wczesniej czy pozniej. O komplikacjach, o problemach z gojeniem. nie, no tak to nie moĹźesz się nastawiać nie moĹźna do niczego podchodzić w ten sposĂłb, bo nasza psychika ma ogromny wpływ na nas, na to co się z nami dzieje, jak się zachowujemy... nigdy z gĂłry nie moĹźna zakładać przegranej u mnie mimo silnych lekĂłw (utrudniajÄ cych gojenie, po ktĂłrych mam skłonność do infekcji, zakaĹźeń) i strachu lekarzy, iĹź z ranÄ będÄ bardzo duĹźe problemy wszystko było ok po operacji, trzeba na siebie uwaĹźać i dbać o endo, i tylko głupiec się nie boi o niÄ ; dzięki strachowi uwaĹźasz bardziej...ale to musi być "zdrowy strach"... zna dwie osoby, operację miały ok w wieku 60-70 lat i nigdy potem nie wyszły z domu sparaliĹźowane strachem przed upadkiem; siedzÄ w domu od 10 z hakiem, poruszajÄ się przy pomocy balkonika...więc po co ta operacja była? trzeba się bać odpowiednio, ale nie moĹźna dać się zniewolić pamiętaj iĹź to Ty masz chorobę, a nie ona Ciebie taki jak pisze Aga zacznij dzień od zerknięcia do lusterka, uśmiechnięcia się do samej siebie powiedzenia "jak pięknie dziś wyglÄ dam" oraz "dzisiaj będzie dobry dzień" a tak się stanie Cytat: Temat "sex po operacji" czytalam. Nie zalezy mi tu dla mnie, to jest wazny element zwiazku, ale nie najwazniejszy. Nie chce zawiesc mojego faceta. Teraz po prostu brzydze sie swojego ciala, nie umiem zaakceptowac. Tego ze nie rozloze nawet nog tak jak powinnam Nigdy nie moglam. Zawsze noga przy nodze, sztywna jak kloda... Jaki facet to zaakceptuje ? Nawet jesli teraz tego nie widzi to przejrzy na oczy. Pisze tu bo nie wiem czy to odpowiednia pora wyciagac temat sprzed dlugiego czasu... oczywiście iĹź moĹźesz tam pisać nie wiem, czy Ciebie to pocieszy, ale znam mnĂłstwo zdrowych, pięknych i inteligentnych dziewczyn (w Twoim wieku, w moim i starsze), ktĂłre nigdy nie miały faceta, a przecieĹź nic im nie brakuje sÄ samotne (jeśli chodzi o drugÄ połówkę), ale nie popadajÄ z tego powodu w depresję... pasiflora - Wto 19 Sty, 2010 suzume, jak ja czytam twoje posty to się dołuję nic tylko w łeb se strzelić chyba by mi pozostało bo nie chodzę o własnych siłach szydzÄ ze mnie itd a jednak ide do przodu Zajmij sie czyms poĹźytecznym pomaga. Bonia - Wto 19 Sty, 2010 Suzume nie nastawiaj się z gĂłry na nie nic mi się nie uda niczego nie osiÄ gnę. Jeśli tak będziesz myśleć i siebie spostrzegać.To niczego na pewno nie osiÄ gniesz tylko połoĹźyć się do łóżka i nie wstawać. Jak wszyscy zaczniemy tak myśleć to po diabła by nam były operacje. Po co walczyć przeciesz to i tak nie ma sensu operacja się nie uda A ja jestem nic nie warta. Wiesz co mam ochotę TobÄ potrzÄ snÄ Ä‡. Suzume wszyscy walczymy z bĂłlem i wÄ tpliwościami. Jak by wszyscy myśleli tak jak ty teraz to nic tylko w łeb sobie strzelić jak napisała Pasiflora. Moja znajoma na wĂłzku z rozszczepem kręgosłupa ktĂłra w ogĂłle nie chodzi wyszła za mÄ Ĺź pracuje teraz spodziewa się dzidziusia. I dziewczyna Ĺźyje pełnÄ piersiÄ . Inna moja koleĹźanka teĹź na wĂłzku była przed tem sprawna przejechał jÄ samochĂłd na pasach ledwo wyszła z tego wypadku skończyła studia w łóżku zaczeła pracę staneła na nogi. Zaczeła chodzić i kolejny raz potrÄ cił jÄ samochĂłd ma dziewczyna cholernego pecha bo teraz nie wiadomo czy będzie po tym kolejnym wypadku w ogĂłle chodzić, ale się nie poddaje 2 lata temu wyszła teĹź za mÄ Ĺź i jemu nie przeszkadza to Ĺźe on jest sprawny a ona na wĂłzku. Te przykłady mogę mnoĹźyć bez końca. Mi teĹź po operacji lekko nie było była bardzo ciężka bałam się Ĺźe nie stanę juĹź na nogi pół roku zajeła mi rehabilitacja zacisnełam zęby. I walczyłam nie dla innych dla siebie. ChociaĹź teraz wiem Ĺźe dla innych rĂłwnieĹź poniewaĹź to Ĺźe operacja i rehabilitacja się udała dała teĹź nadzieje innym ludziom. I jestem dumna z tego Ĺźe wygrałam walkę i daje nadzieje innym Wraz z tymi wspaniałymi ludzim z tego forum. Więc Suzume ja wierze w ciebie wierzę Ĺźe ty tesz dasz radę duska - Wto 19 Sty, 2010 Suzume, napisalas cos bardzo istotnego..napisalas, ze BRZYDZISZ SIE WLASNEGO CIALA.. Nie zamierzam tego oceniac, ale jestem przekonana, ze Twoj problem nie lezy w Twojej chorobie.. Paradoksalnie ona jest twoim ratunkiem, czyms czego uzywasz do ukarania siebie za duzo glebsze problemy.. Mozesz mnie zlinczowac za to co pisze, ale uwazam, ze powinnas sie udac do dobrego psychologa zanim rozpieprzysz swoje zycie do reszty.. Nikt z powodu choroby nie brzydzi sie siebie.. To efekt odrzucania siebie w calosci. Powiem Ci jeszcze, ze Twoja gigantyczna pepowina i strach powoduja, ze Twoje zycia ma taka jakosc jaka ma. Zadna operacja tego nie zmieni i mowiac brzydko, nawet jak bedziesz mogla rozlozyc nogi jak normalna kobieta to wcale nie poprawi to Twojej sytuacji. Nie wiem nic o Twoim zyciu, wiec nie zamierzam stawiac diagnoz ale poczytalam dokladnie Twoje posty i jestem bardzo gleboko przekonana, ze mam racje. Problem lezy w Twojej rodzinie i dziecinstwie. A nie w chorobie.. Zanim mi napiszesz, ze bredze to zastanow sie, prosze, nad tym co powiedzialam.. kinga - Sro 20 Sty, 2010 suzume napisał/a: Jaki facet to zaakceptuje ? dodam jeszcze coś: -nie moĹźesz mierzyć swojej wartości przez pryzmat faceta (inne dziewczyny teĹź tak oceniasz? te co majÄ faceta sÄ ok, a te co same, to 'ułomne'...to działa w dnie strony ) -musisz odnaleźć wartość sama w sobie liczysz się Ty i Twoje Ĺźycie jest w Twoich rękach wiem, Ĺźe czasem nie jest łatwo wszystko zaakceptować, ale troszkę ciężkiej pracy ze sobÄ i sÄ widzialne efekty serio, wiem co mĂłwię nie moĹźesz teĹź zakładać, Ĺźe dookoła Ciebie sÄ sami Ĺşli ludzie (w jednym poście wspomniałaś, Ĺźe większość społeczeństwa jest taka), ktĂłrzy tylko czekajÄ by Ciebie wyśmiać, skrzywdzić złym słowem...nie moĹźesz zamykać wszystkich w jednej szufladzie musisz wyjść do ludzi, zaufać im---co więcej---otworzyć się na nich rozejrzyj się, nie bĂłj się, a zobaczysz ilu wspaniałych, dobrych, sympatycznych ludzi jest wokół Ciebie ale to do Ciebie naleĹźy pierwszy krok i wyjście ze swojej skorupki ja co dzień zauwaĹźam dziesiÄ tki przyjaznych i empatycznych człowiekĂłw panie w sklepie, ktĂłre zamykajÄ za mnÄ drzwi, ludzi w PKSie, ktĂłrzy puszczajÄ mnie przodem do wyjścia i stojÄ w długiej kolejce zanim ja wyjdę czasem sÄ to najmniejsze drobnostki typu robienie miejsca na chodniku hehehe nawet śmiać mi się chce z tego ostatnio, bo wchodzÄ w zaspy śnieĹźne, by tylko mi miejsce zrobić aĹź mi czasem głupio nie wszyscy sÄ Ĺşli, serio wstań rano i uśmiechnij się do swojego odbicia w lustrze AgaW - Sro 20 Sty, 2010 Suzume - zobacz ten temat, to co w punktach napisała Kinga. Przeczytaj i spokojnie przemyśl... http://forumbioderko.pl/viewtopic.php?p=8019#8019 Brzydzisz się ciała? to waĹźny sygnał-Ĺźe nie lubisz siebie, nie akceptujesz i nie chcesz być sobÄ . To bardzo Ĺźle - ciało to tylko ciało, zmienia się z wiekiem, pod wpływem choroby. zobacz ile jest okropnych osĂłb wzbudzajÄ cych wstręt w pięknym ciele. WyglÄ d to nie wszystko. Nawet na kulach moĹźna mieć klasę i być zadbanÄ i wyglÄ dać pięknie. W moim mieście jest kobieta, ktĂłra od wielu lat porusza się na wĂłzku. Ma męża, dzieci. Widać na twarzy bĂłl i cierpienie ale teĹź jest coś jeszcze - taka oparta radość Ĺźycia , do tego zadbana fryzura, ubiĂłr, makijaĹź i kolczyki. Widać Ĺźe ona się akceptuje i nie pozwala sobie na czucie się gorszÄ . A przecieĹź mogłaby być zahukanÄ nieznoszÄ cÄ siebie osobÄ , wyglÄ dajÄ cÄ byle jak. Na pewno nie było i nie jest jej łatwo... Ciało to tylko zewnętrzna część nas. Liczy się to co jest wewnÄ trz - najwaĹźniejsze jest niewidoczne dla oczu. Rozbierz się i przyjrzyj sobie - czego tak nie lubisz? dlaczego? pomyśl co powoduje to odczucie. SpĂłjrz na siebie inaczej - kaĹźdy z nas ma jakieś atuty, coś w wyglÄ dzie co jest ładne i unikalne. MoĹźe dłonie? moĹźe oczy? włosy? Zmagania się z smutkiem to dobry czas na zmianę w wyglÄ dzie. Popatrz na siebie i pomyśl - co mogłabyś zmienić Ĺźeby poczyć się lepiej? ładniej? poczuć się inna? Czasem wystarczy nieduĹźy wysiłek a od razy moĹźna zaczÄ Ä‡ patrzeć na siebie inaczej - jesteś kobietÄ ! i moĹźesz to podkreślić na wiele sposobĂłw. KaĹźda z nas ma jakieś "braki" w urodzie - trzeba przestać na nie patrzeć, umiejętnie zamaskować a wyeksponować to co ładne. Zobacz jak w programacch tv kobiety zmieniajÄ wyglÄ d Ĺźeby poczuć się lepiej ze sobÄ - to działa, choć w duĹźej mierze wpływa pozytywnie na postrzeganie siebie. MoĹźe masz jakÄ pozytywnie zakręconÄ koleĹźankę co Ci doradzi? Choć najlepiej Ĺźebyś patrzÄ c na siebie i przyglÄ dajÄ c się oceniła sama co moĹźesz zmienić Ĺźeby się sobie bardziej podobać. Nowy wyglÄ d to zachęta to nowego myślenia. Nie patrz na ludzi, ktĂłrzy gapiÄ się na Ciebie bo jesteś chora - niech się gapiÄ ! Oni nie sÄ lepsi - nikt nie wie jaka choroba w nim siedzi, co ich czeka. Nie zazdrość innym - kaĹźdy ma teĹź kłopoty a wiele osĂłb je ukrywa. KaĹźdy z nas ma swĂłj krzyĹź , ktĂłry trzeba wziÄ Ä‡ i nieść - przeczytaj uwaĹźnie tu: http://www.forumbioderko....10594def929b982 post Pasiflory - przypowieść i przemyśl treść ... Przestań stawiać się z gĂłry na przegranej pozycji - to jest męczÄ ce dla Ciebie i tych ktĂłrzy Cię lubiÄ takÄ jaka jesteś. Pomyśl o tym i zrĂłb to - odwaĹź się przyjrzeć sobie i zmieniaj swĂłj wyglÄ d i myślenie na lepsze, bÄ dĹş takÄ jakÄ chcesz być - tego nikt Ci nie zabroni ani nie musisz pytać o pozwolenie. Napisz nam co postanowiłaś zmienić - moĹźe długość włosĂłw? kolor? moĹźe jakaś biĹźuteria? zmiana koloru ubrań? - nie bĂłj się zmian - poczujesz się inna ! I jeszcze jedno - z Twoich postĂłw daje się wyczytać coś jeszcze - jakbyś przepraszała Ĺźe Ĺźyjesz-kaĹźdy jest kimś waĹźnym i niezastÄ pionym.SÄ ludzie, ktĂłrzy Cię lubiÄ i kochajÄ . A Ci co patrzÄ na Ciebie w Twoim małym mieście moĹźe myślÄ teĹź inaczej np. świetnie sobie radzi, dzilna babka, moĹźe w głębi duszy kibicujÄ Ci. Nie przesÄ dzaj sprawy i nie stawiaj wszystkiego od razu na nie. Zobacz drugÄ stronę medalu. Odkryj siebie na nowo - to nie przyjdzie z dnia na dzień ale przyjdzie jeśli będziesz tego chcieć, jeśli będziesz szukać w tej sytuacji siebie. Przeczytaj nasze posty nawet kilka razy uwaĹźnie ... i zacznij działać ! My tu niecierpliwie czekamy na poprawę Twojego nastroju - wykorzystaj nasze pomysły i za kilka dni powinnaś czuć się trochę inaczej. kinga - Sro 20 Sty, 2010 AgaW napisał/a: A Ci co patrzÄ na Ciebie w Twoim małym mieście moĹźe myślÄ teĹź inaczej np. świetnie sobie radzi, dzilna babka, moĹźe w głębi duszy kibicujÄ Ci. dorzucę do tego mały przykład albo dwa kilka lat temu poszłam na trening siatki z koleĹźankÄ , przyszli teĹź jej znajomi wzięłam trochę duĹźÄ dawkę p/bĂłlowych, by mĂłc w miarę grać (ale i tak kuśtykałam, i skakać za wysoko nie mogłam); przyszłam oczywiście o kuli; przez cały trening czułam dziwne spojrzenia znajomych koleĹźanki, byłam pewna Ĺźe uwaĹźajÄ mnie za idiotkę kuśtykajÄ cÄ i słabo grajÄ cÄ ..takie dziwne uczucia mnie przeszły, bo niby się nie przejmowałam, ale jakoś nieswojo było... ba oni potem szeptali z mojÄ koleĹźankÄ co chwilkę zerkajÄ c na mnie jak juĹź sobie poszli, to zapytałam jÄ , o co chodzi... okazało się, Ĺźe byli w szoku widzÄ c mnie grajÄ cÄ mimo wszystko i to w świetny sposĂłb; Ĺźe oni pewnie by nie dali rady tak postępować... potem to ja się czułam bardzo głupio, Ĺźe ich posÄ dziłam o złe intencje drugi przykład: koło domu mam większy spoĹźywczy sklep, zazwyczaj tam robię zakupy od lat, panie te same więc kaĹźdy się kojarzy mniej więcej zawsze wolno płaciłam i pakowałam rzeczy, no bo przecieĹź z kulÄ to niezbyt wygodnie jest czasem teĹź prosiłam o sięgnięcie czegoś z najwyĹźszej czy z najniĹźszej półki róşnie odbierałam te panie, niektĂłre wg mnie się krzywiły.... a po operacji: jak juĹź w końcu poszłam na małe zakupy to dwie z nich zapytały mnie grzecznie (przy okazji przepraszajÄ c Ĺźe pytajÄ ) co się stało, Ĺźe ja teraz z dwoma kulami jestem, czy to oznacza Ĺźe jest lepiej i juĹź niedługo będę chodzić bez, czy moĹźe coś uległo pogorszeniu słuchaj, byłam w takim szoku, Ĺźe niby tak obojętne osoby, a tak się interesujÄ i się przejmujÄ mnÄ , choć mnie nie znajÄ .... swojÄ drogÄ : dzięki kulom, to poznałam tylu wspaniałych ludzi iĹź nie zamieniłabym się z nikim swoim Ĺźyciem i przejściami suzume zobacz: ile osĂłb na forum chce Ci pomĂłc, kaĹźdy stara się jak moĹźe, jak umie...nie znamy Ciebie praktycznie, ale nie jesteś nam obojętna z drugiej strony znamy Twoje myśli i osobiste odczucia i nadal nikt Ciebie nie olewa, tylko pragnie Twojego szczęścia Tomash - Sro 20 Sty, 2010 suzume napisał/a: jaki facet to zaakceptuje ? To ja ci krĂłtko napiszę. Jaki facet to zaakceptuje? MÄ dry facet to zaakceptuje, spĂłjrz na to z tej strony. Jeśli nie będzie tego akceptował to jest po prostu idiota i tyle, nie warto sobie zawracać głowy. A co do ruchomości stawu po endoprotezie to powiem ci Ĺźe jest super. Miałem teĹź martwice kości udowej, miałem całkiem startÄ główkę i teraz NAPRAWDĘ jest lepiej. PS: Specjalnie dla Ciebie sprawdziłem jak bardzo mogę nogi rozszerzyć . I powiem ci Ĺźe duuuĹźo, zmierzyłem to miarkÄ , stopy oddalone od siebie o 1,5 metra. To chyba jest dobry rozkrok nie? mamcia - Sro 20 Sty, 2010 Tomash napisał/a: MÄ dry facet to zaakceptuje, spĂłjrz na to z tej strony. Jeśli nie będzie tego akceptował to jest po prostu idiota i tyle, nie warto sobie zawracać głowy. Witam....To ja Siasia cĂłrcia mamci....Tomash masz w 100% racje i dodam jeszcze,Ĺźe ludzie ktĂłrzy widzÄ tylko opakowanie a niewidzÄ wnętrza to cynicy bo prĂłcz czubka własnego nosa niewidzÄ nic......Ja zaś dodam jeszcze od siebie,Ĺźe gdy czasem ktoś coś powie negatywnego pod moim adresem to odpowiadam takimi słowami....Ja się sobie podobam w 100% a jeśli Tobie to nieodpowiada to poprostu spĂłjrz w lustro i zobacz co tam zobaczysz bo ideałem nikt z Nas nie jest i nigdy nie bedzie bo takowych niema ........Takie jest moje zdanie i tego będę się trzymać pasiflora - Sro 20 Sty, 2010 Ja to się dziwię tylko jak moĹźna Ĺźycie składać w ręce partnera. Brak dobrej samooceny przy rozstaniu spowoduje załamanie nerwowe. Problem w zwiÄ zku z reguły nie jest winÄ choroby, a nam chorym dobrze się usprawiedliwiać, bo jesteśmy chorzy. W większości zwiÄ zki zawieramy jak juĹź jesteśmy chorzy, rozmawiamy z partnerami na ten temat, ostrzegamy ich co nas moĹźe czekać, po prostu jesteśmy szczerzy, więc nie sÄ dzę , Ĺźe pewnego dnia się budzÄ i mĂłwiÄ : kurde co ja robię z tÄ kalekÄ . Nie wciskajmy słów w usta partnerĂłw, ktĂłrych nigdy by nie powiedzieli. Osobiście Suzume, to zgodzę sie z DusiÄ WeĹş się dziewczyno w garść idĹş do specjalisty, bo nie wróşe dobrze ani Tobie, ani Twojemu zwiÄ zkowi. AgaW - Sro 20 Sty, 2010 Tomash - super, Ĺźe wyraziłeś męski punkt widzenia - zgadzam się z nim w 1000 % suzume - Czw 21 Sty, 2010 Stane przed lustrem i co widze ? Grubasa, wystajacy brzuch, calkowity brak kobiecych ksztaltow, celulit na tylku, sloniowe uda... Na nodze nie dosc ze dwie blizny to jeszcze w jednej prawie 2cm bruzda, wglebienie - pozostalosc po gronkowcu, ktorym zarazilam sie kiedys w szpitalu, cala blizna od praktycznue poczatku miednicy do polowy uda. Brzuch ktorego nie moge zlikwidowac zadna dieta. Slodyczy nie jem, nie slodze, nie jem fast foodow, zdrowo sie odzywiam a przemiane materii mam taka ze schudnac nie moge. Moze nie jest to wielka nadwaga, ale jest. Przy moim wzdoscie wygladam jak mala beczka. Kluskowata twarz, wiecznie tlusta cera z ktorej nawet najlepszy makijaz splywa po krotkim czasie. Wlosy moze i mam ladne, ale co z tego jak rano umyje a nie dotrwam do wieczora bo wygladam jakby mnie ktos olejem oblal... Skrocic nie skroce bo nigdy nie chcialam miec fryzury "na chlopaka" (teraz mam gdzies do ramion, niedawno scielam sobie jeszcze grzywke). Oczy ktore nawet jak sie wyspie maja ogromne since pod spodem ? Dlonie ? Lamiace sie paznokcie ? Nierowne i "pokarbowane" ? Nie widze zadnych atutow w swoim wygladzie. Nie ma. Schudnac bym mogla jakbym mogla sie normalnie ruszac Bo najwiekszym moim problemem sa moje "ksztalty". To najbardziej chce zmienic. Z makijazem eksperymentuje, lubie sie malowac, lubie bizuterie (oczywiscie bez przesady, nie obwieszam sie jak choinka ). Lubie czuc sie jak kobieta, choc malo kto we mnie to dostrzega Uwielbiam nosic sukienki, spodnice. Dobrze sie czuje i dobrze wygladam. Nie wiem jak moge sie zmienic, co moge z tym zrobic w chwili obecnej? No i sposob chodzenia, bez kul to jak kaczka... Sam fakt jaka mam ruchomosc nogi w stawie teraz... Dziekuje Wam za odpowiedzi. Zazdoszcze wam troche tej wewnetrznej sily, ktora macie w sobie. Dziekuje, ze mi pomagacie, probujecie pomoc, teraz w sumie reszta zalezy tylko ode mnie. Meczy mnie to czekanie na operacje bo wiele chcialabym zaczac zmieniac juz dzis. Cwiczyc, chodzic wiecej niz te pare metrow, wiedziec ze teraz moj stan zacznie sie poprawiac, ze z kazdym dniem bede mogla isc coraz wiecej, ze moze kiedys bede mogla przebiec pare metrow. I dziekuje Ci Tomash, za meski punkt widzenia i 'pomiar" . W sumie odnosnie moich obaw co do mojego faceta... Blad jest po mojej stronie, wiem ze pewnie go krzywdze myslac "przez pryzmat" moich rowiesnikow, ich komentarzy. Zaczelismy ze soba byc to moj stan w sumie nie byl wiele lepszy. Razem ze mna tez czytal wczesniej to forum. Co moze mnie czekac po operacji. Co ludzie mysla nie wiem, bo w glowach im nie siedze. Pamietam szydercze komentarze rowiesnikow. Szkola, uczelnia. Spotkalam tez zyczzliwe mi osoby, glownie teraz na uczelni. Kolezanki ktore mnie wspieraja, ktore nie oceniaja mnie tak jak inni. Nie mowie ze osoby ktore sa samotne (z wyboru, czy nie) sa gorsze. Po prostu nikt nigdy mnie nie kochal. Nikt. Ani rodzina, ani facet, ani nikt. Dlatego boje sie tego, ze mnie zostawi. Boje sie ze mnie nie zaakceptuje, ze nie akceptuje mnie. Jeszcze raz Wam wszystkim dziekuje. Nie obrazam sie, prawde piszecie, po prostu nie radze sobie juz ze swoimi problemami, kompleksami, watpliwosciami. pasiflora - Czw 21 Sty, 2010 suzume napisał/a: No i sposob chodzenia, bez kul to jak kaczka... Ĺťadna nowość, teĹź tak chodzę a nawet dodam Ĺźe wszystkie tak chodzimy bÄ dĹź chodziłyśmy To nasz niestety znak rozpoznawczy. suzume napisał/a: Stane przed lustrem i co widze ? Grubasa, wystajacy brzuch, calkowity brak kobiecych ksztaltow, celulit na tylku, sloniowe uda... Przyznaj się sama przed sobÄ czy naprawdę robisz wszystko aby schudnÄ Ä‡? Czy skorzystałaś z fachowej porady np z centrum leczenia otyłości? Czy jak miałaś bioderka w lepszym stanie to czy robiłaś cokolwiek: rowerek, nordicwalking albo cokolwiek? OprĂłcz słodyczy, fast foodĂłw jest wiele nawykĂłw Ĺźywieniowych ktĂłre naleĹźy omijać wielkim łukiem. suzume napisał/a: Na nodze nie dosc ze dwie blizny to jeszcze w jednej prawie 2cm bruzda, wglebienie - pozostalosc po gronkowcu, ktorym zarazilam sie kiedys w szpitalu, cala blizna od praktycznue poczatku miednicy do polowy uda. Ja mam blizne od pasa praktycznie do połowy uda, a do tego jak byłam dwulatkÄ po operacji wsadzili mnie w gips i rana niezagojona zaczęła gnić Nie chciałabyś widzieć jak to wyglÄ da na dzień dzisiejszy. Pomimo nadwagi, blizn, cellulitu, faktu Ĺźe jestem coraz bardziej niedołężna uwaĹźam się za wartościowÄ osĂłbkę i pięknÄ (skromnÄ ) Kobiety jesteśmy piękne. Suzume mam nadzieję, Ĺźe nie trÄ bisz tych tekstĂłw facetowi. Wiesz jak słyszysz coś na okrÄ gło to zaczynasz w to wierzyć. Powiedz mi w takim bÄ dĹş razie dlaczego jest ten facet z TobÄ , bo na pewno nie jest masochistÄ i widzi w Tobie piękno, kobiecość i dobro. Siedział i czytywał z TobÄ te forum co świadczy, Ĺźe chce uczestniczyć w Twoim uzdrowieniu, więc nie odbieraj mu wiary w Ciebie. Uwierz w niego i w siebie!!!!!!!!! Ciebie męczy czekanie, pewnie doczytałaś ile ja czekam, jak mnie zwodzÄ z terminu na termin. Masz rację, Ĺźe musimy to coś mieć w sobie. Zacznij choć po kroczku się akceptować. Co do włosĂłw to udaj się do apteki tam powinni Ci poradzić coś na te przetłuszczanie. Co do cery to udaj się do dermatologa. "Zainwestuj" w siebie w TwojÄ przyszłość suzume - Czw 21 Sty, 2010 Cytat: Przyznaj się sama przed sobÄ czy naprawdę robisz wszystko aby schudnÄ Ä‡? Czy skorzystałaś z fachowej porady np z centrum leczenia otyłości? Czy jak miałaś bioderka w lepszym stanie to czy robiłaś cokolwiek: rowerek, nordicwalking albo cokolwiek? OprĂłcz słodyczy, fast foodĂłw jest wiele nawykĂłw Ĺźywieniowych ktĂłre naleĹźy omijać wielkim łukiem. Przy mojej nadwadze (na 154 wzrostu mam 57-58kg, po prostu brak mi ksztaltow i figury) nie chcieli mi nawet dac skierowania na leczenie u dietetyka. Od lekarza rodzinnego dowiedzialam sie tylko by ograniczyc cukre, tluszcze, i ruch to przede wszystkim. Slodyczy nie jem, tluszczu unikam. Jogurt zamiast smietany, chude mleko. Ok. 4 posilki dziennie, zawsze jakis 1 czy dwa owoce. Unikam produktow macznych, bialego pieczywa, makaronow... Duzo warzyw, ryb. Ogolem jak mam czas to sama sobie gotuje. Lubie gotowac, ale nie mam zbyt czasu. Mi cos takiego jak Tobie zrobilo sie na plecach. Przy 1 operacji pod gipsem zrobilo mi sie jakies paskudne odparzenie, zaczelo sie paprac, psuc... A ze male dziecko nie powie co sie dzieje.. Teraz tez sie troche obawiam, gdyz nawet mala ranka na skorze goi mi sie dlugo i paprze... Do dermatologa pewnie sie bede musiala udac. Rozumiem, ze moglam miec takie problemy z tlusta cera jako nastolatka, ale teraz jest nawet gorzej. Na szczescie problem pryszczy mnie juz nie dotyczy. Meczy tylko to ze po krotkim czasie wygladam po prostu nieswiezo. W domu jestem to sie umyje, a na uczelni czy jak gdzies poza domem jestem juz troche gorzej. Z wlosami probowalam juz wielu specyfikow. Fryzjerzy ogolem doradzali po prostu mycie kiedy wlosy tego potrzebuja. A pewnie i to jest zwiazane z moja cera. Twojej oceny sie nie dziwie, widze zdjecia i widze piekna, zadbana kobiete. A nadwagi po Tobie nie widac Podziwiam Cie, potrafisz o siebie zadbac, czujesz sie wartosciowa i jestes wartosciowa osobka Podziwiam Cie za sile jaka w sobie masz by stawiac sie przeciwnoscia z podniesionym czolem. Facetowi raz tylko powiedzialam, w sumie w formie pytania... I mam takie pytanie... Tez macie nieraz taki dziwny bol... Jakby uczucie zimna w stawie, takie odretwienie, do tego mrowienie gdzies w srodku ? Albo nieraz takie przeszywajace po jednej linii bole, takie parosekundowe nasilenie promieniujace po jednej linii do kolana i stopy ? AgaW - Czw 21 Sty, 2010 Suzume - widzisz w sobie tyle wad. A wiesz, Ĺźe na cerę fatalny skutek ma stres? Być moĹźe dlatego Twoje gruczoły potowe i łojowe wydzielajÄ więcej substancji, ktĂłre powodujÄ szybko przetłuszczajÄ ce się włosy, trÄ dzikowÄ cerę. Pytasz co moĹźesz zrobić? Włosy - delikatna farba do włosĂłw powinna je podsuszyć i spowodować wolniejsze przetłuszczanie się. Jeśli wybierzesz odcień jaśniejszy od naturalnego koloru to efekt będzie korzystniejszy i optycznie powinny zmniejszyć się cienie pod oczami. KaĹźdy z nas, gdy ciÄ gle boli i Ĺşle sypiamy ( o ile w ogĂłle śpimy ) ma problem z cieniami - korektor powinien pomĂłc. Długośc jeśli nie chcesz ktĂłtkich to ok, ale moĹźesz zmienić linię włosa, Ĺźeby fryzura miała inny kształy. W poĹ‚Ä czeniu z innym kolorem będziesz wyglÄ dać inaczej. Wiadomo, Ĺźe brzydka cera nie wyglÄ da dobrze - prĂłbowałaś preparatĂłw oczyszczajÄ cych np. tonic antybakteryjny? Być moĹźe w aptece sprzedawca pomoĹźe Ci dobrać krem, ktĂłry pomoĹźe Ci opanować kłopoty z cerÄ . Piszę, Ĺźe w aptece - tam często sÄ dostępne inne firmy kosmetykĂłw niekoniecznie drogie, ale mogÄ być bardzo skuteczne. Lubisz biĹźuterię - super! To dodaje uroku i stylu. Lubisz spĂłdnice - świetnie - długie maskujÄ chĂłd - ale niech to będzie raczej linie trapezu, nie będÄ marszczone w pasie. Raczej ciemne kolory bez duĹźych wzorĂłw. Narzekasz na figurę , na brzuch - zgadzam się trudno jest schudnÄ Ä‡ gdy nie moĹźna się ruszać - teĹź to miałam. Ten brzuch to efekt złej postawy, ktĂłra jest skutkiem choroby. Musisz nauczyć się przed lustrem wciÄ gać go, odpowiednio ustawiać miednicę - mnie bardzo długo męczyła rehabilitantka bo zapomniałam jak naleĹźy stać - od razy gdy juĹź zaczaiłam wyglÄ dałam inaczej, szczuplej. Napewno nie ćwiczysz mięśni dna miednicy, stÄ d Twoja postawa jest teĹź taka jaka jest. Rzadko kto wie, Ĺźe to naleĹźy ćwiczyć. ZałoĹźyłam o tym temat w dz. kÄ cik rehabilitacji - moĹźesz zaczÄ Ä‡ to robić - naprawdę warto! Dobrze by było, gdybyś juĹź teraz zaczęła spotykać się z fizjoterapeuta - pomĂłgłby Ci dobrać ćwiczenia, pomĂłgłby poprawić postawę a po operacji byłoby Ci łatwiej. Nie napisałam o bluzkach, sweterkach - wybieraj z dekoldem w szpic, niezbyt obcisłe, dłuĹźsze. Unikaj duĹźych wzorĂłw - a to tego dłuĹźsze wisiorki optycznie wyszczuplajÄ ce. Pomyśl o kolorach - w jakich Twoja twarz wyglÄ da ładniej? w jakich ma lepszy koloryt? mniej widać sińce? Kolor potrafi zmienić bardzo duĹźo.SprĂłbuj - moĹźe będzie Ci się podobać moja sugastia. Napewno moĹźesz zrobić bardzo wiele - jestem tego pewna, a przy tym lepiej się poczuć pasiflora - Czw 21 Sty, 2010 suzume napisał/a: Przy mojej nadwadze (na 154 wzrostu mam 57-58kg, po prostu brak mi ksztaltow i figury) Dobrze ze ja nie napisalam swojej wagi bo bym sie ze wstydu spalila rozmiar 42/44 powinny określić przybliĹźonÄ mojÄ wagę. Ta to ja mam problem z nadwagÄ a nie ty! suzume napisał/a: Meczy tylko to ze po krotkim czasie wygladam po prostu nieswiezo. W domu jestem to sie umyje, a na uczelni czy jak gdzies poza domem jestem juz troche gorzej. Chusteczki odświeĹźajÄ ce i puder pomogÄ na uczelni jak na razie Włosy rozjaśniam czym je przesuszam bo tez mam problem z przetłuszczaniem choć nie tak jak ty. Myję co 2 dzień. Co do opisanego bĂłlu przez Ciebie to muszę przyznać Ĺźe taki miewam, a ostatnio przeszywał mnie pulsacyjny bĂłl. Nawet nie umię go opisać. Jakaś nowa odmiana do mojego zestawu suzume - Czw 21 Sty, 2010 Sprobuje z korektorem jak radzisz. Obawiam sie tylko ze po prostu splynie mi z twarzy po 2-3 godzinach. Podkladow, nawet tych matujacych od jakiegos czasu nie uzywam bo po prostu splywaja. Kremy kupowalam dotychczas w drogierii, ale efekt byl marny, do tego nawet jak nie zblizam sie z nim do okolic oczu to strasznie zaczynam lzawic... Jakies uczulenie, czy co ? Co do spania to macie racje, malo ostatnio sypiam, czesto budze sie w nocy, jeszcze czesciej nie moge zasnac. Bol, stres i tak to wszystko wychodzi. Ale bywaly tygodnie co sypialam lepiej, ale efekt byl ten sam. Z farba do wlosow wyprobuje. W sumie zastanawiam sie nad calkowita zmiana koloru tylko sie nie moge zdecydowac Naturalny moj kolor to taki nijaki braz, zwykle farbowalam na ciemniejszy odcien + czasem jasniejsze pasemka. A tak sie zastanawiam nad jakims stonowanym odcieniem blondu (byle nie na kanarkowo-zolto ) Podoba mi sie w sumie kolor jaki widze u Passiflory. Spodnice, sukienki nosze tak jak mowisz. Staram sie dobierac tak stroj by wygladac korzystnie, niepogrubiajacy kroj czy wzor. Slabosc mam tylko do motywow kwiatowych. Szary, czarny, ciemna zielen to kolory w jakich czuje sie dobrze. Ale w czym mniej byloby widac since to nie wiem. Czesto twarz mam po prostu czerwona, nie wiem co by moglo stonowac ten efekt i troche zamaskowac podkrazone oczy. Na rehalbilitacje chodzilam w wakacje, jak mialam troche wiecej czasu. W sumie od lutego pewnie zaczne chodzic od nowa, ale raczej zmienie osrodek. Chodzilam wtedy jakis czas to nasilily sie tylko bole, do tego nabawilam sie odpornego na leczenie uczulenia (laser, ultradzwieki+masc, kolo magnetyczne-nie pamietam jak sie to nazywalo). Cwiczen takich ze sama musialam cos robic to tylko mialam na "wyciagu" w odciazeniu. Cytat: Dobrze ze ja nie napisalam swojej wagi bo bym sie ze wstydu spalila rozmiar 42/44 powinny określić przybliĹźonÄ mojÄ wagę. Ta to ja mam problem z nadwagÄ a nie ty! A po zdjeciach wcale nie widac po Tobie nadmiaru kg. Ale moze macie tu racje, odpowiednia postawa ciala, wciagnety brzuch, odpowiednio dobrane cwiczenia, ksztaltujace sylwetke. Ja w sumie mieszcze sie w 38-40, zalezy jeszcze od rozmiarowki. W mniejsze nawet jak sie wcisne to nie sukces bo nie wyglada to korzystnie. Mi ciezko wciagnac brzuch bo calkowite rozprostowanie sie w prawym stawie jest praktycznie niemozliwe, zawsze jestem pochylona o niewielki kat Tylek wypchniety, brzuch wypchniety. A kregoslup tez na tym cierpi. A z bolem to wczesniej zawsze bylo takie stale "lamanie" w chorym stawie. Ale od jakiegos czasu wlasnie to zimno, mrowienie...Troche sie zaniepokoilam, ale widze ze to raczej musze przywyknac do nowej odmiany bolu. AgaW - Czw 21 Sty, 2010 Lubisz wzory w kawiaty? wybieraj drobne kawiatki - optycznie wyszczuplajÄ . Włosy oby teĹź nie były za jasne - mĂłwisz nijaki brÄ z - moĹźe jakiś bursztynowy? capuccino? niedrogie z Joanny farby fajnie wychodzÄ i przesuszajÄ włosy - koleĹźance pomaga. SprĂłbuj się wysypiać. A takĹźe pomyśl o zdrowym odĹźywianiu - to teĹź ma wpływ na cerę. Piszesz o ćwiczeniach w odciÄ Ĺźeniu? Włos się jeĹźy - to przedpotopowa rehabilitacja i tylko bardziej moĹźe zaszkodzić! ( przeczytaj dz. kÄ cik rehabilitacji temat "podwieszki zwane ugulem..." ) Mam na myśli dobre nowoczene metody rehabilitacji, gdzie terpaeuta pracuje z pacjentem i postrzega go jako całość - niestety trzeba dobrze szukać terapeuty... ale warto zadać sobie trud. A w ogĂłle wydaje mi się, Ĺźe wyglÄ dasz nieĹşle ! Serio ! Nie postrzegaj siebie tak negatywnie - kaĹźda z nas ma wady - zobacz - grunt to lubić siebie i maskować rzeczy gorsze. Pamiętaj teĹź, Ĺźe uśmiech rozjaśnia kaĹźdÄ twarz, nawet tÄ niewyspanÄ - dbaj o zęby, kup pastelowÄ pomadkę czy błyszczyk - i uśmiechaj się koniecznie ! suzume - Czw 21 Sty, 2010 Niestety ale za pozno trafilam na to forum Tematy o rehabilitacji, ogolem cale to forum systematycznie czytam. Cwiczylam na tych podwieszkach jak mi kazali, ale sprawilam sobie tym tylko wiekszy bol, a efektow nie widzialam zadnych... Ale pojecia, ze to nie jest korzystne, ze moze mi tylko zaszkodzic, to nie mialam. Skoro na kontroli na rehabilitacji stwierdzili "na oko" ze to glownie przykurcz sciegna i to rozciagne... Zdjecie rtg na badanie oczywiscie przynioslam. Ogolem troche mnie nakierowali jak kierowac chora noge, ale to nie jest latwe, bo cala kosc udowa, kolano i stopa wygina sie na zewnatrz. Tak jakbym miala lekko wykrecona. Ale teraz postanowione, ze jak zaczne od nowa rehabilitacje to na pewno zmienie osrodek. Tu nic nie poradze ze to byl praktycznie jedyny w moim malym miescie. Po przeprowadzce powinno byc troche lepiej znalezc cos konkretniejszego. Zastanawiam sie jakie cwiczenia mogliby mi dobrac, szczegolnie ze ruchomosc mojego stawu jest ograniczona... Sama nakombinowac sie musze by zalozyc skarpetki (rozwiazalam to tak, ze stoje na zdrowej nodze, zegne w kolanie chora, przyciagne do posladka i w ten sposob)... Podobnie radze sobie z butami (zapisane na suwak), do sznurowki sie nie schyle. Paznokci sama sobie u nogi nie obetne. Jak cwiczyc skoro podstawowe czynnosci sprawiaja mi trudnosc ? Sama nie chce cwiczyc na wlasna reke bez konsultacji z rehabilitantem, a na pewno nie na to co mowi moja rodzina, co powinnam robic. Jeszcze przed tym jak zaczelam chodzic na te przywieszki moglam jezdzic na rowerze, teraz nawet to sprawia mi bol (szczegolnie moment jak chora noga jest u gory, jak musze przyciagnac ja blizej tluowia)... A z usmiechem chyba pojdzie najtrudniej. Postaram sie, ale nie wychodzi mi to... Zawsze jakos sztucznie, jak pozowanie do zdjecia... AgaW - Pią 22 Sty, 2010 Sama widzisz jak trudno o ten uśmiech...Dasz radę! PrĂłbuj aĹź do skutku i szukaj drobiazgĂłw w Ĺźyciu, ktĂłre cieszÄ . Dobrze, Ĺźe dostrzegasz konieczność rehabilitacji - piszesz, Ĺźe późno trafiłaś na Forum - ale masz powĂłd do radości Ĺźe trafiłaś ! Kiedyś nie było Forum...nie było informacji i trzeba było trwać w niepewności i braku wiedzy. WyobraĹźasz sobie jak to było trudno? Nie tylko ja wiem jak to było, szczegĂłlnie osoby kwalifikujÄ ce się do Ganza - nie miały ĹťADNYCH informacji Widzisz - masz szczęście tym nieszczęściu - moĹźe późno ale wiele rzeczy juĹź wiesz! i unikniesz błędĂłw i nie jesteś z tym sama. Myślę, Ĺźe większość ośrodkĂłw stosuje stare metody rehabilitacji...ale juĹź wiesz, czego szukać. Rodzinie będzie trudno zrozumieć czym dobre rehabilitacja róşni się od tej na kasę chorych - zaręczam się Ĺźe to róşnica ogromna i zupełnie co innego. Musisz zawalczyć o siebie, trzeba będzie zainwestować czas i pieniÄ dze ale warto juĹź teraz zadbać o swojÄ rehabilitację. Sama widzisz, Ĺźe tego potrzebujesz, sama nie dasz rady. Ktoś musi Cię dobrze poprowadzić, i to im szybciej tym lepiej, nieodpowiednie ćwiczenia mogÄ pogorszyć TwĂłj stan. BÄ dĹş uparta i szukaj dobrego terapeuty - to zaprocentuje, nawet jeśli raz na tydzień gdzieś dojedziesz dalej od miejsca zamieszkania to warto poszukać kogoś z doświadczeniem. W dz. o rehabilitacji jest temat jak znaleźć dobrego fizjoterapeutę - będzie Ci pomocny. Nie dawaj za wygarnÄ - bierz się za siebie i za swoje zdrowie. Ludzie z małych miejscowości majÄ trochę trudniej, ale teĹź mogÄ uporać się z tym co niesie choroba. kinga - Pią 22 Sty, 2010 hehehe ile tu rad i nawet ja z nich mogę skorzystać BOMBA jednym słowem suzume blizny powiadasz...a co majÄ zrobić starsze panie, ktĂłre majÄ pomarszczone całe buĹşki i ręce? zasłaniać caĹ‚Ä twarz i popadać w depresję z tego powodu? oczywiście, Ĺźe nie tak samo Ty nie moĹźesz skupiać się na paru minuskach Twojego wyglÄ du zrĂłb listę swoich mocnych stron, autĂłw i zacznij je podkreślać czy to w wyglÄ dzie, czy w charakterze ja od 10 lat biorę sterydy...jednym ze skutkĂłw ubocznych (trwałych, bo o przejściowych nie czas gadać) sÄ paskudne rozstępy gdzie się tylko da...oczywiście nie kaĹźdego to dotyczy, tylko tych "wybrańcĂłw=szczęściarzy" mi zaczęły wyskakiwać jak grzyby po deszczu w pierwszych 2 tygodniach leczenia...potem było ich tylko więcej, większe i w róşnych miejscach... grube fioletowe, czerwone bruzdy... hmmm czy z tego powodu mam rezygnować z basenu, morza, krĂłtkich (do kolan) spĂłdnic i sukienek, gdy na dworze nieznośny upał? NIE i NIGDY nie ma czegoś takiego jak "PIĘKNO"...gdyby kaĹźdy człowiek wyglÄ dał idealnie, to na świecie było by potwornie, ale to potwornie nudno niech se ludzie gadajÄ na ulicy, co tylko chcÄ ...oni nie majÄ pojęcia, co moĹźe ich czekać za rogiem będÄ c nad morzem widziałam wielu ludzi z ogromnymi bliznami na całym ciele, z plamami wskazujÄ cymi na bielactwo, no i z masÄ innych skĂłrnych przypadłości kobitki mimo to chodziły w bikini, a panowie w slipkach...mieli gdzieś setki gapiÄ cych się plaĹźowiczĂłw hihi jeszcze dodam, Ĺźe przy pierwszy biodrze poszłam wykupić sobie przejaĹźdĹźkę na bananie zapłaciłam i stoję...w końcu mĂłwię do tej kobitki: dostanę kapok? ona mnie zlustrowała i mĂłwi: "ale pani z kulÄ ? a tam potem trzeba wejść przecieĹź..." jej mina mnie na łopatki rozłoĹźyła hehehe jazda była rewelacyjna juĹź chyba z endo tego nie powtĂłrzę, więc wtedy chciałam...mimo późniejszych dolegliwości bĂłlowych, nigdy nie Ĺźałowałam piszę to, by podkreślić jak waĹźne sÄ takie małe szaleństwa i ryzyko (oczywiście w granicach rozsÄ dku) serio, Ĺźycie masz tylko jedno wiele przed TobÄ i nie pozwĂłl sobie, na to, byś później Ĺźałowała wielu sytuacji buziaki AgaW - Pią 22 Sty, 2010 kinga napisał/a: zrĂłb listę swoich mocnych stron, autĂłw i zacznij je podkreślać czy to w wyglÄ dzie, czy w charakterze To jest super pomysł ! Wypisz te strony i często je czytaj.Napewno jest ich wiele I nie wahaj się sprĂłbować być szczęśliwa - masz tu tyle dobrych rad - po kolei wcielaj je w Ĺźycie w całości lub w części - tak jak Ci wygodnie. kinga - Pią 22 Sty, 2010 Suzume Twoja waga nie jest jeszcze aĹź taka straszna... moĹźna oczywiście powoli zrzucać kg szczegĂłlnie jeśli myślisz o operacji polecam zielonÄ herbatę (w szczegĂłlności liściastÄ ), czerwonÄ pu-erh zero cukru do napojĂłw zamiast kawy pij herbatę yerba mate dzień zacznij od szklanki wody z cytrynÄ -to poprawi przemianę materii jeśli masz skłonność do podjadania (co dotyczy wielu ludzi), to kup sobie chrom organiczny w aptece-działa i co najwaĹźniejsze: zrĂłb sobie dzienniczek, w ktĂłrym zapisujesz wszystko, co zjadłaś danego dnia rĂłb to dokładnie, a sama zobaczysz iĹź czasem to nam się wydaje, Ĺźe mało jemy hehe to da Tobie dokładny obraz zjadanych pokarmĂłw rano po przebudzeniu wykonuj ćwiczenia rozciÄ gajÄ ce, tak nawet dla wybudzenia rano szybciej spalamy zbędne kalorie suzume - Pią 22 Sty, 2010 Cytat: Suzume Twoja waga nie jest jeszcze aĹź taka straszna... moĹźna oczywiście powoli zrzucać kg szczegĂłlnie jeśli myślisz o operacji polecam zielonÄ herbatę (w szczegĂłlności liściastÄ ), czerwonÄ pu-erh zero cukru do napojĂłw zamiast kawy pij herbatę yerba mate dzień zacznij od szklanki wody z cytrynÄ -to poprawi przemianę materii jeśli masz skłonność do podjadania (co dotyczy wielu ludzi), to kup sobie chrom organiczny w aptece-działa i co najwaĹźniejsze: zrĂłb sobie dzienniczek, w ktĂłrym zapisujesz wszystko, co zjadłaś danego dnia rĂłb to dokładnie, a sama zobaczysz iĹź czasem to nam się wydaje, Ĺźe mało jemy hehe to da Tobie dokładny obraz zjadanych pokarmĂłw rano po przebudzeniu wykonuj ćwiczenia rozciÄ gajÄ ce, tak nawet dla wybudzenia rano szybciej spalamy zbędne kalorie Z dzienniczkiem kiedys probowalam, obecnie tak jakos wyszlo, ze nie zapisuje... Pora chyba zaczac, by sie pod koniec dnia przekonac ile zjadlam tak na prawde Zielona, czerwona herbata to juz u mnie norma - co niektorym moze wydawac sie dziwne mi nawet posmakowala Dla tych ktorych odrzuca smak lub zapach polecam herbatki smakowe - pyszna np jest czerwona z dodatkiem cynamonu i jablka.. mmmm, albo kiedys kupilam zielona z paczkiem rozy. Duzo ogolem jest tego do wyboru. Gorzej w moim przypadku bedzie ostawic kawe:( Napoi gazowanych / niegazowanych / sokow unikam, sporadycznie, ale to na prawde sporadycznie wypije jakis sok bez zawartosci cukru, ewentualnie domowej roboty. A herbata yerba mate ? Pierwsze co slysze, trzeba bedzie sprobowac. A szklanka wody z cytryna - musze wyprobowac Podjadanie mnie raczej nie dotyczy, a jak juz mam na prawde ochote na cos to zwykle pokroje sobie jablko czy jakiegos owoca w male plasterki czy kawalki i to sobie skubie np. ogladajac film czy cos. Z cwiczeniami bedzie gorzej. Pierwsza sprawa ze wstawac zwykle musze kolo 4-4.30, a druga to bardzo slaba ruchomosc stawu... Bol biodra i slaba rotacja powoduja ze nawet "brzuszki" ciezko mi wykonac czy schylic sie by zalozyc buta Cytat: Sama widzisz jak trudno o ten uśmiech...Dasz radę! PrĂłbuj aĹź do skutku i szukaj drobiazgĂłw w Ĺźyciu, ktĂłre cieszÄ . Dobrze, Ĺźe dostrzegasz konieczność rehabilitacji - piszesz, Ĺźe późno trafiłaś na Forum - ale masz powĂłd do radości Ĺźe trafiłaś ! Kiedyś nie było Forum...nie było informacji i trzeba było trwać w niepewności i braku wiedzy. WyobraĹźasz sobie jak to było trudno? Nie tylko ja wiem jak to było, szczegĂłlnie osoby kwalifikujÄ ce się do Ganza - nie miały ĹťADNYCH informacji Widzisz - masz szczęście tym nieszczęściu - moĹźe późno ale wiele rzeczy juĹź wiesz! i unikniesz błędĂłw i nie jesteś z tym sama Ciesze sie, ze trafilam na to forum, takze nie zaluje, ze tu napisalam. Wiele, na prawde wiele mozna tu sie dowiedziec, wiele cennych rad dostalam. Bede na przyszlosc wiedziala jakich bledow nie popelniac. A co do fizjoterapeuty, teraz jeszcze jest problem znalezc dobrego, ale po przeprowadzce powinno byc lepiej. Wieksze miasto, do tego przyszla tesciowa ma dosc dobre znajomosci wsrod lekarzy, rehabiltantow - takze mysle ze trafie w dobre rece. Jej kolezanka jakis rok temu przechodzila wstawianie endo - obecnie jej stan ...Nie rozni sie niczym od stanu osoby od urodzenia zdrowej... Szpilki, tance - a wczesniej ledwo doszla z domu do przystanku. Zastanawiam sie w sumie gdzie sie na operacje udac, do tej pory bylam zdecydowana na leczenie w klinice w Lodzi, przez prof. Syndera. Ale rozwazam tez opcje operacji w Szczeinskim Zdunowie - jedna z forumowiczek czytalam ze byla tam operowana, w sumie musze odszukac ten post. A mam jeszcze pytanie... Jak to z tym jest ? [quiote]Przy endoprotezie, chyba nadal siedzenie po turecku, czy teĹź z nogÄ załoĹźonÄ na nogę - nadal nie jest wskazane[/quote] Prawda to ? Od prawie 21 lat marze by moc usiasc po turecku, ale... nie moglam, nie moge...Czy bedzie to mozliwe ? I jak z np. zalozeniem nogi na noge podczas siedzenia ? Czytalam ze to niewskazane, ale dotyczy to obu nog, czy po prostu tej z endo ? duska - Pią 22 Sty, 2010 Suzume, blizny, cera, wlosy, brak milosci, nadwaga, kiwanie.. ech, dziewczyno..zachowujesz sie, jakbys skladala sie z samych wad.. A tak nie jest. Nikt nie sklada sie tylko z wad. Napisz jakiegos posta co masz fajnego, ladnego, udanego..Rozgladnij sie, poszukaj.. nikt tego za Ciebie nie zrobi.. My wszystkie sie tu kiwamy, mamy wieksze lub mniejsze blizny..jestesmy brzydsze lub ladniejsze, mamy wlosy suche lub tluste, a do swojej wagi tez niejedna z nas moglaby sie przyczepic.. Tylko, ze to jest bez sensu. Jestesmy jakie jestesmy. Staramy sie dojsc do ladu z naszymi nogami i wspieramy sie wzajemnie w trudnych sytuacjach.. Wiesz, ja przypuszczam, ze Ty jestes calkiem normalna z wygladu dziewczyna, tylko masz problem w kontakcie z rzeczywistoscia i starasz sie przekonac wszystkich, ze jestes brzydka i bezwartosciowa.. Wybacz, ostre slowa.. nie jestem dobra w pocieszaniu i dawaniu rad w jakiej masz chodzic kiecce, zeby bylo ladniej.. Takie duze kompleksy wynikaja z glebszych rzeczy i leczy sie u dobrych terapeutow. One zaburzaja Twoje widzenie siebie i swiata. Po zrobieniu operacji bedziesz dalej chodzila jak kaczka, dalej miala nadwage, tluste wlosy i cere i kolejna blizne do kolekcji.. Operacja zniesie Twoj bol fizyczny - psychiczny pozostanie. Z zawodowego doswiadczenia wiem, ze samo spisywanie swoich zalet i farbowanie wlosow (dziewczyny, prosze, bez urazy) nie pomoze.. Pomoze tylko calosciowa terapia psychologiczna.. Jesli masz ochote pogadac ze mna to pisz na prv. pasiflora - Pią 22 Sty, 2010 duska napisał/a: nie jestem dobra w pocieszaniu i dawaniu rad w jakiej masz chodzic kiecce, zeby bylo ladniej.. He to święta prawda a trochę się juĹź znamy. AgaW - Pią 22 Sty, 2010 Dziewczymy majÄ rację ! Tyle, Ĺźe czasem wystarczy zaczÄ Ä‡ zmanę od czegoś pozornie błahego, Ĺźeby zmienić podejście do wiele spraw, do siebie, do choroby. Dlatego sugerowałam zmiany w wyglÄ dzie - coś musi zmiany na lepsze zapoczÄ tkować NiektĂłrym osobom to pomaga - mam nadzieję, Ĺźe Suzume teĹź pomoĹźe Grunt to nie szukać problemĂłw na siłę, na wszystko przecieĹź jest jakiś sposĂłb - lepszy, gorszy ale jest. Jeśli coś jest Ĺşle to trzeba to zmienić, jeśli czagoś się nie lubi to trzeba to polubić albo zmienić! Zawsze moĹźna cos zrobić. Cokolwiek - aby było inaczej, lepiej. kinga - Sob 23 Sty, 2010 duska napisał/a: Z zawodowego doswiadczenia wiem, ze samo spisywanie swoich zalet i farbowanie wlosow (dziewczyny, prosze, bez urazy) nie pomoze.. Pomoze tylko calosciowa terapia psychologiczna. nie chcę podwaĹźać Twojego doświadczenia ani się kłócić, czy spierać, ale często wystarczy grupa wsparcia (np. tak jak to Forum), by osoba mogła sobie ulĹźyć, wyrzucić wszystko co jÄ gnębi...porozmawiać; poczuć Ĺźe nie jest sama z danym problemem, Ĺźe jest więcej ludzi dotkniętych podobnÄ chorobÄ ... a jeśli jest w człowieku wystarczajÄ co duĹźo samozaparcia, to z biegiem czasu sam pokona wszystkie trudności i stanie na nogi Ĺťeby psychoterapia była skuteczna, to osoba biorÄ ca w niej udział musi sama się na niÄ zdecydować i wierzyć, Ĺźe to pomoĹźe. Bo jeśli pĂłjdzie na "odczepnego", to i tak nic się nie uda. tak jak właśnie pisze Aga AgaW napisał/a: Tyle, Ĺźe czasem wystarczy zaczÄ Ä‡ zmanę od czegoś pozornie błahego, Ĺźeby zmienić podejście do wiele spraw, do siebie, do choroby. Dlatego sugerowałam zmiany w wyglÄ dzie - coś musi zmiany na lepsze zapoczÄ tkować PS. a tak na dobrÄ sprawę, to z psychoterapii powinna korzystać połowa świata... bo mało kto jest zadowolony ze swojego wyglÄ du, nawet jeśli jest 100% zdrowy... zozo - Sob 23 Sty, 2010 suzume napisał/a: .......Przy mojej nadwadze (na 154 wzrostu mam 57-58kg, po prostu brak mi ksztaltow i figury) nie chcieli mi nawet dac skierowania na leczenie u dietetyka..... Wyliczyłam TwĂłj BMI - wynosi 24,03 i mieści się w normie ( BMI 18,5 do 24,9 to norma ) a więc nie masz nadwagi. Ja do 40 roku Ĺźycia waĹźyłam ok. 60 kg przy wzroście 160 cm. UwaĹźałam, Ĺźe jestem gruba. Teraz mam nadwagę i chciałabym waĹźyć tyle ile wtedy. Dziewczyny nie dajcie się zwariować – waga jest zwiÄ zana z naszÄ budowÄ i jeśli jesteśmy mocniejszej budowy, to musimy się z tym pogodzić i zaakceptować. Wbrew temu jaka sylwetka jest lansowana w mediach – chłopakom niekoniecznie podobajÄ się anorektyczce wieszaki na ubrania . Cała reszta zaleĹźy tylko od Ciebie – całkiem niedawno oglÄ dałam z wielkÄ przyjemnościÄ film z BarbarÄ Streisand - zobacz jaka piękna brzydula – weĹş się w garść. Przestań się na sobÄ uĹźalać i zacznij Ĺźyć dziewczyno: pasiflora - Sob 23 Sty, 2010 zozo, kiedyś się zastanawiałam co Barbarka ma w sobie, ale ona jest śliczna nie wizualnie tyle co jej osobowość gĂłruje na całościÄ . I to jest to co powinnaś Suzume znależć w sobie. W sumie to ciężko powiedzieć, Ĺźe to, czy to jest piękne. Moda na kształty rubensowskie przeminęła, na wieszaki rĂłwnieĹź... Teraz pupa JLo jest ideałem, ktĂłra rozmiar ubrań nosi 40 i jest wzorem dla dziewczyn. Gdy nosiłam rozmiar 38 i tak uwaĹźałam się za nie dość szczupĹ‚Ä , a teraz bym wiele dała, Ĺźeby się wbić w takÄ 40. Jednak i tak tyłek będę miała, bo po osteotomii w wieku piętnastu lat dodali mi 13cm, a świnia mogła mi przelecieć między nogami. suzume - Sob 23 Sty, 2010 W sumie co mi przeszkadza tu najbardziej to brak ksztaltow (od ramion do bioder praktycznie wszystko w rownej linii, brak wciecia w talli, takie wszystko ze soba zlane...). ALe tu tu pomoga raczej tylko cwiczenia...:( Jedyne na co czekam z nadzieja, ze po operacji, ze bede mogla troche wymodelowac sylwetke... Jak jeszcze chodzilam w miare o wlasnych silach, bez kul, troche wiecej ruchu mialam ogolem to miescilam sie w rozmiar ok. 38, wazylam kolo 50-52. Wtedy w miare dobrze czulam sie ze swoja waga. Aby teraz utrzymac taka wage to pewnie z 500kcal dziennie bym mogla tylko jesc, a to na dluzsza mete raczej nie wplynie mi na zdrowie.. .Chce schudnac ale nie chce byc anorektyczka czy wieszakiem. Teraz w sumie zostaje maskowanie niedoskonalosci figury, odpowiednio dobrane ciuchy. A co do ciuchow, makijarzu, zmian... Macie racje ze to poprawia troche nastroj. Moze nie na dlugo, ale czy zakup jakiegos fajnego wdzianka, czy wizyta u fryzjera, czy jakies zmiany pozwalaja czuc sie troche atrakcyjniejsza. Takie to juz chyba my, kobiety jestesmy. Ciezko tylko znalezc w sobie jakies plusy, jak nikt inny ich nigdy nie dostrzegal... Ale z drugiej strony tez sie mowi, ze jesli nie zaakceptujemy siebiie to inni nie zaakceptuja nas. I kolo sie zamyka. kinga - Sob 23 Sty, 2010 suzume napisał/a: Ale z drugiej strony tez sie mowi, ze jesli nie zaakceptujemy siebiie to inni nie zaakceptuja nas Kochanie, tak się nie mĂłwi tylko to jest czysta prawda ! suzume napisał/a: Takie to juz chyba my, kobiety jestesmy. jesteśmy super jednym słowem jesteśmy silne i łatwo się nie poddajemy pasiflora - Nie 24 Sty, 2010 suzume napisał/a: A co do ciuchow, makijarzu, zmian... Macie racje ze to poprawia troche nastroj. Moze nie na dlugo, ale czy zakup jakiegos fajnego wdzianka, czy wizyta u fryzjera, czy jakies zmiany pozwalaja czuc sie troche atrakcyjniejsza. Takie to juz chyba my, kobiety jestesmy. Ciezko tylko znalezc w sobie jakies plusy, jak nikt inny ich nigdy nie dostrzegal... Ale z drugiej strony tez sie mowi, ze jesli nie zaakceptujemy siebiie to inni nie zaakceptuja nas. I kolo sie zamyka. Pierwsze rozsÄ dne słowa bez wrogości do samej siebie. Zmień otoczenie bo te Cię przytĹ‚Ä cza kinga - Nie 24 Sty, 2010 pasiflora napisał/a: Zmień otoczenie bo te Cię przytĹ‚Ä cza no juĹź zmienia ma nas szybko jÄ nawrĂłcimy zozo - Nie 24 Sty, 2010 suzume napisał/a: ..... brak wciecia w talli, takie wszystko ze soba zlane......... ....Ciezko tylko znalezc w sobie jakies plusy, jak nikt inny ich nigdy nie dostrzegal.... Jak Ty nie znajdziesz plusĂłw, to nikt inny rĂłwnieĹź ich nie dostrzeĹźe. Problem tkwi w Tobie samej. Jak jest człowiek zakompleksiony, „skurczony w sobie”, wiecznie niezadowolony, jego nastĂłj odbija się na jego twarzy. Ludzie instynktownie stroniÄ od takich osĂłb. Jak wewnętrznie nastawisz się pozytywnie, na twarzy pojawi się uśmiech, otworzysz się na ludzi, to i ludzie Cię zaakceptujÄ . Musisz się przełamać i nauczyć rozmowy w towarzystwie nawet na jakieś banalne tematy. Pamiętaj nigdy nie mĂłw ludziom, jaka to jesteś biedna i nieszczęśliwa – generalnie o tym co nam tutaj piszesz. Nie zamęczaj otoczenia swoimi kompleksami, w tym swojego faceta. Parę razy cię pocieszy i będzie zaprzeczał, aĹź kiedyś w to w końcu uwierzy i moĹźe to być koniec Twojego zwiÄ zku. Ludzie unikajÄ kontaktĂłw z malkontentami, nieudacznikami i skupionymi na własnej osobie. Zdecydowanie chętniej kontaktujÄ się z osobami wesołymi, pozytywnie nastawionymi do Ĺźycia. Ty skupiasz się na sobie samej, wynajdujesz wady. Powinnaś zmienić nastawienie i okazać ludziom zainteresowanie. Zainteresuj się ich problemami, chociaĹźby były wg Ciebie mniej waĹźne niĹź Twoje własne. Zobaczysz to zadziała. WyglÄ d nie ma znaczenia – moĹźe być odpychajÄ ca urodziwa dziewczyna a sympatyczna, uśmiechnięta mniej urodziwa i z pewnościÄ ta druga będzie miała więcej przyjaciół i większe powodzenie. Co do talii – to niestety rĂłwnieĹź jest kwestia budowy. Barbara Streisand oprĂłcz wialu innych wad, min. nie ma talii a ja pomimo swojej nadwagi nadal talię mam i moim kompleksem zawsze były zbyt szerokie biodra. Wolałabym mieć węższe biodra, nawet kosztem talii. Nie przejmuj się tak swojÄ budowa i urodÄ . To czy człowiek jest szczęśliwy wcale nie zaleĹźy od urody. Jest mnĂłstwo urodziwych , bogatych ludzi, ktĂłrzy wcale nie sÄ szczęśliwi, nie potrafiÄ załoĹźyć trwałych zwiÄ zkĂłw, wpadajÄ w nałogi - narkomania, alkoholizm i sÄ ludzie niezbyt zamoĹźni, otoczeni rodzinÄ , przyjaciółmi i sÄ po prostu szczęśliwi. Mijka - Nie 24 Sty, 2010 Suzume, zobacz ile rad i pocieszeń uzyskałas od ludzi, ktĂłrzy mieli, majÄ podobne problemy zdrowotno-bĂłlowe, a swojÄ zbolaĹ‚Ä postawÄ nie odstraszajÄ otoczenia, bije od nich ciepło, radość, uśmiech. Ĺťycie jest piękne, lecz Ĺźyć trzeba umieć... AgaW - Nie 24 Sty, 2010 Suzume - po operacji będziesz mieć szansę wymodelować swojÄ sylwetkę. Ćwiczenia rehabilitacyjne robiÄ duĹźo dobrego, gdy fizjoterapeuta nauczy Cię prawidłowej postawy to będziesz wiedzeć się optycznie o wiele szczuplejsza. Wszyscy mamy problem zlej postwy przed operacjÄ i wszyscy po operacji moĹźemy to naprawić z korzyściÄ dla wyglÄ du. Dlatego juĹź teraz namawiam Cię do wizyty u dobrego fizjoterapeuty - juĹź teraz mogłabyś mieć dobrane ćwiczenia, być uczona postawy To światna inwestycja w sibie, ktĂłra zwraca się po wielokroć. Dzieczyny - piszecie o psychoterapii - tego trzeba chcieć, być gotowym jÄ podjÄ Ä‡. Niewiem jak Suzume odbiera taki pomysł. MoĹźe właśnie wystarczy jej grupa naszego wsparcie, moĹźe sama odnajdzie w sobie siłę i przetnie to błędne koło. Wiele osĂłb potrzebuje czasu, musi się przełamać wewnętrznie, pokonać obawy i zostawić je za sobÄ . Mam nadzieję Ĺźe damy radę jej pomĂłc - zobaczcie - ona juĹź zaczyna dostrzegać rzeczywistość, to co jÄ ogranicza - to dobry znak - cioś się zmienia - teraz musi tylko zebrać siły i zrobić ten krok - wznieść się ponad problemy i odsunÄ Ä‡ je od siebie. Ĺťeby to zrobiła potrzeba jej większej wiary w siebie - pomagamy jej uwierzyć , pokazujemy Ĺźe moĹźna to pokonać. Wydaje mi się, Ĺźe niedługo ona napisze nam coś - Ĺźe zrobiła krok, Ĺźe podjęła wyzwanie i szuka nowej prawdziwej siebie i Ĺźe juĹź nie oglÄ da się za siebie a jeśłi juĹź to te dylematy straciły na znaczeniu, bo ma cel - być szcześliwÄ sobÄ Zmiany myślenia, postrzegania potrzebujÄ czasu i bodĹşcĂłw do działania. BodĹşce do działania i szczere wsparcie Suzume ma tutaj, u nas Teraz trzeba tylko jeszcze trochę czasu....mam nadzieję, Ĺźe się nie mylę Suzume - bardzo nam zaleĹźy na Tobie, nie tylko ja liczę Ĺźe Ci się uda! A kiedyś mam nadzieję, Ĺźe się spotkamy w bioderkowym gronie i popracujemy nad upiększaniem siebie i pogadamy na Ĺźywo. Nikt z nas nie jest ideałem, mamy wady ale musimy pamiętać Ĺźe mamy zalety. Zobacz ile wielkich gwiazd, podziwianych ludzi nie jest modelami. WyglÄ d to tylko zewnętrzna część nas podlegajÄ ca zmianom. Prawdziwe piękno mamy w sobie. Gdy Ci szczegĂłlnie trudno, nie dajesz rady z wszystkim to pomyśl o ludziach, ktĂłrzy sÄ autorytetami dla Ciebie ( moĹźe takich masz ) i postaraj się coś z nich naśladować. Ĺťyie nawet w największym trudzie to cenny dar, ktĂłrego nie wolno marnować na poddawanie się smutkom ! kieszczyński - Nie 24 Sty, 2010 SUZUME Pora zaczÄ Ä‡ wierzyć w siebie!Nie jesteś,,gorsza",trzeba losowi pomĂłc. Optymistom jest łatwiej Ĺźyć.Naprawdę naleĹźy Ci się od Ĺźycia wiele dobrego.TwĂłj los,Twoje powodzenie,zadowolenie z Ĺźycia,Twoje szczęście zaleĹźy w decydujÄ cym stopniu od CIEBIE!PozwĂłl sobie na to szczęście .Nie jesteś sama.Masz wsparcie tak wielu ludzi.POWODZENIA! suzume - Pon 25 Sty, 2010 Dziekuje Wam bardzo za wsparcie i dobre slowo. Otoczenie w sumie niedlugo zmienie, pewnie kolo lutego czeka mnie przeprowadzka, co cieszy i mnie, i tu moja rodzine.. Tam sprobuje jakos ulozyc sobie od nowa. Nowe otoczenie, ktore wstepnie, mialam wrazenie ze mnie zaakceptowalo. Dalej juz tylko zalezy od tego jak ja sie zachowam. Do tej pory myslalam, ze jakbym byla zdrowa, piekna to zycie byloby latwiejsze... Prostsze. Mniej problemow, mniej trudnosci, wiecej znajomych itp. Podziwiam Was, jak w nieraz niepewnosci, czesto w bolu potraficie sie usmiechac i cieszyc nawet z drobnostki. Do tej pory, w sumie zanim tu trafilam, czulam sie jakbym byla sama z moja choroba. Ale teraz widze ze jest duzo, bardzo duzo osob, ktore przechodza podobne rozterki, maja podobne problemy, a ktore sie nie poddaly. Widze, ze nie jestem sama z moim problemem, i ze sa ludzie, ktorzy zycza mi dobrze, ze caly swiat nie jest zly i nastawiony przeciwko mnie, ze sa osoby ktore chca mi pomoc... I za to Wam tu dziekuje. kinga - Pon 25 Sty, 2010 suzume napisał/a: Do tej pory, w sumie zanim tu trafilam, czulam sie jakbym byla sama z moja choroba. Ale teraz widze ze jest duzo, bardzo duzo osob, ktore przechodza podobne rozterki, maja podobne problemy, a ktore sie nie poddaly. Widze, ze nie jestem sama z moim problemem, i ze sa ludzie, ktorzy zycza mi dobrze, ze caly swiat nie jest zly i nastawiony przeciwko mnie, ze sa osoby ktore chca mi pomoc... I za to Wam tu dziekuje. I to mi się bardzo podoba juĹź jakaś widoczna zmiana w nastawieniu i myśleniu AgaW - Pon 25 Sty, 2010 suzume napisał/a: Do tej pory myslalam, ze jakbym byla zdrowa, piekna to zycie byloby latwiejsze... Prostsze. Mniej problemow, mniej trudności, więcej znajomych itp. Piękno i zdrowie nie sÄ gwarancjÄ szczęścia. MoĹźna być pięknym, zdrowym , bogatym i mieć teĹź kłopoty, rozczarowania. Trudności w Ĺźyciu mamy wszyscy. Kłopoty teĹź. Ale to od nas zaleĹźy jak sobie z tym radzimy. Jeśli Ty pokaĹźesz innym Ĺźe siebie lubisz, Ĺźe jesteś fajna, pokaĹźesz Ĺźe masz swojÄ osobowość i jakieś jej plusy to inni tak będÄ Cię postrzegać. Jeśli pokaĹźesz im tylko smutek, chorobę i to Ĺźe siebie nie lubisz bo masz wady itd. to inni będÄ Cię uwaĹźać za osobę nudnÄ , przegranÄ i będÄ Cię unikać. Nie musisz przed ludĹşmi ukrywać choroby bo to nie wstyd! Jesteś chora na bioderka ale radzisz sobie z tym najlepiej jak umiesz. Jeśli pokaĹźesz innym, Ĺźe mimo trudĂłw potrafisz się uśmiechać i będziesz o tym mĂłwić, Ĺźe Ĺźe starasz się choć to trudne i będziesz dostrzegać swoje nawet nieduĹźe sukcesy to inni będÄ Cię postrzegać jako dzielnÄ , ciekawÄ osobę. Zmiana otoczenia akurat teraz, gdy trafiłaś do nas tu to naprawdę światny moment na rozpoczęcie czegoś od nowa - wykorzystaj tÄ szansę, bo okoliczności Ci sprzyjajÄ . Zaczynasz dostrzegać pozytywnÄ część świata np. nas i to jest dobry znak ! A gdy masz trudny moment - wracaj do naszych postĂłw - zobacz ile one majÄ w sobie pozytywnej energii - ona jest dla Ciebie Powiem Ci coś jeszcze - jeśli Tobie się uda to inni czytajÄ cy ten temat a będÄ cy w takim dołku co Ty zrozumiejÄ , Ĺźe moĹźna dać radę! Będziesz dla nich przykładem! Jeśli Tobie się uda, to inne podobne Tobie osoby teĹź zacznÄ wiele spraw na nowo ! Mam nadzieję, Ĺźe będzie to dla Ciebie motywacjÄ , Ĺźe teraz jeszcze bardziej zrozumiesz jak bardzo jesteś waĹźna dla nas i dla innych osĂłb AlicjaG - Sob 30 Sty, 2010 Temat postu: Re: Suzume i jej wÄ tpliwosci... duzo watpliwosci... suzume napisał/a: Nie wiem w sumie po co to pisze... pelno mam obaw, zalu do calego swiata, watpliwosci... Co niezdecyduje bedzie mialo wplyw na moje dalsze zdrowie i jakosc zycia... Ktora obecnie praktycznie w kazdej sferze zycia jest na niskim poziomie... Bol niedo wytrzymania prawie, silne leki, ciagle zatrucia, rozstroje zoladka przez to... Do tego krzywdze mojego faceta, nie jestem taka jak inne zdrowe kobiety... A nie chce niczyjej litosci, wspolczucia... Licze tu tylko na jakies wsparcie... Rozwianie moich watpliwosci,jak to u Was bylo ? Po operacji ... ile sie poprawilo z Waszym zdrowiem, Wasza sprawnoscia ? Ja jestem juz na granicy zalamania... Suzume, Jesteś na określonym etapie Ĺźycia. Czekasz na trudnÄ operację, ktĂłra moĹźe zmienić jego jakość. Normalne więc sÄ wÄ tpliwości, obawy i pozostałe emocje. Dobrze byłoby zmniejszyć dawki środkĂłw przeciwbĂłlowych. Poprawiłaby się kondycja organĂłw wewnętrznych. Czy znasz metody psychologiczne? czy stosowałaś głęboki relaks? To bardzo bezpieczne i skuteczne metody, ktĂłre na dziś sprawiÄ , ze Twoje samopoczucie będzie lepsze. Sprawa Twojego faceta. Jesteś chora od urodzenia więc gdy się zwiÄ zaliście miał świadomość Twojej choroby. To nie była randka w ciemno. Świadomie zdecydował, Ĺźe chce być z TobÄ mimo choroby. Więc skÄ d myśl, Ĺźe go krzywdzisz? Jest z TobÄ dla Ciebie, a choroba nie ma tu nic do rzeczy. To jego wybĂłr i daj mu prawo tego bycia. Nikogo nie krzywdzisz ! Spojrzyj na siebie z drugiej strony. Zobacz ile masz rzeczy, ktĂłrych prawdopodobnie nie majÄ inne chore kobiety chociaĹźby na tym forum. Masz termin operacji, ktĂłra poprawi Twoje Ĺźycie, masz rodzinę, ktĂłra Cie kocha, masz mężczyznę, ktĂłry wybrał właśnie Ciebie i pewnie jeszcze wiele rzeczy, o ktĂłrych nie wiem. Myślę, Ĺźe zamartwianie się teraz ciÄ ĹźÄ i porodem jest przedwczesne. Jesteś bardzo młoda, trudno przewidzieć TwĂłj stan fizyczny, w części dotyczÄ cej dziecka. A kto powiedział, Ĺźe posiadanie dziecka jest konieczne do szczęścia? (badania mĂłwiÄ co innego), a kto powiedział, Ĺźe aby mieć dziecko i je kochać trzeba je samodzielnie urodzić? Na te pytania będziesz miała czas odpowiedzieć sobie później. Teraz skup się tym, aby wpłynÄ Ä‡ na odczuwanie bĂłlu, zmniejszyć ilość środkĂłw przeciwbĂłlowych, bo to da Ci dodatkowÄ siłe i energię. Poczytaj na mojej stronie: www.alicjagrzesiak.pl w jaki sposĂłb to zrobić (tekst Hipnoza i Hipnoza cd.) i gdy będziesz potrzebowała dodatkowej pomocy i odpowiedzi pisz do mnie. Trzymaj się Ciepło Szczęściaro:-) piedra32 - Sob 30 Sty, 2010 Suzume w końcu postępy bombowo tak trzymaj kobieto Głowa do gĂłry Ĺźycie jest piękne trzeba korzystać to tylko chwila gdy stÄ pamy po świecie:))) Pozdrawiam ciepło pasiflora - Sob 30 Sty, 2010 AlicjaG, bardzo ładnie opisałaś co powinna od Ĺźycia oczekiwać na czym się skupić. Co do zmniejszenia dawki środkĂłw przeciwbĂłlowych to wspominałam tu na forum , Ĺźe istniejÄ ośrodki/ centra leczenia bĂłlu, więc Suzume moĹźe warto zapytać lekarza prowadzÄ cego czy u Was w okolicy jest takowy ośrodek. Alicjo, no fakt niektĂłrzy majÄ szczęście z tym terminem operacji, bo np. ja czekam juĹź na datę, tzn. na jej ustalenie prawie od roku. męczy mnie to, dołuje, ale cóş mamy za wyjście PrzecieĹź musimy normalnie Ĺźyć dla siebie, dzieci, rodzin. Marek Roman - Sro 17 Lut, 2010 Temat postu: Zakładanie skarpetek...... Mam ja taki prosty gadĹźet do zakładania skarpetek, gdy zgiÄ Ä‡ się trudno. Kupiłem go sobie jakieś 65 kilogramĂłw temu... Katia mnie widziała, jeszcze dziś zostały mi kształty zawodnika sumo, mimo iĹź ważę juĹź tylko 168 kg. Jak mi tu ktoś wrzuci poradę, jak zamieszczać fotki, to ja ten gadĹźet sfotografuję i wszyscy co nie mogÄ się schylać - odetchnÄ z ulgÄ ... MoĹźe teĹź odnajdę kiedyś, gdzie ja go kupiłem, ale to prosta sprawa - usztywniony materiał z długimi tasiemkami. Nie piszę tu odnośnikĂłw do Właścicielki tej historii. Sporo ludzi Cię juĹź pocieszało. Ja powiem tylko, Ĺźe dasz radę ! Pomyśl. Ja muszę jeszcze zwalić co najmniej te 68 kilogramĂłw, co mam ponad stĂłwkę. I teĹź myślę, Ĺźe dam radę. Moja operacja 22 lutego. Ważę tyle teraz, co dwĂłch 84 kilogramowych bokserĂłw. Troszkę więcej więc , niĹź dwĂłch TIGERÓW - Dariuszy Michalczewskich. Trzeba więc pozytywnie podejść do problemu. Jest nas tutaj sporo, a codziennie ktoś przybywa. Damy radę kinga - Sro 17 Lut, 2010 Tutaj mamy temat Przydatne gadĹźety a tu opisane jak się wstawia fotki Jak umieszczać zdjęcia na forum? Marek Roman - Sro 17 Lut, 2010 Temat postu: Zakładanie skarpet..... Tak. To proste. Wystarczy wpisać w GOOGLE : do zakładania skarpet i juĹź mamy pomocnikĂłw beĹź liku... Pozdrawiam..... suzume - Czw 25 Lut, 2010 Witam Troszke mnie w sumie nie bylo, dziekuje Wam za odpowiedzi i wsparcie. W sumie wszystko powoli wychodzi na prosta. Przeprowadzilam sie, zmienilam otoczenie i jest lepiej Lepiej sie czuje psychicznie, jakos lzej jest... Wzielam sie troche za siebie, wyglad, fryzura, kosmetyczka itp. Nie mowie o bolu bo to sie tylko z tygodnia na tydzien nasila... Dostalam jeszcze jeden specyfik... Moze cos poprawi.. zobaczymy. Dzis jeszcze odwiedzilam mojego lekarza, termin operacji mam zaplanowany na 23 czerwiec. Byc moze da sie cos przyspieszyc, ale to dowiem sie miedzyczasie, jesli ktos zrezygnuje - a takie przypadki tez sie zdarzaly automatycznie moze mi sie przyspieszyc termin. Wszystkie badania w sumie teraz zrobie/ robie na dniach. Lekarz troche zaniepokoil sie tym, ze czesto mam trudnosci z gojeniem sie ran i tym, ze kiedys mialam tego gronkowca. Ale to wszystko wyjdzie w trakcie badan... Moze to po prostu niedobor czegos.. Okaze sie na dniach. Powiedzial mi tez ze wybierze/ ew. zamowi najlepsza mozliwa endoproteze, ze nie widzi przeciwwskazan bym nie mogla po czasie biegac czy normalnie rozlozyc nogi. Wiadomo, rehabilitacja - ale z czasem jesli bede dazyc do celu to go osiagne. Wymeczylam go chyba o wszystko o co mialam watpliwosci, w sumie troche tez podniosl mnie na duchu... Teraz tylko to nieszczesne czekanie... Marek Roman - i jak po operacji ?Troche pozno tu zajrzalam, trzymam kciuku za Twoj powrot do zdrowia. Trzymajcie sie cieplutko, pozdrawiam. AgaW - Czw 25 Lut, 2010 Witaj - aleĹź się cieszę, Ĺźe znĂłw jesteś z nami Udało Ci się tyle zmienić - brawo! to wspaniale Ĺźe wszystko jest na dobrej drodze! Wierzyłam w Ciebie bardzo mocno, Ĺźe dasz radę Jesteś bardzo dzielna! Ta nowa Suzume bardzo mi się podoba Teraz juĹź powoli będzie coraz lepiej Mijka - Pią 26 Lut, 2010 Witaj ponownie Suzume, i tak jesteś szczęściara bo do operacji masz tylko 4 m-ce, zleci nawet się nie obejrzysz. Masz trochę czasu na prawidłowe przygotowanie się do operacji i bÄ dĹş dobrej myśli "będzie dobrze" i tylko tak myśl. suzume - Pią 26 Lut, 2010 Powoli wychodze na prosta droge Czas tez leci o wiele szybciej jak spedzam go milej, niz wysluchiwanie ciaglych pretensji. Teraz tylko pozostaje powiedziec, poczekamy i zobaczymy. Marek Roman - Nie 28 Lut, 2010 Temat postu: ....... ... Tak, ja juĹź po operacji. pozdrawiam, Maro. P.S. Napiałem dluĹźej, ale mnie wywaliła Ĺ‚Ä czność. Nie martw się. Przygotujemy Cię dobrze do operacji. A to najwaĹźniejsze. A czas szybko zleci..... suzume - Pon 01 Mar, 2010 hehe, dziekuje bardzo Wracaj do zdrowia, trzymaj sie ! sakaran - Pon 22 Mar, 2010 suzume napisał/a: Wzielam sie troche za siebie, wyglad, fryzura, kosmetyczka itp. Tak trzymać Suzume,mimo wszystko zawsze trzeba pamiętać Ĺźe , Jesteś wartościowym człowiekiem,staraj się nie oceniać siebie zbyt nisko,wiem to z własnego doświadczenia,oczywiście czasem kaĹźdy łapie doła,ale zawsze warto trzymać głowę wysoko-trzymam kciuki. Edmontonia - Pon 05 Kwi, 2010 Droga suzume, dopiero teraz przeczytalam Twoja historie: jagbym sie widziala w lustrze! Bole, nadwaga, blizny na dwoch nogach od pasa prawie do polowy uda itp. itd. Dodajmy tylko troche innych wad, np. krzywe kolano, bielactwo. Tez mialam te same watpliwosci, te same problemy. Chcialam Ci napisac, ze na pewno przeprowadzka pomoze, ale widze, ze to juz fakt. Operacja i rehabilitacja, zobaczysz, zmienia na lepsze Twoje zycie. Ja mam proteze w jednym stawie, drugi musze zoperowac, ale jeszcze nie doszlam do siebie po pierwszej, choc minal prawie rok. W miedzyczasie musze tez walczyc z kolanem, Ale moge powiedziec, ze pod wzgledem bolu jest lepiej choc bole sa, ale nie tak ostre. W odpowiedziach na Twoje posty dano Ci tyle cennych rad... sama chetnie je przeczytalam i conieco sie nauczylam:) Aha, polepszyly sie tez sprawy lozkowe Zacisnij zeby i poczekaj do czerwca. Pewnie, ze noga nie bedzie taka, jak zdrowe nogi, ale konfort zycia powinien sie znacznie polepszyc. Trzymam kciuki, a Ty trzymaj za mnie, bo przede mna dosc dluga droga. AgaW - Wto 06 Kwi, 2010 Cytat: Trzymam kciuki, a Ty trzymaj za mnie, bo przede mna dosc dluga droga. Mam nadzieję, Ĺźe właśnie rady dla Suzume pomogÄ i Tobie ( i wszystkim, ktĂłrzy będÄ mieć podobne odczucia ), Ĺźe pomogÄ Ci się odnaleźć w trudnych chwilach. Suzume zaczęła nowe Ĺźycie, podniosła się z dołka - wierzę Ĺźe Tobie teĹź się uda ! suzume - Sro 02 Cze, 2010 witam Was goraco Dawno sie nie odzywalam, coz, po przeprowadzce, brak dostepu do neta na codzien... Bywa, ale trudno sie mowi. Do operacji zostaly 3 tygodnie... Coraz blizej, odliczanie dni, zakupy na "wyprawke" do szpitala... No i ostateczne badania, dostalam rozpiske badan na ktorych wykonanie mam niezbyt duzo czasu (przeswietlenia bioder, pluc, ekg, wizyta u kardiologa, ginekologa, oddanie / zalatwienie krwi... itp., zreszta wiekszosci z was nie jest to pewnie obce). Kolejki niektore przeogromne, ale sie sposoby ma jak sie "wkrecic" A jak sie nie uda to ...trudno, trzeba prywatnie. Ale ogolem juz na wizyty tu i tam poumawiana wiec zostaje tylko czekac. Poza bolami biodra u mnie dobrze Zycie po przeprowadzce zmienia sie na prawde na lepsze. Dziwnie to mowic moze, ale czuje sie szczesliwa. Pelne szczescie da mi pewnie zdrowie, powrot do zdrowia, ale czuje sie na prawde podniesiona na duchu. Te 3 tygodnie beda ciezsze, duzo ciezsze (powrot w rodzinne strony, znow "szykanowanie", itp...) ale to krotki czas i mysle ze jakos to przetrwam. Musze. Przeszlosc boli, jest przykra ale jej nie zmienie... Zapomniec nie zapomne, ale staram sie o tym jak najmniej myslec, a majac jeszcze wsparcie... Jakos sie udaje. Nie wolno mi sie teraz poddac, tym bardziej, ze jesli chodzi o bioderko to czuje z miesiaca na miesiac pogorszenie... Caly czas na lekach Zastrzyki, bo zoladek mam w niezbyt dobrym stanie, wszystko praktycznie co biore powoduje u mnie nieciekawe efekty. No ale to mnie raczej nie dyskwalifikuje, tym bardziej ze juz troche czasu nie lykam takiej ilosci tabletek to poprawa w sumie jest. Zreszta mniejsza o to Problem moze stanowic krew , nie bardzo mam od kogo zalatwic 2 jednostki Ja sama oddalam do autotransfuzji jak mi zalecili, ale moj mezczyzna nie ma za dobrych wynikow badan i tak troche... Na rodzine tu nie moge liczyc... ale w sumie cos moze zalatwi mi moje kochanie wsrod swojej rodziny... Zobaczymy, jeszcze troche czasu jest. A co tam u Was dziewczyny ( i chlopaki o ile jacys jeszcze zagladaja ). W sumie nie mam za bardzo czasu poczytac forum, nie siedze przed komputerem u siebie i to tak... Na troche wpadlam, ale moze, mam nadzieje ze niedlugo zajrze ponownie. Operacji itp boje sie jak cholera teraz, ale pocieszam sie mysla ze gorzej nie bedzie i rozpoczne nowe zycie. Jakos to bedzie. Pozdrawiam Suzume Alicja - Sro 02 Cze, 2010 suzume napisał/a: Dziwnie to mowic moze, ale czuje sie szczesliwa. suzume, to cudownie Kiedy czytałam Twoje pierwsze posty, naprawde martwiłam się Twoimi problemami. Częściowo widziałam w nich powtĂłrkę swojego losu. Dlatego teraz cieszę się, Ĺźe Twoje Ĺźycie zmieniło się na lepsze. Mnie teĹź czeka operacja za ok. 3 tygodnie, moĹźliwe, Ĺźe będziemy w szpitalu (co prawda innym) w tym samym czasie. Z całego serca Ĺźyczę Ci, abyś szybko wrĂłciła do sprawności i Ĺźeby wszystko ułoĹźyło sie po Twojej myśli. Trzymaj się. Jesteś dzielna, dasz radę. Bonia - Sro 02 Cze, 2010 Brawo Suzume i tak trzymać teraz twoja postawa bardzo mi się podoba AgaW - Sro 02 Cze, 2010 Czekałam niecierpliwie na wieści od Ciebie Fajnie Ĺźe jest dobrze, Ĺźe prĂłbujesz podejśc do tego pozytywnie. Nie martw się ludĹşmi w miasteczku - zobaczÄ jak chodzisz po wszystkim - pokaĹźesz im jaka jesteś dzielna, Ĺźe wyjdziesz z tego i będzie im głupio piedra32 - Pią 04 Cze, 2010 Suzume fajnie Ĺźe zmienia Ci się Ĺźycie na lepsze:) Miło poczytać taki post widać Ĺźe się "zebrałaś" i idziesz do przodu. Co do operacji nie martw się będzie dobrze trzymam kciuki choć chyba w tym samaym czasie teĹź będę w szpitalu. Pozdrawiam ciepło tak trzymaj amalka - Pią 04 Cze, 2010 Witaj. Ja teĹź czekam (do wtorku) i nastawiam się pozytywnie Tego Ĺźyczę i Tobie Trzymam kciuki za nas obie!!! Będzie bobrze bo MUSI!!! Dla Ciebie! piedra32 - Sob 05 Cze, 2010 Widzę Ĺźe będzie nas kilka w tym samym czasie Dziewczynki szykować piĹźamki, ręczniczki itp A juĹź za kilka tygodni popiszemy jak nam się zmienia Ĺźycie na lepsze.Pozdrawiam serdecznie Amalka piękny kwiateczek suzume - Nie 04 Lip, 2010 Witam Kochani Jestem juz w domku, w piatek wyszlam ze szpitala (8 doba po operacji). Okolo poltora godziny podobno trwal sam zabieg, a pielegniarki sie smialy ze sama elita lekarska sie zebrala na to 23ciego do szpitala, na nastepny dzien na stol operacyjny... Balam sie bardzo, pamietam ze jeszcze uspokajali mnie nim "zasnelam". Obudzilam sie pamietam jakos na szyciu, po chwili pamietam wyladawalam na sali pooperacyjnej. Nie czulam zbyt bolu, ale to pewnie pod wplywem lekow. Potem weekend to rehabilitacji nie bylo, ale w poniedzialek po zabiegu zaczelam swoje pierwsze kroki A we wtorek sama (no prawie ) spacerowalam juz po korytarzu, do toalety, itp. A z dnia na dzien czulam sie ogolem silniejsza/ Teraz siedzac w domu, nie liczac bolow zastalych miesni i sciegien nie czuje nic. Zadnych bolow w samym stawie, a to wyzej co wspomnialam, to czul pewnie nie jeden kto po prostu za duzo pocwiczyl jednego czy drugiego dnia Nie liczac ze chodze o kulach, to chodze prosto, nogi mi wyrownali, zalecenia do rehabilitacji dostalam i sobie w domku na razie cwicze. Po schodach biegam, nie mam problemow z niskim lozkiem, toaleta, kuchnia itp Gorzej juz cos z tej kuchni sobie przyniesc, ale to jeszcze troche. Tak, wiec powoli wracam do zdrowia, lekarz ktory mnie operowal, wyznaczyl mi kontrolna wizyte w polowie wrzesnia i powiedzial, ze mile by mnie juz widzial na wlasnych nogach, bez kul (no ostatecznie z jedna, zalezy jak sie bede czula - no ale jest to mozliwe). Tyle w sumie u mnie nowego, w sumie mysle, ze bede czesciej was odwiedzac, przynajmniej przez czesc dnia mam dostep do internetu bezprzewodowo, wiec zawsze znajde chwilke teraz by do Was zajrzec Pozdrawiam, a tym co obecnie sa w szpitalach, czekaja na zabieg to trzymam kciuki, no i za tych co juz sa po - a czeka ich rehabilitacja Trzymajcie sie cieplo, buziaki Bonia - Nie 04 Lip, 2010 Suzume bardzo się cieszę Ĺźe jesteś juĹź po zabiegu i wszystko jest dobrze. Widzisz nie taki diabeł straszny jak go malujÄ :-). Wracaj teraz do zdrowia i pamiętaj dobra rehabilitacja to teraz podstawa Ĺźeby dobrze chodzić. I tak trzymaj optymizm i wiara w siebie potrafiÄ zdziałać cuda więc chodz z dumnie podniesionÄ głowÄ a wszystko moĹźesz osiÄ gnÄ c AgaW - Pon 05 Lip, 2010 Wspaniale, Ĺźe u Ciebie juĹź po wszystkim i Ĺźe tak dobrze się czujesz Wracaj do sił, dbaj o siebie i teraz postaw na rehabilitację Trzymam kciuki za konkretne postępy w rehabilitacji Alicja - Pon 05 Lip, 2010 suzume, cudownie, Ĺźe wszystko tak gładko poszło. Wyczuwam optymizm w Twoim poście i cieszę się razem z TobÄ , Ĺźe operację masz juĹź za. Teraz tylko nabieraj sił, ćwicz, a będziesz się czuła coraz lepiej. Pozdrawiam serdecznie. suzume - Pon 05 Lip, 2010 W sumie z dnia na dzien odczuwam pewna poprawe, coraz mniej bola miesnie, coraz wiecej moge przejsc. Nie zamykam sie w domu specjalnie bo od niektorych slyszalam ze pierwsze miesiace to tylko w domu... Jak po schodach chodze normalnie przy pomocy kul i poreczy - takie pierwsze pietro na ktorym mieszkam nie straszne mi jest, a zwykle jeszcze mam oparcie w moim narzeczonym. Z rana cwiczenia z "listy" jaka dostalam od rehabilitantki w szpitalu, a potem staram sie w miare byc w ruchu, to usiasc, to wstac, to przejsc sie kawalek, itp., by nie lezec calymi dniami na lozku. Przed operacja bolalo nawet jak lezalam, siedzialam... A teraz nic... Dzis na zdjecie szwow ide. Wyciagliby mi w szpitalu, ale ze nie chcialam zostawac na weekend, to musze kombinowac Tym bardziej ze w weekendy rehabilitacji nie ma, lekow juz innych niz te co sa w aptekach nie biore. A wiecej ruchu ogolem mam w domu, niz tam lezac na lozku. Radosc, optymizm... Nie byloby pewnie tego gdyby nie Wy, i moj narzeczony w ktorym caly czas, od poczatkow, przez pobyt w szpitalu, i teraz mam wsparcie. Edi - Pon 05 Lip, 2010 Suzume pisz ,pisz.......bo ,aĹź się czytac chce takie wspaniałe wieści serdeczne pozdrowienia AgaW - Pon 05 Lip, 2010 suzume napisał/a: W sumie z dnia na dzien odczuwam pewna poprawe, coraz mniej bola miesnie, coraz wiecej moge przejsc. Będzie coraz lepiej NajwaĹźniejsze jest Ĺźe co najgorsze juĹź za TobÄ , a teraz zaczynasz nowy, lepszy etap, z naprawionym bioderkiem i narzeczonym u boku. Dzielnie sobie radzisz, jestem z Ciebie bardzo dumna zozo - Pon 05 Lip, 2010 suzume, trzymaj się dzielnie - teraz powinno być juĹź z gĂłrki . piedra32 - Wto 06 Lip, 2010 Super wieści ja to jak sobie przypomnę co pisałaś wcześniej to jest ogromny postęp.Myślę Ĺźe jesteś silnÄ , fajnÄ kobietkÄ . Mam nadzieję ze się kiedyś spotkamy na "zlocie bioderkowiczĂłw" .Ĺťyczę sukcesĂłw Pozdrawiam cieplutko Mijka - Wto 06 Lip, 2010 suzume napisał/a: Radosc, optymizm... Nie byloby pewnie tego gdyby nie Wy, i moj narzeczony w ktorym caly czas, od poczatkow, przez pobyt w szpitalu, i teraz mam wsparcie. Brawo Suzume, to piękne, Ĺźe narzeczony i to forum dało Ci tyle optymizmu, Ĺźe uwierzyłaś w siebie, a teraz Ĺźycie bez bĂłlu sprawi Ci jeszcze więcej radości - powodzenia drupinka - Wto 06 Lip, 2010 Suzume, jesteś niesamowita! Czytałam Twoje wcześniejsze posty i mam wraĹźenie, Ĺźe obecnie pisze zupełnie inna osoba! Z całego serca Ĺźyczę Ci, Ĺźeby to optymistyczne nastawienie nigdy Cię nie opuściło. Ĺťycie bez bĂłlu to zupełnie inne Ĺźycie. Powodzenia w rehabilitacji

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group